"Γιατί ο Πούτιν φοβάται την ειρήνη με την Ουκρανία; Ξέρει ότι η επανάσταση έρχεται", είναι ο τίτλος έγκριτου Διεθνούς ΜΜΕ του οποίου τα κυριότερα σημεία είναι τα ακόλουθα:
"Πρέπει να κοιτάξουμε την ιστορία για να κατανοήσουμε την ομιλία του Πούτιν σήμερα και την πορεία προς τα εμπρός για τη Ρωσία.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ρωσία: Απελευθέρωσε 5 Βρετανούς αιχμαλώτους πολέμου-«Είναι σώοι και αβλαβείς» λέει η Τρας
Το δεύτερο μισό του δέκατου ένατου αιώνα ήταν καλό για την αυτοκρατορική Ρωσία. Ενώ η ήττα στον Κριμαϊκό πόλεμο έλεγξε την επέκτασή της προς τα νότια, ο στρατός της διέσχισε την Κεντρική Ασία μέχρι την Καμτσάτκα και τον Ειρηνικό Ωκεανό. Η Ρωσία εμφανίστηκε ως ισχυρή, μια υπερδύναμη της εποχής της.
Η χειραφέτηση των δουλοπάροικων ενθάρρυνε την αστική εκβιομηχάνιση.
Η Οθωμανική Αυτοκρατορία μπορεί να ήταν «ο ασθενής της Ευρώπης», αλλά η Ρωσία ήταν μια δύναμη την οποία έπρεπε να υπολογίζει κανείς.
Το 1861, οι ρωσικές δυνάμεις προσπάθησαν να εδραιώσουν μια μόνιμη παρουσία στο Tsushima, ένα ιαπωνικό νησί στο Κορεατικό Στενό, αλλά η ιαπωνική και βρετανική αντίσταση απέκρουσαν την προσπάθεια.
Το περιστατικό Tsushima αποτυπώθηκε στην ιαπωνική ψυχή και παγίωσε την πεποίθηση στην Ιαπωνία ότι η Ρωσία αποτελούσε μια σοβαρή και αυξανόμενη απειλή. Η διπλωματική παρέμβαση της Ρωσίας μετά την κατάκτηση της Ιαπωνίας από την Κορέα επιδείνωσε την ιαπωνική ανησυχία.
Αρχικά, οι Ιάπωνες προσπάθησαν να διαπραγματευτούν και να παραχωρήσουν τη Μαντζουρία ως ζώνη ρωσικής επιρροής με αντάλλαγμα την ιαπωνική πρωτοκαθεδρία στη χερσόνησο Λιαοντόνγκ και τη βόρεια Κορέα.
Η ίδια η Ρωσία πίστευε ότι οι έντονες ανησυχίες και οι ιαπωνικές ανησυχίες ήταν άσχετες και έτσι απέρριψε αγέρωχα το νησιωτικό έθνος.
Αυτά οδήγησαν στην απόφαση της Ιαπωνίας το 1904 να επιτεθεί στον οικισμό και τη φρουρά και τον στόλο της Ρωσίας στο Πορτ Άρθουρ. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία.
Η Ρωσία προσπάθησε να ενισχύσει τον στρατό και το ναυτικό της μετά την αρχική της αποτυχία, αλλά οι υλικοτεχνικές προκλήσεις ήταν απλώς πολύ μεγάλες. Το 1905, οι Η.Π.Α. Ο Πρόεδρος Θίοντορ Ρούσβελτ βοήθησε στη σύναψη της Συνθήκης του Πόρτσμουθ που επισημοποίησε την ήττα της Ρωσίας. Για τις προσπάθειές του, ο Ρούσβελτ κέρδισε το Νόμπελ Ειρήνης.
Επιστροφή στην Ουκρανία
Χθες το βράδυ, ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν επιτέθηκε σε τηλεοπτική ομιλία του, προειδοποιώντας και πάλι ότι θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει το πυρηνικό του οπλοστάσιο, μια πολύ πραγματική απειλή για την οποία δεν αρκεί η απάντηση με διπλωματική γλώσσα.
Ανήγγειλε περαιτέρω κινητοποιήσεις, προήγγειλε την προσάρτηση ορισμένων περιοχών και είπε ότι θα υπάρξουν πλαστά δημοψηφίσματα σε άλλα που θα οδηγούσαν στον ίδιο στόχο.
Ήταν αναγγελίες που προοριζόταν για να καλύψει την αδυναμία του, αλλά παρόλα αυτά είναι επικίνδυνες.
Ο Λευκός Οίκος έχει δίκιο να ανησυχεί. Το ζήτημα δεν είναι απλώς ορισμένες περιοχές της ανατολικής Ουκρανίας και της κατεχόμενης από τη Ρωσία Κριμαίας, αλλά μάλλον η φιλελεύθερη τάξη πραγμάτων μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ο συμβιβασμός για την κατάκτηση του Πούτιν, όπως πρότεινε ο πρώην υπουργός Εξωτερικών Χένρι Κίσινγκερ, θα σήμαινε επιβράβευση της επιθετικότητας και μείωση του φραγμού στη χρήση της, ανοσοποιώντας τους επιτιθέμενους από τις συνέπειες των πράξεών τους.
