Η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία στις 24 Φεβρουαρίου 2022, γεγονός που έχει προκαλέσει τη μεγαλύτερη προσφυγική κρίση στην Ευρώπη από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά, με περισσότερους από πέντε εκατομμύρια Ουκρανούς να εγκαταλείπουν τη χώρα μέχρι τώρα, όπως αναφέρεται στον απολογισμό των στρατιωτικών επιχειρήσεων που ακολουθεί :
Από την κατάληψη της Κριμαίας 2014 έως την ρωσική εισβολή το 2022
Ωστόσο η διαμάχη Ουκρανίας-Ρωσίας ξεκίνησε το 2014, όταν η δεύτερη προσάρτησε την Κριμαία και οι αυτονομιστές που υποστηρίζονταν από την Μόσχα κατέλαβαν μέρος της νοτιοανατολικής περιοχής Donbas της Ουκρανίας, πυροδοτώντας έναν περιφερειακό πόλεμο εκεί.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ουκρανικές μυστικές υπηρεσίες: Πονηρή η εντολή του Πούτιν να μην εισβάλει στο Azovstal
Στα τέλη του 2021, η Ρωσία ξεκίνησε μια μεγάλη στρατιωτική συγκέντρωση υπό το πρόσχημα εκτέλεσης στρατιωτικών ασκήσεων κατά μήκος των συνόρων της με την Ουκρανία, συγκεντρώνοντας έως και 190.000 στρατιώτες μαζί με τον εξοπλισμό τους.
Οι αιτιάσεις Πούτιν για την εισβολή
Λίγο πριν από την εισβολή, ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν υποστήριξε αλυτρωτικές απόψεις, αμφισβητώντας ακόμη και την ύπαρξη της Ουκρανίας ως ανεξάρτητο κράτος, κατηγορώντας παράλληλα την κυβέρνηση Ζελένσκι ότι είναι εκτός νόμου αφού στηρίζει νεοναζί που διώκουν τους Ρωσόφωνους του Ντονμπάς
Παράλληλα ο Πούτιν απαίτησε το ΝΑΤΟ να σταματήσει την επέκταση του προς ανατολάς και να εμποδίσει την Ουκρανία να ενταχθεί στη συμμαχία.
ΗΠΑ-Μ.Βρετανία και άλλοι κατηγόρησαν τη Ρωσία ότι σχεδίαζε να εισβάλει στην Ουκρανία, κάτι που οι Ρώσοι αξιωματούχοι αρνήθηκαν επανειλημμένα μέχρι τις 23 Φεβρουαρίου 2022.
Ωστόσο οι μυστικές υπηρεσίες επέμεναν φέρνοντας στο φως της δημοσιότητας αδιάσειστα στοιχεία ότι επίκειται στρατιωτική επίθεση των Ρώσων στην Ουκρανία, προετοιμάζοντας τόσο τις κυβερνήσεις των κρατών όσο και την κοινή γνώμη παγκοσμίως
Στις 21 Φεβρουαρίου 2022, η Ρωσία αναγνώρισε τη Λαϊκή Δημοκρατία του Ντονέτσκ και τη Λαϊκή Δημοκρατία του Λουχάνσκ, δύο αυτοαποκαλούμενα κρατίδια στο Ντονμπάς που ελέγχονται από φιλορώσους αυτονομιστές.
Την επόμενη μέρα, το Ομοσπονδιακό Συμβούλιο της Ρωσίας ενέκρινε τη χρήση στρατιωτικής δύναμης στο εξωτερικό και τα ρωσικά στρατεύματα εισήλθαν απροκάλυπτα και στα δύο εδάφη.
Η εισβολή των Ρώσων
Η εισβολή ξεκίνησε το πρωί της 24ης Φεβρουαρίου,όταν ο Πούτιν ανακοίνωσε μια «ειδική στρατιωτική επιχείρηση» για την «αποστρατιωτικοποίηση και αποναζοποίηση» της Ουκρανίας.
Λίγα λεπτά αργότερα, πύραυλοι και αεροπορικές επιδρομές έπληξαν ολόκληρη την Ουκρανία, συμπεριλαμβανομένης της πρωτεύουσας του Κιέβου, ενώ λίγο ακολούθησε μεγάλη χερσαία εισβολή από πολλές κατευθύνσεις.
