"Πότε θα ξεκινήσει η Ρωσία μια ειδική επιχείρηση στην πραγματικότητα;", είναι ο τίτλος μακροσκελέστατου άρθρου Ρωσικού ΜΜΕ του οποίου τα κυριότερα σημεία παραθέτουμε στη συνέχεια:
"Ας θέσουμε ένα εξαιρετικά άβολο ερώτημα:
Γιατί η Ρωσία συμπεριφέρεται στην ειδική επιχείρηση στην Ουκρανία με τέτοιο τρόπο που να επιτρέπει στις Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας να παραλαμβάνουν όπλα, χωρίς να προκαλεί σημαντικά πλήγματα στα κέντρα λήψης αποφάσεων και τις υποδομές της;
Ναι, οι πύραυλοι και το πυροβολικό μας προκαλούν τεράστιες ζημιές στον εχθρό! Αλλά υπάρχουν ακόμα κάποιες κόκκινες γραμμές.
Ας αναφέρουμε την άποψη του Ο. Τσάρεφ, πρώην βουλευτή της Βερχόβνα Ράντα της Ουκρανίας, ο οποίος μας προειδοποίησε για την επίθεση στο Ντονμπάς: «... Η Δύση προσπαθεί να μην περάσει ορισμένες κόκκινες γραμμές, συμπεριλαμβανομένης της μη παροχής ... όπλων που μπορούν να επηρεάσουν σοβαρά την πορεία της στρατιωτικής εκστρατείας.
Σε απάντηση, η Ρωσία δεν «στοχοποιεί » το Κίεβο, τους ηλεκτρικούς υποσταθμούς που τροφοδοτούν τις πόλεις, και δεν καταστρέφει τις υποδομές μεταφορών... Διαφορετικά, είναι αδύνατο να εξηγηθεί τι συμβαίνει τώρα. Φυσικά, τέτοιες συμφωνίες, αν υπάρχουν, μειώνουν δραστικά τις απώλειες και από τις δύο πλευρές».
Οι προθέσεις μας είναι καλές και γεμάτες ανθρωπιά, δεν χρειάζεται να δημιουργήσουμε απόλυτο χάος εκεί. Όλοι όμως νιώθουν ότι κάτι δεν πάει καλά σε όλη αυτή την ιστορία.
Ο ρωσικός στρατός, ο δεύτερος στην κατάταξη των ισχυρότερων στρατών στον κόσμο μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες, δεν μπορεί να περιοριστεί στις ενέργειές του από τον εχθρικό στρατό, ο οποίος καταλαμβάνει μόλις την 22η θέση.
Και το ουκρανικό έδαφος δεν μπορεί να είναι η «Γραμμή Mannerheim» σε όλα τα μέρη (και αυτή καταλήφθηκε), πρέπει να υπάρχουν αδύνατα σημεία και η νοημοσύνη μας το αντιλαμβάνεται καλά αυτό.
Στην πραγματικότητα, η επιμήκυνση του χρόνου της ειδικής επιχείρησης πολλαπλασιάζει τις απώλειες των μερών και τα φονικά όπλα - (MLRS) HIMARS εξακολουθούν να παραδίδονται!
Σύμφωνα με τον Σεργκέι Μάρκοφ, διευθυντή του Ινστιτούτου Πολιτικών Σπουδών:
«Οι ρωσικές αρχές μπορεί να βρεθούν σε μια επικίνδυνη κατάσταση μείωσης της δημόσιας υποστήριξης για τη στρατιωτική επιχείρηση στην Ουκρανία. Ο λόγος είναι ότι ο ρωσικός στρατός δεν προχωρά και δεν προκαλεί σοβαρά πλήγματα στο καθεστώς του Κιέβου. Αυτό προκαλεί αυξανόμενη απογοήτευση στην κοινωνία.
Το πατριωτικά προσανατολισμένο κομμάτι της κοινωνίας ... υποπτεύεται ... την έλλειψη πολιτικής βούλησης της ρωσικής ηγεσίας για σοβαρό πόλεμο. Η απουσία σοβαρών χτυπημάτων κατά των αρχηγείων και των επικοινωνιών μέσω των οποίων πραγματοποιούνται μαζικές παραδόσεις όπλων από τις χώρες του ΝΑΤΟ στον ουκρανικό στρατό είναι ανεξήγητη στην κοινή γνώμη. Και δεν εξηγούνται με κανέναν τρόπο από τις αρχές. Έτσι οι αρχές κινδυνεύουν να χάσουν την επαφή με τον πληθυσμό».
