Ο ιδρυτής της ρωσικής εταιρίας μισθοφόρων Wagner, Γεβγένι Πριγκόζιν, έριξε για πρώτη φορά «τα βέλη του» κατά ίδιου του Ρώσου προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν, βγάζοντάς τον από το «απυρόβλητο» στο οποίο τον είχε καθώς η κατάσταση για τους Ρώσους στον πόλεμο της Ουκρανίας καθίσταται ολοένα και δυσκολότερη.
Ο Πριγκόζιν, ο ιδρυτής της ομάδας μισθοφόρων «Wagner», προειδοποίησε ότι η Ρωσία μπορεί να αντιμετωπίσει μια επανάσταση παρόμοια με αυτές του 1917 και να χάσει τη σύγκρουση στην Ουκρανία, εκτός εάν η ελίτ ασχοληθεί σοβαρά με τον πόλεμο.
Ο ισχυρότερος μισθοφόρος της Ρωσίας είπε ότι, η πολιτική του προοπτική κυριαρχείται από την αγάπη για την πατρίδα και «την υπηρεσία του προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν», αλλά προειδοποίησε ότι η Ρωσία κινδυνεύει από αναταραχή.
Είπε επίσης ότι, υπήρχε μια λεγόμενη αισιόδοξη άποψη ότι η Δύση θα κουραζόταν από τον πόλεμο και η Κίνα θα μεσολαβούσε για μια ειρηνευτική συμφωνία, αλλά ότι, δεν πίστευε πραγματικά σε αυτή την ερμηνεία.
Η Ρωσία χρειάζεται στρατιωτικό νόμο
Αντίθετα, είπε, η Ουκρανία προετοιμάζει μια αντεπίθεση με στόχο να σπρώξει τα Ρωσικά στρατεύματα πίσω στα σύνορά της πριν από το 2014, όταν η Ρωσία προσάρτησε την Κριμαία. Η Ουκρανία θα προσπαθήσει να περικυκλώσει το Μπαχμούτ, το επίκεντρο των έντονων μαχών στα ανατολικά, και να επιτεθεί στην Κριμαία, πρόσθεσε.
«Πιθανότατα από όλα, αυτό το σενάριο δεν θα είναι καλό για τη Ρωσία, επομένως πρέπει να προετοιμαστούμε για έναν επίπονο πόλεμο», είπε σε συνέντευξή του που αναρτήθηκε στο κανάλι του στο Telegram.
«Είμαστε σε τέτοια κατάσταση που θα μπορούσαμε να χάσουμε τη Ρωσία, αυτό είναι το κύριο πρόβλημα. Πρέπει να επιβάλουμε στρατιωτικό νόμο», συμπλήρωσε.
Αυτοσαρκαζόμενος ο Πριγκόζιν είπε ότι, το παρατσούκλι του «Ο σεφ του Πούτιν» ήταν ηλίθιο, καθώς δεν ξέρει να μαγειρεύει και δεν ήταν ποτέ σεφ, γελώντας ότι ο «χασάπης του Πούτιν» μπορεί να ήταν πιο εύστοχο παρατσούκλι.
Σύμφωνα με το Reuters, προειδοποίησε σε αυστηρό τόνο ότι, αν οι απλοί Ρώσοι συνεχίσουν να παραλαμβάνουν τα παιδιά τους σε φέρετρα ενώ τα παιδιά της ελίτ «κουνάν τα πέδιλά τους» στον ήλιο, η Ρωσία θα αντιμετωπίσει αναταραχή ίδια με τις γραμμές των επαναστάσεων του 1917 που οδήγησαν σε έναν εμφύλιο πόλεμο.
«Πρώτα θα ξεσηκωθούν οι υπηρετούντες στρατιώτες μας και μετά θα ξεσηκωθούν οι αγαπημένοι τους», είπε. «Υπάρχουν ήδη δεκάδες χιλιάδες συγγενείς από αυτούς όσων σκοτώθηκαν. Και πιθανότατα θα είναι εκατοντάδες χιλιάδες δεν μπορούμε να το αποφύγουμε», ανέφερε.
