"Σοβαρές ρωγμές εμφανίζονται στο οικοδόμημα του καθεστώτος Πούτιν και αυτή είναι σαφώς η πιο αβέβαιη περίοδος στην εποχή του Ρώσου Προέδρου", αναφέρει στην εισαγωγή άρθρο-ανάλυση λίαν έγκριτου ΜΜΕ των ΗΠΑ, του οποίου τα κυριότερα σημεία είναι τα ακόλουθα:
" Σχεδόν οκτώ μήνες αφότου εξαπέλυσε μια μεγάλη συμβατική εισβολή ο Πούτιν για να ανατρέψει την κυβέρνηση Ζελένσκι και να εδραιώσει τον πολιτικό έλεγχο στην Ουκρανία, είναι η δική του κυβέρνηση που δείχνει σημάδια ότι δέχεται πίεση.
Αυτό επιδεινώθηκε από τις πρόσφατες αποφάσεις του να διαχειριστεί τα πολιτικά προβλήματα που δημιουργήθηκαν στη Ρωσία από την επιτυχημένη αντεπίθεση της Ουκρανίας στα ανατολικά και τα νότια.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ο Πούτιν σε ρόλο... Sniper: Έριξε με τον «σιωπηλό δολοφόνο» των ρωσικών δυνάμεων (βίντεο)
Αυτή η αντεπίθεση ξεκίνησε στις αρχές Αυγούστου, αφού η Ουκρανία αρχικά σταμάτησε την επίθεση της Μόσχας για να καταλάβει όλο το Ντονμπάς και έκανε μεγάλες προόδους, παίρνοντας πίσω περισσότερα εδάφη μέχρι τα μέσα Σεπτεμβρίου, από όσα είχε καταλάβει η Μόσχα από τον Απρίλιο και μετά.
Η επιτυχία της Ουκρανίας προκάλεσε εκκλήσεις από αξιωματούχους σε όλη τη Ρωσία προς τον Πούτιν να παραιτηθεί, ενώ δέχθηκε έντονη κριτική για την έκβαση των πολεμικών επιχειρήσεων από τους υπερεθνικιστές που επέμεναν σε κλιμάκωση τους, μέχρι τη νίκη.
Οι χειρισμοί Πούτιν προκάλεσαν επίσης την κριτική από τους ηγέτες της Κίνας και Ινδίας, , Xi Jinping και Narendra Modi αντίστοιχα, στη σύνοδο κορυφής του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης στη Σαμαρκάνδη.
Ο Πούτιν απάντησε με τρία επικίνδυνα μέτρα
Με μια «μερική» κινητοποίηση για την αναπλήρωση των στρατευμάτων του στην Ουκρανία, με δημοψηφίσματα σε τέσσερις περιφέρειες της Ουκρανίας που μόνο εν μέρει τελούν υπό τον στρατιωτικό έλεγχο της Ρωσίας, τα οποία, όπως ήταν αναμενόμενο, απέδωσαν ψήφο υπέρ της ένταξης στη Ρωσία ακολουθούμενα από την «προσάρτησή» τους και από δηλώσεις ανώτερων Ρώσων αξιωματούχων, ότι εάν συνεχίζονταν οι ουκρανικές επιθέσεις σε αυτά τα εδάφη, το Κρεμλίνο θα απαντούσε με όλα τα διαθέσιμα μέσα, συμπεριλαμβανομένων των πυρηνικών όπλων.
Ο Πούτιν ξεκίνησε την εισβολή του στην Ουκρανία ως «ειδική στρατιωτική επιχείρηση», όχι ως πόλεμο, ακριβώς επειδή ήθελε να αποφύγει την επιστράτευση των Ρώσων για να πολεμήσουν.
Ήξερε ότι παρά τις δημοσκοπήσεις του Levada Center που έδειχναν την υποστήριξη της μεγάλης πλειοψηφίας για τον πόλεμό του κατά της Ουκρανίας, ο ρωσικός λαός είχε ελάχιστο ενδιαφέρον να τον πολεμήσει.
