Μια συνέπεια που πρέπει να επικεντρωθεί και να αξιολογηθεί, ωστόσο, είναι η δυνητική απειλή της ενδεχόμενης επιστροφής ξένων μαχητών που έχουν πάρει το δρόμο τους από τα δυτικά έθνη προς την Ουκρανία για να βοηθήσουν το Κίεβο ενάντια στη ρωσική επίθεση.
Καθώς οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, εξέφρασαν την έγκρισή τους - ακόμη και την ενθάρρυνσή τους - για την ένταξη των πολιτών στον αγώνα κατά της Μόσχας, πολλοί εξεπλάγησαν από την ευκολία και την προθυμία που επέδειξαν απέναντι στην πρόταση αυτή.
Ένας τέτοιος άνθρωπος ήταν ο Moazzam Begg, διευθυντής προσέγγισης της ομάδας εκστρατείας CAGE με έδρα το Ηνωμένο Βασίλειο και πρώην κρατούμενος στις διαβόητες φυλακές του Γκουαντάναμο των ΗΠΑ. Έχοντας συλληφθεί στο Πακιστάν, κρατηθεί από τις αμερικανικές δυνάμεις στο Αφγανιστάν και στη συνέχεια στο Γκουαντάναμο, και χρόνια αργότερα υποβληθεί σε σύλληψη από τις βρετανικές αρχές για υποτιθέμενες δραστηριότητες σχετικά με τον συριακό εμφύλιο πόλεμο, ο Begg είναι αναμφισβήτητα προϊόν αυτού του παγκόσμιου "πολέμου κατά της τρομοκρατίας".
Ο Begg επιβεβαίωσε ότι κατά τη διάρκεια της αφγανικής αντίστασης κατά της σοβιετικής εισβολής, "όχι μόνο υπήρχε έγκριση [από τα δυτικά έθνη] των ξένων μαχητών αλλά και του ίδιου του σκοπού", αλλά ότι οι μουτζαχεντίν και οι εκκολαπτόμενες ισλαμικές μαχητικές ομάδες "δεν θεωρούνταν παρίες, θεωρούνταν σύμμαχοι κατά του αθεϊστικού κομμουνισμού" πριν από την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και στη συνέχεια τα γεγονότα του 2001.
Χρόνια μετά την έναρξη του "Πολέμου κατά της Τρομοκρατίας" - και ένα χρόνο αφότου, σύμφωνα με πολλούς, έληξε μετά τη νίκη των Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν - εξακολουθεί να υπάρχει μια δαιμονοποίηση οποιουδήποτε συνδέεται με τον ισλαμικό εξτρεμισμό ή τη μαχητικότητα, ανεξάρτητα από τον σκοπό τους ή από το ποιον πολεμούσαν.
Ένα παράδειγμα μπορεί να δει κανείς στην περίπτωση του Abu Bakr Deghayes, ενός πατέρα που καταδικάστηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο τον περασμένο μήνα επειδή φέρεται να έδωσε διάλεξη σε ένα μικρό ακροατήριο σε ένα τζαμί για τις αρετές του τζιχάντ. Δύο από τους γιους του είχαν επίσης πεθάνει πολεμώντας στη Συρία κατά του καθεστώτος Άσαντ, γεγονός που ενίσχυσε την υπόθεση εναντίον του.
"Οι δικοί του γιοι είχαν πεθάνει... πολεμώντας τις υποστηριζόμενες από τη Ρωσία συριακές δυνάμεις" είπε ο Begg, ο οποίος συμβούλευε τον Deghayes κατά τη διάρκεια της υπόθεσής του. "Θεωρήθηκε ότι είχε σχέση με τη ριζοσπαστικοποίηση λόγω της σχέσης του με αυτά τα παιδιά, κάτι που είναι πολύ λυπηρό, φυσικά, που έφυγαν. Αλλά πολύ ανοιχτά αντιτάχθηκε στην ένταξή τους [σε ομάδες στη Συρία]".
