Η Γερμανία θέλει μια ισχυρή αντιπυραυλική άμυνα για να αποτρέψει τη Ρωσία. Οι υποστηρικτές επισημαίνουν την επιτυχία του Ισραήλ με τα συστήματα Arrow 3 ή Iron Dome. Θα είναι η πρώτη φορά που το Arrow 3, ένα από τα πιο προηγμένα συστήματα αεράμυνας του Ισραήλ, θα πουληθεί σε άλλη χώρα.
Στο Πενταπόσταγμα σε άρθρο μας και με τίτλο : Η Γερμανία έλαβε έγκριση για το σύστημα αντιπυραυλικής άμυνας του Ισραήλ Arrow 3, αναφέραμε ότι καθώς οι ρωσικοί πύραυλοι πέφτουν τώρα στο κατώφλι του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, οι Γερμανοί αξιωματούχοι εξετάζουν εάν είναι καιρός να υιοθετήσουν ένα παρόμοιο μοντέλο. Η Γερμανία έχει λάβει έγκριση από το Ισραήλ και τις Ηνωμένες Πολιτείες, για την αγορά του συστήματος αντιπυραυλικής άμυνας Arrow-3.
Αν και η Γερμανία και το Ισραήλ δεν έχουν υπογράψει ακριβώς τη συμφωνία, οι ηγεσίες των δύο χωρών συμφώνησαν ότι τα ισραηλινά συστήματα αντιπυραυλικής άμυνας αξίας δύο δισεκατομμυρίων ευρώ (2,19 δισεκατομμύρια δολάρια) θα παραδοθούν στη Γερμανία. Το έχει επιβεβαιώσει ο γερμανός καγκελάριος Όλαφ Σολτς.
Φαίνεται να υπάρχει πολιτική συναίνεση στη Γερμανία τώρα ότι, η χώρα πρέπει να δημιουργήσει ένα αμυντικό σύστημα, το οποίο φέρει τον τίτλο εργασίας «Γερμανική Σιδηρά Ασπίδα», όχι μόνο για την ίδια αλλά και για τις γειτονικές χώρες μέχρι το τέλος του 2025.
Ωστόσο, αυτό που δεν είναι ακόμη σαφές είναι αν αυτό θα είναι μόνο το Arrow – 3 ή ένα μείγμα Arrow-3 και Iron Dome, που το Ισραήλ φημίζεται για την κατασκευή του.
Λέγεται επίσης ότι, η Γερμανία εξετάζει τα αμερικανικά συστήματα αντιπυραυλικής άμυνας όπως το Terminal High Altitude Air Defense (THAAD), αν και σύμφωνα με πληροφορίες δεν είναι πρωτοπόρος για αγορά, τουλάχιστον προς το παρόν.
Γερμανοί ηγέτες και αναλυτές φοβούνται ότι, η Ρωσία έχει τοποθετήσει τους θανατηφόρους πυραύλους της Iskander στον θύλακα του Καλίνινγκραντ που θα μπορούσαν να φτάσουν σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις όπως το Βερολίνο μέσα σε λίγα λεπτά και που θα πετούν πολύ ψηλά, για να καταστραφούν από τα συμβατικά συστήματα αεράμυνας. Τα αντιπυραυλικά συστήματα είναι οι πιθανές λύσεις σε αυτή τη ρωσική απειλή, γι' αυτό το επιχείρημά τους.
Αρχικά, τον Μάρτιο, οι Γερμανοί επικεντρώνονταν στον Ισραηλινό Σιδερένιο Θόλο, αλλά αργότερα επέκτειναν τα ενδιαφέροντά τους στο Arrow 3. Ωστόσο, και τα δύο αυτά συστήματα έχουν τους περιορισμούς τους, σύμφωνα με τους ειδικούς.
Το αντιπυραυλικό έργο Iron Dome εγκαταστάθηκε για πρώτη φορά το 2011 κοντά στο Beersheba και είναι ένα κινητό σύστημα αεράμυνας παντός καιρού. Η διεθνής του φήμη οφείλεται στον τρόπο με τον οποίο προστάτευσε τις ισραηλινές πόλεις και τον πληθυσμό, εμποδίζοντας τις επιθέσεις των ιρανικών πυραύλων της Χαμάς από τη Λωρίδα της Γάζας.
Λέγεται ότι, το Iron Dome μπορεί να αναχαιτίσει και να καταστρέψει ρουκέτες μικρού βεληνεκούς και βλήματα πυροβολικού, που εκτοξεύονται από αποστάσεις 2,5 μιλίων έως 43 μιλίων μακριά όταν στοχεύουν σε κατοικημένες περιοχές.
Ωστόσο, υπήρξαν επικρίσεις κατά του Iron Dome ότι δεν ήταν πλήρως αποτελεσματικό κατά τις επιθέσεις το 2019. Σε μια περίπτωση, η αντιπυραυλική του άμυνα παραβιάστηκε μετά από καταιγισμό σχεδόν 700 ρουκετών που την κατέκλυσε, αφήνοντας τέσσερις πολίτες νεκρούς και τραυματίζοντας σχεδόν 200 άτομα.
