Σε επιφυλακή βρίσκονται οι ανώτατες πολιτικές, στρατιωτικές και βιομηχανικές αρχές της Γαλλίας μετά την ανακοίνωση που έκανε στις 27 Φεβρουαρίου στη Bundestag, ο νέος γερμανός καγκελάριος Όλαφ Σολτς. Ο αντικαταστάτης της Άνγκελα Μέρκελ, υποσχέθηκε να αυξήσει τον αμυντικό προϋπολογισμό στο 2% του ΑΕΠ για να ενισχύσει τις Ένοπλες Δυνάμεις της Γερμανίας.
Μετά την αρχική έκπληξη και τις γενικές εκλογές της 10ης Απριλίου, το Παρίσι ετοιμάζεται να επανενεργοποιήσει τα κύρια οπλικά προγράμματα που αναπτύσσει από κοινού με το Βερολίνο . Έχοντας επίγνωση των οικονομικών της περιορισμών, η γαλλική κυβέρνηση τους έχει σταθμεύσει περιμένοντας το αποτέλεσμα των εκλογών που ολοκληρώνονται στις 24 Απριλίου.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Γαλλικές εκλογές: Ο Μακρόν «οργώνει» τη χώρα και ψάχνει να βρει Αριστερούς ψηφοφόρους
Είτε ο Εμμανουέλ Μακρόν κερδίσει τον δεύτερο γύρο και αποκτήσει ξανά πρόσβαση στο Παλάτι των Ηλυσίων, είτε η Μαρί Λεπέν κερδίσει και γίνει η πρώτη γυναίκα που θα προεδρεύσει της Δημοκρατίας, καθένας από τους δύο θα πρέπει να αποφασίσει τι θα κάνει με τα μεγάλα έργα στρατιωτικής συνεργασίας που η Γαλλία μοιράζεται με τη Γερμανία και παραμένουν κολλημένα.
Η αμυντική σχέση μεταξύ Βερολίνου και Παρισιού, είναι κρίσιμη για τις δύο χώρες και είναι ισχυρή για περισσότερες από έξι δεκαετίες, αλλά με σκαμπανεβάσματα . Υλοποιείται μέσω του Γαλλο-γερμανικού Συμβουλίου Άμυνας και Ασφαλείας, το οποίο συγκεντρώνει κάθε έξι μήνες τον Πρόεδρο της Γαλλίας και την Καγκελάριο της Γερμανίας, τους Υπουργούς Άμυνας και Εξωτερικών τους, καθώς και τους Αρχηγούς Άμυνας και χερσαίων, θαλάσσιων και αεροπορικών δυνάμεων.
Το προαναφερθέν Συμβούλιο, αποκτά μεγάλη σημασία όταν πρόκειται να δώσει το πράσινο φως σε νέα προγράμματα όπλων. Η τελευταία μεγάλη συμφωνία μεταξύ των δύο χωρών, για την ανάπτυξη οπλικών συστημάτων σε συνεργασία χρονολογείται στις 13 Ιουλίου 2017 . Ήταν στο Μέγαρο των Ηλυσίων στο Παρίσι, στη Σύνοδο Κορυφής υπό την προεδρία του νεοδιορισθέντος τότε Προέδρου της Γαλλίας, Εμμανουέλ Μακρόν, και της ήδη βετεράνου Καγκελάριος της Γερμανίας, Άνγκελα Μέρκελ.
Τέσσερες πρωτοβουλίες με προβλήματα
Πριν από περισσότερα από 5 χρόνια, στην πρωτεύουσα του Σηκουάνα, έθεσαν τα θεμέλια για να γίνει πραγματικότητα το νέο πλαίσιο συνεργασίας σε οπλικά συστήματα που βρίσκονται σε εξέλιξη σήμερα. Και τα δύο έθνη έχουν στρατιωτικό βιομηχανικό ιστό παρόμοιων διαστάσεων, έχουν τις μεγαλύτερες και σημαντικότερες αμυντικές εταιρείες στην Ευρωπαϊκή Ένωση και, κατά συνέπεια, μοιράζονται την πολιτική και βιομηχανική ηγεσία των πρωτοβουλιών που αναλαμβάνουν, ακόμη και στην περίπτωση που επιτρέπουν τη συμμετοχή σε τρίτες χώρες.
