Καθώς η θανατηφόρα σύγκρουση Ρωσίας-Ουκρανίας περνά σε νέες φάσεις, οι ΗΠΑ, οι σύμμαχοί τους και οι εταίροι τους πρέπει να δουν τις κρίσιμες και αναδυόμενες γνώσεις από αυτόν τον καυτό πόλεμο. Μετά από περισσότερες από εκατό ημέρες σύγκρουσης υψηλής έντασης, προκύπτουν ορισμένες ξεκάθαρες και συναρπαστικές αρχικές γνώσεις για την Ολοκληρωμένη Αεροπορική και Πυραυλική Άμυνα των ΗΠΑ και των Συμμάχων (IAMD).
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Χαρτί και καλαμάρι! Αξιολόγηση: Ρωσικό πυροβολικό εναντίον οβίδων του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία
Η αποτελεσματικότητα των συστημάτων IAMD, στην αντιμετώπιση τόσο των πυραύλων όσο και των μη επανδρωμένων εναέριων συστημάτων (UAS) ήταν κρίσιμα στοιχεία σε αυτή τη σύγκρουση, με συνεχή εξέλιξη στον ανταγωνισμό μεταξύ πυρών και άμυνας. Η σαφής κατανόηση αυτής της δυναμικής και των βασικών διδαγμάτων που παρέχουν, θα είναι ζωτικής σημασίας για τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους να μετριάσουν τις ελλείψεις ικανοτήτων και χωρητικότητας, ενώ θα ενισχύσουν και θα αναθεωρήσουν τις επιχειρησιακές προσεγγίσεις στην Ευρώπη, τον Ινδο-Ειρηνικό και αλλού σε όλο τον κόσμο. Σύμφωνα με το 19fortyfive, αυτές είναι οι αρχικές γνώσεις και τα προκαταρκτικά διδάγματα.
Απειλές πυραύλων και IAMD
Η σύγκρουση Ρωσίας-Ουκρανίας έχει ήδη δείξει πολλά παραδείγματα επιθέσεων με μεγάλους αριθμούς πυραύλων και UAS. Μέχρι στιγμής, η Ρωσία έχει δαπανήσει πάνω από 2.100 συνολικά πυραύλους (μέχρι τις 25 Μαΐου 2022), που αποτελούνται από βαλλιστικούς πυραύλους, κυρίως βαλλιστικούς πυραύλους μικρού βεληνεκούς (SRBM), πυραύλους κρουζ και μερικούς υπερηχητικούς και βαλλιστικούς πυραύλους που εκτοξεύονται από τον αέρα.
Ενώ οι εκτοξευτές Iskander, μπορούν να εκτοξεύσουν τόσο SRBM όσο και πυραύλους κρουζ, η πλειονότητά τους προορίζονται πιθανώς για SRBM. Οι ρωσικοί πύραυλοι κρουζ, μπορούν να εκτοξευθούν στο έδαφος ή στον αέρα από βομβαρδιστικά και μαχητικά και από τη θάλασσα με πλοία επιφανείας και υποβρύχια.
Επομένως, με βάση τον αριθμό των εκτοξευτών πυραύλων SRBM πριν από τη σύγκρουση, καθώς και τις πρώιμες επιθέσεις πυραύλων και τις αναφορές πυραυλικών επιθέσεων - οι οποίες φαίνεται να περιγράφουν κυρίως επιθέσεις με πυραύλους κρουζ - πάνω από το 60% των ρωσικών πυραύλων που εκτοξεύτηκαν κατά της Ουκρανίας, πιθανότατα ήταν πύραυλοι κρουζ διαφορετικών τύπων.
Ενώ προηγούμενες αναφορές έδειχναν ότι ένα υψηλό ποσοστό πυραύλων κρουζ, δεν χτυπούσαν τους στόχους τους , πρόσφατη μαρτυρία από τον Διοικητή της Βόρειας Διοίκησης των ΗΠΑ, Στρατηγό Glen VanHerck, το έθεσε υπό αμφισβήτηση.
Ωστόσο, η Ουκρανία είχε μετρημένη επιτυχία στην κατάρριψη πυραύλων κρουζ, αλλά δεν έχει την ικανότητα να χτυπήσει τις πηγές αυτών των εκτοξεύσεων. Τελικά, η κατάρριψη μεμονωμένων πυραύλων ένας κάθε φορά, δεν είναι μια αποτελεσματική μακροπρόθεσμη στρατηγική για την IAMD εναντίον της Ρωσίας. Η επιτυχής καταστροφή τοποθεσιών εκτόξευσης, εκτοξευτών και συναφούς εξοπλισμού (π.χ. ραντάρ, BMC2) θα έχει πολύ μεγαλύτερη επίδραση, θα έχει καλύτερη άμυνα για πολίτες, στρατιωτικό προσωπικό και κρίσιμα στοιχεία.
