Αυτές οι τεράστιες απώλειες αεροσκαφών απέκοψαν επίσης τα ρωσικά χερσαία στρατεύματα από την αεροπορική υποστήριξη που απαιτείται για την κατάληψη και την κατοχή εδαφών, δήλωσε ο διοικητής των αμερικανικών αεροπορικών δυνάμεων στην Ευρώπη και την Αφρική, στρατηγός Τζέιμς Χέκερ, κατά τη διάρκεια του ετήσιου συνεδρίου της Air Force Association.
Ο Χέκερ σημείωσε επίσης ότι κατά τη διάρκεια της συνάντησης της ομάδας επαφής για την άμυνα της Ουκρανίας στην αεροπορική βάση Ράμσταϊν στη Γερμανία, ένα από τα μεγαλύτερα αιτήματα της Ουκρανίας ήταν για πρόσθετους πυραύλους SA-10 και SA-11, αλλά τα όπλα αυτά είναι σοβιετικής κατασκευής και οι ΗΠΑ δεν τα έχουν στα αποθέματά τους.
"Είναι δύσκολο να τους καταρρίψεις. Πραγματικά είναι. Θα ήταν δύσκολο για εμάς να τους καταρρίψουμε με αεροσκάφη stealth πέμπτης γενιάς και καλύτερη αεροπορία", δήλωσε ο Χέκερ για τα συστήματα αεράμυνας SA-10 και SA-11, ενώ σημείωσε ότι η Ρωσία απέτυχε να κάνει μια συγκεντρωτική προσπάθεια" για να καταρρίψει την ουκρανική αεράμυνα στην αρχή της σύγκρουσης.
"Αυτή θα ήταν η πρώτη μας προτεραιότητα".
Το SA-11 Gadfly και το SA-10 Grumble
Το SA-11 Gadfly (ή Buk-M1) και το SA-10 Grumble (ή S-300P) είναι συστήματα αεράμυνας μεσαίου και μεγάλου βεληνεκούς, αντίστοιχα, που απειλούν τη λειτουργία των ρωσικών αεροσκαφών σε μεσαία ύψη ή και υψηλότερα.
Το σύστημα S-300 είναι ικανό να εκτοξεύει διάφορους τύπους πυραύλων αναχαίτισης, αλλά ο κύριος τύπος που διαθέτει η Ουκρανία είναι ο πύραυλος 5V55R, ο οποίος είναι εξοπλισμένος με ημιενεργό ραντάρ εντοπισμού τερματικής καθοδήγησης και έχει δηλωμένο μέγιστο βεληνεκές περίπου 90 χιλιομέτρων με δυνατότητα να πλήττει στόχους σε μεγάλα ύψη.
Ο Buk-M1 μπορεί να βάλλει πυραύλους 9M38 και 9M38M1 με μέγιστο βεληνεκές περίπου 32 και 35 χιλιόμετρα και μέγιστο ύψος 20 και 22 χιλιόμετρα, αντίστοιχα.
Πριν από τη ρωσική εισβολή, η Ουκρανία διέθετε περίπου 300 εκτοξευτές του συστήματος S-300 και 72 συστήματα Buk-M1. Εκτός από αυτό, η Ουκρανία διέθετε επίσης κάποιες μονάδες Buk-M1 που είχε παραχωρήσει η Φινλανδία, οι οποίες φέρονται να ήταν αποθηκευμένες για αρκετό καιρό, αλλά διατηρούνταν έτοιμες για πιθανή χρήση κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης.
Η Ουκρανία φαίνεται να έχει χάσει περίπου 24 εκτοξευτές S-300 και έξι οχήματα εκτόξευσης Buk-M1 περισσότερο από έξι μήνες μετά την έναρξη του πολέμου, σύμφωνα με τα στοιχεία που συνέταξε το ιστολόγιο στρατιωτικής παρακολούθησης Oryx με βάση οπτικές επιβεβαιώσεις.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Με τα ίδια τους τα όπλα: Η Ουκρανία χρησιμοποιεί ρωσικά άρματα μάχης για να υποστηρίξει την αντεπίθεση
Ο πραγματικός αριθμός των απωλειών μπορεί να είναι μεγαλύτερος, ωστόσο η αργή και σταθερή απώλεια των συστημάτων αεράμυνας της Ουκρανίας, ιδίως των συστημάτων S-300 μεγάλου βεληνεκούς, θα μπορούσε να προκαλέσει μεγάλη ανησυχία στους αξιωματούχους στο Κίεβο.