Με άλλα λόγια, οι Ρώσοι αποδοκίμασαν την επιμονή του Κρεμλίνου ότι το μέλλον της Ουκρανίας ήταν ένα υπαρξιακό ζήτημα για τη Ρωσία.
Ο Πούτιν ήλπιζε να αλλάξει αυτό ,με την αποκαλούμενη «μερική» κινητοποίηση.
Τα προβλήματα από την "μερική κνητοποίηση" στη Ρωσία
Αλλά η κινητοποίηση ώθησε χιλιάδες στρατιώτες να εγκαταλείψουν τη χώρα, προκάλεσε διαδηλώσεις σε πενήντα πόλεις και βίαιες διαδηλώσεις στο Νταγκεστάν, από το οποίο η Μόσχα είχε ήδη πάρει έναν δυσανάλογο αριθμό στρατιωτών με προορισμό την Ουκρανία.
Επίσης οδήγησε σε επιθέσεις σε επιτροπές στρατολόγησης σε είκοσι πόλεις και σε αξιωματικούς στρατολόγησης· και ακολούθησαν πολλές αναφορές στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για ανεπαρκώς εξοπλισμένους νέους στρατιώτες , που αγόραζαν είδη και προμήθειες με δικά τους χρήματα.
Έχει γίνει τόσο ενοχλητικό για το Κρεμλίνο που ανώτερα στελέχη όπως ο Πρόεδρος της Δούμας Vyacheslav Volodin, η πρόεδρος του Συμβουλίου της Ομοσπονδίας Valentina Matviyenko και η επικεφαλής του RT Margarita Simonyan επέκριναν την εφαρμογή της κινητοποίησης.
Ο Πούτιν ήλπιζε ότι χτυπώντας το πυρηνικό του σπαθί θα έπειθε τη Δύση και ιδιαίτερα τις Ηνωμένες Πολιτείες να πιέσουν τον Ζελένσκι να σταματήσει την αντεπίθεση στα εδάφη που διεκδικεί τώρα η Μόσχα.
Νωρίτερα αυτό το έτος, τέτοιες απειλές φάνηκε να λειτουργούν καθώς ανώτεροι αξιωματούχοι της κυβέρνησης Μπάιντεν είχαν δηλώσει επανειλημμένα ότι δεν θα λάμβαναν επιθετικά μέτρα για να βοηθήσουν την Ουκρανία,όπως η διευκόλυνση της παράδοσης μαχητικών αεροσκαφών MIG ή η αποστολή πυροβολικού μεγαλύτερου βεληνεκούς, για να μην προκαλέσουν τη Μόσχα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ρώσος διπλωμάτης: Ο Πούτιν δεν είναι έξυπνος 20 χρόνια στην εξουσία, είναι απλά τυχερός
Αλλά αυτή τη φορά δεν λειτούργησε. Ο Μπάιντεν εξέδωσε μια ισχυρή δημόσια και ιδιωτική προειδοποίηση προς τη Μόσχα ότι η χρήση πυρηνικών όπλων, ακόμη και τακτικών πυρηνικών χαμηλής απόδοσης, θα είχε καταστροφικές συνέπειες για τη Ρωσία.
Η Ουκρανική αντεπίθεση συνεχίζεται
Ο Πούτιν έλαβε μέτρα στη Μόσχα στις 30 Σεπτεμβρίου για να «προσαρτήσει» επίσημα τα εδάφη του Ντονμπάς, μόνο που την επόμενη μέρα η Ουκρανία κατέλαβε την πόλη Λίμαν στην Περιφέρεια του Ντονέτσκ, που ήταν υλικοτεχνική ρωσική βάση.
Έκτοτε, οι ουκρανικές δυνάμεις συνέχισαν να προελαύνουν στα ανατολικά και είναι κοντά στην κατάληψη ολόκληρης της δεξιάς όχθης του ποταμού Ντνίπρο κοντά στην κρίσιμη πόλη Χερσώνα.