Ωστόσο, τα υπουργεία Άμυνας και οι βιομηχανίες της Γερμανίας και της Γαλλίας, υπερασπίζονται τα αντίστοιχα νόμιμα κυρίαρχα, τεχνολογικά και επιχειρηματικά συμφέροντά τους, πράγμα που σημαίνει ότι ορισμένα έργα είναι πιο επιτυχημένα από άλλα, παρόλο που είναι κοινά. Από τις πέντε μεγάλες πρωτοβουλίες που βρίσκονται σε εξέλιξη, μόνο μία συνεχίζει (το προγραμματισμένο έργο Eurodrone), αν και είναι αρκετά χρόνια πίσω από το χρονοδιάγραμμα . Οι υπόλοιποι τέσσερις, είναι είτε θανάσιμα τραυματισμένοι (MAWS), εγκλωβισμένοι (FCAS και Tigre Mk III) είτε αδρανείς (MGCS).
Περιμένουν να λάβουν νέα ώθηση από το χέρι του επικείμενου Γάλλου προέδρου και όποιον αυτός ορίσει υπουργό Άμυνάς του . Στην περίπτωση του Μακρόν, από τον Ιούνιο του 2017 κάτοχος είναι η Florence Parly , απόφοιτος του Ινστιτούτου Πολιτικών Σπουδών στο Παρίσι. Το χαρτοφυλάκιο υπεράσπισης του καγκελαρίου Scholz φέρει ο δικηγόρος Christine Lambrecht . Στο τελευταίο στάδιο της Άνγκελα Μέρκελ ήταν η Úrsula von der Leyen (2013-2019) ‒σήμερα πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής‒, την οποία αντικατέστησε η Annegret Kramp-Karrenbauer (2019-2021).
Η πιο εξέχουσα από τις πέντε πρωτοβουλίες είναι το New Generation Weapons System (NGWS), το οποίο συνδέεται με αρκετούς τεχνολογικούς πυλώνες, μεταξύ των οποίων ξεχωρίζει το European Combat Aircraft of the Future (FCAS), το οποίο έχει τη συμμετοχή της Ισπανίας. Τον Αύγουστο, τα τρία έθνη υπέγραψαν τη διυπουργική συμφωνία για την ανάληψη των φάσεων 1Β και 2 του έργου, η οποία θα έπρεπε να έχει ολοκληρωθεί το 2017 με την δοκιμαστική του πτήση. Όμως το βιομηχανικό σύμφωνο έχει παραλύσει εδώ και 9 μήνες .
Συνεχίζεται μια σοβαρή διαμάχη μεταξύ της εταιρείας που διευθύνει το πρόγραμμα, της γαλλικής Dassault Aviation, και αυτής που εκπροσωπεί τα γερμανικά συμφέροντα, την Airbus Defense & Space GmbH και τα ισπανικά συμφέροντα, την Indra. Ουσιαστικά, η αιτία που καθυστερεί την υπογραφή της σύμβασης οφείλεται στο αν οι εμπλεκόμενες εταιρείες μπορούν ή όχι, να μοιραστούν το σύστημα ελέγχου πτήσης και τις τεχνολογίες stealth, ευθύνη της Dassault, η οποία το απορρίπτει. Η έλευση του νέου προέδρου της Δημοκρατίας, θα μπορούσε να φέρει πιο κοντά τις θέσεις και να βγάλει το έργο από τη σημερινή κατάσταση αναμονής.
Τάνκ μάχης, ελικόπτερα, drones και άλλα αεροπλάνα
Το Main Ground Combat System ή MGCS, καθοδηγείται από την πολιτική πλευρά από τη Γερμανία και από τη βιομηχανική πλευρά από τον κατασκευαστή στρατιωτικών οχημάτων Krauss-Maffei-Wegmann . Σε συνεργασία με τις γαλλικές εταιρείες Nexter και Thales και τη γερμανική Rheinmetall, επιδιώκει να αναπτύξει ένα νέο άρμα μάχης που θα αντικαταστήσει τόσο το γερμανικό Leopard 2 όσο και το γαλλικό Leclerc μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 2030. Και τα δύο επινοήθηκαν τη δεκαετία του 1970 και αναπτύχθηκαν τη δεκαετία του 1980.