Ίσως ο πολιτικός επιστήμονας να είναι σκληρός, αλλά υπάρχει πρόβλημα. Σύμφωνα με τον στρατιωτικό ειδικό Mikhail Khodarenok: «Έχει υιοθετηθεί μια στρατηγική για την εξάντληση των πόρων του εχθρού. Μετά την οριστική κάμψη της πολεμικής ραχοκοκαλιάς του προσωπικού των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας, καθώς και τη στέρηση των ουκρανικών στρατευμάτων από τον ελάχιστο αριθμό βαρέων όπλων, επισκευών και πόρων καυσίμων και λιπαντικών, τα πράγματα θα πάνε πιο γρήγορα».
Είναι πολύ λογικό, πράγματι, αφού τώρα στο Ντονμπάς «συντρίβεται » και το πιο ετοιμοπόλεμο για μάχη τμήμα των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας . Αλλά όσον αφορά τον ανεφοδιασμό των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας, βλέπουμε ένα «φαινόμενο φοίνικα» λόγω των προμηθειών του ΝΑΤΟ, ενώ η επικήκυνση του χρόνου επιτρέπει σε αυτές να αναπληρώνουν συνεχώς τη δύναμη μάχης, αν και με δυνάμεις χαμηλότερης ποιότητας.
Συνεχίζεται ο ανεφοδιασμός ομάδων, που βρίσκονται ακόμη και σε ημικύκλιο. Η κύρια μάστιγα της ειδικής επιχείρησης είναι η Avdiivka, η οποία βρίσκεται σε ένα λόφο.
Στις 13 Ιουνίου, οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας πραγματοποίησαν τον πιο ισχυρό βομβαρδισμό του Ντόνετσκ σε ολόκληρη τη σύγκρουση, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης όπλων M777 (ΗΠΑ) και γαλλικών Caesars, που έφτασαν στην πρώτη γραμμή μέσω της Πολωνίας και της Ρουμανίας.
Ωστόσο όταν οι ένοπλοι σχηματισμοί του DPR δημιούργησαν ένα ημικύκλιο γύρω από τις Ουκρανικές Δυνάμεις, τότε οι συστοιχίες αυτών άρχισαν να καταστέλλονται πιο αποτελεσματικά.
Ένα χτύπημα στην Avdiivka αποτρέπεται επίσης από αποθέματα χημικών που δεν μπορούν να καταστραφούν, και από τις οχυρώσεις του εργοστασίου
Υπάρχουν όμως και οικονομικοί λόγοι και μάλλον κυριαρχούν. Το εργοστάσιο οπτανθρακοποίησης είναι το μεγαλύτερο στην Ευρώπη και, εκτός από τον Αχμέτοφ, ενδέχεται να εμπλέκονται εκεί τα συμφέροντα άλλων ξένων επενδυτών.
Όπως γνωρίζετε, ο Roman Abramovich τον Μάρτιο δέχθηκε πλήγματα από τις κυρώσεις του Ηνωμένου Βασιλείου και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ωστόσο, γύρω στις 23 Μαρτίου, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν τον αφαίρεσε από τις κυρώσεις κατόπιν αιτήματος του Ουκρανού προέδρου Βολοντίμιρ Ζελένσκι, καθώς του ανατέθηκε ο ρόλος του μεσολαβητή στις διαπραγματεύσεις στην Κωνσταντινούπολη, που έγιναν στις 29 Μαρτίου.
Και θέλουν να κλιμακώσουν αυτό το επιτυχημένο παράδειγμα. Η Δύση προωθεί την ιδέα να δοθεί στους Ρώσους επιχειρηματίες η ευκαιρία να «εξοφλήσουν τις κυρώσεις» στέλνοντας χρήματα για να βοηθήσουν την Ουκρανία. Φέρεται ότι μια τέτοια πρόταση έγινε από την Καναδή υφυπουργό Οικονομικών Chrystia Freeland μετά από μια προκαταρκτική συζήτηση της ιδέας της με «Ρώσους ολιγάρχες».