Σε απάντηση, ο Ουκρανός πρόεδρος Volodymyr Zelenskyy θέσπισε στρατιωτικό νόμο και γενική επιστράτευση
Πολύπλευρες επιθέσεις ξεκίνησαν από τη Ρωσία, τη Λευκορωσία και από τις δύο κατεχόμενες εδαφικές περιοχές της Ουκρανίας, από την Κριμαία και το Ντονμπάς.
Οι τέσσερις κύριες επιθέσεις ήταν: η επίθεση κατά του Κιέβου, η επίθεση στη Βορειοανατολική Ουκρανία, η επίθεση στην Ανατολική Ουκρανία και η επίθεση στη Νότια Ουκρανία.
Ρωσικά αεροσκάφη και πύραυλοι έπληξαν επίσης το δυτικό τμήμα της Ουκρανίας.
Οι ρωσικές δυνάμεις πλησιάσαν ή πολιόρκησαν μεγάλες Ουκρανικές πόλεις , συμπεριλαμβανομένων των Chernihiv, Kharkiv, Kherson, Kyiv, Mariupol και Sumy,αλλά αντιμετώπισαν σκληρή ουκρανική αντίσταση και αντιμετώπισαν υλικοτεχνικές και επιχειρησιακές προκλήσεις που εμπόδισαν την κατάληψή τους
Τρεις εβδομάδες μετά την έναρξη της εισβολής, ο ρωσικός στρατός είχε μεγαλύτερη επιτυχία στο νότο, ενώ σταδιακά κέρδη ή αδιέξοδα αλλού τους ανάγκασαν σε πόλεμο φθοράς, με αποτέλεσμα να αυξάνονται οι απώλειες αμάχων.
Στα τέλη Μαρτίου 2022, οι ρωσικές δυνάμεις αποχώρησαν από την περιοχή του Κιέβου με διακηρυγμένο στόχο να επικεντρωθούν εκ νέου στο Ντονμπάς, αφήνοντας πίσω τους κατεστραμμένους οικισμούς και αυξανόμενα στοιχεία για φρικαλεότητες εναντίον αμάχων.
Έκτοτε οι κύριες μάχες διεξήχθησαν στη Μαριούπολη και στο Ντονμπάς, ενώ στην υπόλοιπη Ουκρανία οι Ρώσοι συνέχισαν τους βομβαρδισμούς των πόλεων
Η μαρτυρική Μαριούπολη έπεσε τελικά στα χέρια των Ρώσων με εξαίρεση το εργοστάσιο του ΑZOFSTAL όπου βρίσκονται περικυκλωμένοι και αποκομένοι πλήρως 2500 περίπου Ουκρανοί μαχητές
Παράλληλα στο Ντονμπάς οι Ρώσοι ολοκληρώνουν τη συγκέντρωση δυνάμεων με αποτέλεσμα άπαντες να αναμένουμε τις επόμενες ημέρες την έναρξη της "μητέρας των μαχών" για την Ουκρανία, αυτής του Ντονμπάς, η οποία αναλόγως της έκβασής της θα κρίνει και το μέλλον του π-ολέμου στην Ουκρανία
Η εισβολή έχει καταδικαστεί ευρέως διεθνώς ως επιθετική πράξη. Η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών ενέκρινε ψήφισμα που απαιτούσε την πλήρη απόσυρση των ρωσικών δυνάμεων. Το Διεθνές Δικαστήριο διέταξε τη Ρωσία να αναστείλει τις στρατιωτικές επιχειρήσεις και το Συμβούλιο της Ευρώπης απέλασε τη Ρωσία.
Πολλές χώρες επέβαλαν νέες κυρώσεις, οι οποίες επηρέασαν την οικονομία της Ρωσίας και παρείχαν ανθρωπιστική και στρατιωτική βοήθεια στην Ουκρανία.
Διαμαρτυρίες έγιναν σε όλο τον κόσμο. εκείνοι στη Ρωσία έχουν αντιμετωπιστεί με μαζικές συλλήψεις και αυξημένη λογοκρισία στα μέσα ενημέρωσης, συμπεριλαμβανομένης της απαγόρευσης της χρήσης των λέξεων «πόλεμος» και «εισβολή».