Εν τω μεταξύ, οι ξένοι μαχητές που ταξιδεύουν επί του παρόντος στην Ουκρανία από δυτικές χώρες απορρίπτονται ως δυνητικά αποτελούν οποιαδήποτε απειλή, παρά το γεγονός ότι πολεμούν τον ίδιο εχθρό που είναι η Μόσχα και οι θυγατρικές της. Ο Begg τόνισε ότι μια τέτοια διχοτόμηση αποδεικνύει ότι: "Υπάρχει ένα διπλό πρότυπο και μια υποκρισία που αποκαλύπτεται πολύ καθαρά".
"Οι μουσουλμάνοι που πηγαίνουν να πολεμήσουν για έναν σκοπό για να σταματήσουν, ουσιαστικά, την υποστηριζόμενη από τη Ρωσία επιθετικότητα εκεί - την πραγματική ρωσική επιθετικότητα στη Συρία - δαιμονοποιούνται, ενώ οι άνθρωποι που πηγαίνουν και πολεμούν κατά της ρωσικής επιθετικότητας στην Ουκρανία, η οποία συχνά περιλαμβάνει το να πολεμούν μαζί με ακροδεξιές ομάδες όπως [το ακροδεξιό] τάγμα Azov στην Ουκρανία και να εκπαιδεύονται με αυτές, δεν ποινικοποιούνται προς το παρόν και έχουν μάλιστα λάβει σιωπηρή έγκριση από υπουργούς της [βρετανικής] κυβέρνησης".
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Τι κρύβεται πίσω από το φλερτ της Δύσης με τους Ουκρανούς ναζί
Ο Begg εξέφρασε τη σύγχυσή του: "Αν οι Ουκρανοί πραγματοποιούν βομβιστικές επιθέσεις αυτοκτονίας εναντίον στρατιωτικών δυνάμεων, αυτό είναι καλό. Αν οι μουσουλμάνοι κάνουν το ίδιο πράγμα εναντίον των στρατιωτικών δυνάμεων του Άσαντ, τα σπίτια τους γίνονται στόχος επιδρομών στη Βρετανία, οι οικογένειές τους στοχοποιούνται και ούτω καθεξής".
Θα πρέπει, ωστόσο, να εκτιμηθεί κατά πόσον όσοι επιστρέφουν από την Ουκρανία στα δυτικά έθνη - συμπεριλαμβανομένων των Ουκρανών μαχητών, αλλά κυρίως των ξένων μαχητών - θα αποτελέσουν επίσης απειλή για την κοινωνία και την εθνική ασφάλεια και να εκτιμηθεί πόσο σοβαρή απειλή θα είναι αυτή.
Επί του παρόντος, οι ακροδεξιές και νεοναζιστικές παραστρατιωτικές ομάδες, όπως το Τάγμα Αζόφ, αποτελούν τα πιο αμφιλεγόμενα στοιχεία των ουκρανικών δυνάμεων που μάχονται κατά της Ρωσίας και αναφέρονται συνήθως από κάθε φιλορώσο υποστηρικτή που επιθυμεί να συκοφαντήσει ή να επικρίνει την αντίσταση της Ουκρανίας.
Έχοντας τις ρίζες τους στους συμπαθούντες τους Ναζί που καλωσόρισαν τον γερμανικό στρατό στην Ουκρανία κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και φέροντας μεγάλο μέρος της κληρονομιάς των Ναζί στα διακριτικά και την κοσμοθεωρία τους, δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς γιατί πολλοί φοβούνται την παρουσία τους και την προφανή ανάγκη του Κιέβου γι' αυτούς αυτή τη στιγμή.
Μπορεί πράγματι να υπάρχουν βάσιμοι λόγοι για αυτούς τους φόβους, καθώς πολλά μέλη της ευρωπαϊκής ακροδεξιάς έχουν συμπαθήσει και, κατά καιρούς, πολεμήσει με αυτές τις πολιτοφυλακές κατά τη διάρκεια των τελευταίων οκτώ ετών από την πρώτη εισβολή της Μόσχας στη χώρα.
"Υπάρχει μια πολύ ισχυρή ακροδεξιά νεοναζιστική παρουσία στην Ουκρανία", δήλωσε ο Begg. "Είναι οπλισμένοι, πολεμούν, συμμετέχουν σε στρατιωτικές επιχειρήσεις, εκπαιδεύονται και χρησιμοποιούν εκρηκτικά και όπλα; Η απάντηση είναι ναι".
