Τους τελευταίους μήνες, η Ρωσία γνώρισε σημαντική πολιτική αναταραχή, αλλά υπήρξε μικρή αλλαγή στο πεδίο της μάχης στην Ουκρανία . Η ανταρσία του ηγέτη του Ομίλου «Βάγκνερ» Πριγκόζιν, και η επακόλουθη δολοφονία έχουν κυριαρχήσει στις ειδήσεις, ενώ η Μόσχα και το Κίεβο παραμένουν, με μικρές εξαιρέσεις, σε στρατιωτικά αδιέξοδα.
Σύμφωνα με τον Τζόν Μπόλτον (υπηρέτησε ως σύμβουλος εθνικής ασφάλειας υπό τον Πρόεδρο Ντόναλντ Τράμπ), καθώς πλησιάζει το φθινόπωρο, ο Πούτιν επιβεβαιώνει εκ νέου την εξουσία του στη Ρωσία και μπορεί να είναι έτοιμος να ανατρέψει τη «διπλωματική σκακιέρα» στην Ουκρανία. «Η Ουάσιγκτον και η Δύση φαίνονται απροετοίμαστες να αντιδράσουν αποτελεσματικά», αναφέρει ο Μπόλτον.
Οι εσωτερικές λειτουργίες του Κρεμλίνου παραμένουν ασαφείς, επομένως δεν υπάρχουν σίγουρες προβλέψεις. Ωστόσο, ο Πούτιν είναι πλέον πολύ πιο ασφαλής από ό,τι ήταν πριν από την ανταρσία του Πριγκόζιν , ακόμα κι αν δεν έχει ανακτήσει πλήρως την κυριαρχία του, πριν από τον Φεβρουάριο του 2022.
Ο Πούτιν θέλει να διατηρήσει τα περιουσιακά στοιχεία και το προσωπικό της «Βάγκνερ» σε όλο τον κόσμο και ένας λόγος που χρειάστηκε δύο μήνες για να εξαλείψει τον Πριγκόζιν ήταν να διασφαλίσει ότι οι πιστοί του έλεγχαν την οργάνωση.
Το ότι ο Πούτιν έχει εσωτερική αντιπολίτευση δεν προκαλεί έκπληξη. Το πραγματικό ερώτημα τους επόμενους μήνες είναι αν ο Πούτιν μπορεί να εκμεταλλευτεί την αταξία των αντιπάλων του, για να ανακτήσει την πολιτική και διπλωματική δυναμική που έχει χάσει η παραπαίουσα επίδοση της Ρωσίας στο πεδίο της μάχης.
Οι ανάγκες της Ρωσίας και η μόχλευσή τους
Οποιαδήποτε λογική αξιολόγηση της τρέχουσας γεωπολιτικής θέσης της Ρωσίας καταλήγει στο συμπέρασμα ότι, η Μόσχα χρειάζεται χρόνο για να μεταρρυθμίσει σοβαρά και να ανοικοδομήσει τα στρατιωτικά της μέσα, να αναζωογονήσει την οικονομία της τερματίζοντας τις δυτικές κυρώσεις και να ξεφύγει από την πολιτική απομόνωση.
Ένας ισχυρότερος Πούτιν είναι πλέον σε θέση, με λιγότερη ανησυχία για εσωτερικές υποθέσεις, να φέρει το ΝΑΤΟ σε «αταξία διπλωματικά», ανοίγοντας ξανά και αναζωπυρώνοντας τις υπάρχουσες δυτικές διαφωνίες και τη δυσαρέσκεια με τον πόλεμο της Ουκρανίας, «αγοράζοντας έτσι τον χρόνο» που χρειάζεται η Ρωσία για να ανακάμψει και να ανασυνταχθεί.
Εάν η εαρινή επίθεση του Κιέβου δεν επιφέρει σημαντική πρόοδο στο πεδίο της μάχης, ο Πούτιν θα μπορούσε, χωρίς προειδοποίηση, να προτείνει κατάπαυση του πυρός μέσα στους επόμενους δύο μήνες κατά μήκος των υφιστάμενων γραμμών μάχης και να ξεκινήσει αμέσως διαπραγματεύσεις.