Εξίσου κακό για τον Πούτιν, τόσο στρατηγικά στην Ουκρανία όσο και πολιτικά στο εσωτερικό, η Ουκρανία στις 8 Οκτωβρίου ανατίναξε εν μέρει τη γέφυρα στα Στενά του Κερτς, η οποία παρέχει βασικές προμήθειες για τις ρωσικές δυνάμεις τόσο στην Κριμαία όσο και στη Χερσώνα.
Για άλλη μια φορά, ο Πούτιν απάντησε σκληρά για να καταπραΰνει τα ρωσικά γεράκια, με μια μαζική εκστρατεία βομβαρδισμού με σκοπό να σκοτώσει αμάχους και να εξαλείψει την υποδομή της Ουκρανίας και ειδικά το ηλεκτρικό της δίκτυο.
Ενώ η εκστρατεία φέρεται να έθεσε εκτός λειτουργίας προσωρινά το 30 τοις εκατό της παροχής ηλεκτρικής ενέργειας της Ουκρανίας, ώθησε επίσης το ΝΑΤΟ να αποφασίσει να στείλει στην Ουκρανία πιο εξελιγμένα αντιαεροπορικά συστήματα που είχε προηγουμένως αρνηθεί στο Κίεβο, κάτι που θα ενισχύσει περαιτέρω τη στρατιωτική ικανότητα της Ουκρανίας.
Εσωτερικός αναβρασμός
Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι όλα αυτά προκάλεσαν περαιτέρω ταραχές στη Μόσχα.
Βασικά πρόσωπα του καθεστώτος αρχίζουν να δυσανασχετούν κατά του Πούτιν και ένα παιχνίδι κατηγοριών έχει ξεκινήσει τώρα σε ανώτερα επίπεδα για να εξηγήσει τις αποτυχίες της Μόσχας στην Ουκρανία.
Οι κύριοι στόχοι είναι ο υπουργός Άμυνας Σεργκέι Σόιγκου, ο Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Βαλέρι Γκερασίμοφ και ο Στρατηγός Αλεξάντρ Λάπιν, διοικητής της Κεντρικής Στρατιωτικής Περιφέρειας της Ρωσίας.
Ο αρχηγός των μισθοφόρων της Wagner, ο φίλος του Πούτιν, Yevgeny Prigozhin, χρησιμοποίησε τα κανάλια του Telegram για να κατηγορήσει τον Σόιγκου και τους δύο Στρατηγούς.
Αλλά ο Σόιγκου έχει επίσης τα μέσα να αντεπιτεθεί, κάτι που μπορεί να εξηγήσει γιατί ο Αλεξέι Σλομποντενιούκ, ο οποίος εργάζεται για τον Πριγκοζίν σε θέματα ΜΜΕ, συνελήφθη πρόσφατα.
Εν τω μεταξύ, ο ισχυρός άνδρας της Τσετσενίας Ραμζάν Καντίροφ έχει συμμαχήσει με τον Πριγκοζίν για να επιτεθεί στον Σόιγκου και στους Στρατηγούς.
Ο Πούτιν έξυπνα δεν αναμείχθηκε δημόσια σε αυτό, αλλά απλώς έδωσε ώθηση στον Καντίροφ προωθώντας τον σε Στρατηγό. Τι σημαίνει αυτό για τη ρωσική πολιτική μένει να φανεί, αλλά η πρόσφατη δραστηριότητα του Καντίροφ στον πόλεμο υπογραμμίζει το δίλημμα που αντιμετωπίζει ο Πούτιν.
Ο Καντίροφ έγινε παγκόσμιο πρωτοσέλιδο υποστηρίζοντας τη χρήση τακτικών πυρηνικών όπλων στην Ουκρανία.