Σύμφωνα με προηγούμενο δημοσίευμα των EurAsian Times, η Ουκρανία χάνει εκτοξευτές S-300 με ρυθμό τουλάχιστον τριών ή τεσσάρων την εβδομάδα.
Η παρουσία συστημάτων αεράμυνας μεσαίου και μεγαλύτερου ύψους είναι επίσης απαραίτητη για να αναγκαστούν τα ρωσικά αεροσκάφη να επιχειρούν κάτω από τα 4,5 χιλιόμετρα, ακριβώς στην εμβέλεια των φορητών συστημάτων αεράμυνας (MANPAD) που έχουν παίξει σημαντικό ρόλο στον συνεχιζόμενο πόλεμο στην Ουκρανία.
Από την έναρξη του πολέμου τον Φεβρουάριο, χιλιάδες MANPADS διαφόρων τύπων από διάφορες χώρες έχουν παραδοθεί στις ουκρανικές δυνάμεις σε όλη τη χώρα, ενώ άλλα τόσα βρίσκονται καθ' οδόν.
Ωστόσο, αυτά τα MANPADS θα καταστούν άχρηστα χωρίς τα S-300 και τα Buk-M1 που απαιτούνται για να δημιουργηθούν οι ευκαιρίες για την προσβολή των εχθρικών αεροσκαφών σε χαμηλότερο ύψος. Ως εκ τούτου, η Ουκρανία πρέπει να διαθέτει SAM υψηλής ποιότητας για να αρνηθεί τη ρωσική στρατιωτική εναέρια υπεροχή στη σύγκρουση.
Διάφορες πηγές συστημάτων S-300
Τον Μάρτιο, ο Ουκρανός πρόεδρος Βλαντιμίρ Ζελένσκι ζήτησε βοήθεια από το Κογκρέσο των ΗΠΑ για την απόκτηση περισσότερων συστημάτων S-300, τονίζοντας τη σημασία τους και ενδεχομένως υποδεικνύοντας ότι ο ουκρανικός στρατός μπορεί να υποστεί σοβαρή έλλειψη συστοιχιών SAM.
Υπάρχουν αρκετές πιθανές πηγές πρόσθετων S-300 εντός του ΝΑΤΟ που θα μπορούσαν να αναπληρώσουν το απόθεμα αμυντικών συστημάτων της Ουκρανίας.
Η Βουλγαρία διαθέτει ένα πλήρες σύστημα S-300PMU, ενώ η Ελλάδα διαθέτει 12 συστήματα S-300PMU-1, το οποίο είναι μια βελτιωμένη έκδοση με ανανεωμένο ραντάρ 30N6E και μπορεί να εκτοξεύσει πυραύλους αναχαίτισης 48N6.
Ο πύραυλος 48N6 χρησιμοποιεί ένα σύστημα καθοδήγησης track-via-missile (TBM), το οποίο συνδυάζει καθοδήγηση μέσω ραδιοεντολής με ημιενεργό ραντάρ στόχευσης στην τελική φάση της πτήσης. Οι παραλλαγές των πυραύλων είναι γνωστό ότι έχουν μέγιστο βεληνεκές μεταξύ 144 και 258 χιλιομέτρων.
Η Σλοβακία κληρονόμησε επίσης μία μόνο συστοιχία S-300PMU μετά τη διάλυση της Τσεχοσλοβακίας, η οποία είναι το μόνο σύστημα που είναι γνωστό ότι έχει παρασχεθεί στην Ουκρανία μέχρι στιγμής.
Ωστόσο, το ρωσικό υπουργείο Άμυνας έχει ήδη ισχυριστεί ότι κατέστρεψε το σύστημα αεράμυνας S-300 που παραδόθηκε στην Ουκρανία από τη Σλοβακία κοντά στην πόλη Ντνίπρο χρησιμοποιώντας πυραύλους κρουζ Kalibr από τη θάλασσα.
Ωστόσο, το γραφείο του πρωθυπουργού της Σλοβακίας Έντουαρντ Χέγκερ διέψευσε τους ισχυρισμούς της Ρωσίας λέγοντας: "Το σύστημά μας S-300 δεν έχει καταστραφεί", σε δήλωση που απέστειλε στο Associated Press (AP).