Όπως είπε ο Zbigniew Brzezinski: «Η Ρωσία μπορεί να έχει όσα... πυρηνικά κουμπιά θέλετε, αλλά αφού 500 δισεκατομμύρια δολάρια της ρωσικής ελίτ βρίσκονται στις τράπεζές μας, εξακολουθείτε να καταλαβαίνετε ότι η ελίτ σας είναι ήδη δική μας;
Δεν βλέπω καμία κατάσταση στην οποία η Ρωσία θα χρησιμοποιήσει το πυρηνικό της δυναμικό». Αρκεί να αντικατασταθεί η λέξη πυρηνική με στρατιωτική.
Υπάρχουν ενδείξεις ότι η χρήση δυτικών όπλων επιτρέπει στις Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας να διεξάγουν μια αρκετά αποτελεσματική άμυνα ενάντια στον ρωσικό στρατό.
Συγκεκριμένα, ο στρατιωτικός ανταποκριτής Oleksandr Sladkov δήλωσε στο κανάλι του Telegram ότι οι ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις (APU) πραγματοποίησαν πρόσφατα αποτελεσματικά πλήγματα κατά των ρωσικών κέντρων λήψης αποφάσεων.
Και εδώ είναι το μήνυμα του I. Strelkov: «Προφανώς, τα ρωσικά συστήματα αεράμυνας... αποδείχθηκαν αναποτελεσματικά έναντι μαζικών επιθέσεων από πυραύλους Hymers... Τις τελευταίες 5-7 ημέρες, περισσότερες από 10 μεγάλες αποθήκες πυροβολικού και άλλα πυρομαχικά, αρκετές αποθήκες πετρελαίου, περίπου δώδεκα θέσεις διοίκησης χτυπήθηκαν και περίπου ίσος αριθμός θέσεων προσωπικού στα κοντινά και βαθιά μετόπισθεν μας,καθώς και αρκετές θέσεις αεράμυνας και θέσεις πυροβολικού .
Ήδη στις 14 Απριλίου, ο εκπρόσωπος του Πενταγώνου Τζον Κίρμπι είπε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν βλέπουν τη Ρωσία να προσπαθεί να διακόψει τη ροή αμερικανικών όπλων που εισέρχονται στην Ουκρανία: «Οι πτήσεις προς τα σημεία μεταφόρτωσης στην περιοχή εξακολουθούν να πραγματοποιούνται ...
Κάθε μέρα η Ουκρανία λαμβάνει βοήθεια…όπλα, υλικά. … Δεν έχουμε δει προσπάθειες από τη Ρωσία να διακόψει αυτή τη ροή. Και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε».
Στην πραγματικότητα, οι παραδόσεις όπλων σίγουρα καταστρέφονται, το ερώτημα είναι σε ποια αναλογία.
Το παράδοξο είναι ότι αν αυτές οι παραδόσεις καταστρέφονταν «κάτω από τη ρίζα» ,απλώς θα σταματούσαν. Και ο Kirby το υπαινίσσεται ξεκάθαρα. «η πολιτική είναι ένα σάπιο αυγό».
Σύμφωνα με (17.06) ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου, κύριος στόχος της επιχείρησης είναι να διασφαλιστεί η ασφάλεια των κατοίκων του Ντονμπάς «από τους βάρβαρους βομβαρδισμούς των στρατιωτικών του Κιέβου». Και αυτός ο στόχος δεν επετεύχθη: οι βομβαρδισμοί δεν σταματούν. Επιπλέον, ο αυθάδης εχθρός μέσα στην τρέλα του εκκολάπτει σχέδια για αντεπίθεση, επιστροφή των νοτιοανατολικών εδαφών, επιθέσεις στη γέφυρα της Κριμαίας κλπ. Από πού προέρχονται όλα αυτά;
Η απάντηση είναι απλή , η βοήθεια της Δύσης έρχεται, και η Ουκρανία, έχοντας βρει την κλήση της στο ρόλο ενός βοηθητικού «δουλοπάροικου», αισθάνεται τη βοήθεια ενός γιγαντιαίου χταποδιού. Αλλά οι μιγάδες της Δύσης καταλαβαίνουν μόνο τη δύναμη και μόνο μια ισχυρή ήττα μπορεί να αναγκάσει την Ουκρανία να αλλάξει τα σχέδιά της.