Στην πραγματικότητα, αυτό που προορίζεται να κάνει το MGCS είναι να ορίσει μια ολόκληρη οικογένεια επανδρωμένων και μη επανδρωμένων βαρέων και ελαφρών οχημάτων μάχης . Το αστέρι του έργου θα είναι ένα άρμα, οπλισμένο με πυροβόλο ταχείας βολής διαμετρήματος 120 χιλιοστών ή και υψηλότερο, το οποίο θα μπορεί να εκτοξεύει θανατηφόρα βλήματα με νέα συστήματα καθοδήγησης, τα οποία θα ενσωματώνουν όπλα ενέργειας λέιζερ και θα έχουν μεγάλη ικανότητα επιβίωσης σε έκτακτη ανάγκη.
Το τρίτο πρόγραμμα είναι το αεροσκάφος θαλάσσιας περιπολίας (MAWS), στο οποίο η Γαλλία αισθάνεται «απογοητευμένη», λέει ο Joël Barre, γενικός διευθυντής του γαλλικού εξοπλισμού. Έχοντας καθορίσει την αρχιτεκτονική και τις επιλογές για την αντικατάσταση των αεροσκαφών Atlantique 2 του Γαλλικού Ναυτικού και του P-3C Orion του Γερμανικού Ναυτικού έως το 2035, το Βερολίνο αποφάσισε να αποκτήσει το βορειοαμερικανικό P-8A Poseidon από την Boeing. Με άλλα λόγια, έχει θέσει σε κίνδυνο τη συνέχεια του MAWS, μιας λύσης που βασίζεται σε μοντέλα αεροσκαφών Airbus, γεμάτα με ευρωπαϊκή τεχνολογία από τις Thales, Hensoldt και Diehl. Ο νέος Γάλλος πρόεδρος και ο καγκελάριος Scholz, έχουν τον τελευταίο λόγο για την επανέναρξη του MAWS .
Το πυροβόλο Tiger Mk III είναι επίσης σε τεντωμένο «σκοινί». Παρά το γεγονός ότι, είναι η επόμενη γενιά ενός γαλλογερμανικού έργου Airbus που χρονολογείται από τα μέσα της δεκαετίας του 1980, το Βερολίνο αποφάσισε να μην ξεκινήσει . Από την άλλη πλευρά, η Γαλλία με 67 αεροσκάφη και η Ισπανία με 18 συμφώνησαν να αναπτύξουν τις νέες τεχνολογίες που πρέπει να ενσωματώσει το νέο Tigre, παρατείνοντας έτσι την επιχειρησιακή του ζωή τουλάχιστον έως το 2045. Ο μετασχηματισμός θα πραγματοποιηθεί στο εργοστάσιο της Airbus Helicopters Spain στο Albacete . Η έλλειψη συμμετοχής της Γερμανίας, φτωχαίνει το τελικό αποτέλεσμα, αν και το Βερολίνο έχει δώσει ελπίδες ότι θα μπει στο έργο κατά τη διάρκεια του τρέχοντος έτους.
Αυτό που προοδεύει αργά, αφού, έχει αποκτήσει ταχύτητα πλεύσης από τον Ιανουάριο είναι το Eurodrone . Η προέλευσή του χρονολογείται πριν από το 2017, συμμετέχουν η Γερμανία, η Γαλλία, η Ιταλία και η Ισπανία και συνίσταται στην τελειοποίηση ενός, εξ αποστάσεως επανδρωμένου εναέριου συστήματος για αποστολές αναγνώρισης, επιτήρησης και απόκτησης στόχων. Η διαχείριση ασκείται από τον Κοινό Οργανισμό Συνεργασίας Εξοπλισμού (OCCAr) και η βιομηχανική ευθύνη ανήκει στην Airbus Defense & Space GmbH της Γερμανίας.
Ο αγώνας για την παροχή αεροσκαφών με ένα ζεύγος κινητήρων στροβιλοκινητήρων, έφερε αντιμέτωπους τη γαλλική εταιρεία Safran με την ιταλική Avio, η οποία αναδείχθηκε νικήτρια. Εκτός από το πρόγραμμα Eurodrone, το οποίο ήδη βαδίζει μόνο του, ο Μακρόν ή η Λεπέν θα πρέπει να προσπαθήσουν να απογειώσουν τις παγιδευμένες πρωτοβουλίες μόλις καθίσουν στην καρέκλα του προεδρικού γραφείου .