Όμως, αναγνωρίζοντας την πολιτική τοξικότητα της κινητοποίησης, οι δημόσιες δηλώσεις του επισημαίνουν βολικά ότι η Τσετσενία, μέχρι σήμερα, έχει υπερεκπροσωπηθεί στο μέτωπο της Ουκρανίας. Και για τον Καντίροφ, ο πόλεμος της Ουκρανίας δεν είναι υπαρξιακός. και δεν θα διακινδυνεύσει τη θέση του στην Τσετσενία καλώντας δημοσίως περισσότερους Τσετσένους να πολεμήσουν εκεί, ακόμα κι αν στα παρασκήνια τα τσιράκια του προσπαθούν να προσφέρουν κάποιους στρατεύσιμους.
Τίποτα από αυτά ωστόσο δεν σημαίνει απαραίτητα ότι ο Πούτιν θα πέσει σύντομα, αφού απλά δεν γνωρίζουμε αρκετά για τη δυναμική ισχύος στη Ρωσία.
Όμως εμφανίζονται σοβαρές ρωγμές στο οικοδόμημα του καθεστώτος Πούτιν και αυτή είναι σαφώς η πιο αβέβαιη περίοδος στην εποχή του Ρώσου Προέδρου.
Η ρωσική ιστορία διδάσκει ότι η απώλεια των πολέμων δεν είναι καλή για τους μονάρχες ή τους αυταρχικούς, και συχνά οδηγεί σε φιλελευθεροποίηση της αλλαγής, τουλάχιστον για λίγο,όπως συνέβη το 1905, το 1917 και το 1989.
Ο Πούτιν ελπίζει να αποφύγει την ήττα στην Ουκρανία, εκδίδοντας ολοένα και πιο σκληρές προειδοποιήσεις ότι μπορεί να χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα εκτός αν η Ουκρανία σταματήσει την τρέχουσα αντεπίθεσή της στις πρόσφατα «προσαρτημένες» περιοχές της Ουκρανίας που δεν ελέγχονται πλήρως από το Κρεμλίνο.
Επίλογος
Από τα παραπάνω συνάγεται ότι ο Πούτιν ομολογουμένως διάγει την δυσκολότερη περίοδο της διακυβέρνησής του, αφού δέχεται σκληρή κριτική για τις επιλογές του, την ώρα που έχει ξεσπάσει πόλεμος μεταξύ λίαν υψηλόβαθμων στελεχών της κυβέρνησης του, όπου ο ένας κατηγορεί τον άλλο για τις στρατιωτικές αποτυχίες στην Ουκρανία.
Κίνα και Ινδία από την άλλη έχουν αποστασιοποιηθεί από τις επιλογές Πούτιν, περιθωριοποιώντας τον σιωπηρά.
Τα παραπάνω έχουν ως αποτέλεσμα ο Ρώσος Πρόεδρος να απειλεί με χρήση τακτικών πυρηνικών όπλων στην Ουκρανία, σε περίπτωση συνέχισης της Ουκρανικής αντεπίθεσης στα εδάφη που πρόσφατα προσάρτησε στην Ρωσική επικράτεια.
Εκτίμησή μας είναι ότι το πιθανότερο είναι πως όσο η Δύση στέκεται σθεναρή απέναντι σε αυτήν την αμφίβολη ρωσική απειλή χρήσης τακτικών πυρηνικών όπλων και συνεχίζει να δίνει στην Ουκρανία τα όπλα που χρειάζεται για να απωθήσει την επιθετικότητα της Μόσχας, η ρωσική ηγεσία δεν θα έχει άλλη εναλλακτική από το να εγκαταλείψει τα αυτοκρατορικά της σχέδια για την Ουκρανία και άλλους γείτονες.
Ωστόσο θα πρέπει να έχουμε υπόψιν μας ότι τυχόν απομάκρυνση του Πούτιν από την εξουσία, ενδέχεται να φέρει στην εξουσία, κάποιθον περισσότερο ακραίο από τον Ρώσο Πρόεδρο, ο οποίος να έχει λιγότερους ενδιασμούς να πατήσει το κόκκινο κουμπί.