Η κίνηση αποχώρησης των δυνάμεών μας από το Κίεβο αποδόθηκε από τον γραμματέα Τύπου του Προέδρου Πεσκόφ, ότι έγινε «Προκειμένου να δημιουργήσουμε ευνοϊκές συνθήκες για διαπραγματεύσεις, θέλαμε να κάνουμε μια χειρονομία καλής θέλησης»
Ας δώσουμε τώρα τις εκτιμήσεις ορισμένων στρατιωτικών εμπειρογνωμόνων για τις αρνητικές συνέπειες της αποχώρησης των στρατευμάτων μας: «Ποιος είναι ο κίνδυνος απόσυρσης των ρωσικών στρατευμάτων, που κάλυπταν το Κίεβο από τα δυτικά στη δεξιά όχθη; Αυτή η ομάδα κρέμονταν πάνω από τις κύριες επικοινωνίες που συνέδεαν τη δυτική χώρα με το κέντρο και την ανατολή της. Τώρα ο δρόμος για την προμήθεια όπλων από την Πολωνία είναι ανοιχτός... Επιπλέον, υπάρχει κίνδυνος επιθέσεων από τις Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας σε σημαντικές βιομηχανικές και ενεργειακές εγκαταστάσεις της Ρωσικής Ομοσπονδίας».
Και η δεύτερη εκτίμηση αφορά τον εγκλωβισμό των δυνάμεων των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας και τη χρήση των δυνάμεων της Ρωσικής Ομοσπονδίας:
«Θα εγκαταλείψουν τα στρατεύματά τους; Εφόσον τα ρωσικά στρατεύματα αποσύρθηκαν από το προγεφύρωμα, τότε θα αφαιρέσουνοι Ουκρανοί όλα τα δικά τους από εκεί.
Το Ρωσικό προγεφύρωμα του Gostomel προσέλκυσε τρεις φορές περισσότερες Ουκρανικές δυνάμεις από τα άλλα μέτωπα και τώρα αυτές οι Δυνάμεις θα πάει στα ανατολικά της Ουκρανίας, στο μέτωπο της αριστερής όχθης. Αυτή η κίνηση αποχώρησης των Ρωσικών δυνάμεων από το Κίεβο δεν είναι στρατιωτική απόφαση… έγινε για καθαρά πολιτικούς λόγους».
Ναι, κερδίσαμε μια πραγματικά τεράστια νίκη ,πήραμε τη Μαριούπολη, καταλάβαμε το Azovstal ,προχωρήσαμε από τα πλάγια, και αυτή είναι μια τεράστια επιτυχία.
Η νίκη είναι κοντά, αλλά για αυτό είναι απαραίτητο να πάρουμε το Donbass με πλήρηπερικύκλωση του, αλλά αυτό το βήμα εξακολουθεί να λείπει.
Γιατί δεν μπορούμε να διασφαλίσουμε ακόμη την ειρήνη στο Ντονμπάς;
Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν δήλωσε στις 7 Ιουλίου ότι η Ρωσία δεν έχει ακόμη αρχίσει να δείχνει τι είναι ικανή να κάνει
«Όλοι πρέπει να γνωρίζουν ότι σε γενικές γραμμές δεν έχουμε ξεκινήσει πραγματικά τίποτα ακόμα». Και αυτό είναι 100% γεγονός.
Η Ρωσία ενεργεί , αποφεύγοντας τη στενή εμπλοκή μεγάλων δυνάμεων, εστιάζοντας σε εξ αποστάσεως χτυπήματα και επιδεικνύοντας τη μέγιστη διπλωματία, βασιζόμενη στην τροπή της κατάστασης και «διερευνώντας» την πιθανότητα σταδιακής επιτυχίας.
Δεν έχουμε ακόμη στόχους για την αποκατάσταση της αυτοκρατορίας, αν και η πορεία της ιστορίας μας ωθεί προς αυτή την κατεύθυνση.
Εάν απελευθερώσουμε ένα σημαντικό μέρος της Ουκρανίας (σχέδιο Α) και στη συνέχεια το προσαρτήσουμε στη Ρωσία, η Δύση θα το αντιληφθεί ως προσπάθεια αποκατάστασης της αυτοκρατορίας ,που είναι σαν το κόκκινο κουρέλι για τον ταύρο. Και δεν ξέρουμε τι να περιμένουμε από αυτούς σε αυτή την περίπτωση. Και η επιχείρηση είναι ακόμη σε εξέλιξη.