Πολλές εταιρείες απέσυραν τα προϊόντα και τις υπηρεσίες τους από τη Ρωσία και τη Λευκορωσία, ενώ τα ρωσικά κρατικά χρηματοδοτούμενα ΜΜΕ απαγορεύτηκε να μεταδίδουν και αφαιρέθηκαν από τις διαδικτυακές πλατφόρμες.
Το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο ξεκίνησε έρευνα για εγκλήματα πολέμου που συνέβησαν στην Ουκρανία από το 2014 έως τα εγκλήματα πολέμου στην εισβολή του 2022.
Η διεξαγωγή των στρατιωτικών επιχειρήσεων της πρώτης φάσης
Στην αρχή της εισβολής στις 24 Φεβρουαρίου, είχαμε το βόρειο μέτωπο όπου οι Ρωσικές δυνάμεις ενήργησαν από τη Λευκορωσία στοχεύοντας το Κίεβο, το βορειοανατολικό μέτωπο που στόχευε την πόλη του Χάρκοβο, το νοτιοανατολικό μέτωπο που διαχωριζόταν σε δύο επιμέρους συμπεριλαμβανομένου ενός νότιου μετώπου που προερχόταν από την Κριμαία και ενός ξεχωριστού άλλου που ξεκίνησε στις πόλεις Λουχάνσκ και Ντονμπάς
Βόρειο μέτωπο: Πρώτη φάση (24 Φεβρουαρίου έως 7 Απριλίου)
Οι ρωσικές δυνάμεις για την κατάληψη του Κιέβου ενήργησαν σε 3 άξονες επιθέσεως
Η πρώτη προερχόταν από τη Λευκορωσία κατά μήκος της δυτικής όχθης του ποταμού Ντνίπρο, με προφανή στόχο να περικυκλώσουν οι ρωσικές δυνάμεις την πόλη από τα δυτικά.
Οι δυνάμεις του μετώπου αυτού απέτυχαν να καταλάβουν το Κίεβο και αποσύρθηκαν πλήρως μέχρι τις 7 Απριλίου για ανεφοδιασμό και αναδιάταξη, προκειμένου να ενεργήσουν στα νοτιοανατολικά μέτωπα κατά τη δεύτερη φάση της ρωσικής εισβολής, σύμφωνα με το Ρωσικό ΥΠΑΜ
Οι άλλοι δύο άξονες επίθεσης προερχόταν από το έδαφος της Ρωσίας, ο ένας κατά μήκος της ανατολικής όχθης του Ντνίπρο δηλαδή ο δυτικός προς το Τσερνιχίφ και ο ανατολικός στο Σούμι.
Οι δύο παραπάνω ανατολικοί άξονες επίθεσης πιθανότατα είχαν σκοπό να περικυκλώσουν το Κίεβο από τα βορειοανατολικά και τα ανατολικά.
Κατά τη διάρκεια των αρχικών επιθέσεων στο Κίεβο, η Ρωσία φέρεται να έκανε αρκετές ανεπιτυχείς απόπειρες δολοφονίας του Volodymyr Zelenskyy χρησιμοποιώντας μισθοφόρους της ομάδας Wagner και Τσετσένους
Μέχρι τις 20 Μαρτίου, ο ρωσικός στρατός φαινόταν να διεξάγει μια ταχεία εισβολή για να επιτύχει τον προφανή πρωταρχικό του στόχο της κατάληψης του Κιέβου, μαζί με την κατοχή της Ανατολικής Ουκρανίας και τον εκτοπισμό της ουκρανικής κυβέρνησης.
Ωστόσο οι ρωσικές δυνάμεις σταμάτησαν γρήγορα ενώ πλησίαζαν το Κίεβο λόγω πολλών παραγόντων, όπως η διαφορά ηθικού και απόδοσης μεταξύ των ουκρανικών και ρωσικών δυνάμεων, η ουκρανική χρήση εξελιγμένων φορητών αντιαρματικών και αντιαεροπορικών όπλων από δυτικούς συμμάχους, η κακή απόδοση ρωσικής διοικητικής μέριμνας και ανεφοδιασμού σε τρόφιμα-καύσιμα-πυρομαχικά, η αποτυχία της Ρωσικής Πολεμικής Αεροπορίας να επιτύχει αεροπορική υπεροχή, και οι απώλειες σ έμψυχο δυναμικό και υλικό που υπέστησαν οι Ρωσικές δυνάμεις κατά τη διάρκεια της πολιορκίας πόλεων πέριξ του Κιέβου και στα προάστιά του
Ανίκανοι να επιτύχουν μια γρήγορη νίκη στο Κίεβο, οι ρωσικές δυνάμεις άλλαξαν στρατηγική και άρχισαν να προβαίνουν σε αδιάκριτους βομβαρδισμούς κατά αμάχων
Στις 25 Μαρτίου, η ουκρανική αντεπίθεση στο Κίεβο είχε ως αποτέλεσμα αρκετές πόλεις στα ανατολικά και δυτικά του Κιέβου, συμπεριλαμβανομένου του Makariv, να ανακαταληφθούν.
