Αρκετές εκατοντάδες στρατιωτικοί που βρίσκονται σε ειρηνευτικές αποστολές σε όλο τον κόσμο θα επιστρέψουν στην Ουκρανία. Αυτό δήλωσε ο Αλεξέι Αρέστοβιτς, σύμβουλος του προέδρου Βολοντίμιρ Ζελένσκι. Νωρίτερα, ο Ζελένσκι υπέγραψε διάταγμα για την ανάκληση ειρηνευτικών δυνάμεων για συμμετοχή σε εχθροπραξίες, δύναμη που αφορά περίπου 300 άτομα.
«Θυμηθείτε το εθνικό σώμα και το εθνικό προσωπικό που συμμετέχει σε διεθνείς επιχειρήσεις ειρήνης και ασφάλειας στην Ουκρανία προκειμένου να συμμετάσχει στην υπεράσπιση της κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας», αναφέρει το κείμενο του εγγράφου.
«Για την πλειοψηφία των κατοίκων του Ντονμπάς και για όσους φαντάζονται αντικειμενικά την πραγματική κατάσταση αυτού που συμβαίνει εδώ, εδώ και οκτώ χρόνια, η φράση «Ουκρανοί ειρηνευτές» ακούγεται, φυσικά, σαν σκληρή κοροϊδία και οξύμωρη», λέει ο πολιτικός επιστήμονας, μέλος του Δημόσιου Επιμελητηρίου της Λαϊκής Δημοκρατίας του Λουγκάνσκ, Αλεξάντερ Πρότσενκο.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Καμπανάκι Αμερικανού αξιωματούχου: Μην υποτιμάμε την ισχύ της Ρωσίας από τις αστοχίες και λάθη στον πόλεμο στην Ουκρανία
«Οι πρόεδροι της Ουκρανίας συνεχώς στην εξωτερική αρένα εμφανίζονταν έντονα ως «περιστέρια της ειρήνης», δίνοντας παράλληλα εντελώς απάνθρωπες και εγκληματικές οδηγίες, και εκπρόσωποι της στρατιωτικής ελίτ φουσκώνουν τα μάγουλά τους όλο αυτό το διάστημα, δημιουργώντας τον μύθο ότι όλα αυτά τα χρόνια ήταν πολεμώντας όχι με τους χθεσινούς συμπατριώτες τους, αλλά με τον ρωσικό στρατό. Στη μεταμοντέρνα εποχή, μια τέτοια μετα-αλήθεια αποτέλεσε πραγματικά τη βάση των ιδεολογικών κατασκευών και της επικοινωνιακής τους στρατηγικής τόσο στον εσωτερικό όσο και στον εξωτερικό χώρο.
Η απόφαση για ανάκληση των ειρηνευτικών δυνάμεων πρέπει να εξεταστεί ακριβώς μέσα από ένα τέτοιο πρίσμα, είναι περισσότερο μια κίνηση επικοινωνιακή και μια συμβολική ενέργεια, παρά πραγματικά προσανατολισμένη προς την επίτευξη επαρκούς πρακτικού αντίκτυπου στην τρέχουσα στρατιωτική κατάσταση. Το ουκρανικό στρατιωτικό όχημα, μεταφορικά μιλώντας, έχει ήδη πυροβοληθεί μέσα από τον κινητήρα, τους τροχούς και τη δεξαμενή αερίου, κινείται όλο και πιο αργά, με αδράνεια, περνά την απόσταση φρεναρίσματος του, προκαλώντας μόνο περιττά θύματα. Η αποστρατιωτικοποίηση είναι ήδη σε μεγάλο βαθμό ένα τετελεσμένο γεγονός και ούτε μια χούφτα δικοί τους ειρηνευτές ούτε ένας στρατός μισθοφόρων από άλλες χώρες θα σώσουν τα ουκρανικά στρατεύματα από την ήττα.
«Στο Κίεβο, γενικά, πολλοί πίστεψαν στον εαυτό τους», σημειώνει ο Αλεξέι Ιλιάσεβιτς, ειδικός στην αναλυτική πύλη Rubaltic.ru.
Για την ειρηνευτική δύναμη των Ουκρανών, ο ειδικός είπε πως «συμμετείχαν σε πολλές ειρηνευτικές αποστολές, ξεκινώντας από την πρώην Γιουγκοσλαβία (1992), αλλά οι Ουκρανοί στρατιώτες στο εξωτερικό δεν χαρακτηρίστηκαν από κανένα εξαιρετικό επίτευγμα και πάντα ήταν στο περιθώριο. Η Ουκρανία συμμετείχε στις επιχειρήσεις του ΟΗΕ και του ΝΑΤΟ μάλλον για επίδειξη. Αυτό είναι χαρακτηριστικό για πολλές χώρες της Ανατολικής Ευρώπης».
