"Ο τόνος και ο ρυθμός των απειλών από το Κρεμλίνο έχουν κλιμακωθεί εν μέσω ισχυρισμών ότι η Ρωσία διεξάγει έναν ευρύτερο πόλεμο", αναφέρει στο προοίμιο του άρθρου του έγκριτο ΜΜΕ, το οποίο επιχειρεί να προσεγγίσει το σκεπτικό του Ρώσου Προέδρου Πούτιν, αν προτίθεται ή όχι να κάνει χρήση πυρηνικών, αναφέροντας τα εξής στη συνέχεια:
"Ακόμη και στο αποκορύφωμα του Ψυχρού Πολέμου, οι σοβιετικοί και οι δυτικοί ηγέτες αποδέχθηκαν σιωπηρά ότι η χαλαρή συζήτηση για τις πυρηνικές επιλογές ήταν μια ρητορική συζήτηση που απείχε πολύ μακριά. Όταν ο Ronald Reagan είπε το 1984, «Είμαι στην ευχάριστη θέση να σας πω σήμερα ότι υπέγραψα νομοθεσία που θα θέσει εκτός νόμου τη Ρωσία για πάντα. Αρχίζουμε τους βομβαρδισμούς σε πέντε λεπτά», ήταν ένα απρόσεκτο αστείο κατά τη διάρκεια ενός ελέγχου ήχου και δεν προοριζόταν για μετάδοση. Όταν διέρρευσε, η Ουάσιγκτον προσπάθησε γρήγορα να εξομαλύνει τις σοβιετικές ενστάσεις. Ο Βλαντιμίρ Πούτιν, ωστόσο, είναι σαφώς λιγότερο προσεκτικός.
Η επίσημη γραμμή του Κρεμλίνου τείνει όλο και περισσότερο στο ότι η σύγκρουση στην Ουκρανία είναι στην πραγματικότητα μάλλον ευρύτερη. Σύμφωνα με τα λόγια του Ρώσου υπουργού Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ στις 26 Απριλίου, «το ΝΑΤΟ στην ουσία εμπλέκεται σε πόλεμο με τη Ρωσία μέσω αντιπροσώπου, τον οποίο και εξοπλίζει . Πόλεμος σημαίνει πόλεμος». Μιλώντας σε ρωσικά μέσα ενημέρωσης, προχώρησε παραπέρα, προειδοποιώντας ότι υπήρχε «σημαντικός» κίνδυνος να κλιμακωθεί αυτή η σύγκρουση σε πυρηνική σύγκρουση.
Ο Λαβρόφ, κάποτε τιτάνας στη διπλωματική σκηνή, μειώνεται ολοένα και περισσότερο, υποβιβάζεται απλώς στο να παπαγαλίζει τα πιο χοντροκομμένα σημεία συζήτησης του Κρεμλίνου, και σίγουρα σε αυτές τις τελευταίες προειδοποιήσεις ακολουθεί το παράδειγμα του Πούτιν. Το ρητορικό οπλοστάσιο του Ρώσου προέδρου περιλαμβάνει εδώ και χρόνια βαρείς υπαινιγμούς πυρηνικών αντιποίνων, συμπεριλαμβανομένης της παρουσίασης βίντεο που δείχνει προφανώς ένα προσομοιωμένο χτύπημα στο θέρετρο Mar-a-Lago του τότε προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ στη Φλόριντα το 2018.
Ωστόσο, από την εισβολή τον Φεβρουάριο, ο τόνος και ο ρυθμός τέτοιων απειλών από τον ίδιο και τον κύκλο του έχουν αυξηθεί. Στις 27 Φεβρουαρίου, τρεις ημέρες μετά τον πόλεμο, για παράδειγμα, ο Πούτιν διέταξε τον υπουργό Άμυνας της Ρωσίας, Σεργκέι Σόιγκου, να φέρει τις ρωσικές πυρηνικές δυνάμεις σε ένα «ειδικό καθεστώς μάχης». Όταν η Φινλανδία και η Σουηδία ανέφεραν ότι κινούνταν προς την ένταξη στο ΝΑΤΟ, ο αντιπρόεδρος του Συμβουλίου Ασφαλείας της Ρωσίας και ο πρώην πρόεδρός του, Ντμίτρι Μεντβέντεφ, προειδοποίησαν ότι αυτό θα σήμαινε ότι «δεν μπορεί να γίνει πλέον λόγος για ένα καθεστώς χωρίς πυρηνικά για τη Βαλτική».
Εν τω μεταξύ, οι δυτικές κυβερνήσεις ανησυχούν ολοένα και περισσότερο ότι για να σπάσει το αδιέξοδο στην Ουκρανία, ο Πούτιν μπορεί να χρησιμοποιήσει ένα μικρότερης ισχύος αλλά εξίσου καταστροφικό τακτικό πυρηνικό όπλο.
Στις 27 Απριλίου, ο Ρώσος πρόεδρος προειδοποίησε ότι οποιεσδήποτε προσπάθειες από εξωτερικές χώρες να επέμβουν στον πόλεμο που «δημιουργεί απαράδεκτες απειλές στρατηγικής φύσης για εμάς» θα αντιμετωπιστεί με μια «αστραπιαία» στρατιωτική απάντηση.
Πρόσθεσε, κάνοντας μια προφανή αναφορά στο μοναδικό οπλοστάσιο υπερηχητικών πυραύλων της Ρωσίας λέγοντας ότι, «έχουμε όλα τα εργαλεία για αυτό, που κανείς άλλος δεν μπορεί να καυχηθεί ότι έχει… Θα τα χρησιμοποιήσουμε, αν χρειαστεί».
