Η Ρωσική πολεμική βιομηχανία και το ρωσικό Υπουργείο Άμυνας, εξετάζουν τη μετατροπή των απαρχαιωμένων σοβιετικών πυραύλων κατά πλοίων, σε ευρύτερα εφαρμόσιμους πυραύλους εδάφους σε πυραύλους επιφανείας.
Παρά το πέρασμα του χρόνου, η Ρωσία διατηρεί ένα εντυπωσιακό οπλοστάσιο ισχυρών πυραύλων, που ανέρχονται σε χιλιάδες. Αυτή η συλλογή περιλαμβάνει συγκεκριμένα τους τρομερούς πυραύλους P-700 Granit, P-500 Basalt και P-1000 Vulkan. Αυτά τα βλήματα, εκτός από την κύρια λειτουργία τους για την καταπολέμηση πλοίων του πολεμικού ναυτικού, διαθέτουν την ικανότητα να στοχεύουν και να αποδεκατίζουν τις εχθρικές εγκαταστάσεις υποδομής.
Οι αντιπλοϊκοί πύραυλοι Onyx P-800, γνωστοί για την αποτελεσματικότητά τους, έχουν αποδείξει την ισχύ τους σε δοκιμές επίγειας χρήσης. Αυτά τα υπερηχητικά βλήματα, διαθέτουν την ικανότητα να παραβιάζουν σχεδόν οποιοδήποτε σύστημα αεράμυνας, απόδειξη της τρομερής φύσης τους. Κατά συνέπεια, Ρώσοι ειδικοί έχουν υποθέσει ότι τα P-700 Granit, P-500 Basalt και P-1000 Vulkan χρησιμεύουν ως αποτελεσματικοί πύραυλοι για επίγειους στόχους.
Τι δικαιολογεί αυτόν τον ισχυρισμό
Το P-700 Granit είναι ένας υπερηχητικός πύραυλος, που έχει ορισμένες ομοιότητες με τον Onyx. Σχεδιασμένος κυρίως για ανάπτυξη στα υποβρύχια Granit και Antey, αυτός ο πύραυλος είναι ένα αξιοσημείωτο στοιχείο του στρατιωτικού οπλοστασίου της Ρωσίας για δεκαετίες. Ωστόσο, με την πλειονότητα αυτών των υποβρυχίων να έχουν παροπλιστεί και στη συνέχεια καταστραφεί, η χρησιμότητα του P-700 Granit στην αρχική του μορφή έχει μειωθεί.
Δεδομένων αυτών των συνθηκών, η μετατροπή του σε πύραυλο εδάφους είναι μια λογική εξέλιξη. Αυτός ο μετασχηματισμός όχι μόνο επεκτείνει την επιχειρησιακή ζωή αυτού του πυραύλου, αλλά και ευθυγραμμίζεται με τη στρατηγική κατεύθυνση του ρωσικού στρατού. Οι μελλοντικές εξελίξεις δείχνουν μια στροφή προς νεότερα πυραυλικά συστήματα, συγκεκριμένα, τα Kalibr και Zircon. Ως εκ τούτου, η εποχή του P-700 Granit, στην αρχική του μορφή, αναμένεται να τελειώσει σύντομα.
Το P-500 Bazalt, είναι ένας υπερηχητικός πύραυλος που μοιάζει με τον Onyx, και έχει χρησιμοποιηθεί αποκλειστικά από το καταδρομικό αεροπλανοφόρο, «Admiral Kuznetsov». Ωστόσο, υπό το φως των συνεχιζόμενων προσπαθειών εκσυγχρονισμού, το «Kuznetsov» πρόκειται να εξοπλιστεί με πιο προηγμένους τεχνολογικά πυραύλους. Κατά συνέπεια, το P-500 Bazalt προβλέπεται να παραμείνει σε μεγάλο βαθμό αδρανοποιημένο στο άμεσο μέλλον.
Το P-1000 Vulcan, ένας εξαιρετικά εξελιγμένος πύραυλος, αναδείχθηκε ως ο διάδοχος του P-500 Bazalt. Αυτή η μετάβαση σηματοδότησε μια κρίσιμη πρόοδο στη στρατιωτική τεχνολογία, που συνέβη προς το «λυκόφως» της ύπαρξης της Σοβιετικής Ένωσης. Τα καταδρομικά πλοία Marshal Ustinov και Varyag, χρησιμεύουν ως οι κύριοι φορείς για αυτό το υπερσύγχρονο όπλο. Συγκεκριμένα, το πολεμικό πλοίο Marshal Ustinov, ακόμη και μετά τον εκσυγχρονισμό του, συνεχίζει να φιλοξενεί 16 εκτοξευτές αφιερωμένους σε αυτούς τους προηγμένους πυραύλους.
Να επισημάνουμε ότι, αναφορές που προκύπτουν από δυτικά μέσα ενημέρωσης δείχνουν ότι, το ρωσικό υπουργείο Άμυνας εξετάζει μια σημαντική στρατηγική αλλαγή. Συγκεκριμένα, σκέφτονται το ενδεχόμενο επαναχρησιμοποίησης πυραύλων κατά των πλοίων από την εποχή του Ψυχρού Πολέμου, ανακατευθύνοντας την τρομερή δύναμή τους προς επίγειους στόχους.