Το βασικό μάθημα για τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους, τόσο στην Ευρώπη όσο και σε όλο τον κόσμο, είναι ότι η απλή κατοχή της κατάλληλης ικανότητας IAMD είναι ανεπαρκής. Τα συστήματα IAMD πρέπει να αποκτώνται σε επαρκή ποσότητα, να είναι καλά τοποθετημένα πριν ξεκινήσει μια σύγκρουση και να προστατεύονται από επίθεση.
Η προστασία των περιουσιακών στοιχείων της IAMD (π.χ. S-300, PAC-3, THAAD), θα πρέπει να περιλαμβάνει μέτρα παθητικής άμυνας, όπως σκληρυμένα καταφύγια και καμουφλάζ, απόκρυψη και παραπλάνηση (CCD), ενεργητική άμυνα, συμπεριλαμβανομένης της αντι-UAS και της άμυνας πυραύλων κρουζ.
Σύμφωνα με τον Δρ Uzi Rabin, πατέρας των προγραμμάτων πυραυλικής άμυνας του Ισραήλ, οι ουκρανικές δυνάμεις από νωρίς έχασαν 22 εκτοξευτές S-300 και 17 άλλα συστήματα επίγειας αεράμυνας μικρής εμβέλειας (GBAD).
Διδάγματα και μια πορεία προς τα εμπρός
Η ενεργή αεροπορική και πυραυλική άμυνα της Ουκρανίας, φαίνεται να τα έχει καταφέρει καλύτερα έναντι των ρωσικών απειλών και της ρωσικής αεροπορίας από ότι, οι περισσότεροι ειδικοί πίστευαν ότι θα συνέβαινε πριν από τον πόλεμο. Πολλοί ειδικοί το αποδίδουν στις ρωσικές αποτυχίες και στις επιτυχίες της Ουκρανίας, αλλά το μείγμα δεν έχει ακόμη καθοριστεί.
Ωστόσο, οι Ουκρανοί είχαν πραγματικές επιτυχίες και αυτό φαίνεται ότι ήταν ένα κρίσιμο στοιχείο που απέτρεψε ένα τετελεσμένο γεγονός, για όλη την Ουκρανία τις πρώτες εβδομάδες της σύγκρουσης, παρά τις αρχικές απώλειες συστημάτων IAMD και βασικών αεροπορικών βάσεων.
Οι ΗΠΑ, οι εταίροι και οι σύμμαχοι πρέπει να επιδιώξουν μια αφοσιωμένη προσπάθεια για την ανάλυση των διδαγμάτων της IAMD, τόσο τώρα όσο και μετά το τέλος αυτής της σύγκρουσης. Από αυτή την ανάλυση, θα πρέπει να υπάρχουν συστάσεις σχετικά με την παθητική άμυνα των στοιχείων του IAMD και τη συνδυασμένη ενεργητική άμυνα έναντι UAS, πυραύλων κρουζ και βαλλιστικών πυραύλων.
Για τον μετριασμό ή την εξάλειψη των συστημάτων εκτόξευσης, πρέπει να αναπτύξουν βελτιωμένες προσεγγίσεις για επιχειρήσεις εκτόξευσης και επιπλέον, θα πρέπει να υπάρχει μια ολοκληρωμένη αξιολόγηση των αλληλεπιδράσεων UAS-αντι-UAS σε αυτή τη σύγκρουση και τις επιπτώσεις της, όσον αφορά την υπεράσπιση των περιουσιακών στοιχείων της IAMD.
Η σύγκρουση Ρωσίας-Ουκρανίας έχει επίσης, αποκαλύψει κραυγαλέα κενά ικανότητας στις προσεγγίσεις IAMD των ΗΠΑ, των συμμάχων και των εταίρων τους, ειδικά κατά των απειλών με πυραύλους κρουζ και UAS. Οι ΗΠΑ και οι συμμαχικές δυνάμεις, έχουν προσφέρει επί του παρόντος πολύ λίγες βραχυπρόθεσμες λύσεις.
Για παράδειγμα, το Indirect Fire Protection Capability Increment 2-Intercept Block 1 (IFPC 2-I) του αμερικανικού στρατού, δεν έχει ακόμη παρουσιάσει καμία σημαντική ικανότητα ή ικανότητα άμυνας πυραύλων κρουζ και απέχει ακόμη χρόνια από τη στάση και την παρουσία εκτός των Η.Π.Α.