Ως μέρος μιας γενικής υποχώρησης των ρωσικών δυνάμεων βόρεια του Κιέβου, καθώς και των επιθέσεων σε ρωσικούς σχηματισμούς από τον ουκρανικό στρατό, τα ρωσικά στρατεύματα στην περιοχή Bucha άρχισαν να υποχωρούν βόρεια στα τέλη Μαρτίου.
Οι ουκρανικές δυνάμεις εισήλθαν στην πόλη την 1η Απριλίου.
Η Ουκρανία ισχυρίστηκε ότι είχε ανακαταλάβει ολόκληρη την περιοχή γύρω από το Κίεβο, συμπεριλαμβανομένων των Irpin, Bucha και Hostomel, έως τις 2 Απριλίου, με αποδείξεις εγκλημάτων πολέμου που αποκαλύφθηκαν στην Bucha.
Στις 6 Απριλίου, ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ είπε ότι η ρωσική «απόσυρση, ανεφοδιασμός και αναδιάταξη» των στρατευμάτων τους από την περιοχή του Κιέβου θα πρέπει να ερμηνευθεί ως επέκταση των σχεδίων του Πούτιν για τις στρατιωτικές του ενέργειες κατά της Ουκρανίας, με την αναδιάταξη και τη συγκέντρωση των δυνάμεών του. για την Ανατολική Ουκρανία και τη Μαριούπολη εντός των επόμενων δύο εβδομάδων, ως προπομπός για την περαιτέρω επέκταση των ενεργειών του Πούτιν κατά της υπόλοιπης Ουκρανίας.
Βορειοανατολικό μέτωπο-Πρώτη φάση (24 Φεβρουαρίου έως 7 Απριλίου)
Οι ρωσικές δυνάμεις προέλασαν στην περιφέρεια Τσερνίχιβ στις 24 Φεβρουαρίου και πολιόρκησαν τη διοικητική της πρωτεύουσα. Την επόμενη μέρα, η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της περιφέρειας, η Κονοτόπ, η οποία απέχει 90 χιλιόμετρα (56 μίλια) από τα ρωσικά σύνορα, δέχτηκε επίθεση και καταλήφθηκε από τις ρωσικές δυνάμεις
Μια ξεχωριστή προέλαση έγινε στην περιφέρεια Sumy την ίδια ημέρα, όπου η πόλη Sumy, μόλις 35 χιλιόμετρα (22 μίλια) από τα ρωσο-ουκρανικά σύνορα, δέχτηκε επίθεση από ρωσικές μονάδες. Η ρωσική προέλαση βαλτώθηκε σε αστικές μάχες και οι ουκρανικές δυνάμεις κατάφεραν να κρατήσουν την πόλη. Σ
Σε μια αξιολόγηση της εκστρατείας στις 4 Μαρτίου, ο Frederick Kagan έγραψε ότι ο άξονας Sumy ήταν αυτή τη στιγμή «η πιο επιτυχημένη και επικίνδυνη ρωσική λεωφόρος προέλασης στο Κίεβο» και σχολίασε ότι η γεωγραφία ευνοούσε τις μηχανοποιημένες προόδους καθώς το έδαφος «είναι επίπεδο και αραιοκατοικημένο , προσφέροντας λίγες καλές αμυντικές θέσεις».
Οι ρωσικές δυνάμεις πραγματοποίησαν αρκετές βαθιές προόδους κατά μήκος αξόνων από την περιοχή Sumy, κερδίζοντας αρκετές μάχες στη διαδικασία. Ταξιδεύοντας κατά μήκος αυτοκινητοδρόμων, οι ρωσικές δυνάμεις έφτασαν στο Brovary, ένα ανατολικό προάστιο του Κιέβου, στις 4 Μαρτίου.
