Είναι γνωστή η τακτική που χρησιμοποιούν οι Ρώσοι προκειμένου αφενός αρχικά να αδυνατίσουν την Ουκρανική αεράμυνα και αφετέρου να καταστρέψουν στη συνέχεια στόχους υψηλής αξίας.
Η Ρωσική τακτική καταστολής της Ουκρανικής αεράμυνας και η προσβολή στόχων Υψηλής αξίας
Σύμφωνα με αυτήν οι Ρώσοι αρχικά εκτοξεύουν σε μεγάλους αριθμούς φθηνά Ιρανικά drone καμικάζι , προκειμένου να αποκαλύψουν τις ακριβείς θέσεις της Ουκρανικής αεράμυνας αλλά και των λοιπών στόχων υψηλής αξίας.
Συνέπεια αυτού είναι η Ουκρανική αεράμυνα να δαπανήσει μεγάλο μέρος των πυραυλικών συστημάτων της για αναχαίτισή τους με αποτέλεσμα να περιέλθει σε αδύναμη κατάσταση.
Στη συνέχεια η Ρωσία εκτοξεύει τους πυραύλους Iskander είτε άλλους πυραύλους κρούζ ακριβείας, με αποτέλεσμα την καταστροφή των Ουκρανικών στόχων, χωρίς να συναντήσει ουσιαστικά προβλήματα από την αδύναμη πλέον Ουκρανική αεράμυνα.
Το πρόβλημα προσβολής των πυραύλων Iskander πρίν την εκτόξευσή τους
Η Δύση προσπάθησε στο παρελθόν να καταστρέψει τους ρωσικούς πυραύλους Scud στον πόλεμο του Κόλπου το 1991 πρίν αυτοί εκτοξευθούν, ωστόσο το ερώτημα είναι αν θα το αποπειραθεί αυτό η Ουκρανία και αλλά θα λειτουργήσει με τους πυραύλους Iskander;
"Το κύριο πρόβλημα σε αυτό το είδος αποστολής είναι ότι ακόμη και ένας απαρχαιωμένος εκτοξευτής πυραύλων είναι πολύ γρήγορος για να εγκαταλείψει τη θέση βολής του", επισημαίνει σε σχετικό με το θέμα άρθρο Διεθνές ΜΜΕ, αναφέροντας:
"Τα συστήματα Iskander χρησιμοποιήθηκαν για τις πυραυλικές επιθέσεις στο Κίεβο στις 29 Μαΐου και την 1η Ιουνίου.
Ωστόσο ακόμη και η 100% αναχαίτιση όλων των πυραύλων δεν εγγυάται την ασφάλεια.
Γι' αυτό η μόνη απόλυτη επιλογή είναι να αναζητήσετε και να καταστρέψετε αυτά τα συστήματα βαλλιστικών πυραύλων μικρού βεληνεκούς πριν προλάβουν να εκτοξεύσουν τους πυραύλους τους.
Από την πλευρά τους οι σύμμαχοι της Ουκρανίας δεν θέλουν τα όπλα τους να χρησιμοποιηθούν για χτυπήματα στο ρωσικό έδαφος, όπου κρύβονται οι Iskander.
Εκ πρώτης όψεως, μοιάζει με αποκλειστικά πολιτικό ταμπού και αποτέλεσμα της απροθυμίας της Δύσης να περάσει τις «κόκκινες γραμμές» που χαράσσει η Μόσχα. Αλλά η πραγματική υποκείμενη λογική μπορεί να είναι εντελώς διαφορετική.
Η Defense Express υποθέτει ότι ο λόγος για τις «κόκκινες γραμμές» επανεμφανίζεται κάθε φορά όταν οι εταίροι της Ουκρανίας δεν είναι σίγουροι εάν μια δέσμευση θα ήταν επιτυχής από στρατιωτικούς όρους.
Στην πραγματικότητα, η ιδέα να κυνηγήσουν εχθρικά SRBM είχε περάσει από το μυαλό τους και αποδείχθηκε αρνητική εμπειρία. Αυτό συνέβη όταν οι σύμμαχοι προσπάθησαν να καταρρίψουν τα ιρακινά συστήματα Scud κατά τη διάρκεια της Επιχείρησης Desert Storm το 1991.
Τι συνέβη με τους Scud;
Όταν οι δυτικές χώρες σχεδίαζαν μια επιχείρηση κατά του καθεστώτος του Σαντάμ Χουσεΐν, υπολόγισαν ότι το Ιράκ θα μπορούσε να έχει 400 έως 800 βαλλιστικούς πυραύλους διαφόρων τύπων, συμπεριλαμβανομένου του 8K14 για το σύστημα Elbrus SRBM σοβιετικής κατασκευής και των παραγώγων του που ονομάζονταν όλα κοινώς Scud.
Αυτοί οι πύραυλοι δεν ήταν ιδιαίτερα ακριβείς, αλλά είχαν αρκετά υψηλή ταχύτητα πτήσης και ισχυρή κεφαλή, οπότε ακόμη και ο μη σκοπευμένος βομβαρδισμός με τη χρήση αυτών των όπλων θα μπορούσε να οδηγήσει σε σημαντικές απώλειες.