Η Χαμάς είχε υποστηρίξει σε μια ανάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ότι, η εκτόξευση «δεκάδων πυραύλων με μία μόνο έκρηξη» θα μπορούσε να διεισδύσει στην ασπίδα του Σιδερένιου Θόλου.
Σύμφωνα με τον Tal Inbar, ανώτερο ερευνητή στη Συμμαχία Υποστήριξης Πυραυλικής Άμυνας που εδρεύει στις ΗΠΑ, ενώ το Iron Dome θα μπορούσε πιθανότατα να αναχαιτίσει ορισμένα ρωσικά πυρομαχικά, όπως πύραυλοι Grad, μπορεί να μην είναι τόσο αποτελεσματικό εάν η Ρωσία χρησιμοποιήσει όλα τα όπλα στο οπλοστάσιό της, συμπεριλαμβανομένων βαλλιστικών και υπερηχητικών πυραύλων.
Το Iskander-M της Ρωσίας έχει σχεδιαστεί για να μπερδεύει την πυραυλική άμυνα, πετώντας σε χαμηλή τροχιά και κάνοντας ελιγμούς κατά την πτήση για να χτυπήσει στόχους έως και 500 χιλιόμετρα ( 310 μίλια), με ακρίβεια 2 έως 5 μέτρα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Χορηγός του ουκρανικού στρατού η Γερμανία! Αποστολή 100 αυτοκινούμενων πυροβόλων στην Ουκρανία
«Όταν μιλάμε για βαλλιστικούς πυραύλους όπως ο Iskander που χρησιμοποιούν οι Ρώσοι, το Iron Dome δεν είναι η λύση για αυτό», αναφέρει ο Inbar. Έχει σχεδιαστεί για να χρησιμοποιείται «κατά ρουκετών και UAV, αλλά όχι βαλλιστικών πυραύλων».
Ομοίως, ο Oliver Thränert, ειδικός σε θέματα πυραυλικής άμυνας στο Κέντρο Μελετών Ασφάλειας στο Ελβετικό Ομοσπονδιακό Ινστιτούτο Τεχνολογίας στη Ζυρίχη (ETHZ) υποστηρίζει ότι «το οπλοστάσιο της Ρωσίας δεν έχει καμία σχέση με τους πυραύλους που χρησιμοποιεί η Χαμάς στα σύνορα και τους οποίους το Iron Ο Dome είναι επιφορτισμένος με την αναχαίτιση. Είναι σαν να συγκρίνεις τις επιθετικές δυνατότητες μιας ομάδας που παίζει στο Champions League με αυτές μιας ομάδας που παίζει σε μια περιφερειακή κατηγορία».
Υπήρξαν και υλικοτεχνικά ζητήματα με το Iron Dome, που έγινε περαιτέρω εμφανές με αναφορές ότι το Κογκρέσο των ΗΠΑ ενέκρινε μόλις πρόσφατα μια διάθεση 1 δισεκατομμυρίου δολαρίων στο Ισραήλ, για την αναπλήρωση των πυραύλων που ξόδεψε για την κατάρριψη πυραύλων της Χαμάς κατά τις μάχες του περασμένου καλοκαιριού.
Αυτό σημαίνει ότι, το Ισραήλ δεν έχει επαρκή ποσότητα αναχαιτιστών για τον εαυτό του, άρα ενδέχεται να μην είναι σε θέση να τα εξάγει σε λογική ποσότητα.
Αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους οι Γερμανοί ενδιαφέρονται πλέον περισσότερο για το Arrow 3, το οποίο είναι μια ισραηλινή συσκευή συμπληρωματική του Iron Dome, αλλά ειδικά σχεδιασμένη για να αναχαιτίζει πυραύλους μεσαίου βεληνεκούς.
«Αυτός είναι ο τύπος αμυντικού συστήματος που, θεωρητικά, χρησιμεύει για την προστασία από πυραύλους όπως ο Iskander που θα έπρεπε να χρησιμοποιήσει η Ρωσία εάν ήθελε να χτυπήσει τη Γερμανία», δήλωσε ο Rafael Loss, ειδικός σε ζητήματα γερμανικής ασφάλειας στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Διεθνών Σχέσεων.
Στη συνέχεια, όμως, ο Loss προειδοποιεί επίσης ότι οι Ρώσοι έχουν τα μέσα για να συντρίψουν ένα σύστημα όπως το Arrow 3, «καθώς θα χρειάζονταν εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες, αντιπυραυλικοί πύραυλοι που εκτοξεύονταν ταυτόχρονα για να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά μια μεγάλης κλίμακας ρωσική επίθεση που θα ερχόταν από τον αέρα».