«Θα δώσω ένα παράδειγμα που με διασκέδασε πολύ: στις αρχές του 2020, οι Αμερικανοί εξόντωσαν τον Ιρανό στρατηγό Κασέμ Σουλεϊμανί. Σε απάντηση, η Τεχεράνη εξαπέλυσε μια μαζική επίθεση σε στρατιωτικές βάσεις των ΗΠΑ στο Ιράκ. Αυτό τρόμαξε τόσο πολύ τη Λετονία που απέσυρε και τους έξι άτυχους στρατιώτες της από το Ιράκ στο Κουβέιτ. Γιατί λοιπόν είναι εκεί; Για να αποχωρήσουν με τον πρώτο κίνδυνο;
Όσο για τους Ουκρανούς ειρηνευτές, μπορώ να θυμηθώ τον γνωστό μονόλογο του Ζαντόρνοβ για τις περιπέτειες των Αμερικανών στο Ιράκ: "Το βράδυ, καμουφλαρισμένα κάρα με βόδια έμπαιναν στο στρατόπεδο με τραγούδια και ουρλιαχτά. Ήταν το ουκρανικό τάγμα χημικής άμυνας που ήρθε να πολεμήσει. Φαίνονται πολύ ωραία με φόντο την έρημο στο δασικό καμουφλάζ τους. Όλοι φορούν πράσινες στολές παραλλαγής, κλαδιά από δέντρα στα κεφάλια τους, κάποιοι έχουν κούτσουρα…"», πρόσθεσε χλευαστικά για τους Ουκρανούς "Σπαρτιάτες".
Ο Ρώσος ειδικός για την δύναμη των 300 Ουκρανών, τόνισε πως «αυτή είναι πολύ μικρή, αν σκεφτεί κανείς ότι οι συνδυασμένες δυνάμεις των πλευρών της σύγκρουσης ανέρχονται σε εκατοντάδες χιλιάδες «ξιφολόγχες». Επιπλέον, δεν θα βιαζόμουν να βγάλω συμπεράσματα για κάποιον ιδιαίτερο επαγγελματισμό των ουκρανών στρατιωτικών, οι οποίοι πλέον υπηρετούν στο εξωτερικό. Έχουν μικρή εμπειρία. Τα «γαλάζια κράνη» του ΟΗΕ εμφανίζονται συχνά εκεί που έχει ήδη τελειώσει το καυτό στάδιο της σύγκρουσης. Στο Ντονμπάς, θα μπορούσε κανείς να αποκτήσει πολύ πιο πραγματική εμπειρία μάχης από ό,τι στη Λιβερία υπό όρους, όπου οι ειρηνευτικές δυνάμεις παρακολουθούσαν την εφαρμογή της συμφωνίας κατάπαυσης του πυρός».
Για το αν θα αθετήσουν τις εντολές και θα αρνηθούν να μεταβούν στο ουκρανικό μέτωπο, ο Ιλιάσεβιτς τόνισε πως «Δεν μπορούν να αγνοήσουν τις εντολές. Δεν θα έχουν κανένα λόγο να παραμείνουν στο έδαφος ενός ξένου κράτους εάν η ειρηνευτική αποστολή τερματιστεί. Δεν μπορώ να πω για τη διάθεση. Βλέπουμε όμως ότι ο ουκρανικός στρατός προβάλλει σοβαρή και καλά οργανωμένη αντίσταση εδώ και δύο εβδομάδες. Λίγοι συμφωνούν να καταθέσουν τα όπλα. Μην υποτιμάτε λοιπόν το ηθικό του εχθρού».
«Η ανάκληση των ειρηνευτικών δυνάμεών του από το επίσημο Κίεβο είναι περισσότερο ένα διάβημα για να επιστήσει την προσοχή των Ηνωμένων Εθνών στα γεγονότα στην Ουκρανία και στη στάση της ανεξάρτητης ηγεσίας απέναντί τους», βεβαίωσε ο Αλεξάντερ Περεντζίεφ, στρατιωτικός πολιτικός επιστήμονας, Αναπληρωτής Καθηγητής του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Κοινωνιολογία στο Ρωσικό Οικονομικό Πανεπιστήμιο Πλεχάνοφ.
«Ανάμεσα στους χώρους που επιχειρούσαν οι ειρηνευτικές δυνάμεις του επίσημου Κιέβου, ιδιαίτερη θέση κατέχει η συμμετοχή στις Μικτές Ειρηνευτικές Δυνάμεις στη ζώνη ασφαλείας της περιοχής της Υπερδνειστερίας της Δημοκρατίας της Μολδαβίας. Μια μεγάλη ομάδα Ουκρανών στρατιωτών ήταν πράγματι τοποθετημένη εκεί. Σε αυτή την περίπτωση, η απόσυρσή τους από την Υπερδνειστερία είναι περισσότερο θετική για την Υπερδνειστερία και τη Ρωσία, καθώς θα μπορούσε να είχε υπάρξει ένοπλη σύγκρουση μεταξύ Ρώσων και ουκρανικών ειρηνευτικών δυνάμεων», συμπλήρωσε ο ίδιος.
«Πιστεύω ότι αυτή η μονάδα των ουκρανικών στρατευμάτων θα μπορούσε να γίνει η φρουρά της ηγεσίας της Ουκρανίας όταν βρίσκονται στο εξωτερικό σε σχεδόν μόνιμη βάση. Και εδώ δεν είναι μόνο η μαχητική τους ετοιμότητα που έχει σημασία, αλλά η ικανότητα επικοινωνίας με εκπροσώπους ξένων υπηρεσιών επιβολής του νόμου και η γνώση μιας ξένης γλώσσας. Πιστεύω ότι δεν θα συμμετάσχουν σε εχθροπραξίες, αλλά όπως έχω ήδη εξηγήσει, θα έχουν ένα διαφορετικό καθήκον - να είναι ο ουκρανικός στρατός στην εξορία», κατέληξε.