Η κατάσταση έγινε εξαιρετικά επικίνδυνη όταν το Ιράκ έστρεψε τους πυραύλους Scud του προς το Ισραήλ.
Η ιδέα ήταν να εξαναγκάσει την κατάρρευση του συνασπισμού κατά των Χουσεΐν, στον οποίο οι αραβικές χώρες έπαιξαν σημαντικό ρόλο.
Δημιούργησε έτσι μια κατάσταση όπου οι ιρακινοί πύραυλοι και η σχετική υποδομή έγιναν στόχος προτεραιότητας για την αεροπορία του συνασπισμού.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοι κατέκτησαν την αεροπορική υπεροχή γρήγορα και αυτό με την σειρά του οδήγησε στην καταστροφή όλων των προετοιμασμένων θέσεων βολής Scud και των εγκαταστάσεων συντήρησης πυραύλων.
Από την άλλη πλευρά, η απομάκρυνση κινητών εκτοξευτών ,20 έως 36 μονάδες σύμφωνα με διάφορες πηγές, κατέστησε αδύνατη, άμεσα την αεροπορική προσβολή της και έτσι έπρεπε να σχεδιάσουν ειδικές επιχειρήσεις με τη συμμετοχή μονάδων των Ειδικών Δυνάμεων και αεροσκαφών επίθεσης.
Η λύση φαινόταν απλή και αξιόπιστη, οι δυνάμεις ειδικών επιχειρήσεων βρίσκουν τους εκτοξευτές και τους καταστρέφουν μόνοι τους ή τους καταυγάζουν ως στόχους για την αεροπορική επίθεση. Στη συνέχεια, όμως, αντιμετώπισαν πολλές προκλήσεις.
Γεωγραφία και κλίμα έγιναν ένα πράγμα. Τα πληρώματα του ιρακινού Scud χρησιμοποίησαν έδαφος για να κρύψουν τους εκτοξευτές και κυρίως τους μετέφεραν τη νύχτα όταν πέφτει η θερμοκρασία στην έρημο.
Αυτοί οι δύο παράγοντες εμπόδισαν τους άνδρες των Ειδικών Δυνάμεων των ΗΠΑ , στην ανεύρεσή τους, ενώ συχνά ο στόχος που θεωρείτο ως πύραυλος Scud αποδεικνυόταν ότι ήταν "ένας εικονικός στόχος δόλωμα ή ένα παρόμοιο όχημα".
Εξαιτίας όλων αυτών των θεμάτων, η εμπειρία του κυνηγιού των Scud αξιολογήθηκε από διάφορους δυτικούς αναλυτές σε δύο σημεία.
Πρώτον, παρόλο που υπήρξαν ανεπιτυχείς αποστολές, εξακολουθούσαν να μειώνουν την απειλή μιας πυραυλικής επίθεσης στο Ισραήλ.
Από την άλλη πλευρά, οι πόροι που εκτρέπονταν για το κυνήγι του Scud θα μπορούσαν να είχαν χρησιμοποιηθούν για τον κύριο στόχο της απώθησης του Σαντάμ Χουσεΐν από το Κουβέιτ.
Επιπλέον, είναι οι αποτυχίες στο κυνήγι του Scud που προκάλεσαν, το σύστημα αεράμυνας Patriot να έχει τον πρωταρχικό ρόλο στην απόκρουση της απειλής βομβαρδισμού βαλλιστικών πυραύλων κατά τη διάρκεια του Πολέμου του Κόλπου.
Τι μέλλει γενέσθαι σήμερα με τους Ρωσικούς πυραύλους Iskander;
Οι πραγματικότητες του 2023 αντηχούν με την εμπειρία από τότε.
Ίσως η Δύση να μην επιτρέπει επιθέσεις εναντίον συστημάτων Iskander που σταθμεύουν στη ρωσική επικράτεια λόγω των αμφιβολιών ότι τα όπλα τους θα μπορούσαν να χτυπήσουν και να καταστρέψουν τους στόχους.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι σύμμαχοι της Ουκρανίας μιλούν τώρα για έναν "πατριωτικό συνασπισμό", παρόλο που οι προοπτικές εξεύρεσης περισσότερων συστημάτων αεράμυνας είναι τόσο αμυδρές.
Κλέινοντας με βάση τους παραπάνω λόγους επισημαίνουμε το άλυτο πρόβλημα καταστροφής των Ρωσικών πυραύλων Iskander πριν την εκτόξευσή τους από τους Ουκρανούς.
Αυτό θα συνεχίζει να έχει αρνητικά επακόλουθα στον πόλεμο για τους Ουκρανούς, οι οποίοι θα εξακολουθούν να βλέπουν ότι η Ρωσική τακτική καταστολής της αεράμυνάς τους και η προσβολή στόχων Υψηλής αξίας τους θα συνεχίσει να ευοδούται.
