"Υπάρχει στρατός της ΕΕ στον ορίζοντα; Η ειδική Διάσκεψη το «Μέλλον της ΕΕ» κατέληξε πριν από λίγες ημέρες", αναφέρει στην εισαγωγή άρθρου του ΜΜΕ, του οποίο τα κυριότερα σημεία είναι τα ακόλουθα:
"O στόχος της διάσκεψης ήταν απλός, pείτε στην ΕΕ να κάνει αυτό που ήδη σχεδίαζε να κάνει εδώ και χρόνια.
Αν αυτό δεν ήταν ξεκάθαρο από την αρχή, έγινε αναπόφευκτα προφανές πριν από μερικές ημέρες, όταν δημοσιεύτηκε η λίστα με τις 49 «συστάσεις» του συνεδρίου στις 27 Απριλίου.
Διαλέξαμε μερικά από τα πιο ενδιαφέροντα προς συζήτηση θέματα τα οποία ήταν
Η υπ' αριθμόν 21, για παράδειγμα, που αναφέρει ότι η ΕΕ βελτιώνει την ικανότητά της να λαμβάνει γρήγορες και αποτελεσματικές αποφάσεις, ιδίως στην Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφάλειας (ΚΕΠΠΑ), μιλώντας με μία φωνή και ενεργώντας ως πραγματικά παγκόσμιος παράγοντας, προβάλλοντας θετικό ρόλο στον κόσμο και κάνοντας τη διαφορά ως απάντηση σε οποιαδήποτε κρίση
Στη υπ' αριθμό 39, το συνέδριο ισχυρίζεται ότι υπάρχει ανάγκη για βελτίωση της διαδικασίας λήψης αποφάσεων της ΕΕ προκειμένου να διασφαλιστεί η ικανότητα δράσης της , λαμβάνοντας παράλληλα υπόψη τα συμφέροντα όλων των κρατών μελών και διασφαλίζοντας μια διαφανή και κατανοητή διαδικασία για τους πολίτες
Σκοπεύουν να αλλάξουν το σύστημα ψηφοφορίας όπου όλα τα θέματα αποφασίζονται με ομοφωνία , αναφέροντας ότι θα πρέπει να αποφασίζονται με ειδική πλειοψηφία
Συνολικά αυτά τα μέτρα θα εξαλείψουν σε μεγάλο βαθμό το εθνικό βέτο και τα κράτη μέλη ενδέχεται να υπόκεινται σε νομοθεσία που επιβάλλεται παρά τη θέλησή τους, δίνοντας έτσι ένα τεράστιο χτύπημα στην εθνική κυριαρχία.
Θέλουν επίσης την ενίσχυση του ρόλου του Ύπατου Εκπροσώπου για να διασφαλίσει ότι η ΕΕ μιλά με μία φωνή,που είναι ένας ο τρόπος άσκησης «συγκεντρωτικής εξουσίας».
Το πιο ενδιαφέρον , ωστόσο, είναι η σύσταση 23, όπου προτείνεται η ΕΕ να συνεχίσει να δρα για την προώθηση του διαλόγου και τη διασφάλιση της ειρήνης και μιας διεθνούς τάξης βασισμένης σε κανόνες, ενισχύοντας την πολυμέρεια και αξιοποιώντας μακροχρόνιες ειρηνευτικές πρωτοβουλίες της ΕΕ ,ενισχύοντας παράλληλα την κοινή ασφάλεια
Το παραπάνω ακούγεται αρκετά ακίνδυνο αποσκοπώντας να επιτύχουν αυτούς τους σκοπούς χρησιμοποιώντας έναν νέο Στρατό, αυτόν της ΕΕ
Οι κοινές ένοπλες δυνάμεις της ΕΕ θα χρησιμοποιηθούν για σκοπούς αυτοάμυνας και θα αποκλείουν κάθε είδους επιθετική στρατιωτική δράση, με ικανότητα παροχής υποστήριξης σε περιόδους κρίσεων, συμπεριλαμβανομένων φυσικών καταστροφών.
Εκτός ευρωπαϊκών συνόρων θα μπορούσε να αναπτυχθεί σε εξαιρετικές περιστάσεις, κατά προτίμηση με νόμιμη εντολή του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και συνεπώς σε συμμόρφωση με το διεθνές δίκαιο και χωρίς να ανταγωνίζεται ή να αντιδιαστέλλεται το ΝΑΤΟ , να σέβεται τις διαφορετικές εθνικές σχέσεις με το ΝΑΤΟ και να αναλαμβάνει αξιολόγηση των σχέσεων της ΕΕ με το ΝΑΤΟ στο πλαίσιο της συζήτησης για τη στρατηγική αυτονομία της Ε.Ε.
