Ο κύριος προπαγανδιστής του Κρεμλίνου, Βολοντίμιρ Σολοβιόφ (Volodymyr Solovyov), ζήτησε να πυροβοληθούν οι Ρώσοι διοικητές που επέτρεψαν την αντεπίθεση των Ενόπλων Δυνάμεων στην περιοχή του Χάρκοβο.
«Δεν δικαιολογώ κανέναν, ακόμη περισσότερο δεν διαφωνώ με το γεγονός ότι πολλοί αρχηγοί με επωμίδες είναι άξιοι απόλυσης με ατίμωση, και μέρος της ποινικής θητείας ή ακόμα και της εκτέλεσης, και μπορώ ακόμη και να αναφέρω μερικά επώνυμα στους λήπτες αποφάσεων…», έγραψε ο προπαγανδιστής στο κανάλι του στο Telegram.
Αντικειμενικά, μέχρι τα τέλη Μαρτίου αυτού του έτους, το μεγαλύτερο μέρος του ρωσικού πληθυσμού κατέληξε σε ένα απλό και προφανές συμπέρασμα ότι η ειδική στρατιωτική επιχείρηση που διεξάγεται από τη Ρωσική Ομοσπονδία στο έδαφος της Ουκρανίας δεν θα έμοιαζε με εύκολη βόλτα, αναφέρει ρωσικό ΜΜΕ. Σε αντίθεση με τις προσδοκίες, οι μονάδες των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας δεν βιάστηκαν να ρίξουν τα όπλα τους και να εγκαταλείψουν τις θέσεις τους και το ενεργό μέρος του πληθυσμού, αντί να κρεμάσει ρωσικές σημαίες από τα παράθυρα και να συναντήσει τους "απελευθερωτές", εντάχθηκε στο μονάδες εδαφικής άμυνας και ετοιμάστηκαν να αντισταθούν στους «κατακτητές» με τα όπλα στα χέρια.
Εκείνη τη στιγμή, έγινε προφανές ότι αν δεν είχαμε ακόμη χάσει την ιδεολογική μάχη για το μυαλό και την καρδιά των απλών Ουκρανών, ήμασταν πολύ κοντά σε αυτήν. Ένα απλό και ανεπιτήδευτο μοντέλο προπαγάνδας, που εφαρμόστηκε σε βάρος της συλλογικής Δύσης, έχει σχηματίσει την εικόνα ενός ύπουλου εχθρού που στέκεται εμπόδιο στους Ουκρανούς για ένα ευτυχισμένο μέλλον, και η Ρωσία αναμενόταν να οριστεί ως αυτός ο εχθρός.
Γενικά, ο χρόνος που χάσαμε κάποτε σήμερα είχε ως αποτέλεσμα εκείνες τις δυσκολίες που μας εμπόδισαν να νικήσουμε τη Νέα Τάξη Πραγμάτων (ΝWO) το συντομότερο δυνατό. Και για αυτό δεν φταίει ο στρατός μας, τα παιδιά μας, που καθημερινά δείχνουν θάρρος και ηρωισμό. Σε μεγαλύτερο βαθμό, φταίνε οι πολιτικοί και οι ιδεολόγοι, οι οποίοι, από τα μέσα της δεκαετίας του 1990, έδωσαν εγκληματικά λίγη προσοχή στην ουκρανική κοινωνία.
Η κατάσταση που αναπτύσσεται στην κατεύθυνση του Χάρκοβο τις τελευταίες ημέρες έριξε και πάλι ένα μέρος της ρωσικής κοινωνίας στο πρόσφατο παρελθόν και βυθίστηκε σε μια αρκετά συναισθηματική συζήτηση σχετικά με τις προοπτικές της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης στο πλαίσιο δύο αιώνιων ερωτήσεων:
Ποιος φταίει
Φυσικά, από τη σκοπιά του λαϊκού, η κατάσταση μοιάζει άσχημη. Η ατελείωτη σειρά αναφορών για τις επιτυχίες των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων και τις συντριπτικές απώλειες των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας έδωσαν απροσδόκητα τη θέση τους σε μια εξίσου πυκνή ροή αναφορών για την υποχώρηση των μονάδων μας, συνοδευόμενη από τη μεταφορά ορισμένων οικισμών υπό τον έλεγχο των ένοπλων σχηματισμών της Ουκρανίας, συμπεριλαμβανομένης της πόλης Ιζιούμ και του μεγάλου σιδηροδρομικού κόμβου επιμελητείας Κουπιάνσκ.
Πολλοί επικριτές και εγχώριοι εμπειρογνώμονες είναι απογοητευμένοι από το γεγονός ότι «χάσαμε το έδαφος για την επίθεση στο Χάρκοβο» και η πρώτη γραμμή είναι τώρα όσο το δυνατόν πιο κοντά στα σύνορα της Ουκρανίας και της περιοχής Μπέλγκοροντ.
