Δεν είναι μόνο το ζήτημα της εισαγωγής πετρελαίου ή φυσικού αερίου από τη Ρωσία, που η Ευρώπη και οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν επιδείξει «διπλά μέτρα και σταθμά» θέλοντας ο υπόλοιπος κόσμος, συμπεριλαμβανομένης της Ινδίας, να σταματήσει να προμηθεύεται προϊόντα πετρελαίου από τη Ρωσία, αλλά δεν υπάρχει κανένας φραγμός για αυτούς να προμηθεύονται ρωσικό τιτάνιο.
Η Γερουσία στις 8 Ιουνίου ψήφισε έναν δικομματικό «Νόμο για την Καινοτομία και τον Ανταγωνισμό των ΗΠΑ», ένα νομοσχέδιο 250 δισεκατομμυρίων δολαρίων που στοχεύει στην αντιμετώπιση των τεχνολογικών φιλοδοξιών των αντιπάλων της.
Είναι ένα ακόμη γεγονός που δείχνει ότι, οι ΗΠΑ εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από την Κίνα και τη Ρωσία, για εξαρτήματα ζωτικής σημασίας για την παραγωγή και τη συντήρηση των προμηθειών πυρομαχικών τους.
Οι ΗΠΑ και η Ευρώπη εξαρτώνται από τη Ρωσία και την Κίνα
Οι ΗΠΑ μπορεί να είναι η μεγαλύτερη στρατιωτική δύναμη στον κόσμο. Μπορεί να έχει τον μεγαλύτερο στρατιωτικό προϋπολογισμό στον κόσμο. Ωστόσο, οι ΗΠΑ εξαρτώνται από δύο από τους ορκισμένους αντιπάλους τους, για την παραγωγή των πυρομαχικών και του στρατιωτικού εξοπλισμού τους. Δύο τέτοια βασικά ορυκτά είναι ιδιαίτερα αξιοσημείωτα.
Το ένα είναι το «αντιμόνιο». Είναι ένα κρίσιμο ορυκτό που απαιτείται για την παραγωγή στρατιωτικού υλικού, συμπεριλαμβανομένων γυαλιών νυχτερινής όρασης, σφαίρες διάτρησης θωράκισης, εκρηκτικών και πυρηνικών όπλων. Αλλά είναι σε έλλειψη στις ΗΠΑ και η χώρα, έχει βασιστεί σχεδόν εξ ολοκλήρου στην Κίνα και σε μικρότερο βαθμό, τη Ρωσία.
Το άλλο είναι το τιτάνιο, για το οποίο οι ΗΠΑ καθώς και η Δυτική Ευρώπη, εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τη Ρωσία. Το τιτάνιο και τα κράματα τιτανίου, έχουν μοναδικές ιδιότητες: είναι ελαφριά και έχουν πολύ υψηλή αναλογία αντοχής προς βάρος. Η πυκνότητά τους είναι συνήθως περίπου 60% εκείνη του χάλυβα.
Το τιτάνιο είναι πιο κρίσιμο για αεροκατασκευές και κινητήρες, τόσο στρατιωτικούς όσο και πολιτικούς, επειδή είναι ισχυρό αλλά ελαφρύ και ανθεκτικό στη διάβρωση. Είναι λιγότερο πιθανό, να προκαλέσει γαλβανική διάβρωση όταν ενώνεται με πλαστικά ενισχυμένα με ανθρακονήματα (CFRP), μέρη όπως πάνελ σώματος και πτερυγίων ή επιφάνειες ελέγχου.
Η Airbus βασίζεται επί του παρόντος στη Ρωσία, για περίπου το ήμισυ της προμήθειας τιτανίου της. Ωστόσο, η αμερικανική ανταγωνίστρια Boeing της Airbus, η οποία λάμβανε περίπου το 1/3 των αναγκών της από τη Ρωσία, λέει ότι σταμάτησε να χρησιμοποιεί ρωσικό τιτάνιο στις αρχές Μαρτίου, καθώς είχε «επαρκείς προμήθειες μετά τη διαφοροποίηση των συμφωνιών προμήθειας».
Αλλά το γεγονός παραμένει ότι, το τιτάνιο από τη Ρωσία δεν υπόκειται ακόμη στις κυρώσεις των ΗΠΑ. Η Boeing μπορεί να είχε σταματήσει ή ανέστειλε την εισαγωγή ρωσικού τιτανίου, αλλά, όπως ανέφερε η Wall Street Journal , πρέπει ακόμα να αντιμετωπίσει τη σχέση της με έναν βασικό προμηθευτή τιτανίου, υπό την ηγεσία ενός «υπό κυρώσεις ολιγάρχη», τον Σεργκέι Τσεμέζοφ, ο οποίος κάποτε εργαζόταν στο Η KGB με τον Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν.
