Η Ινδία είναι ο μεγαλύτερος εισαγωγέας όπλων στον κόσμο, αλλά σχεδόν όλες οι μεγάλες αγορές όπλων της, περιλαμβάνουν πλέον διατάξεις για κοινή κατασκευή ή μεταφορά τεχνολογίας, ανεξάρτητα από τη χώρα με την οποία συναλλάσσεται.
Ινδοί αξιωματούχοι της άμυνας, δηλώνουν ότι ο πόλεμος της Ρωσίας στην Ουκρανία έχει διαταράξει ορισμένες στρατιωτικές προμήθειες στην Ινδία, ενισχύοντας τη μακροπρόθεσμη επιθυμία του Νέου Δελχί να διαφοροποιήσει τις εισαγωγές ή να τις αντικαταστήσει με εγχώριας κατασκευής εξοπλισμό.
Αυτό όμως που δημιουργεί εύλογες ανησυχίες είναι η ασφάλεια των πυρηνικών όπλων του Πακιστάν.
Σχεδόν ολόκληρος ο κόσμος ανησυχεί, αλλά η άμεση ανησυχία αφορά την Ινδία και τις ΗΠΑ, τις οποίες διάφορες ισλαμιστικές ομάδες που δραστηριοποιούνται στην περιοχή θεωρούν εχθρούς τους.
Η ετήσια αξιολόγηση απειλών της κοινότητας πληροφοριών των ΗΠΑ, έχει επίσης εντοπίσει την επέκταση των αποθεμάτων πυρηνικών όπλων και των συστημάτων παράδοσης τους, σε κράτη πυρηνικών όπλων όπως το Πακιστάν, θέτοντας μια σημαντική πρόκληση στις παγκόσμιες προσπάθειες για την πρόληψη της εξάπλωσης και της χρήσης πυρηνικών όπλων.
Ως εκ τούτου, η Ινδία και οι ΗΠΑ πρέπει να αξιολογούν συνεχώς την κατάσταση και να ενημερώνουν τα σχέδια έκτακτης ανάγκης, για να αντιμετωπίσουν αυτό το κρίσιμο πρόβλημα ασφάλειας που επηρεάζει την περιοχή και τον κόσμο.
Πέρυσι ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν επέκρινε το Πακιστάν, αποκαλώντας το «ένα από τα πιο επικίνδυνα έθνη στον κόσμο», καθώς διαθέτει «πυρηνικά όπλα χωρίς καμία συνοχή». Ωστόσο, οι ανησυχίες για τα πυρηνικά του Πακιστάν χρονολογούνται μετά την 11η Σεπτεμβρίου.
Η Umma-Tameer-e-Nau (UTN) , που ιδρύθηκε από τους Πακιστανούς πυρηνικούς επιστήμονες Abdul Qadeer Khan με στενούς δεσμούς με την Αλ Κάιντα και τους Ταλιμπάν, είχε επικεφαλής τον Sultan Bashiruddin Mahmood, έναν άλλο ανώτερο πυρηνικό επιστήμονα και πρώην διευθυντή του Πακιστανικού Πυρηνικού Συγκροτήματος Khushab και είχε ως μέλη αρκετούς απόστρατους στρατιωτικούς και πλούσιους Πακιστανούς.
Μια επιδρομή των υπηρεσιών ασφαλείας των ΗΠΑ στο γραφείο UTN στην Καμπούλ, αποκάλυψε έγγραφα που περιγράφουν λεπτομερώς τα εξαρτήματα που απαιτούνται για την κατασκευή πυρηνικών βομβών. Ενώ η ομάδα απαγορεύτηκε από τις ΗΠΑ και το Πακιστάν, αναγκάζοντάς την να διαλύσει την οργάνωσή της, η ιδεολογική προσπάθεια εξοπλισμού των Ταλιμπάν και της Αλ Κάιντα με πυρηνικό όπλο παραμένει αμείωτη μεταξύ των ισλαμιστών.
Μιλώντας για τα πυρηνικά όπλα του Πακιστάν έρχονται στο μυαλό τρία σενάρια
Πρώτον, η αυξανόμενη ριζοσπαστικοποίηση και ο εξτρεμισμός στο Πακιστάν, αυξάνει τη δυνατότητα συνεργατών από τους μυημένους στο πυρηνικό κατεστημένο με ξένους για πρόσβαση σε όπλα, υλικά ή εγκαταστάσεις.
Δεύτερον, η αυξανόμενη αστάθεια εντός της χώρας θα μπορούσε να οδηγήσει σε απροσδόκητες προκλήσεις ή στη χειρότερη περίπτωση, ένα πραξικόπημα από ριζοσπαστικά μέλη του στρατού που αναλαμβάνουν τον έλεγχο του πυρηνικού οπλοστασίου.
Ο τρίτος και τελευταίος κίνδυνος, αν και μικρής πιθανότητας, είναι ο στρατός του Πακιστάν να μεταφέρει πρόθυμα πυρηνικά όπλα σε μια τρομοκρατική ομάδα ή ένα κράτος όπως το Ιράν για χρήση εναντίον ενός αντιπάλου όπως η Ινδία, οι ΗΠΑ ή το Ισραήλ, ενώ ταυτόχρονα διατηρεί την άρνηση.
Πακιστανοί αξιωματούχοι δήλωσαν επίσης ότι, τα πυρηνικά τους είναι αποσυντεθειμένα ή διαχωρισμένα από τους φορείς εκτόξευσης. Αντιδρώντας στο σχόλιο του Προέδρου Μπάιντεν, ο Σεχμπάζ Σαρίφ είπε ότι το Πακιστάν είναι ένα υπεύθυνο πυρηνικό κράτος και «είμαστε περήφανοι που τα πυρηνικά μας μέσα διαθέτουν τις καλύτερες διασφαλίσεις σύμφωνα με τα πρότυπα του ΔΟΑΕ».
Ο στρατός των ΗΠΑ θεωρεί τη σταθεροποίηση αποτυχημένων κρατών που διαθέτουν πυρηνικά όπλα, ως ένα από τα καθήκοντα που μπορεί να κληθεί να αναλάβει. Το Πακιστάν, ωστόσο, κατανοεί ότι οι ΗΠΑ σχεδιάζουν να αρπάξουν τα πυρηνικά τους όπλα, κυρίως λόγω της ιδεολογικής του δέσμευσης να κρατήσουν τα μουσουλμανικά έθνη χωρίς πυρηνικά όπλα.
Οποιαδήποτε κριτική στο πυρηνικό πρόγραμμα του Πακιστάν φαίνεται να επικαλείται εχθρότητα και μνησικακία. Ωστόσο, η παρούσα κατάσταση ανομίας, εθνοτικών ανταγωνισμών, αυξανόμενων τρομοκρατικών επιθέσεων και ρωγμών στη συνοχή του στρατού και οικονομική και πολιτική αναταραχή, δημιουργεί μια κατάσταση που θέτει σε κίνδυνο την ασφάλεια των πυρηνικών όπλων του Πακιστάν και αποτελεί ένα τρομακτικό σενάριο για την παγκόσμια ειρήνη.
