Πόσο καιρό θα πάρει η Ρωσία για να ανασυγκροτήσει τις ένοπλες δυνάμεις της, μετά το πέρας του πολέμου στην Ουκρανία ; Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι κρίσιμη, τόσο για την πορεία αυτού του πολέμου όσο και για τη θέση της Ρωσίας, ως μεγάλης δύναμης την επόμενη δεκαετία.
Η Ρωσία έχει υποστεί τεράστιες απώλειες προσωπικού και εξοπλισμού
Οι απώλειες προσωπικού είναι ένα σημαντικό βραχυπρόθεσμο πρόβλημα και μπορεί, να έχουν μακροπρόθεσμη επίδραση στην κουλτούρα των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων και στις διαδικασίες, μέσω των οποίων η Ρωσία ανοικοδομεί τη δύναμή της.
Σίγουρα, η Ρωσία έχει τεράστια αποθέματα στρατιωτικού εξοπλισμού που έχει απομείνει από τη σοβιετική εποχή. Από τη μία πλευρά, αυτά τα συστήματα είναι απαρχαιωμένα, αλλά από την άλλη, αντιπροσωπεύουν ένα υλικό θεμέλιο που η ρωσική βιομηχανία μπορεί να ενημερώσει με νέα τεχνολογία. Παγκοσμίως, μεγάλο μέρος του στρατιωτικού κιτ της δεκαετίας του 2020 είναι απλώς ένα ενημερωμένο κιτ από τη δεκαετία του 1970, ακόμα κι αν αυτές οι ενημερώσεις αυξάνουν ριζικά τη θνησιμότητα και τη δυνατότητα επιβίωσης.
Έτσι, η Ρωσία θα χρειαστεί να επενδύσει πολλά στην ανασύσταση των ενόπλων δυνάμεών της. Δυστυχώς για τη Ρωσία, ακόμη και η σχετικά αυταρχική αμυντική της οικονομία, εξαρτάται από τις αλυσίδες εφοδιασμού υψηλής τεχνολογίας . Οι σύγχρονες δεξαμενές, όπως και τα σύγχρονα αυτοκίνητα, είναι απλά υπολογιστές με κουμπιά. Η Ρωσία δεν παράγει επί του παρόντος επαρκή αριθμό προηγμένων τσιπ, για να προμηθεύσει την αμυντική της βιομηχανική βάση με μεγάλο αριθμό επεξεργαστών για να θέσει σε λειτουργία νέο εξοπλισμό.
Η Ρωσία έχει σημαντική έλλειψη πυρομαχικών ακριβείας και η ποιότητα των σημερινών πυρομαχικών της, είναι χαμηλή σε σημαντικό βαθμό. Αυτό δημιουργεί ένα διπλό πρόβλημα, επειδή η αύξηση της παραγωγής χωρίς να διορθωθούν τα τεχνικά ζητήματα που σχετίζονται με τα όπλα, δεν ωφελεί τη Ρωσία.
Οι κυρώσεις έχουν αρχίσει να “δαγκώνουν”
Υπάρχουν ενδείξεις ότι, η Ρωσία αναγκάστηκε να επαναχρησιμοποιήσει εμπορικά τσιπ για στρατιωτικούς σκοπούς.
Οι επιλογές της Ρωσίας για την απόκτηση τεχνολογίας είναι ελάχιστες. Μπορεί να προμηθεύσει με διάφορους πόρους την Κίνα , αν και πολλές κινεζικές εταιρείες, έχουν σηματοδοτήσει επιφυλακτικότητα σχετικά με τις συναλλαγές με τη Ρωσία ενόψει των δυτικών κυρώσεων. Η Ρωσία μπορεί να προσπαθήσει να κάνει όσο το δυνατόν περισσότερα, μέσω του λαθρεμπορίου, αλλά αυτό είναι απίθανο να αποδειχθεί όσο το δυνατόν πιο ουσιαστική πηγή ανταλλακτικών.
Ιστορικά η Ρωσία ανταλλάσσει όπλα με τεχνολογία (και έχει ενσωματώσει τεχνολογία σε αμυντικές βιομηχανικές αλυσίδες εφοδιασμού), αλλά ο πόλεμος « εξαντλεί αποθέματα» (σοβιετικά κατασκευασμένα όπλα) από την Ευρώπη, τόσο όσον αφορά την απόσυρση των υπαρχόντων αποθεμάτων όσο και καθιστώντας απίθανο ή αδύνατο ότι, η Ρωσία θα είναι σε θέση να προμηθεύει όπλα ή αναβαθμίσεις σε υπάρχοντες εταίρους του ΝΑΤΟ. Το δυτικό κεφάλαιο, η τεχνογνωσία και η γραφειοκρατική ικανότητα έπαιξαν επίσης ρόλο, στη διατήρηση της αμυντικής βιομηχανικής βάσης της Ρωσίας σε λειτουργία. Αυτοί οι δεσμοί διαλύονται, καθώς αμερικανικές εταιρείες αναζητούν κάθε δυνατό τρόπο να ξεφύγουν από τη ρωσική αγορά.
