Η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ (USAF) αναζητά κεφάλαια για την ανάπτυξη ενός αυτοκινούμενου όπλου, για την κατάρριψη εισερχόμενων πυραύλων κρουζ, σύμφωνα με το αίτημα προϋπολογισμού της υπηρεσίας για το οικονομικό έτος 2023.
Ο προτεινόμενος προϋπολογισμός για το FY23 απαιτεί σχεδόν 89,1 εκατομμύρια δολάρια, για την υποστήριξη διαφόρων δραστηριοτήτων «πρωτοτυποποίησης κύκλου ζωής», συμπεριλαμβανομένης της κατασκευής «πρωτότυπου C-130 transferable/deployable Hypervelocity Ground Weapon System (HGWS)», ενώ δεν είναι σαφές ποιο μέρος αυτού θα αφορά η χρηματοδότηση, η οποία θα διατεθεί ιδιαίτερα για την προσπάθεια HGWS.
Ενώ η πρόταση προϋπολογισμού δεν προσφέρει συγκεκριμένες λεπτομέρειες σχετικά με τις απαιτήσεις της USAF για το HGWS, η βασική περιγραφή των όπλων, είναι παρόμοια με μια ιδέα για ένα αμυντικό σύστημα βάσης που αποκαλύφθηκε πέρυσι από το Εργαστήριο Έρευνας της Πολεμικής Αεροπορίας (AFRL), στις Αεροπορικές και Διαστημικές Δυνάμεις στο ετήσιο Συνέδριο Air, Space και Cyber των Ενώσεων.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ευρωβαρόμετρο: Οι Ευρωπαίοι λένε «Ναι» στις κυρώσεις στη Ρωσία – Διχασμένοι οι Έλληνες
Ονομάζεται «Multi-Domain Artillery Cannon» (MADC), που είναι ένα μεταφερόμενο πυροβόλο C-130 μεγάλου διαμετρήματος τοποθετημένο σε τροχοφόρο σασί 6×6.
Η σχεδίαση του οχήματος έχει παρόμοια διαμόρφωση με διάφορα τροχοφόρα αυτοκινούμενα οβιδοβόλα 155 χιλιοστών, που διαθέτουν αυτοματοποιημένα ημιαυτόματα συστήματα φόρτωσης με σχετικά υψηλούς ρυθμούς πυρών, θυμίζοντας ιδιαίτερα εν μέρει το Swedish Archer, το οποίο το τμήμα Bofors της BAE Systems ισχυρίζεται οτι μπορεί να τοποθετηθεί.
Βλήμα υπερταχύτητας (HVP)
Οι αναφορές δείχνουν ότι το MADC θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει το βλήμα υπερταχύτητας (HVP), πυρομαχικά ικανά να φτάσουν ταχύτητες έως και 5 Mach – 5 φορές την ταχύτητα του ήχου – που αρχικά αναπτύχθηκε από τα συστήματα BAE για χρήση του Ναυτικού των ΗΠΑ σε ηλεκτρομαγνητικά όπλα, καθώς ναυτικά πυροβόλα και οβίδες των 155 χιλιοστών, αν και το πρόγραμμα ματαιώθηκε αργότερα.
Το Εργαστήριο Έρευνας της Πολεμικής Αεροπορίας (AFRL), παρουσίασε ένα μοντέλο του HVP στο συνέδριο της Ένωσης Αεροπορικών και Διαστημικών Δυνάμεων του 2021, ως παράδειγμα του τι πιθανότατα θα εκτόξευε το MDAC.
Επίσης, το 2020, η USAF σε συνεργασία με τον αμερικανικό στρατό κατέδειξε τη χρήση του HVP κατά τη διάρκεια μιας δοκιμαστικής εκδήλωσης, που περιελάμβανε ένα πρωτότυπο του αυτοκινούμενου οβιδοφόρου 155 χλστ., υποκατάστατο ενός υποηχητικού πυραύλου κρουζ.
«Τα άρματα μάχης που καταρρίπτουν πυραύλους κρουζ είναι φοβερά», είπε ο Γουίλ Ρόπερ, ο τότε βοηθός γραμματέας της Πολεμικής Αεροπορίας για την απόκτηση, την τεχνολογία και την επιμελητεία, μετά τη δοκιμή σχετικά με την επιτυχή αναχαίτιση του BQM-167 από το αυτοκινούμενο οβιδοβόλο.