«Όλα θα μπορούσαν να είναι στο τραπέζι, συμπεριλαμβανομένου του τερματισμού του οικονομικού πολέμου. Ο Πούτιν θα μπορούσε να ανακοινώσει την πρότασή του από την Κίνα, με το Πεκίνο να προσφέρεται να είναι μεσολαβητής , προτείνοντας ίσως την προθυμία να βοηθήσει στην ανοικοδόμηση των εμπόλεμων ζωνών τόσο στη Ρωσία όσο και στην Ουκρανία», αναφέρει ο Μπόλτον.
Ο βασικός μοχλός του Πούτιν θα ήταν η σχετική έλλειψη επιτυχίας της Ουκρανίας στην καλοκαιρινή επίθεση. Σε μια εποχή σύντομων περιόδων προσοχής, οι πολιτικοί ηγέτες στο Βερολίνο, το Παρίσι, ακόμη και την Ουάσιγκτον θα έμπαιναν στον πειρασμό να αποδεχτούν μια κατάπαυση του πυρός και να ξεκινήσουν διαπραγματεύσεις.
Στην Ευρώπη, παρά την επιφανειακή ρητορική υποστήριξη προς την Ουκρανία, τα επίπεδα της στρατιωτικής και οικονομικής βοήθειας ήταν αργά, με δυσαρέσκεια και ανεπαρκή.
Παρόλο που τα αποθέματα φυσικού αερίου μπορεί να φαίνονται επαρκή για τον ερχόμενο χειμώνα, πολλοί θα θέλουν να αφήσουν πίσω τους τη σύγκρουση.
Στην Αμερική, ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν αντιμετωπίζει αβέβαιες εκλογές το 2024. Ο αμερικανικός τύπος δεν καλύπτει την εμφάνιση Ρεπουμπλικανών που τάσσονται κατά της βοήθειας της Ουκρανίας, αγνοεί τους αριστερούς Δημοκρατικούς.
Ο Μπάιντεν θα μπορούσε να ξεπεράσει τους Ρεπουμπλικάνους που αντιτίθενται στη βοήθεια της Ουκρανίας, εγκρίνοντας μια κατάπαυση του πυρός και διαπραγματεύσεις, μιλώντας απευθείας με τον Πούτιν και προτρέποντας και τις δύο πλευρές να συμβιβαστούν.
Θα μπορούσε να διεκδικήσει τις εκλογές του 2024 ως ειρηνοποιός της Αμερικής, ξεπερνώντας έτσι τον Ντόναλντ Τραμπ.
«Ο δισταγμός του Λευκού Οίκου να προμηθεύσει το ένα οπλικό σύστημα μετά το άλλο, ο ακάλυπτος φόβος του για την κλιμάκωση της Ρωσίας και την έναρξη του Γ' Παγκοσμίου Πολέμου, ίσως σε πυρηνική μορφή, και η γενική βραδύτητα και η απροσεξία του σε προεδρικό επίπεδο, σηματοδοτούν τη πορεία σε μία κατάπαυση και όχι την επιθετικότητα», αναφέρει ο Μπόλτον.
Ένας τολμηρός διπλωματικός ελιγμός του Πούτιν, θα μπορούσε να προσφέρει ακριβώς το πρόσχημα που χρειάζεται ο Μπάιντεν.
Έχει περάσει καιρός για μια πιο αποτελεσματική στρατηγική για την επίτευξη των συχνά αναφερόμενων στόχων της αποκατάστασης της πλήρους ουκρανικής κυριαρχίας και εδαφικής ακεραιότητας και για την παροχή βοήθειας στην Ουκρανία με μεγαλύτερη συνοχή.
«Σε ολόκληρο το ΝΑΤΟ, επομένως, και ειδικά στην Ουάσιγκτον, το Παρίσι και το Βερολίνο, οι υποστηρικτές της Ουκρανίας πρέπει να οξύνουν και να ενισχύσουν τα επιχειρήματά τους ότι, η συνεχιζόμενη αντίθεση στην επιθετικότητα της Ρωσίας είναι κρίσιμη για την ασφάλεια της Δύσης», αναφέρει ο Μπόλτον.
Αυτά τα επιχειρήματα πρέπει να τεθούν τώρα, με το καλοκαίρι να τελειώνει και η Ουάσιγκτον να βρίσκεται σε εγρήγορση. Διαφορετικά, η Μόσχα μπορεί να «στρίψει το διπλωματικό τιμόνι», με σοβαρές συνέπειες παντού.