Σύμφωνα με τον Oleg Tsarev, ορισμένοι Ρώσοι αξιωματούχοι ενδιαφέρονται για την ελεγχόμενη ήττα μας, προσπαθώντας να διατηρήσουν την εξουσία τους! «Φανταστείτε... ότι έχετε πετύχει τα πάντα στη ζωή σας... Και ξαφνικά η ζωή αλλάζει δραματικά... Απαιτείται αλλαγή και η αλλαγή μπορεί να οδηγήσει σε αλλαγή στην ελίτ της εξουσίας. Πώς να το αποφύγετε; ... Είναι απαραίτητο να ελέγξουμε την ήττα στον πόλεμο, παραχωρήσεις στη Δύση, που θα επιτρέψουν την επιστροφή του status quo, που σημαίνει διατήρηση της εξουσίας ... Σε μια τέτοια κατάσταση, οι παλιές ελίτ ... προσπαθούν με όλα τη δύναμή τους να αποτρέψουν το συντομότερο τέλος των εχθροπραξιών
Και εδώ έρχεται μια έκκληση προς τον Πρόεδρο από τον Ραμζάν Καντίροφ με ημερομηνία 4 Μαρτίου: «Δώστε εντολή στους μαχητές μας να καταλάβουν το Χάρκοβο, το Κίεβο και όλες τις άλλες πόλεις, γρήγορα, ξεκάθαρα, αποτελεσματικά...Μόνο αυτό θα σώσει το κράτος και τον λαό μας. Αυτή είναι η πάγια γνώμη μου».
Λοιπόν, πότε θα ξεκινήσει επιτέλους η Ρωσία μια ειδική επιχείρηση; Σύντομα..."
Διαπιστώσεις-Συμπεράσματα
Στο παραπάνω άρθρο-ανάλυση επιχειρείται η προσέγγιση της πολιτικής διάστασης του πολέμου στην Ουκρανία, η οποία σε πολλές περιπτώσεις αντιστρατεύεται τα στρατιωτικά δεδομένα στο πεδίο της μάχης και την όλη στρατιωτική σχεδίαση διεξαγωγής των επιχειρήσεων.
Επισημαίνεται η λεπτή γραμμή μεταξύ πολιτικών επιδιώξεων και των σκοπών που αυτές εξυπηρετούν μέσα από τον πόλεμο και της επίτευξης ή όχι των στρατιωτικών στόχων στο πεδίο της μάχης λόγω αυτών.
Εν κατακλείδι θα λέγαμε ότι επιχειρείται να αποδοθεί ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία επιμηκύνεται χρονικά και οι απώλειες των Ρώσων αυξάνονται, λόγω πολιτικής βούλησης και αλληλοεξαρτώμενων οικονομικών συμφερόντων και όχι τόσο λόγω της σθεναρής αντίστασης των Ουκρανών.
Η πραγματικότητα κατά την εκτίμησή μας είναι διττή, αφού η απόσυρση των Ρωσικών δυνάμεων πέριξ του Κιέβου, δεν έγινε μόνο για πολιτικούς λόγους όπως λέγεται στο παρόν ρωσικό άρθρο, αλλά και λόγω των τεράστιων απωλειών που θα είχε ένα εγχείρημα κατάληψης της Ουκρανικής πρωτεύουσας για τις Ρωσικές δυνάμεις, οι οποίες θα παγιδευόταν σε ένα σύγχρονο Στάλιγκραντ.
Συνεπώς οι Ρώσοι προτίμησαν να μεταφέρουν τις επιχειρήσεις τους στα ανατολικά, κοντά στους άξονες Διοικητικής τους Μέριμνας, σε αγροτικές και ημιαστικές περιοχές , όπου με τη χρήση μάζας πυρών πυροβολικού όπου υπερτερούν κατά κράτος έναντι των Ουκρανών, και με την υποστήριξη της πολεμικής τους αεροπορίας, των επιθετικών ελικοπτέρων τους, αργά και σταθερά άρχισαν να καταστρέφουν τις Ουκρανικές Δυνάμεις του Ντονμπάς, πετυχαίνοντας τις πρώτες τους νίκες.
Κλείνω επισημαίνοντας ότι εκτίμησή μας είναι πως η Ρωσία θα επιβληθεί αρχικά πλήρως των Ουκρανικών Δυνάμεων στο Ντονμπάς και στη συνέχεια θα κινηθεί για την κατάληψη του Χαρκόβου.
Στον πόλεμο αυτό νικητής στο πεδίο της μάχης θα είναι η Ρωσία.