Μόλις οι ακροδεξιοί επιστρέψουν στις πατρίδες τους με την εμπειρία που απέκτησαν από το διάστημα που ήταν ενταγμένοι σε νεοναζιστικές μαχητικές ομάδες, θα διαθέτουν τη δυνατότητα να εξαπολύσουν επιθέσεις εναντίον κυβερνητικών θεσμών και χώρων, μειονοτικών ομάδων, μεταναστευτικών πληθυσμών και κυρίως μουσουλμάνων εντός της Ευρώπης και της Δύσης.
"Έχουν προβεί Ουκρανοί σε τρομοκρατικές ενέργειες στο Ηνωμένο Βασίλειο; Η απάντηση είναι ναι", είπε, αναφερόμενος στην περίπτωση του Pablo Lapshyn, του Ουκρανού φοιτητή στο Ηνωμένο Βασίλειο, ο οποίος κρίθηκε ένοχος το 2013 για τη δολοφονία ενός μουσουλμάνου στην πόλη Μπέρμιγχαμ και την απόπειρα βομβιστικής επίθεσης σε τρία τζαμιά.
"Έτσι, υπάρχει ήδη ένα ιστορικό τουλάχιστον ενός Ουκρανού που έχει έρθει στο Ηνωμένο Βασίλειο για να πραγματοποιήσει τρομοκρατικές πράξεις εναντίον μουσουλμάνων", εξήγησε ο Begg. "Μπορείτε να δείτε ξεκάθαρα ότι υπάρχει πολύ μεγάλη πιθανότητα να επιστρέψουν και να στρέψουν την οργή και το μίσος τους προς την ομάδα που διασύρεται περισσότερο στο Ηνωμένο Βασίλειο - και αυτή είναι οι μουσουλμάνοι".
Αυτό καθιστά την πιθανότητα βίας στα δυτικά έθνη - που ξεκινά από την ακροδεξιά εν μέσω μιας ήδη διάχυτης ατμόσφαιρας ισλαμοφοβίας - πολύ πραγματική όταν υπάρχουν τέτοια στοιχεία: "επιστρέφουν εκπαιδευμένοι, σκληραγωγημένοι στη μάχη, έμπειροι και με κίνητρα".
Το να το δούμε μόνο ως ένα ακροδεξιό ζήτημα μπορεί να είναι επίσης πολύ στενή εκτίμηση, καθώς υπάρχει η πιθανότητα ότι στοιχεία της άκρας αριστεράς στην Ευρώπη και τη Δύση θα μπορούσαν επίσης να εμπλακούν σε μελλοντική κοινοτική βία και τρομοκρατία μετά την επιστροφή τους τόσο από την Ουκρανία όσο και από τα ελεγχόμενα από τη Ρωσία εδάφη της χώρας.
Οι δυτικοί εθελοντές και μαχητές που ταξίδεψαν στη Συρία την τελευταία δεκαετία ανέρχονται σε περίπου 600 έως 5.000, σύμφωνα με διαφορετικές αναφορές των μέσων ενημέρωσης, και τα κράτη τους έχουν κινητοποιήσει όλα τα διαθέσιμα εργαλεία και μηχανισμούς εναντίον τους μέχρι σήμερα. Καθώς οι δυτικοί εθελοντές φέρονται να αποτελούν την πλειοψηφία των περίπου 20.000 ξένων μαχητών στην Ουκρανία, τυχόν εξτρεμιστικά στοιχεία στις τάξεις τους θα αποτελούσαν ένα παλιρροϊκό κύμα δυνητικού ριζοσπαστισμού σε σύγκριση με τους δυτικούς τζιχαντιστές στη Συρία.
Θα έχουν τα δυτικά κράτη την ίδια προνοητικότητα -ή ακόμη και την προθυμία- να προετοιμαστούν για μια εισροή ριζοσπαστικοποιημένων επαναπατριζόμενων από την Ουκρανία, όπως έκαναν με εκείνους που επέστρεψαν από συγκρούσεις σε περιοχές με μουσουλμανική πλειοψηφία;