Πόλεμος Ουκρανίας
Ο Πριγκόζιν επέκρινε τη μετασοβιετική πολιτική της Ρωσίας έναντι της Ουκρανίας, και χαρακτήρισε την εφαρμογή αυτού που το Κρεμλίνο αποκαλεί «ειδική στρατιωτική επιχείρηση» ως ασαφή, αντιφατική και συγκεχυμένη.
Η στρατιωτική ηγεσία της Ρωσίας, ανέφερε, «είχε γ@μ@θ@@ επανειλημμένα κατά τη διάρκεια του πολέμου. Ο δεδηλωμένος στόχος της αποστρατιωτικοποίησης της Ουκρανίας, απέτυχε».
Ο Πριγκόζιν είπε ότι ο Σοβιετικός ηγέτης Ιωσήφ Στάλιν, δεν θα είχε δεχτεί μια τέτοια αποτυχία. Μια διασυνοριακή επίθεση στην περιοχή Μπέλγκοροντ της Ρωσίας, έδειξε τις αποτυχίες της στρατιωτικής ηγεσίας, είπε, προειδοποιώντας ότι η Ουκρανία θα επιδιώξει να χτυπήσει βαθύτερα στη Ρωσία.
Τόνισε με έμφαση ότι, η Ρωσία έπρεπε να επιστρατεύσει περισσότερους άνδρες και να προσανατολίσει την οικονομία αποκλειστικά στον πόλεμο.
Αποκάλυψε ότι η «Wagner», έχει στρατολογήσει περίπου 50.000 κατάδικους κατά τη διάρκεια του πολέμου, από τους οποίους περίπου το 20% είχε χαθεί. Περίπου το ίδιο ποσοστό συμβασιούχων στρατιωτών του Ρωσικού στρατού (10.000) έχουν χαθεί.
Συμπλήρωσε πως στο Μπαχμούτ η Ουκρανία είχε απώλειες 50.000-70.000 τραυματιών και 50.000 νεκρούς, με το Reuters να αναφέρει πως δεν είναι σε θέση να επαληθεύσει τους ισχυρισμούς για θύματα από καμία πλευρά και ούτε η Ρωσία ούτε η Ουκρανία δίνουν στοιχεία για τις δικές τους απώλειες.
Ο Πριγκόζιν είπε ότι, ο Υπουργός Άμυνας Σεργκέι Σόιγκου, θα πρέπει να αντικατασταθεί από τον συνταγματάρχη στρατηγό Μιχαήλ Μιζίντσεφ, ενώ ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Βαλέρι Γκερασίμοφ, θα πρέπει να αντικατασταθεί από τον Σεργκέι Σουροβίκιν, (με το παρατσούκλι “Στρατηγός Αρμαγεδδών”).
Εάν το Κρεμλίνο δεν απαντήσει στις κλιμακούμενες επιθέσεις του Πριγκόζιν στον Πούτιν, μπορεί να διαβρώσει περαιτέρω τον κανόνα στο σύστημα Πούτιν, στο οποίο μεμονωμένοι παράγοντες μπορούν να δώσουν μάχη για αναρρίχηση και επιρροή, αλλά δεν μπορεί κανείς να ασκήσει απευθείας κριτική στον Πούτιν.
Τα ερωτήματα που απορρέουν, επικεντρώνονται στο αν ο Πριγκόζιν είναι «πολιτικά αναλώσιμος», εάν τα ξεσπάσματα του είναι ένα είδος έξυπνης επιχείρησης εξαπάτησης ή, πιο ανησυχητικά για τον Πούτιν, αν το σύστημα ευλάβειας που κρατά το Κρεμλίνο όρθιο αρχίζει να καταρρέει.