Το Πεντάγωνο επιβεβαίωσε στις 6 Απριλίου ότι ο ρωσικός στρατός είχε εγκαταλείψει την περιφέρεια Chernihiv, ενώ η περιφέρεια Sumy παρέμενε αμφισβητούμενη.
Στις 7 Απριλίου, ο Dmytro Zhyvytskyi, κυβερνήτης της περιφέρειας Sumy, δήλωσε ότι όλα τα ρωσικά στρατεύματα είχαν εγκαταλείψει την περιοχή, προσθέτοντας ότι το έδαφος της περιοχής δεν ήταν ακόμα ασφαλές λόγω των στημένων εκρηκτικών και άλλων πυρομαχικών που άφησαν πίσω τους τα ρωσικά στρατεύματα.
Ανατολικό μέτωπο: Αρχική φάση (24 Φεβρουαρίου έως 7 Απριλίου)
Στα ανατολικά, τα ρωσικά στρατεύματα προσπάθησαν να καταλάβουν το Χάρκοβο, που απέχει λιγότερο από 35 χιλιόμετρα από τα ρωσικά σύνορα.
Κατά τη διάρκεια των μαχών, τα ρωσικά τανκς αντιμετωπίστηκαν με ισχυρή ουκρανική αντίσταση.
Την 1η Μαρτίου, ο Denis Pushilin, επικεφαλής του DPR, ανακοίνωσε ότι οι δυνάμεις του DPR είχαν περικυκλώσει σχεδόν πλήρως την πόλη Volnovakha.
Στις 2 Μαρτίου, οι ρωσικές δυνάμεις απωθήθηκαν από το Sievierodonetsk κατά τη διάρκεια μιας επίθεσης εναντίον της πόλης.Στις 17 Μαρτίου, το Izium φέρεται να καταλήφθηκε από τις ρωσικές δυνάμεις,[272] αν και οι μάχες συνεχίστηκαν.
Στις 25 Μαρτίου, το ρωσικό υπουργείο Άμυνας δήλωσε ότι η Ρωσία ήταν έτοιμη να εισέλθει στη δεύτερη φάση στρατιωτικών επιχειρήσεων επιδιώκοντας να καταλάβει μεγάλες ουκρανικές πόλεις στην Ανατολική Ουκρανία
Στις 31 Μαρτίου, ο ουκρανικός στρατός επιβεβαίωσε ότι το Izium ήταν υπό ρωσικό έλεγχο.
Στις 31 Μαρτίου, το PBS News ανέφερε ότι το Χάρκοβο είχε δεχθεί βομβαδισμούς και επιθέσεις με πυραύλους, σε επίπεδα που ισοδυναμούν ή υπερβαίνουν τα προηγούμενα επίπεδα βομβαρδισμού, την ημέρα που επρόκειτο να ξαναρχίσουν οι ειρηνευτικές συνομιλίες με τη Ρωσία στην Κωνσταντινούπολη.
Εν μέσω του αυξημένου ρωσικού βομβαρδισμού του Χάρκοβο στις 31 Μαρτίου, η Ρωσία ανέφερε ένα χτύπημα ελικοπτέρου εναντίον μιας αποθήκης πετρελαίου περίπου 35 χιλιόμετρα βόρεια των συνόρων στο Μπέλγκοροντ και κατηγόρησε την Ουκρανία για την επίθεση.
Η Ουκρανία, ωστόσο, αρνήθηκε την ευθύνη για την επίθεση.
Μέχρι τις 7 Απριλίου, η ανανεωμένη συγκέντρωση ρωσικών στρατευμάτων εισβολής και τμημάτων αρμάτων μάχης γύρω από τις πόλεις Izium, Sloviansk και Kramatorsk ώθησε τους ουκρανούς κυβερνητικούς αξιωματούχους να συμβουλεύσουν όλους τους εναπομείναντες κατοίκους που ζούσαν κοντά στα ανατολικά σύνορα της Ουκρανίας να εκκενώσουν τις δυτικές περιοχές της Ουκρανίας εντός της επόμενες 2-3 ημέρες, ελλείψει της έγκαιρης άφιξης των όπλων και των πυρομαχικών που είχαν υποσχεθεί προηγουμένως στην Ουκρανία οι Δυτικοί σύμμαχοι
Νότιο μέτωπο: Αρχική φάση (24 Φεβρουαρίου έως 7 Απριλίου)
Στις 24 Φεβρουαρίου, οι ρωσικές δυνάμεις ανέλαβαν τον έλεγχο της διώρυγας της Βόρειας Κριμαίας, επιτρέποντας στην Κριμαία να αποκτήσει νερό από τον Δνείπερο, που προηγουμένως είχε αποκοπεί από το 2014
Στις 26 Φεβρουαρίου, μια πολιορκία της Μαριούπολης ξεκίνησε καθώς η επίθεση κινήθηκε ανατολικά προς την πόλη, ενώ ταυτόχρονα συνέδεε το μέτωπο με περιοχές που ελέγχονταν από τους αυτονομιστές στο Ντονμπάς.