Αντί για συμβιβασμό, οι απειλές του Πούτιν απαιτούν την ανάπτυξη αμυντικών και επιθετικών συστημάτων όχι μόνο στην Ουκρανία, αλλά στην Ιαπωνία και τις φιλοδυτικές χώρες σε όλο το μήκος των συνόρων της Ρωσίας.
Ο Πούτιν πρέπει να γνωρίζει ότι ενώ η σύγκρουση στην Ουκρανία περιορίζεται πλέον στην επικράτεια της εν λόγω χώρας, με τις ενέργειές του θέτει σε κίνδυνο το ρωσικό έδαφος όχι μόνο δίπλα στα σύνορα της Ουκρανίας, αλλά μάλλον σε ολόκληρη την περιφέρεια της Ρωσίας.
Εξάλλου, δεν υπάρχει ούτε ένας γείτονας της Ρωσίας που να μην έχει πέσει θύμα της κάποια στιγμή στην ιστορία.
Εσωτερικά, ο Πούτιν πιθανότατα καταλαβαίνει τι έχει γίνει η Ουκρανία. Ο Πούτιν ήλπιζε ότι η εισβολή στην Ουκρανία θα μπορούσε να είναι σαν τους Πολωνικούς Πολέμους της Μεγάλης Αικατερίνης
Ο Ρώσος Πρόεδρος γνωρίζει ότι αντί να επεκτείνει την επικράτεια και να εγκαινιάσει μια Χρυσή Εποχή όπως έκανε η Αυτοκράτειρα Αικατερίνη η Μεγάλη, έβαλε τη Ρωσία στο δρόμο του χάους, της επανάστασης και ίσως της εδαφικής διάβρωσης όπως έκανε ο Νικόλαος Β'.
Η ταπείνωση της ήττας της Ρωσίας από την Ιαπωνία οδήγησε στην Επανάσταση του 1905 που είδε τη δημιουργία της Δούμας για να περιορίσει την εξουσία του Τσάρου Νικολάου Β', αλλά προήγγειλε επίσης την κατάρρευση ολόκληρου του συστήματος και την εκτέλεση του Νικολάου Β' λίγο περισσότερο από μια δεκαετία αργότερα.
Ο Πούτιν, με απλά λόγια, έγινε ο Νικόλαος Β' του 21ου αιώνα.
Η Ρωσία είναι μια αρκούδα στη γωνία. Η κατάσταση είναι επικίνδυνη, αλλά η ήττα της Ρωσίας είναι όλη δική της. Η δουλειά της Δύσης αυτή τη στιγμή πρέπει να είναι να περιορίσει τις παράπλευρες ζημιές, να μην επιτρέψει στον Πούτιν να αρπάξει τη νίκη από τα σαγόνια της ήττας."
Διαπιστώσεις-Συμπεράσματα
Από τα παραπάνω διαφαίνεται ότι ο λόγος που ο Πούτιν θα συνεχίσει τον πόλεμο στην Ουκρανία μέχρι τέλους, είναι ότι αναγνωρίζει πως μια ειρήνη με τον Ζελένσκι θα σημάνει αποδοχή ήττας και την αρχή του τέλους της κυριαρχίας του στη χώρα του, ίσως ακόμη και τη βιολογική του εξόντωση , "όπως ακριβώς συνέβη με το Τσάρο Νικόλαο Β' ο οποίος ηττήθηκε νωρίτερα από την Ιαπωνία", σύμφωνα με τον αρθρογράφο -αναλυτή Dr. Michael Rubin.
Θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κανείς τον ιστορικό παραλληλισμό που επιχειρήθηκε, μεταξύ της πορείας του Τσάρου Νικολάου Β' και του πολέμου του με την Ιαπωνία και του Πούτιν ενάντια στην Ουκρανία στο άρθρο ως επιτυχημένο, ωστόσο υπάρχει μια σημαντικότατη διαφορά, αυτή της ύπαρξης των Πυρηνικών όπλων στο ρωσικό οπλοστάσιο τώρα.
Εκτίμησή μας είναι ότι ο Πούτιν όντως κινδυνεύει από "αόρατους" μέχρι στιγμής εσωτερικούς του αντιπάλους, αφού τους ορατούς τους έχει εξοντώσει, γεγονός που θα τον οδηγήσει σε σταλινικά πρότυπα διακυβέρνησης όσο περνάει ο καιρός, λόγω ευρύτατης καχυποψίας που θα τον διακατέχει ολοένα και περισσότερο αναφορικά με τους στενούς του συνεργάτες πρωτίστως.
Η μερική επιστράτευση που κήρυξε πιστεύουμε ότι με την πάροδο του χρόνου θα επιτείνει το κλίμα δυσαρέσκειας των Ρώσων στο πρόσωπό του, αφού θα λείψουν εργατικά χέρια σε μια οικονομία λαβωμένη από τις Δυτικές κυρώσεις και ειδικότερα όταν θα αρχίζουν να καταφθάνουν επιπλέον νεκροί Ρώσοι στρατιώτες από το μέτωπο της Ουκρανίας.
Τα παραπάνω μπορεί εξωθήσει τον Πούτιν σε επικίνδυνες κινήσεις απελπισίας για όλο τον πλανήτη, εφόσον δεν του δοθεί διέξοδος από τη Δύση, κάτι το οποίο δεν φαίνεται για την ώρα, με το βαλιτσάκι των Ρωσικών πυρηνικών να αποτελεί διαρκή πονοκέφαλο για την ανθρωπότητα.