Ο Τσεμέζοφ, είναι ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του ρωσικού ομίλου Rostec, του οποίου η θυγατρική προμήθευε την Boeing με τιτάνιο και είναι σε συνεργασία 50-50. Οι κυρώσεις κατά του Chemezov θα τον εμποδίσουν σε γενικές γραμμές να υπογράψει συμβόλαια με την Boeing, αλλά διαφορετικά δεν θα πρέπει να εμποδίσουν την ικανότητα του κατασκευαστή αεροσκαφών να αγοράσει το τιτάνιο της εταιρείας του ή να συνεργαστεί με την κοινοπραξία τους.
Οι ΗΠΑ ενθάρρυναν τις συναλλαγές με τη Ρωσία
Αν και το συμβόλαιο συνεργασίας της Boeing με τον Τσεμέζοφ χρονολογείται από το 2009, μπορεί να σημειωθεί ότι, η πρώτη σύμβαση της αμερικανικής αεροπορικής εταιρείας για το τιτάνιο με τη Ρωσία υπογράφηκε το 1997. Οι επενδύσεις ενθαρρύνθηκαν, στην πραγματικότητα, από την κυβέρνηση των ΗΠΑ.
Η σχέση επεκτάθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 2000, με την ανάπτυξη του 787 Dreamliner από την Boeing, του οποίου ο σχεδιασμός βασιζόταν σε μεγάλο βαθμό στο τιτάνιο όχι μόνο για τον εξοπλισμό προσγείωσης αλλά και για την άτρακτο του αεροπλάνου.
Όπως και να έχει, το βασικό σημείο είναι ότι οι δυτικές αεροπορικές εταιρείες, εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τη Ρωσία για το τιτάνιο. Και αυτή η εξάρτηση, υπάρχει εδώ και πολλές δεκαετίες.
Όπως είχαν αναφέρει νωρίτερα οι EurAsian Times, η προμήθεια τιτανίου κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου ήταν τόσο ζωτικής σημασίας για τον στόχο των Ηνωμένων Πολιτειών να νικήσουν τη Σοβιετική Ένωση, που έπρεπε να αγοράσουν κρυφά το μέταλλο από την ίδια τη χώρα που προσπαθούσε να νικήσει!
Λέγεται ότι οι ΗΠΑ χρειάζονταν κατασκοπευτικά αεροπλάνα, που θα μπορούσαν να αποφύγουν τον εντοπισμό στον σοβιετικό εναέριο χώρο πετώντας στους ουρανούς. Η Lockheed Martin Company τότε, κατασκεύαζε το περίφημο SR-71 Blackbird που ήταν αρκετά ισχυρό ώστε να συγκρατεί επιπλέον καύσιμο, για να του προσφέρει εκτεταμένη εμβέλεια. Το μόνο μέταλλο που θα έκανε τη δουλειά ήταν το τιτάνιο. Και το μόνο μέρος για να πάρει τιτάνιο στις απαραίτητες ποσότητες ήταν η Σοβιετική Ένωση.
Σύμφωνα με τα απομνημονεύματα του Ben Rich, ενός μηχανικού της Lockheed Martin που εργάστηκε στο SR-71.A, «οι ΗΠΑ κατάφεραν να αγοράσουν διακριτικά το βασικό μέταλλο, από έναν από τους κορυφαίους εξαγωγείς στον κόσμο, τη Σοβιετική Ένωση μέσω τρίτων και ψεύτικων εταιρειών. Οι Ρώσοι δεν είχαν ποτέ ιδέα, για το πώς συνέβαλαν στην πραγματικότητα στη δημιουργία του αεροπλάνου που κατασκευάστηκε βιαστικά για να κατασκοπεύσει την πατρίδα τους».
Το νομοσχέδιο, το οποίο πέρασε από το κοινοβούλιο με 68-32, δεσμεύει περίπου 250 δισεκατομμύρια δολάρια σε χρηματοδότηση για επιστημονική έρευνα, επιδοτήσεις για κατασκευαστές τσιπ και ρομπότ, καθώς και αναθεώρηση του Εθνικού Ιδρύματος Επιστημών.
