Έχει γίνει ένα κοινό θέαμα από την έναρξη της τελευταίας εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία: Τα απανθρακωμένα υπολείμματα ενός ρωσικού τανκ με τον πυργίσκο του να εκτοξεύεται μακριά.
Τα βίντεο που δημοσιεύονται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, δείχνουν επίσης τα ρωσικά τανκς να εκρήγνυνται σε καταστροφικές βολίδες όταν χτυπηθούν, με αποτέλεσμα οι πυργίσκοι να εκτοξευθούν αρκετά πόδια στον αέρα πριν προσγειωθούν δίπλα στο σασί.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Μοναδικό! Η Ρωσία δημιουργεί τεχνολογία σφράγισης υψηλής ακρίβειας πτερυγίων τιτανίου
Γνωστό ως «φαινόμενο jack-in-the-box», αυτός ο τύπος αποκαλυπτικής έκρηξης προκαλείται όταν η θερμότητα ή το ωστικό κύμα μιας έκρηξης, προκαλεί την έκρηξη όλων των πυρομαχικών του τανκ. Η προκύπτουσα υπερπίεση, εκτινάσσει τον πυργίσκο του άρματος μάχης κατευθείαν στον αέρα.
Τα ρωσικής κατασκευής άρματα μάχης T-72 και T-80, είναι ιδιαίτερα επιρρεπή στο να καταστραφούν με αυτόν τον τρόπο, εν μέρει, επειδή και τα δύο διαθέτουν μηχανισμούς αυτόματης φόρτωσης που αποθηκεύουν φυσίγγια αρμάτων σε ένα καρουζέλ στη βάση του πυργίσκου. Αυτά τα συστήματα αυτόματης φόρτωσης, συνήθως αποθηκεύουν περίπου 20 φυσίγγια όταν είναι πλήρως φορτωμένα.
«Αν δείτε πλάνα ταινίας από ένα χτύπημα που ακολουθείται από τη φωτιά πυρομαχικών, συνήθως αυτό που συμβαίνει είναι ότι ένα περίβλημα προωθητικού πέφτει - ή ένα ή δύο - λόγω “διείσδυσης". Η έκρηξη της πρώτης θήκης προωθητικού, τείνει να πυροδοτήσει περισσότερα. Και έτσι, αυτό που συχνά βλέπετε είναι μια ακολουθία όπου μια θήκη προωθητικού ή μερικές θήκες προωθητικού εκρήγνυνται, βασικά σαν μια σειρά από κροτίδες», αναφέρει ο Steven Zaloga, ειδικός σε Ρωσικά και Σοβιετικά άρματα μάχης.
Ορισμένα ρωσικά άρματα μάχης διαθέτουν αυτόματους φορτωτές με περιορισμένη βαλλιστική προστασία, αλλά υπάρχει ένα άλλο πρόβλημα: Οι αυτόματοι φορτωτές, κρατούν μόνο περίπου τα μισά από τα πυρομαχικά ενός ρωσικού τανκ.
Ένα πλήρως φορτωμένο ρωσικό άρμα μπορεί να μεταφέρει έως και 40 φυσίγγια, πολλά από τα οποία είναι αποθηκευμένα σε μέρη του θαλάμου μάχης, που δεν προστατεύονται από αντιαρματικά όπλα. Επιπλέον, ο εσωτερικός όγκος των ρωσικών αρμάτων μάχης είναι πολύ μικρός, σε σύγκριση με τα δυτικά αντίστοιχά τους.
«Αν εισχωρήσετε στο εσωτερικό της δεξαμενής, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να χτυπήσετε κάτι», αναφέρει ο Steven Zaloga.
Πρέπει να αναφέρουμε ότι, Σοβιετικά και Ρωσικά τανκς έχουν χάσει τους πυργίσκους τους, λόγω καταστροφικών εκρήξεων πυρομαχικών πολύ πριν από την τρέχουσα σύγκρουση στην Ουκρανία. Τα σοβιετικά άρματα μάχης του Ιράκ, εμφάνισαν τα ίδια τρωτά σημεία κατά τη διάρκεια της Επιχείρησης Καταιγίδα της Ερήμου, όπως και τα συριακά άρματα μάχης σε προηγούμενους πολέμους.