Ο στρατός των ΗΠΑ έχει κάνει σημαντικά βήματα αναπτύσσοντας το IM-SHORAD σε χρόνο ρεκόρ, υιοθετώντας νέα συστήματα αντι-UAS, όπως το Mobile-Low, Slow, Small Unmanned Aerial Vehicle Integrated Defense System (M-LIDS) και αναπτύσσοντας κρίσιμους αισθητήρες όπως το σύστημα Επίμονου αισθητήρα μεγάλης εμβέλειας Στρατού (ALPS).
Επιπλέον, θα πρέπει να εξεταστούν και άλλες επιλογές για την κάλυψη των κενών ικανότητας και χωρητικότητας λόγω καθυστερήσεων στο IFPC 2-I, συμπεριλαμβανομένων του Iron Dome της US Marine Corp , του συστήματος Hypervelocity Ground Weapon S του Στρατηγικού Γραφείου (SCO) , του National Advanced Surface-to- Σύστημα Air Missile S , τοChu-SAM των Ιαπωνικών δυνάμεων αυτοάμυνας και πολλά υποσχόμενες κατευθυνόμενες ενεργειακές λύσεις.
Τέλος, υπάρχουν μερικές αναφορές για συστήματα Αεροπορικής Άμυνας με φορητό από τον άνθρωπο, όπως το γαλλικής κατασκευής Mistral που έχει κάποια επιτυχία να νικήσει ρωσικούς πυραύλους κρουζ. Αυτές οι καινοτομίες, θα πρέπει να αναλυθούν και ορισμένες να επιδιωχθούν ως γεφυρωτικές λύσεις για τις ΗΠΑ, τους συμμάχους και τους εταίρους, έως ότου τεθούν σε εφαρμογή πιο εξειδικευμένα συστήματα.
Προκειμένου οι ΗΠΑ, οι σύμμαχοι και οι εταίροι να ενισχύσουν τις κρίσιμες αμυντικές ικανότητες στην Ευρώπη και τον Ινδο-Ειρηνικό, πρέπει επίσης να αναπτυχθεί και να τεθεί σε εφαρμογή η πλήρως ολοκληρωμένη Διοίκηση Διαχείρισης Μάχης και Έλεγχος (BMC2). Το BMC2 πρέπει να έχει σχεδιαστεί για να ενσωματώνει αεροπορικές και πυραυλικές άμυνες για τις βαλλιστικές απειλές, τις απειλές UAS και θα πρέπει να περιλαμβάνει ενοποίηση από κοινού όλων των συνεργατών.
Το MDA έχει καταφέρει επιτυχία σε αυτόν τον τομέα για την άμυνα βαλλιστικών πυραύλων και σημειώνει τεράστια πρόοδο στην ανάπτυξη αρχιτεκτονικών, που θα υποστήριζαν τα περιφερειακά αμυντικά σχέδια έναντι πολλαπλών απειλών πυραύλων. Το έργο τους συνεχίζεται για την υποστήριξη της Διοίκησης της Ευρώπης των Ηνωμένων Πολιτειών (EUCOM), της Διοίκησης Ινδο-Ειρηνικού των Ηνωμένων Πολιτειών (INDOPACOM).
Αυτή η συνεχής ανάπτυξη, μπορεί να είναι η καλύτερη ενσάρκωση του οράματος Joint All-Domain Command and Control (JADC2).
Η επιτυχία ακόμη και περιορισμένης ουκρανικής ενεργητικής εναέριας και πυραυλικής άμυνας, παρέχει ένα ισχυρό σκεπτικό για το IAMD να εφαρμοστεί σε κλίμακα, ειδικά για την αντιπυραυλική άμυνα έναντι των πυραύλων κρουζ και την αντιπυραυλική άμυνα. Για τις ΗΠΑ, φαίνεται ότι υπάρχουν κάποιες επιτυχημένες πορείες για τις δυνατότητες αντιμετώπισης UAS.
Ωστόσο, η έλλειψη επαρκούς προόδου για την αντιπυραυλική άμυνα κρουζ, είτε στο εσωτερικό είτε στην EUCOM και την INDOPACOM δεν έχει ακόμη αφυπνίσει τις γρήγορες, ολοκληρωμένες και συγκεκριμένες ενέργειες των ΗΠΑ, ούτε τη σημασία της ενσωμάτωσης συνδυασμένων και κοινών πόρων IAMD μέσω του BMC2 με τους ζωτικούς συμμάχους του και συνεργάτες.