Αν και είναι ανησυχητικό, αυτό θα πρέπει να θεωρείται μια προσπάθεια εκφοβισμού της Δύσης. Η γλώσσα του Πούτιν, εξάλλου, είναι πάντα διατυπωμένη με φαινομενικά αμυντικούς όρους, όπως εάν κάνετε κάτι που θεωρούμε απειλή, τότε έτσι θα απαντήσουμε. Μετά την πρόσφατη επιτυχή δοκιμή του πυραύλου RS-28 Sarmat (που ονομάστηκε «Satan II»), για παράδειγμα, είπε ότι ο πύραυλος θα «προσέφερε τροφή για σκέψη σε όσους, στο πλαίσιο μιας φρενήρους επιθετικής ρητορικής, προσπαθούν να απειλήσουν τη χώρα του".
Μέχρι στιγμής δεν φαίνεται να υπάρχει τίποτα πίσω από τη γλώσσα του. Ο Πούτιν μπορεί να διέταξε ένα «ειδικό καθεστώς μάχης», αλλά κανείς δεν φαινόταν να ξέρει τι σήμαινε αυτό. Στην πραγματικότητα αποδείχθηκε ότι δεν ήταν παρά μια αύξηση του επιπέδου συναγερμού. Αναμφισβήτητα, αυτό δεν είχε κανένα πρακτικό αποτέλεσμα – αλλά σίγουρα έγινε πρωτοσέλιδο της Δύσης και συγκέντρωσε το μυαλό των δυτικών διπλωματών και αμυντικών αναλυτών. Αυτό ήταν προφανώς το ζητούμενο.
Πράγματι, αν μη τι άλλο, αυτή η γλώσσα είναι σημάδι αδυναμίας. Σε αντίθεση με τη Σοβιετική Ένωση, η σημερινή Ρωσία προσπαθεί να παίξει το ρόλο μιας μεγάλης δύναμης έχοντας πολύ λίγες δυνατότητες προκειμένου να στηρίξει τις φιλοδοξίες της. Η οικονομία της είναι σαφώς περιορισμένη και αντιμετωπίζει αυξανόμενη πίεση. Η ήπια ισχύς του είναι ουσιαστικά ανύπαρκτη και ο στρατός του είναι βυθισμένος στην Ουκρανία.
Τα πυρηνικά της όπλα ή τουλάχιστον η απειλή τους ωστόσο παραμένουν ένα χαρτί που μπορεί ακόμα να παίξει η Μόσχα.
Πάντως , ο Σόιγκου δεν φαινόταν χαρούμενος όταν έλαβε τις προαναφερθείσες εντολές τον Φεβρουάριο. Ίσως αυτός, όπως και οι υπόλοιποι από εμάς, να μην είναι σίγουρος πόσο μακριά θα έφτανε ο Πούτιν. Πριν από τρεις μήνες φαινόταν αδιανόητο να χρησιμοποιήσει πυρηνικό όπλο, έστω και τακτικό. Ωστόσο, ο σημερινός Πούτιν δεν είναι η ουσιαστικά γνωστή φιγούρα του παρελθόντος και η επόμενη κίνησή του είναι πολύ πιο δύσκολο να προβλεφθεί. Φαίνεται ακόμα τερατώδες απίθανο, αλλά όχι πλέον αδιανόητο να κάνει χρήση πυρηνικών όπλων"
Διαπιστώσεις -Συμπεράσματα
Με βάση τα παραπάνω πλανάται το δυνητικό ερώτημα αν ο Πούτιν θα κάνει τελικά χρήση τακτικών πυρηνικών όπλων στην Ουκρανία ή όχι.
Σε προγενέστερο άρθρο μας αναφορικά με το "πώς, πού και κάτω από ποιες προϋποθέσεις ο Πούτιν μπορεί να κάνει χρήση τακτικών πυρηνικών στην Ουκρανία", εξηγούσαμε ότι η χρησιμοποίηση τακτικών πυρηνικών όπλων στο πεδίο της μάχης, γίνεται προκειμένου να εξυπηρετηθούν στρατιωτικοί σκοποί, όπως ενδεχομένως θα είναι, η διάσπαση αμυντικής τοποθεσίας του εχθρού, η καταστροφή δυνάμεών του είτε εν α γραμμή, είτε εφεδρικές, καθώς και η απαγόρευση χρήσης από αυτόν συγκεκριμένης κατεύθυνσης είτε αντεπιθέσεως είτε ενίσχυσης των εμπρός τμημάτων.
Εκτίμησή μας είναι ότι ο Πούτιν δεν θα καταφύγει στη χρήση τακτικών πυρηνικών πλήν θεαματικής απρόποπτης εξέλιξης στο πεδίο της μάχης στο Ντονμπάς.
Σε τέτοια περίπτωση ,αν και το θεωρούμε πολύ ακραίο παρόλα αυτά, μπορεί να κατέφευγε σε χρήση μικρής ισχύος τακτικού πυρηνικού όπλου, προκαλώντας είτε εναέρια υψηλή έκρηξη με στόχο την καταστροφή των Ουκρανικών τηλεπικοινωνιών, είτε σε επιφανειακή ή εναέρια χαμηλή έκρηξη πολύ μικρής ισχύος, σε περιοχή εκκενωμένη από άμαχο πληθυσμό, στην πλάτη των εν α γραμμή Ουκρανικών μαχομένων τμημάτων, απαγορεύοντας τη χρήση της περιοχής από τις Ουκρανικές εφεδρείες.