Λέγεται ότι, το νομοσχέδιο αντιπροσωπεύει μία από τις τελευταίες μεγάλες δικομματικές πρωτοβουλίες του 2021 και απόδειξη ότι, οι αμερικανοί νομοθέτες συνειδητοποιούν ότι η αποτυχία επέκτασης της παραγωγής ημιαγωγών της χώρας ή αλλαγής δρομολόγησης των αλυσίδων εφοδιασμού σπάνιων γαιών, θα μπορούσε να οδηγήσει τις ΗΠΑ σε στρατηγικό μειονέκτημα τα επόμενα χρόνια.
Ο Πρόεδρος Μπάιντεν, ζήτησε από το Πεντάγωνο να ενισχύσει την κρίσιμη προσφορά ορυκτών υποστηρίζοντας μελέτες σκοπιμότητας για νέα έργα, ενθαρρύνοντας την ανάκτηση απορριμμάτων σε υπάρχουσες εγκαταστάσεις και εκσυγχρονίζοντας ή αυξάνοντας την παραγωγή, σε εγχώρια ορυχεία για τα λεγόμενα κρίσιμα ορυκτά.
Κατά συνέπεια, ο Υπουργός Άμυνας θα πραγματοποιήσει μια έρευνα της εγχώριας βιομηχανικής βάσης, για κρίσιμα ορυκτά και θα την υποβάλει στον Πρόεδρο και το Κογκρέσο.
Παρεμπιπτόντως, τον Φεβρουάριο του τρέχοντος έτους, ο γερουσιαστής Martin Heinrich (DN.M.) είχε εισαγάγει ένα δικομματικό νομοσχέδιο που «θα διευκόλυνε τους μη κερδοσκοπικούς και άλλους φορείς, να βοηθήσουν στον καθαρισμό εγκαταλελειμμένων ορυχείων σκληρού βράχου, εξαλείφοντας τις προηγούμενες υποχρεώσεις για την απόκτηση των τοποθεσιών». Η ιδέα ήταν να δοθεί κίνητρο στην εγχώρια παραγωγή σπάνιων γαιών και άλλων κρίσιμων ορυκτών.
Αυτή η δικομματική νομοθεσία, θα υποστηριχθεί από τους λεγόμενους καλούς Σαμαρείτες, πιθανούς ιδιοκτήτες ακινήτων που θέλουν να αντιμετωπίσουν επικίνδυνες ή μολυσμένες τοποθεσίες, που δεν ευθύνονται οικονομικά για τα κληρονομικά απόβλητα ορυχείων. Εάν θεσπιστεί, το μέτρο θα δημιουργήσει ένα ομοσπονδιακό πιλοτικό πρόγραμμα για την παροχή έως και 15 αδειών σε καλούς Σαμαρείτες, που καθαρίζουν έργα χαμηλότερου κινδύνου.
Το νομοσχέδιο υπό την ηγεσία των Δημοκρατικών, χαίρει υποστήριξης από πολλούς Ρεπουμπλικάνους γερουσιαστές, συμπεριλαμβανομένων του μέλους κατάταξης της Γερουσίας για την Ενέργεια και Φυσικούς Πόρους, John Barrasso από το Wyoming και τους γερουσιαστές Steve Daines από τη Montana και Mike Crapo και Jim Risch από το Idaho.
Υπάρχουν τουλάχιστον 140.000 γνωστές τοποθεσίες ορυχείων hardrock στις Ηνωμένες Πολιτείες, που είχαν εγκαταλειφθεί πριν από τη δεκαετία του 1970, σύμφωνα με το Κυβερνητικό Γραφείο Λογοδοσίας, το οποίο εκτιμά ότι είναι πιθανό να υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες περισσότερες.
Φυσικά, υπάρχουν πολλοί ενεργειακοί συντηρητικοί που αντιτίθενται στην ιδέα με το σκεπτικό ότι, οι εταιρείες εξόρυξης «κάνουν ευκαιριακές εκκλήσεις για να προωθήσουν μια ατζέντα δεκαετιών εξόρυξης που αφήνει τους ρυπαίνοντες να ξεφύγουν και αφήνει τους Αμερικανούς να υποφέρουν τις συνέπειες».
Όμως, συνολικά, η δικομματική υποστήριξη για την επέκταση της αμερικανικής εξόρυξης και επεξεργασίας εξαρτημάτων μπαταριών, έχει αυξηθεί τα τελευταία χρόνια.
