Ο πόλεμος στην Ουκρανία από χθες μπήκε σε νέα φάση, μετά τη βύθιση της ναυαρχίδας Moskva του Ρωσικού στόλου στη Μαύρη θάλασσα.
Την βύθιση του επιβεβαίωσε το Ρωσικό ΥΠΑΜ κατά τη διάρκεια της ρυμούλκησης του προς το λιμάνι της Σεβαστούπολης, αποδίδοντας το περιστατικό σε έκρηξη πυρομαχικών μετά από φωτιά που ξέσπασε στο πλοίο.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ουκρανία: Η ερώτηση Ζελένσκι που «έστειλε» δημοσιογράφο του BBC – Τους διέκοψε ο Μακρόν
Από την πλευρά τους οι Ουκρανοί ισχυρίζονται ότι έπληξαν τη ναυαρχίδα των Ρώσων με δύο αντιπλοϊκούς πυραύλους Neptune και πως αυτό οδήγησε αργότερα στη βύθισή του, ενώ εμείς επισημαίνουμε ότι αυτό είναι και το πιθανότερο
Οπωσδήποτε μετά από το γεγονός αυτό το γόητρο του Πούτιν και της Ρωσίας έχει πέσει στα τάρταρα, καθώς και το ηθικό των μαχομένων ρωσικών δυνάμεων
Το ερώτημα που κυριαρχεί είναι πλέον ποια θα είναι η αντίδραση του Ρώσου Προέδρου εφεξής.
Κατά την άποψή μας ο Πούτιν θα "αποκεφαλίσει" από τον πλοίαρχο του Moskva και πάνω, όσους ανήκουν στην αλυσίδα της ιεραρχίας του εν λόγω πλοίου, ενώ θα εντείνει τους βομβαρδισμούς του σε όλη την Ουκρανία, προκαλώντας εκατόμβες θυμάτων.
Ωστόσο, το χτύπημα αυτό ανασύρει και ένα επιπλέον δυνητικό ερώτημα.
Τι θα γινόταν εν η Ουκρανία διέθετε πολεμικό ναυτικό και δυνατότητες διεξαγωγής ναυτικών επιχειρήσεων κατά της Ρωσίας στη Μαύρη θάλασσα;
Ένας ναυτικός πόλεμος στη Μαύρη θάλασσα μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας θα πρέπει να συνεξεταστεί με την εξασφάλιση αεροπορικής υπεροχής, τα διατιθέμενα αντιαεροπορικά και αντιπλοϊκά μέσα στην περιοχή.
Οπωσδήποτε η Ρωσία λόγω της συντριπτικής αεροπορικής υπεροχής που διαθέτει σε σχέση με την Ουκρανία και που γεγονότος της ύπαρξης πολλών αεροδρομίων εγγύς της Ουκρανίας, εκτιμούμε ότι θα επιχειρούσε να βυθίσει ή θέσει εκτός μάχης σημαντικό μέρος των ναυτικών δυνάμεων της Ουκρανίας.
Παράλληλα με πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς θα έπληττε τις λιμενικές εγκαταστάσεις των Ουκρανών αποστερώντας σε μεγάλο βαθμό τον ανεφοδιασμό αλλά και την επισκευή Ουκρανικών πλοίων, αφού δεν θα υπήρχαν πλέον οι υποδομές παροχής ναυπηγοεπισκευαστικών υπηρεσιών.
Επίσης, θα επιχειρούσε με τους αντιπλοϊκούς πυραύλους K-300P Bastion-P να επιβάλλει άρνηση πρόσβασης ή anti-access denial στο Ουκρανικό πολεμικό ναυτικό.
Ως άρνηση πρόσβασης εννοούμε « τις δυνατότητες, συνήθως μακράς εμβέλειας, σχεδιασμένες να εμποδίσουν μια αντίθετη δύναμη να εισέλθει σε μια θαλάσσια περιοχή επιχειρήσεων»
Σε γενικές γραμμές οι πιο σημαντικές δυνατότητες Anti Access περιλαμβάνουν δυνατότητα εξαπόλυσης βλημάτων όλων των εμβελειών από πλοία επιφανείας, Υ/Β, αεροσκάφη και επάκτιες συστοιχίες.
Μεγάλης εμβέλειας συστήματα ISR (Intelligence, Surveillance & Reconnaissance) κατάλληλα αντίμετρα εναντίον δορυφόρων, δυνατότητα κυβερνοπολέμου και εκτεταμένου ηλεκτρονικού πολέμου και ομάδες ειδικών αποστολών για καταστροφή των ναυτικών και αεροπορικών βάσεων της εχθρικής δύναμης.