Καθ' οδόν προς τη Μαριούπολη, οι ρωσικές δυνάμεις μπήκαν στο Μπερντιάνσκ πριν το καταλάβουν την επόμενη μέρα.
Την 1η Μαρτίου, οι ρωσικές δυνάμεις άρχισαν να προετοιμάζονται για να συνεχίσουν την επίθεσή τους στη Μελιτόπολη και σε άλλες κοντινές πόλεις
Ο Ιβάν Φεντόροφ, δήμαρχος της Μελιτόπολης, ανακοίνωσε αργότερα ότι οι ρωσικές δυνάμεις είχαν καταλάβει την πόλη.
Το πρωί της 25ης Φεβρουαρίου, ρωσικές μονάδες από το DPR προχώρησαν προς τη Μαριούπολη και αντιμετώπισαν ουκρανικές δυνάμεις κοντά στο χωριό Pavlopil, όπου ηττήθηκαν.
Μέχρι το βράδυ, το ρωσικό Πολεμικό Ναυτικό φέρεται να ξεκίνησε μια αμφίβια επίθεση στις ακτές της Αζοφικής Θάλασσας 70 χιλιόμετρα (43 μίλια) δυτικά της Μαριούπολης. Ένας αξιωματούχος άμυνας των ΗΠΑ είπε ότι οι ρωσικές δυνάμεις ενδέχεται να ανέπτυξαν χιλιάδες πεζοναύτες από αυτήν την παραλία.
Μια άλλη ομάδα ρωσικές δυνάμεις προχώρησαν βόρεια από την Κριμαία, με το ρωσικό 22ο σώμα στρατού να πλησιάζει τον πυρηνικό σταθμό Zaporizhzhia στις 26 Φεβρουαρίου.
Στις 28 Φεβρουαρίου, ξεκίνησαν μια πολιορκία στο Enerhodar σε μια προσπάθεια να πάρουν τον έλεγχο του πυρηνικού σταθμού.
Κατά τη διάρκεια της μάχης εκδηλώθηκε φωτιά στο εργοστάσιο. Ο Διεθνής Οργανισμός Ατομικής Ενέργειας (ΔΟΑΕ) διευκρίνισε στη συνέχεια ότι ο βασικός εξοπλισμός δεν είχε υποστεί ζημιά.
Στις 4 Μαρτίου, ο πυρηνικός σταθμός έπεσε υπό τον έλεγχο της Ρωσίας. Παρά τις αναφορές για πυρκαγιές, το εργοστάσιο παραγωγής ενέργειας δεν κατέγραψε διαρροές ραδιενέργειας.
Μια τρίτη ρωσική ομάδα επίθεσης από την Κριμαία κινήθηκε βορειοδυτικά, όπου κατέλαβε γέφυρες πάνω από τον Δνείπερο.
Στις 2 Μαρτίου, τα ρωσικά στρατεύματα κέρδισαν μια μάχη στο Χερσώνα και κατέλαβαν την πόλη, αποτελώντας την πρώτη μεγάλη ουκρανική πόλη που καταλήφθηκε από τις ρωσικές δυνάμεις κατά τη διάρκεια της εισβολής.
Στη συνέχεια, τα ρωσικά στρατεύματα προχώρησαν στο Mykolaiv και επιτέθηκαν στην πόλη δύο ημέρες αργότερα, αλλά αργότερα απωθήθηκαν από τις ουκρανικές δυνάμεις.