Είναι σημαντικό να υπογραμμιστεί το μέγεθος της πιθανής πρόσκρουσης αυτών των πυραύλων, καθώς ο καθένας είναι εξοπλισμένος με εκρηκτικό ωφέλιμο φορτίο 1000 κιλών.
Η Ρωσία έχει απόθεμα πυραύλων
Σύμφωνα με το bulgarianmilitary, αναφορές δείχνουν ότι η Ρωσία διαθέτει ένα οπλοστάσιο που περιλαμβάνει εκατοντάδες πυραύλους Basalt, μαζί με την τροποποιημένη έκδοσή της, το P-1000 Vulcan. Ταυτόχρονα, φιλοξενεί επίσης χιλιάδες πυραύλους P-700 Granit.
Η αναγκαιότητα εκσυγχρονισμού των πυραύλων είναι προφανής. Επί του παρόντος, αυτοί οι πύραυλοι έχουν σχεδιαστεί για να χτυπούν στόχους στη θάλασσα, ένα σχετικά απλό έργο δεδομένης της έλλειψης γεωγραφικής πολυπλοκότητας στο θαλάσσιο περιβάλλον. Η μετάβαση αυτών των πυραύλων σε επίγειους στόχους, ωστόσο, παρουσιάζει μια σημαντική πρόκληση λόγω της περίπλοκης και ποικίλης τοπογραφίας της γης. Η πολυπλοκότητα των χερσαίων στόχων, απαιτεί μια συνολική αναθεώρηση και επακόλουθη αναβάθμιση της υπάρχουσας τεχνολογίας πυραύλων.
Υπάρχει η δυνατότητα οι Ρώσοι μηχανικοί να αντιμετωπίζουν αυτήν τη στιγμή αυτό το ζήτημα. «Οι παρατηρήσεις έχουν αποκαλύψει ότι, αρκετοί ρωσικοί πύραυλοι έχουν ήδη αρχίσει να ενσωματώνουν το GLONASS και τα αδρανειακά συστήματα καθοδήγησης. Οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι, η διαδικασία τροποποίησης των πυραύλων P-700 Granit, P-500 Basalt και P-1000 Vulcan για επίγειους στόχους μπορεί να διαρκέσει έξι μήνες, αν όχι περισσότερο», αναφέρει το μέσο ενημέρωσης.
Σύμφωνα με την ανάλυση του Ίαν Γουίλιαμς, αναπληρωτή διευθυντή του Έργου Πυραυλικής Άμυνας στο Κέντρο Στρατηγικής και Διεθνών Μελετών, υπάρχει μια αξιοσημείωτη ποικιλομορφία στους τύπους πυραύλων που παρατηρούμε, από τα πιο πρόσφατα μοντέλα έως τις παλαιότερες εκδόσεις.
«Οι πύραυλοι Kh-22, στην κυρίαρχη χρήση τους, αποκλίνουν σημαντικά από την επιδιωκόμενη στρατιωτική εφαρμογή τους», αναφέρει.
Ο Γουίλιαμς διατυπώνει ότι, οι Ρώσοι χρησιμοποιούν μια ποικιλία βλημάτων, πλημμυρίζοντας τον ουκρανικό εναέριο χώρο με μια πληθώρα τέτοιων στοιχείων. Αυτή η στρατηγική, έχει στόχο να προκαλέσει ένα βαθμό σύγχυσης στο ουκρανικό σύστημα αεράμυνας, αποδυναμώνοντας έτσι την επιχειρησιακή του αποτελεσματικότητα.
Οι εναέριες οχυρώσεις της Ουκρανίας, ενισχυμένες με δυτική τεχνολογία, έχουν επιδείξει μέχρι στιγμής εντυπωσιακή αποτελεσματικότητα στον περιορισμό των ρωσικών επιθέσεων, όπως επιβεβαιώθηκε από αρκετούς ειδικούς, αναφέρει το Insider. Ωστόσο, η αναπόφευκτη πραγματικότητα παραμένει ότι η πλήρης αποτροπή είναι ένα ανέφικτο ιδανικό.
Στρατηγική «βραχυπρόθεσμης προσέγγισης»
Η ανάπτυξη ενός τέτοιου αντιπλοϊκού πυραύλου είναι ενδεικτική μιας «βραχυπρόθεσμης προσέγγισης» που υιοθέτησε η Ρωσία. Σύμφωνα με τον Γουίλιαμς αυτή η στρατηγική, θέτει σε κίνδυνο την ικανότητα της Ρωσίας να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά άλλες διαφαινόμενες απειλές.
Ο πύραυλος Kh-22, σύμφωνα με τη δήλωσή του, αντιπροσωπεύει ένα από τα κορυφαία εργαλεία στο ρωσικό οπλοστάσιο που έχει σχεδιαστεί για την αντιμετώπιση δυνάμεων από το Ναυτικό των ΗΠΑ ή το ΝΑΤΟ. Ωστόσο, παρατηρείται με ενδιαφέρον ότι, αυτοί οι πύραυλοι αναπτύσσονται για να στοχεύουν κτίρια κατοικιών και αποθήκες.
«Αυτή η προσέγγιση παρουσιάζει έναν εντυπωσιακό βαθμό βραχυπρόθεσμου χαρακτήρα. Είναι παρόμοιο με την εσπευσμένη εκτόξευση οποιωνδήποτε πόρων είναι διαθέσιμα με οποιονδήποτε πιθανό τρόπο», αναφέρει.
