Την τελευταία πενταετία τουλάχιστον, γινόμαστε μάρτυρες μιας «ιδιότυπης» επανάστασης της στρατιωτικής τεχνολογίας (revolution in military affairs).
Ο σύγχρονος πόλεμος πλέον έχει περάσει σε «τεχνολογική διάσταση», υιοθετώντας νέα δόγματα, στα οποία όμως κοινός παρονομαστής είναι η επιβιωσιμότητα του φίλιου προσωπικού.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ρώσος Αναλυτής: Οι Κινέζοι αντέγραψαν το ρωσικό προηγμένο μαχητικό MiG 1.44 (Εικόνες)
Τα κράτη πλέον προσπαθούν αγοράζοντας ή κατασκευάζοντας κατάλληλα οπλικά συστήματα, να ελαχιστοποιήσουν τις φίλιες ανθρώπινες απώλειες στο πεδίο της μάχης.
Σύμφωνα με ξένο μέσο ενημέρωσης, η Σερβία δημιούργησε ένα βομβαρδιστικό μη επανδρωμένο αεροσκάφος, ικανό να πραγματοποιήσει έως και 10 χτυπήματα σε μία πτήση.
Το μη επανδρωμένο αεροσκάφος, αναπτύχθηκε χρησιμοποιώντας την εμπειρία χρήσης drones στη σύγκρουση μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας, ενώ στη Σερβία αποφάσισαν να δημιουργήσουν ένα πραγματικό μη επανδρωμένο βομβαρδιστικό, αφού το drone είναι ικανό να μεταφέρει έως και 10 νάρκες πυροβολικού 60 mm, με δυνατότητα έκρηξης σε ορισμένο ύψος, που παρέχει τη δυνατότητα να προκληθούν οι μέγιστες ζημιές τόσο σε τεθωρακισμένα οχήματα όσο και σε ανθρώπινο δυναμικό.
Χάρη στην ικανότητα να αιωρείται πάνω από τον στόχο, το drone είναι ικανό να εκτελεί χτυπήματα υψηλής ακρίβειας. Οι νάρκες των 60 χλστ. μπορούν να προκαλέσουν πολύ σοβαρή ζημιά, ειδικά όταν πρόκειται για τη δυνατότητα σκόπιμης απόρριψής τους σε συγκεκριμένους στόχους. Το μειονέκτημα του drone είναι ότι, το UAV μπορεί να ρίξει το πολύ μία νάρκη κάθε φορά, ωστόσο, χάρη στα 10 πυρομαχικά, αυτό το μειονέκτημα μπορεί να εξομαλυνθεί.
Κατασκευαστής του UAV είναι η εταιρεία Yugoimport-SDPR, ενώ δεν αποκλείεται τέτοια UAV να εξάγονται και σε άλλες χώρες στο μέλλον.
Κρίνουμε ως επιτακτική ανάγκη την άμεση απόκτηση UAV, USV drones από τη χώρα μας, προκειμένου να κλείσουμε την επικίνδυνη «ψαλίδα» σε σχέση με την Τουρκία που υπάρχει στον εν λόγω τομέα, ο οποίος έχει αποδείξει ότι έχει τη δυνατότητα να καθορίσει την έκβαση μιας πολεμικής αναμέτρησης σε πολύ μεγάλο βαθμό.
Ολοένα και περισσότερες χώρες υιοθετούν τις παραπάνω αντιλήψεις περί πολέμου. Η Τουρκία η οποία αποτελεί και την μεγαλύτερη απειλή για τον Ελληνισμό, έχει προχωρήσει σημαντικά στον τομέα των UAV, εφαρμόζοντας το δικό της δόγμα διεξαγωγής πολεμικών επιχειρήσεων με επιτυχία, σε Β. Ιράκ, Συρία, Λιβύη, Ναγκόρνο Καραμπάχ.
Η Ελλάδα με το πλήθος των νήσων, ενδιάμεσων νήσων, μικρονήσων και βραχονησίδων που διαθέτει στο Αιγαίο έχει ανάγκη να διαθέτει στο οπλοστάσιό της πληθώρα οπλικών συστημάτων, μεγάλης ακρίβειας και φονικότητας προκειμένου να αντιμετωπίσει την τουρκική επιθετικότητα.
Η Ελλάδα έχει «μείνει πίσω» στον συγκεκριμένο τομέα σε σχέση με την Τουρκία. Ωστόσο το γεγονός ότι, είναι σύμμαχος με τις ΗΠΑ-Ισραήλ και ανήκει στην ΕΕ (Pesco), τις δίνουν την δυνατότητα αν κινηθεί γρήγορα, να υπερκαλύψει το χαμένο έδαφος σε σχέση με την Τουρκία.
Να υπενθυμίσουμε ότι, πρόσφατα, πραγματοποιήθηκε σε επιτελείς του ΓΕΣ παρουσίαση από εκπροσώπους της εταιρείας ELBIT SYSTEMS, σχετικά με συστήματα αντιμετώπισης Μη Επανδρωμένων Αεροσκαφών.
Επίσης αναφέραμε ότι, ο σχεδιασμός του Έλληνα Αρχηγού ΓΕΕΘΑ δεν είναι απλώς να αγοράσει μερικά UAV για να αποκρούσει τις προκλήσεις της Τουρκίας, αλλά να δημιουργήσει μια μονάδα UAV με πολυεπίπεδο επιχειρησιακό «στυλ».
Στόχος είναι να αγοραστούν επίσης και τα ισραηλινά HERON που πετούν επί μισθώσει από την ελληνική Πολεμική Αεροπορία, όταν λήξουν τα συμβόλαια μίσθωσης τους, ενώ επίσης σχεδιάζεται να αναπτυχθούν όλα τα ελληνικά UAV-UCAV από τη νήσο Σκύρο στην 110 Πτέρυγα Μάχης στη Λάρισα.
Οι Τούρκοι φοβούνται δύο πράγματα από την βάση μη επανδρωμένων εναερίων οχημάτων Ελλάδος και ΗΠΑ στην Λάρισα.
Α. Την ευρεία χρήση από τους Αμερικανούς συστημάτων ηλεκτρομαγνητικών παρεμβολών στα τουρκικά drone από αέρος. Το ίδιο τρέμουν και για τα drones τους, που έχουν δορυφορική καθοδήγηση ( SATCOM), αφού οι αμερικανικοί δορυφόροι είναι χιλιάδες μαζί με τους ρωσικούς στο διάστημα, ελέγχοντας τα πάντα.
Β. Την απόκτηση από την ελληνική Πολεμική Αεροπορία μη επανδρωμένων αμερικανικής κατασκευής, εγνωσμένης αξίας στα πεδία των μαχών, με τα οποία η Αθήνα θα απειλεί ακόμα και τουρκικές πόλεις όπως η Σμύρνη ή η Κωνσταντινούπολη σε περίπτωση κρίσης.
Επίσης, αυτό που καίει πάντα την τουρκική στρατιωτική ηγεσία, είναι οι ελληνικές δυνατότητες για κτυπήματα σε αεροδρόμια όπως το Ντάλαμαν (απέναντι από την Ρόδο) και το Μπαλικεσίρ.