Το HPV θα μπορούσε να προσφέρει μια λύση χαμηλού κόστους ανά εμπλοκή, σε σύγκριση με τις παραδοσιακές αμυντικές δυνατότητες πυραύλων κρουζ, όπως πύραυλοι εδάφους-αέρος, καθώς το HVP θα κόστιζε μόνο περίπου 85.000 δολάρια το τεμάχιο, σύμφωνα με τον Vince Sabio, τον διευθυντή του προγράμματος HVP, ενώ ένας τυπικός πύραυλος (ο αναχαιτιστής) κοστίζει αρκετά εκατομμύρια δολάρια το ένα.
Επίσης, με βάση τον γεμιστήρα 21 φυσιγγίων του Archer, ένα μόνο όχημα HGWS/MDAC θα μπορούσε πιθανώς, να έχει περισσότερους γύρους σε ετοιμότητα από έναν τυπικό εκτοξευτή πυραύλων εδάφους.
Ανάπτυξη HGWS
Το HGWS βρίσκεται σε εξέλιξη εδώ και οκτώ χρόνια, μέσω του μυστικού Γραφείου Στρατηγικών Δυνατοτήτων (SCO) του Πενταγώνου, το οποίο επίσης αναζητά 151 εκατομμύρια δολάρια στο συνολικό αίτημα προϋπολογισμού του Υπουργείου Άμυνας για το FY23, ως μέρος ενός μεγαλύτερου χαρτοφυλακίου εργασιών σε αυτό που περιγράφεται ως «Προηγμένες Καινοτόμες Τεχνολογίες. ”
Η SCO έλαβε χρηματοδότηση 3 εκατομμυρίων και 20 εκατομμυρίων δολαρίων, για την έρευνα και την ανάπτυξη του HGWS το FY21 και το FY22, αντίστοιχα.
Οι στόχοι της SCO για το πρόγραμμα HGWS για το οικονομικό έτος 2022, ήταν «να υποστηρίξει τις δραστηριότητες Προμηχανικής & Ανάπτυξης Κατασκευής (EMD) για το ραντάρ, το όπλο, την κατεύθυνση των πυρών και το βλήμα που σχετίζονται με τις προσπάθειες μετάβασης». Παραμένει άγνωστο εάν αυτοί οι στόχοι επιτεύχθηκαν ή όχι.
Όσον αφορά το οικονομικό έτος 23, το αίτημα προϋπολογισμού περιγράφει: «Το έργο HGWS θα υποστηρίξει την έναρξη της φάσης Ανάπτυξης Μηχανικής & Μεταποίησης (EMD), στο πλαίσιο της προετοιμασίας για τις προσπάθειες μετάβασης».
Απειλή από τον ρωσικό πύραυλο κρουζ Kalibr
Τελευταία, υπήρξε μια αυξανόμενη ανησυχία σχετικά με τις απειλές πυραύλων κρουζ στις ΗΠΑ από κοντινούς αντιπάλους, όπως η Ρωσία, η οποία έχει προκαλέσει προσπάθειες σχετικά με την προστασία ευαίσθητων στρατιωτικών εγκαταστάσεων και άλλων (ζωτικής σημασίας) υποδομών, από επιθέσεις με πυραύλους κρουζ.
Σύμφωνα με μελέτη του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κογκρέσου (CBO), μια εγχώρια αμυντική ομπρέλα πυραύλων κρουζ θα μπορούσε να κατακλυστεί από προηγμένες απειλές, όπως η παραλλαγή χερσαίας επίθεσης (LACM) των ρωσικής κατασκευής πυραύλων κρουζ Kalibr.
Οι αναφορές δείχνουν ότι, υπάρχουν περισσότερες από δώδεκα διαφορετικές παραλλαγές στην οικογένεια πυραύλων Kalibr, που ποικίλλουν σε πλατφόρμα εκτόξευσης, βεληνεκές, προφίλ στόχου και ταχύτητα, που ποικίλλουν σε μήκος από έξι έως εννέα μέτρα, αλλά όλες διαθέτουν κεφαλή 990 λιβρών ή πυρηνική κεφαλή.