Στις 18 Μαρτίου, η Μαριούπολη περικυκλώθηκε πλήρως και οι μάχες έφτασαν στο κέντρο της πόλης, παρεμποδίζοντας τις προσπάθειες εκκένωσης των πολιτών.
Στις 20 Μαρτίου, ένα καλλιτεχνικό σχολείο στην πόλη, το οποίο φιλοξενούσε περίπου 400 άτομα, καταστράφηκε από ρωσικό βομβαρδισμό.
Την ίδια μέρα, καθώς οι ρωσικές δυνάμεις συνέχιζαν την πολιορκία της πόλης, η ρωσική κυβέρνηση απαίτησε την πλήρη παράδοση, κάτι που αρκετοί αξιωματούχοι της κυβέρνησης της Ουκρανίας αρνήθηκαν.
Στις 24 Μαρτίου, οι ρωσικές δυνάμεις εισήλθαν στο κέντρο της Μαριούπολης
Η διοίκηση της πόλης ισχυρίστηκε ότι οι Ρώσοι προσπαθούσαν να αποθαρρύνουν τους κατοίκους φωνάζοντας δημόσια τους ισχυρισμούς για ρωσικές νίκες, συμπεριλαμβανομένων δηλώσεων ότι η Οδησσός είχε καταληφθεί.
Στις 27 Μαρτίου, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης της Ουκρανίας, Olha Stefanishyna, δήλωσε ότι "οι κάτοικοι της Μαριούπολης δεν έχουν πρόσβαση σε νερό, σε τρόφιμα, σε τίποτα. Πάνω από το 85 τοις εκατό ολόκληρης της πόλης έχει καταστραφεί" και ότι η Ρωσία Οι στόχοι δεν έχουν «καμία σχέση με την ανθρωπότητα».
Σε μια τηλεφωνική συνομιλία μεταξύ Πούτιν και Μακρόν στις 29 Μαρτίου, ο Πούτιν δήλωσε ότι ο βομβαρδισμός της Μαριούπολης θα τελείωνε μόνο όταν τα ουκρανικά στρατεύματα παρέδιδαν πλήρως τη Μαριούπολη, δεδομένης της προχωρημένης κατάστασης καταστροφής στην σχεδόν καταληφθείσα πόλη.
Την 1η Απριλίου, μια προσπάθεια διάσωσης από τα Ηνωμένα Έθνη (ΟΗΕ) για τη μεταφορά εκατοντάδων αμάχων επιζώντων από τη Μαριούπολη με 50 διαθέσιμα λεωφορεία παρεμποδίστηκε από τα ρωσικά στρατεύματα, τα οποία τους αρνήθηκαν την ασφαλή διέλευση στην πόλη ενώ οι ειρηνευτικές συνομιλίες συνεχίζονταν στην Κωνσταντινούπολη.
Στις 3 Απριλίου, μετά την απόσυρση των ρωσικών δυνάμεων από το Κίεβο στο τέλος της πρώτης φάσης της στρατιωτικής εισβολής, η Ρωσία άρχισε να επεκτείνει την επίθεσή της στη Νότια Ουκρανία πιο δυτικά με αυξημένους βομβαρδισμούς και χτυπήματα κατά της Οδησσού, του Μικολάιβ και του πυρηνικού σταθμού Zaporizhzhia.
Συμπέρασμα
Η Α' φάση των στρατιωτικών επιχειρήσεων θα λέγαμε ότι χαρακτηρίζεται από την παταγώδη στρατιωτική επιτυχία των Ρωσικών δυνάμεων κα πετύχουν τους αντικειμενικούς τους σκοπούς. Μοναδική τους επιτυχία ήταν η κατάληψη της Χερσώνας και η εν μέρει κατάληψη της Μαριούπολης
Ο Πούτιν και οι Ρωσικές υπηρεσίες πληροφοριών υπολόγιζαν σε έναν στρατιωτικό περίπατο, εκτιμώντας λάθος ότι οι Ουκρανοί θα προέβαλαν από μικρή έως μηδενική αντίσταση
Αντιθέτως οι Ουκρανοί πολέμησαν γενναία, λαμβάνοντας υποστήριξη σε ελαφρύ οπλισμό και φορητά αντιαεροπορικά και αντιαρματικά από τη Δύση, η οποία προέβη σε ένα τσουνάμι οικονομικών κυρώσεων σε βάρος της Ρωσίας πληγώνοντας την οικονομία της