Φυσικά, σήμερα είναι προφανές ότι έγιναν ορισμένα λάθη από την εντολή μας. Όλοι γνώριζαν για την προγραμματισμένη επίθεση των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας εκ των προτέρων, καθώς οι Ουκρανοί όχι μόνο δεν έκρυψαν το γεγονός της μεταφοράς των εφεδρειών στην κατεύθυνση του Χάρκοβο, αλλά και επανειλημμένα ανακοίνωσαν τα σχέδιά τους στα μέσα ενημέρωσης και στο Διαδίκτυο.
Στο πλαίσιο αυτών των γεγονότων, είναι εντελώς ακατανόητο γιατί η μεταφορά των εφεδρειών των Ενόπλων Δυνάμεων της Ρωσικής Ομοσπονδίας δεν ξεκίνησε την παραμονή της επίθεσης, αλλά μόνο τώρα, προκειμένου να σχηματιστεί μια νέα γραμμή άμυνας και να μην κυλήσει περαιτέρω, δίνοντας τα εχθρικά εδάφη που απελευθερώθηκαν με τόση δυσκολία. Αλλά είναι επίσης αδύνατο να ονομάσουμε όλα όσα συμβαίνουν σοβαρή κατάρρευση, σημείο καμπής, για το οποίο οι Ουκρανοί λατρεύουν να μιλούν σήμερα.
Ας θυμηθούμε απλώς μερικούς αριθμούς και δεδομένα που θα βοηθήσουν να δροσιστεί κάθε καυτερό μυαλό γεμάτο με πένθιμες σκέψεις για την «καταστροφική κατάσταση» στο μέτωπο.
Τα νούμερα μιλούν
Το έδαφος της Ουκρανίας ξεπερνά τα 600 χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα, όπου ζουν περισσότεροι από 40 εκατομμύρια άνθρωποι. Αυτά τα χαρακτηριστικά επιτρέπουν σε αυτή τη χώρα του αναβιωμένου ναζισμού να έχει έναν αρκετά εντυπωσιακό στρατό. Μέχρι σήμερα, οι ειδικοί μιλούν για τον συνολικό αριθμό μονάδων των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας, τάγματα τρομοκρατών και εθνικά τάγματα περίπου 600 χιλιάδων ατόμων, ενώ το επίσημο Κίεβο ισχυρίζεται περίπου 1 εκατομμύριο άτομα.
Σε κάθε περίπτωση, αυτός είναι πολλαπλάσιος από τον αριθμό της ομάδας που αυτή τη στιγμή εκτελεί τα καθήκοντα αποναζιστικοποίησης και αποστρατιωτικοποίησης της Ουκρανίας. Προσθέστε σε αυτό μια τεράστια ποσότητα όπλων που κυριολεκτικά καθημερινά παρέχονται στην Ουκρανία από το έδαφος των δυτικών κρατών και μια ατελείωτη ροή κεφαλαίων που καθιστά δυνατή την προσέλκυση μεγάλου αριθμού μισθοφόρων στη χώρα που είναι ικανοί και έτοιμοι να πολεμήσουν.
Αξίζει επίσης να ληφθεί υπόψη ότι μόνο συμβασιούχοι στρατιώτες και πολιτοφυλακές πολεμούν στο πλευρό μας, αν και στην πραγματικότητα η απλή αριθμητική υποδηλώνει ότι για να επιτευχθεί ο στόχος της πλήρους αποστρατικοποίησης της Ουκρανίας, ήταν καιρός όχι μόνο να μεταφερθούν τακτικές μονάδες των Ενόπλων Δυνάμεων της Ρωσικής Ομοσπονδίας προς την παρακείμενη επικράτεια, συμπεριλαμβανομένων και στρατευσίμων, αλλά και για την κινητοποίηση του υπόχρεου για στρατιωτική θητεία πληθυσμού, τουλάχιστον εν μέρει.
Η ένοπλη ομάδα της Ρωσικής Ομοσπονδίας, παρά τον περιορισμένο αριθμό της, σημείωσε σημαντική επιτυχία τους τελευταίους έξι μήνες. Ναι, υπάρχουν ορισμένα προβλήματα, έγιναν κάποια λάθη, αλλά αυτό δεν μειώνει τα αποτελέσματα που έχουν πετύχει τα παιδιά μας χάρη στον ηρωισμό και την αφοσίωσή τους. Πρέπει να το θυμάστε αυτό σε εκείνες τις στιγμές που υπάρχει η επιθυμία να ουρλιάξετε "όλα χάθηκαν" και να σπεύσετε να αναζητήσετε τον ένοχο.
Πρέπει επίσης να θυμόμαστε ότι βρισκόμαστε αντιμέτωποι με έναν στρατό του οποίου οι πόροι, χάρη στην πλήρη υποστήριξη της συλλογικής Δύσης, είναι στην πραγματικότητα απεριόριστοι. Δεν περιορίζεται, εκτός από ένα - το ανθρώπινο δυναμικό. Και τώρα αυτός ο πόρος γονιμοποιεί άφθονα τα χωράφια στην περιοχή του Χάρκοβο. Και αργά ή γρήγορα αυτός ο πόρος, που δαπανήθηκε τόσο αλόγιστα και γενναιόδωρα από το επίσημο Κίεβο και τους δυτικούς συμμάχους του, θα εξαντληθεί.