Ο Götz Neuneck, ανώτερος ερευνητής στο Ινστιτούτο για την Ειρήνη και την Ασφάλεια (Institut für Friedensforschung und Sicherheitspolitik, IFSH) στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου, φαίνεται να συμφωνεί με την αναφορά που κάνει ο Loss. Για να προστατέψει κανείς μια χώρα του μεγέθους της Γερμανίας χρειάζεται χιλιάδες αντιπυραυλικές ασπίδες, κάτι που δεν μπορεί να προμηθευτεί κανείς με «μόνο» 2 δισεκατομμύρια ευρώ που έχει προγραμματίσει να δαπανήσει η γερμανική κυβέρνηση.
Εκτός αυτού, «χρειαζόμαστε επίσης ραντάρ ικανά να εντοπίζουν με ακρίβεια ρωσικούς πυραύλους κατά την προσέγγιση», λέει ο Neuneck.
Μπορεί να σημειωθεί ότι όπως το Iron Dome, το Arrow 3 είναι επίσης ένα σύστημα, που έχει αναπτύξει το Ισραήλ με αμερικανική χρηματοδότηση. Αλλά σε αντίθεση με το Iron Dome, όπως επισημαίνει ο Neuneck, η αποτελεσματικότητα του Arrow 3 δεν έχει δοκιμαστεί σε κανένα σημαντικό πεδίο μάχης.
Ο Ulrich Kühn, Διευθυντής της ερευνητικής ομάδας «έλεγχος διάδοσης όπλων και νέα τεχνολογία», στο IFSH (Institute of Peace Research and Security Policy), στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου, λέει ότι παρά την αυξανόμενη πίεση για να εξασφαλιστεί μια αίσθηση ασφάλειας σε ολόκληρο τον πληθυσμό της Γερμανίας στον απόηχο της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, είναι ένα εξαιρετικά δύσκολο έργο.
«Η ιδέα ότι θα μπορούσε να υπάρξει μια ασπίδα ικανή να προστατεύσει όλη τη Γερμανία από τους ρωσικούς πυραύλους είναι παράλογη», υποστηρίζει ο Kühn, ιδιαίτερα όταν αυτή τη στιγμή η Γερμανία δεν έχει τίποτα περισσότερο από ένα σύστημα κατά των drone και ορισμένους αμερικανικούς πυραύλους Patriot, οι οποίοι « είναι μια γερασμένη τεχνολογία και προσαρμοσμένη για να καταστρέφει πυραύλους μικρού βεληνεκούς», αναφέρει.
«Και ξαφνικά δεν μπορείτε να ενισχύσετε την αντιπυραυλική άμυνα της χώρας, εισάγοντας μερικά συστήματα από το Ισραήλ. Πολύ περισσότερο που «οι ρωσικοί πύραυλοι έχουν, για ορισμένους, ενσωματωμένα συστήματα δόλωμα που κάνουν την αναχαίτιση ακόμη πιο δύσκολη», λέει ο Kühn.
Οι ειδικοί δεν είναι επίσης βέβαιοι, εάν η Γερμανία θα πρέπει να αγοράσει μόνη της ένα τέτοιο σύστημα. Ο ισχυρισμός τους είναι πώς ένας αντιπυραυλικός μηχανισμός θα μπορούσε να αναπτυχθεί στο γερμανικό έδαφος, χωρίς να ενσωματωθεί στο αμυντικό σύστημα που δημιουργήθηκε από το ΝΑΤΟ, μέρος του οποίου είναι η Γερμανία. Για αυτούς, οποιαδήποτε πραγματική άμυνα κατά των ρωσικών πυραύλων, θα πρέπει να συμβαδίζει με τα μέτρα που λαμβάνει το ΝΑΤΟ δίπλα-δίπλα.
Αυτή τη στιγμή, όπως υπενθυμίζει ο Kühn, οι άμυνες του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη δεν είναι καλά βαθμονομημένες για να αντιμετωπίσουν πιθανά χτυπήματα από τη Ρωσία. Τα αντιπυραυλικά συστήματα που είναι εγκατεστημένα στη Ρουμανία και την Πολωνία, «προορίζονται να αποκρούσουν μια απειλή που προέρχεται μάλλον από τον Νότο, πράγμα που σημαίνει πάνω από όλα ότι έχουν διαμορφωθεί για να αναχαιτίζουν πιθανούς ιρανικούς πυραύλους», υποστηρίζει.
Τέλος, Γερμανοί ειδικοί προειδοποιούν ότι η ενίσχυση της αντιπυραυλικής άμυνας στη Γερμανία ή αλλού στην Ευρώπη, έχει όντως πολιτικό κόστος, παράγοντας που δεν τονίζεται σωστά. Εάν η Γερμανία ή το ΝΑΤΟ ενισχύσουν την πυραυλική της άμυνα στην Ευρώπη ή ξοδέψουν αυξημένες στρατιωτικές δαπάνες, είναι φυσικό η Ρωσία να επενδύσει για να ενισχύσει τις επιθετικές της ικανότητες.
Θα είναι ένας φαύλος κύκλος που μπορεί να οδηγήσει σε μια νέα κούρσα εξοπλισμών, που δεν ωφελεί κανέναν εάν η σύγχρονη ιστορία της Ευρώπης αποτελεί ένδειξη.