Η υποκατάσταση εισαγωγής είναι η άλλη επιλογή
Όπως τόνισε ο Branko Milanovic , η Ρωσία θα χρειαστεί να επιχειρήσει μια νέα μορφή υποκατάστασης των εισαγωγών, αναδημιουργώντας βιομηχανίες για εγχώρια κατανάλωση που αφέθηκαν να μαραθούν και να πεθάνουν στη μετασοβιετική εποχή. Η ρωσική οικονομία επιβίωσε και σε κάποιο βαθμό ευημερούσε με την παραγωγή εμπορευμάτων, αλλά αυτό δεν της άφησε το είδος του εργατικού δυναμικού ή των βιομηχανικών εγκαταστάσεων που απαιτούνται, για να στραφεί στην παραγωγή υψηλής τεχνολογίας.
Όπως σημειώνει ο Milanovic, υπάρχει μια σημαντική διάσταση μεταξύ της ανάγκης για εκβιομηχάνιση και των υφιστάμενων δεξιοτήτων του ρωσικού εργατικού δυναμικού. Η Ρωσία διαθέτει εργατικό δυναμικό υψηλής μόρφωσης, με προφίλ παρόμοιο με αυτό που υπάρχει στη Δύση. Οι ανάγκες της Ρωσίας, είναι για ένα βιομηχανικό εργατικό δυναμικό ικανό να παράγει βιομηχανικά προϊόντα όχι αρκετά πρώτης κατηγορίας.
Δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι οι Ρώσοι χειριστές υπολογιστών, θέλουν να επιστρέψουν στην εργασία σε εργοστάσια αυτοκινήτων ή αεροσκαφών ή ότι μπορούν να μάθουν τις απαραίτητες δεξιότητες σε πρακτικό χρονικό πλαίσιο. Ο αυτοματισμός θα επιλύσει ορισμένα από αυτά τα προβλήματα, αλλά φυσικά ένα εξαιρετικά αυτοματοποιημένο βιομηχανικό σύστημα θα τείνει επίσης, να εξαρτάται από την εισαγωγή ξένης τεχνολογίας.
Η Ρωσία πρέπει να βρει κάποιου είδους λύση
Δεν μπορεί προφανώς, να καταστρέψει το ουκρανικό κράτος και είναι εξαιρετικά απίθανο να μπορέσει να αναγκάσει την Ουκρανία να αφοπλιστεί, με οποιαδήποτε ουσιαστική έννοια. Μετά το τέλος του πολέμου, η Ρωσία θα αντιμετωπίσει έτσι μια εχθρική Ουκρανία οπλισμένη μέχρι τα “δόντια” με σύγχρονα δυτικά όπλα . Ανάλογα με το πώς θα εξελιχθεί η ένταξη της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ, η Ρωσία θα μοιράζεται μεγαλύτερα σύνορα με τη συμμαχία, ενώ θα έχει πολύ χειρότερους πολιτικούς όρους. Επιπλέον, η Ρωσία δεν μπορεί να επιτρέψει να μαραίνονται οι εξαγωγές όπλων της, χρειάζεται το νόμισμα και εάν η ρωσική βιομηχανία δεν μπορεί να εκπληρώσει τις παραγγελίες, οι αγοραστές θα στραφούν στην Κίνα, την Ινδία, την Τουρκία ή τη Νότια Κορέα.
Δεν χάνονται όλα. Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει αυτή τη στιγμή η Ρωσία, είναι ένας από τους λόγους που η αμυντική βιομηχανία παραμένει ένας από τους πιο αυταρχικούς κλάδους στον κόσμο. Η Ρωσία διαθέτει το φυσικό εργοστάσιο, που είναι απαραίτητο για την κατασκευή νέου εξοπλισμού και τον εκσυγχρονισμό του παλιού. Διαθέτει ένα γερασμένο αλλά ακόμα ικανό αμυντικό βιομηχανικό εργατικό δυναμικό. Αλλά η διάσωση της ρωσικής αμυντικής βιομηχανικής βάσης, θα είναι μια από τις πιο δύσκολες ισορροπίες πολιτικής που έχει αντιμετωπίσει ποτέ η κυβέρνηση του Βλαντιμίρ Πούτιν.