Ο κύριος ρόλος του Bastion-P είναι να εμπλέκει πλοία επιφανείας, συμπεριλαμβανομένων ομάδων μάχης μεταφορέων, νηοπομπών και αποβατικών σκαφών. Μια τυπική συστοιχία αποτελείται από 1-2 οχήματα διοίκησης και ελέγχου που βασίζονται στο φορτηγό Kamaz 43101 6×6, ένα όχημα υποστήριξης, τέσσερα οχήματα εκτοξευτών που βασίζονται στο πλαίσιο MZKT-7930 8×8 το καθένα που λειτουργεί από πλήρωμα 3 ατόμων και δύο πυραύλους και τέσσερα οχήματα φόρτωσης·
Ο πύραυλος που χρησιμοποιείται από το Bastion-P είναι ο P-800 Oniks, ένας υπερηχητικός αντιπλοϊκός πύραυλος με κεφαλή 200–250 kg (440–550 lb). Εκτοξεύονται κατακόρυφα από τους εκτοξευτές χρησιμοποιώντας έναν ενισχυτή πυραύλων στερεού καυσίμου για αρχική επιτάχυνση και, στη συνέχεια, χρησιμοποιούν ένα ραμτζέτ υγρού καυσίμου για παρατεταμένη πλεύση στα 2,5 Mach.
Η μέγιστη εμβέλεια του Oniks/Yakhont ποικίλλει στα 120–300 km (75–186 mi, 65–162 nmi) χρησιμοποιώντας τροχιά πτήσης χαμηλής ή υψηλής χαμηλής ταχύτητας αντίστοιχα. Χρησιμοποιώντας το GLONASS στο αρχικό στάδιο πτήσης και την ενεργή καθοδήγηση ραντάρ κατά την προσέγγιση ενός στόχου, ο πύραυλος μπορεί να πετάξει σε ύψος 14.000 m (46.000 πόδια) πριν κατέβει σε υψόμετρο 5 m στο τελικό στάδιο, χρήσιμο μέχρι τη θαλάσσια κατάσταση 7.
«Αυτά τα συγκροτήματα είναι σε θέση να καταστρέψουν τόσο θαλάσσιους όσο και επίγειους στόχους σε απόσταση 350 χιλιομέτρων στη θάλασσα και σχεδόν 450 χιλιομέτρων στη στεριά», είχε δηλώσει ο υπουργός Άμυνας Σόιγκου στη συνάντηση του Ρώσου Προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν με εκπροσώπους του Υπουργείου Άμυνας.
Αποτέλεσμα όλων των παραπάνω θα ήταν η συρρίκνωση σε ισχύ και μέσα του πολεμικού ναυτικού της Ουκρανίας, με αποτέλεσμα το καλύτερο που θα μπορούσε να επιβάλλει να είναι αυτό που πέτυχε ουσιαστικά δηλαδή την άρνηση περιοχής ή area denial
Σε αυτήν ορίζονται « οι δυνατότητες, συνήθως μικρότερης εμβέλειας, σχεδιασμένες όχι να εμποδίσουν μια δύναμη να εισέλθει, αλλά να περιορίσουν την ελευθερία δράσεως εντός της θαλάσσιας περιοχής επιχειρήσεων».
Η δυνατότητα Area Denial περιλαμβάνει εκτεταμένο δίκτυο αεράμυνας περιοχής και θεάτρου επιχειρήσεων, μικρής και μεσαίας εμβέλειας πυραύλους εναντίον πλοίων, συμβατικά Υ/Β, όπλα ακριβείας, δυνατότητα χημικού και βιολογικού πολέμου, ναρκοθέτηση, μικρά σκάφη υψηλών ταχυτήτων και εκτεταμένη χρήση UAV.
Συμπέρασμα
Από τα παραπάνω αντιλαμβανόμαστε λόγω των περιορισμένων δυνατοτήτων των Ουκρανικών δυνάμεων που αμύνονται στην Οδησσό, την παντελή έλλειψη Ουκρανικών ναυτικών δυνάμεων ,σε αντιστοιχία με την Ρωσική υπεροπλία, ότι το μόνο που μπορεί να επιδιωχθεί με την χορήγηση αντιπλοϊκών πυραύλων από τη Δύση, θα είναι η άρνηση περιοχής ή area denial.
Αυτό αποδείχθηκε ήδη στην πράξη με την βύθιση της Ρωσικής ναυαρχίδας Moskva, στην οποία "συμμετείχαν" σύμφωνα με πληροφορίες τουρκικά drone Bayraktar σε ρόλο παραπλάνησης και δυό αντιπλοϊκοί πύραυλοι Neptune που το έπληξαν καίρια.
Κλείνουμε επισημαίνοντας ότι η Μαύρη θάλασσα επί της ουσίας είναι μια μεγάλη μεν περίκλειστη δε θάλασσα, χωρίς δυνατότητα διαφυγής του Ουκρανικού στόλου, οπότε και μοιραία αργά ή γρήγορα θα επερχόταν η βύθισή του από τις υπέρτερες ρωσικές δυνάμεις.
Ωστόσο, είναι βέβαιο ότι οι απώλειες των Ρώσων σε μαχητικά αεροσκάφη και πλοία θα ήταν πολλαπλάσιες εφόσον υπήρχε Ουκρανικό πολεμικό ναυτικό.