Ένας πιθανός στρατός της ΕΕ αποτελεί σημείο συζήτησης εδώ και χρόνια, και στο σημείο 21, η διάσκεψη προσθέτει:
Η ΕΕ πρέπει να σκεφτεί πώς να αντιμετωπίσει την παραπληροφόρηση και την προπαγάνδα με αντικειμενικό και τεκμηριωμένο τρόπο
Κάπως ειρωνικό, γιατί όπως πρόσφατα πριν από 2 ή 3 χρόνια, ο ίδιος ο «Στρατός της ΕΕ» χαρακτηρίστηκε «παραπληροφόρηση». Ένα «ψέμα» που διαδίδουν οι «Brexiteers» σύμφωνα με τον Guardian ή «τόσο αληθινό όσο λέει ο Elvis lives» σύμφωνα με την Emily Thornberry.
Μετά την ψηφοφορία για το Brexit, όλοι από το Politico μέχρι το Atlantic Council προσπαθούσαν να διαλύσουν τον «μύθο» του στρατού της ΕΕ.
Η ίδια η ΕΕ δημοσίευσε ένα άρθρο στον επίσημο ιστότοπό της καταρρίπτοντας τον «μύθο του στρατού της ΕΕ» τον Ιούνιο του 2019.
Στη συνέχεια, μόλις τον περασμένο μήνα, η ΕΕ ψήφισε για τη δημιουργία μιας «στρατιωτικής δύναμης ταχείας αντίδρασης» 5000 στρατευμάτων.Αστείο πώς αλλάζουν τα πράγματα.
Τώρα, όλα τα μέσα που είχαν προηγουμένως «ελέγχει» την ιδέα ενός στρατού της ΕΕ ή την είχαν απορρίψει ως «θεωρία συνωμοσίας» συζητούν την ύπαρξή του ως λίγο πολύ αναπόφευκτη.
Το Foreign Policy ρωτά «Έρχεται Στρατός της ΕΕ;», ενώ αυτή η Εβδομάδα ζυγίζει τα υπέρ και τα κατά, και το New European προτείνει «Ίσως χρειαζόμαστε τελικά έναν στρατό της ΕΕ».
Αυτό μπορεί να φαίνεται σαν μια ξαφνική αλλαγή, αλλά για όποιον παρακολουθεί τις εξελίξεις είναι κάθε άλλο παρά εκπληκτικό.
Παρά τα κύματα προπαγάνδας που αποκαλούσαν το σχέδιο μύθο, το γεγονός είναι ότι εξέχουσες πολιτικές φωνές από τον Μακρόν έως τη Μέρκελ και τον Γιούνκερ ζητούσαν έναν στρατό της ΕΕ εδώ και χρόνια.
Στην ατζέντα δόθηκε νέα πνοή με την αποχώρηση των ΗΠΑ από το Αφγανιστάν. Οι καταστροφές επώθηκε ότι «τονίζουν την ανάγκη για έναν αυτόνομο ευρωπαϊκό στρατό».
Η ιστορία ήταν ότι οι ΗΠΑ είχαν αποσυρθεί εν μέσω χάους από το Αφγανιστάν και είχαν εγκαταλείψει τους γηγενείς συμμάχους τους, ενώ ένας στρατός της ΕΕ , γεμάτος με χαρούμενη ευρωπαϊκή ενσυναίσθηση, όχι άκαρδο αμερικανικό πραγματισμό, θα είχε μείνει περισσότερο και θα είχε μεταφέρει περισσότερους ανθρώπους στην ασφάλεια.
Αυτές οι φωνές έγιναν πιο δυνατές αφού η Ρωσία ξεκίνησε την «ειδική της επιχείρηση» στην Ουκρανία, με το Foreign Policy να υποστηρίζει ότι «ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει μετατρέψει την ΕΕ σε σοβαρό στρατιωτικό παράγοντα» και το Investigate Europe επισημαίνοντας ότι «ο Πούτιν κάνει περισσότερα για να ενισχύσει τον ευρωπαϊκό στρατό ως ενότητα, παρά δεκαετίες πρωτοβουλιών της ΕΕ».
Εκτός όμως από τις προπαγανδιστικές αφηγήσεις, η καθαρή και απλή αλήθεια είναι ότι ο Στρατός της ΕΕ είναι ήδη μια ημι-πραγματικότητα.
Όπως επισημαίνει αυτό το άρθρο στην Defense Post, «το πλαίσιο ενός ενοποιημένου ευρωπαϊκού στρατού είναι ήδη σε ισχύ».
Το EuroCorps υπάρχει από το 1992 και περιγράφεται ως «μια δύναμη για την ΕΕ και το ΝΑΤΟ». Ουσιαστικά είναι ένας σύνδεσμος μεταξύ της δομής διοίκησης του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Είναι μια συμβολική δύναμη και δεν χρησιμοποιείται ελάχιστα, αλλά κάθεται εκεί περιμένοντας να προσαρμοστεί και να επεκταθεί.
Η Συμφωνία του Βερολίνου Plus, που υπογράφηκε μεταξύ του ΝΑΤΟ και της ΕΕ το 2002, επιτρέπει στην ΕΕ να αξιοποιεί τους πόρους του ΝΑΤΟ (Οχήματα, όπλα κ.λπ.) για να συμμετέχει σε συγκρούσεις στις οποίες το ΝΑΤΟ επέλεξε να μην συμμετάσχει.