«Μια επιδρομή που αποτελείται από πολλούς πύραυλους κρουζ επίθεσης ξηράς, θα μπορούσε να μας συντρίψει. Για παράδειγμα, ένα υποβρύχιο κατευθυνόμενου πυραύλου κατηγορίας Yasen στο ρωσικό ναυτικό μπορεί να μεταφέρει έως και 32 LACM (3M-14 Kalibr ή όνομα αναφοράς ΝΑΤΟ: SS-N-30) στους οκτώ κάθετους εκτοξευτές του», σημείωσε το CBO στη μελέτη του στις αρχές του περασμένου έτους.
Επίσης, ο ναύαρχος Φιλ Ντέιβιντσον, πρώην Διοικητής της Διοίκησης Ινδο-Ειρηνικού των ΗΠΑ (USINDOPACOM), είπε στο Κογκρέσο σε γραπτή μαρτυρία πέρυσι ότι, ο ρωσικός πύραυλος κρουζ Kalibr που τοποθετήθηκε στον ρωσικό στόλο του Ειρηνικού θα μπορούσε να αντισταθμίσει τη στρατιωτική ισχύ των ΗΠΑ.
«Αναμένουμε ότι ο ρωσικός στόλος του Ειρηνικού θα προσθέσει τα πρώτα του πλοία και υποβρύχια με ικανότητα πυραύλων κρουζ Kalibr στο απόθεμά του το 2021, δίνοντάς του σημαντικά αυξημένες αντιπλοϊκές ικανότητες και τη δυνατότητα να διεξάγει για πρώτη φορά πλήγματα μεγάλης εμβέλειας, εναντίον χερσαίων στόχων », είπε ο Ντέιβιντσον.
Στρατηγική Ενεργητικής Άμυνας της Ρωσίας
Ενώ, πολλά έχουν γραφτεί για τις αμυντικές δυνατότητες πυραύλων της Ρωσίας, για τη στρατηγική της κατά της πρόσβασης/άρνησης περιοχής (A2/AD) και της άμυνας του προμαχώνα, υπάρχει επίσης μια επιθετική ή «ενεργητική αμυντική» πτυχή στη ρωσική πολεμική μάχη του 21ου αιώνα στην τακτική , στα επιχειρησιακά και στρατηγικά επίπεδα πολέμου που παρατηρήθηκαν κατά τη διάρκεια του συνεχιζόμενου πολέμου στην Ουκρανία.
Ένα πρόσφατο άρθρο που παρουσιάστηκε στην τελευταία έκδοση του μηνιαίου περιοδικού του Ναυτικού Ινστιτούτου των ΗΠΑ, τόνισε τον ρόλο του ρωσικού ναυτικού και των πυραύλων κρουζ Kalibr στη διατήρηση της στρατηγικής αποτροπής κατά του ΝΑΤΟ, κατά τη διάρκεια της τρέχουσας σύγκρουσης στην Ουκρανία.
Το άρθρο σημειώνει ότι, δεν υπήρξε καμία σημαντική ναυτική μάχη στον τρέχοντα πόλεμο της Ουκρανίας και το ρωσικό ναυτικό δεν έπαιξε κεντρικό ρόλο εκτός από μια χούφτα ενεργειών, ωστόσο, έπαιξε έναν κρίσιμο στρατηγικό αποτρεπτικό ρόλο κατά του ΝΑΤΟ.
Επιπλέον, το άρθρο υπογραμμίζει την αναφερόμενη παρουσία πέντε σκαφών με ικανότητα Kalibr, που επιχειρούν μεταξύ των 15 πολεμικών πλοίων του ρωσικού Πολεμικού Ναυτικού στη Μεσόγειο, από τα τέλη Μαρτίου, υποδηλώνοντας ότι η Μόσχα χρησιμοποιεί αντ' αυτού το Πολεμικό Ναυτικό της για μια στρατηγική αποτροπής κατά του ΝΑΤΟ, συμπεριλαμβανομένης της απειλής χερσαία επίθεση, ενώ διεξάγει τον πόλεμο της κατά της Ουκρανίας.
Έχουν υπάρξει αρκετές αναφορές για ευρεία χρήση πυραύλων Kalibr από τον ρωσικό στρατό, σε επιδρομές εναντίον κρίσιμων χερσαίων στόχων σε ολόκληρη την Ουκρανία.