Κατά τη διάρκεια των πολέμων στην Τσετσενία, οι Ρώσοι μπόρεσαν να μειώσουν τις απώλειές τους έχοντας τα τανκς τους να μεταφέρουν λιγότερα φυσίγγια, έτσι ώστε όλα τα πυρομαχικά και το προωθητικό να αποθηκεύονται στους αυτόματους φορτωτές.
«Το πρόβλημα είναι ότι σε πολλές καταστάσεις μάχης, δεν θέλετε να βγείτε έξω με μερικά φορτία πυρομαχικών. Αν μπείτε σε μια σοβαρή μάχη, θα περάσετε από 20, 22 φυσίγγια πολύ γρήγορα» αναφέρει ο Zaloga.
Σε αντίθεση με τα σχέδια των ρωσικών τανκς, τα τανκς M1 Abrams του αμερικανικού στρατού αποθηκεύουν τα πυρομαχικά τους με τρόπο που προστατεύει το πλήρωμα, σε περίπτωση έκρηξης των φυσιγγίων ή του προωθητικού.
Σε ένα M1, τα φυσίγγια του τανκ αποθηκεύονται πίσω από τις πόρτες έκρηξης και αν ξεκινήσει μια πυρκαγιά πυρομαχικών, η έκρηξη εξαερώνεται μέσω πάνελ εκτόνωσης στην οροφή για να αποτραπεί η είσοδος καυτών αερίων στο διαμέρισμα μάχης. «Τουλάχιστον, δίνει στο πλήρωμα περισσότερο χρόνο για να δραπετεύσει, αλλά υπήρξαν πληρώματα που επέζησαν όταν εξερράγησαν τα πυρομαχικά», λέει ο Zaloga.
Το M1 σχεδιάστηκε για να δέχεται χτυπήματα, επειδή ο αμερικανικός στρατός περίμενε ότι θα έπρεπε να αντιμετωπίσει ανώτερους αριθμούς αρμάτων μάχης της Σοβιετικής Ένωσης και του Συμφώνου της Βαρσοβίας στην Κεντρική Ευρώπη, δήλωσε ο Ταγματάρχης Στρατού Mike Liscano Jr., επικεφαλής για τη 2η Μοίρα της Σχολής Τεθωρακισμένων.
Επειδή ο θάλαμος πυρομαχικών του M1 χωρίζεται από τον πυργίσκο με τοιχώματα εκρήξεων, τα πληρώματα προστατεύονται εάν αρχίσουν να εκρήγνυνται τα φυσίγγια. Αυτό επιτυγχάνει ότι ακόμα κι αν το τανκ είναι απενεργοποιημένο, το πλήρωμα θα πρέπει να επιβιώσει, ώστε να μπορεί να πηδήξει σε άλλο τανκ και να συνεχίσει να μάχεται.
Οι διαφορές μεταξύ του τρόπου με τον οποίο το Μ1 και τα ρωσικά τανκς αποθηκεύουν πυρομαχικά, αποκαλύπτουν τις δραστικά διαφορετικές φιλοσοφίες που έχουν οι δύο χώρες για την επιβίωση των στρατιωτών τους.
«Σε ότι αφορά τις υπεράριθμες μάχες και τη νίκη: Ξέραμε ότι δεν θα είχαμε τους αριθμούς και θα έπρεπε να διατηρήσουμε τη μαχητική μας ισχύ», είπε ο Liscano και συνέχισε.
«Η μαχητική μας δύναμη είναι ο λαός μας. Από την άλλη, αν κοιτάξετε τη Ρωσία – επειδή είχαν το Σύμφωνο της Βαρσοβίας, τη Σοβιετική Ένωση, είχαν υποτάξει όλα αυτά τα κράτη μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο – ήξεραν ότι είχαν τους αριθμούς. Γι' αυτούς, ήταν περισσότερο από την ποσότητα και την ποιότητα να παράγουν άρματα μάχης μαζικής παραγωγής σε ένα αποτελεσματικό, οικονομικά αποδοτικό χρονοδιάγραμμα, προκειμένου στη συνέχεια να σπρώξουν αυτά τα τανκς έξω στους σχηματισμούς τους, ώστε να μπορούν να μαζευτούν σε περίπτωση Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου. Έτσι, η προτεραιότητά τους ήταν η φονικότητα έναντι της επιβίωσης».