Το 2018 η ΕΕ ξεκίνησε την Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία Παρέμβασης,
Μόλις τον περασμένο Μάρτιο, η ΕΕ ξεκίνησε τη νέα της πρωτοβουλία «Strategic Compass», παράλληλα με τη δημιουργία του «European Peace Facility», ένα έργο «εκτός προϋπολογισμού» 5 ΔΙΣ.
Μπορείτε να δείτε πώς αυτά τα έγγραφα επιτρέπουν μια ομαλή μετάβαση από τον «υποστηριζόμενο από το ΝΑΤΟ ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ» στη «Ειρηνευτική διατήρηση της ΕΕ» στη γεωπολιτική αφήγηση.
Ο στρατός της ΕΕ θα πουληθεί στις ΗΠΑ ως «Ευρωπαίοι εταίροι που αναλαμβάνουν μέρος του βάρους της «αστυνόμευσης του κόσμου», ενώ στην ΕΕ/ΗΒ θα τιμολογείται ως η ΕΕ «διεκδικεί την ανεξαρτησία της από εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ».
Κανένα από τα δύο δεν θα είναι αλήθεια.
Μπορεί να σηματοδοτήσει μια πραγματική αλλαγή για παράδειγμα, μια μετεγκατάσταση της έδρας της εξουσίας πιο ανατολικά, καθώς οι ΗΠΑ που καταρρέουν εγκαταλείπονται και η καρδιά της παγκόσμιας ηγεμονίας μετατοπίζεται προς την ΕΕ.
Μπορεί.
Είτε έτσι είτε αλλιώς, το τελικό αποτέλεσμα θα είναι οι ίδιοι άνθρωποι να ξοδεύουν τα χρήματά μας στα ίδια όπλα, να ακολουθούν τις ίδιες πολιτικές, να λένε τα ίδια ψέματα…με ένα νέο όνομα πάνω από την πόρτα.
Αυτό ήταν πάντα το σχέδιο.
Τα κομμάτια του Στρατού της ΕΕ υπάρχουν ήδη, απλά χρειάζονταν έναν λόγο για να συναρμολογηθούν.
Και χάρη στη «χαοτική» αποχώρηση των ΗΠΑ από το Αφγανιστάν και στην «Ειδική Επιχείρηση» της Ρωσίας στην Ουκρανία, φαίνεται ότι έχουν μια πιθανότητα"
Διαπιστώσεις-Συμπεράσματα
Αν παρακολουθήσουμε τον πόλεμο στην Ουκρανία και τις συνέπειές του θα οδηγηθούμε αβίαστα στα παρακάτω συμπεράσματα:
Μετά την Ουκρανία και τη Ρωσία, η ΕΕ είναι εκείνη η οποία λόγω του αρνητικού αντίκτυπου των οικονομικών κυρώσεων σε βάρος της Μόσχας, πληρώνει βαρύτατο τίμημα
Οι οικονομίες των κρατών μελών της άμεσα αλλά και τα επόμενα χρόνια θα αντιμετωπίσουν σοβαρά προβλήματα λόγω της απεξάρτησης από το Ρωσικό φυσικό αέριο, πετρέλαιο και είδη πρώτης ανάγκης, ενώ τα εκατομμύρια των Ουκρανών μεταναστών που εγκαθίστανται στις χώρες της ΕΕ είναι φυσικό ότι δημιουργήσουν επιπρόσθετα προβλήματα
Υπέρμαχοι και πρωτοστάτες στην επιβολή οικονομικών κυρώσεων και στην αποστολή οπλικών συστημάτων στην Ουκρανία, είναι ΗΠΑ-Μ. Βρετανία-Τουρκία και χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, με τις υπόλοιπες χώρες να ακολουθούν
Τι δείχνει αυτό;
Αναφορικά με τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, δείχνει την φοβία τους για επέκταση του πολέμου, ενώ οι άλλες τρείς χώρες απλά δεν είναι μέλη της ΕΕ και με τον ένα ή τον άλλο τρόπο δεν πλήττονται σημαντικά από τις κυρώσεις σε βάρος της Ρωσίας, ενώ θα λέγαμε ότι ωφελούνται από την παράταση και εμβάθυνση του πολέμου στην Ουκρανία
Η ΕΕ θα πρέπει αν αντιληφθεί ότι για ότι αφορά την αυλή της , δηλαδή Ευρωπαϊκή Ήπειρο, Β. Αφρική, ΝΑ Μεσόγειο, Μ.Ανατολή,,ότι θα πρέπει η ίδια να οδηγεί τις εξελίξεις και όχι να έπεται αυτών ως φτωχός συγγενής
Για να γίνει αυτό θα πρέπει άμεσα να υλοποιηθεί η δημιουργία του Ευρωστρατού προκειμένου μα μπορεί να χαράξει την δική της εξωτερική πολιτική η ΕΕ
Αν όχι τότε μέσω ΝΑΤΟ, η ΕΕ θα συνεχίσει να άγεται και να φέρεται πίσω από τη γραμμή που θα χαράσσουν άλλες χώρες που δεν είναι κράτη μέλη της και δρούν με γνώμονα και κριτήριο το δικό τους συμφέρον
