Ο ανταποκριτής Στιούαρτ Ράμσεϊ -που τραυματίστηκε- περιγράφει σε άρθρο του στο Sky News τη στιγμή που το συνεργείο δέχθηκε πυρά. Το αλεξίσφαιρο γιλέκο ενός άλλου μέλους τους συνεργείου, σταμάτησε δύο σφαίρες.
Όπως ανέφερε ο Στιούαρτ Ράμσεϊ, εκείνη την ημέρα το συνεργείο ξεκίνησε με ιδιαίτερη προσοχή για την πόλη Μπούκα, η οποία βρίσκεται περίπου 30 χιλιόμετρα βορειοδυτικά του Κιέβου. Ωστόσο, στη διαδρομή από το κέντρο του Κιέβου, έγινε σαφές ότι το ταξίδι θα είναι δύσκολο, με το συνεργείο να διαπραγματεύεται σε κάθε σημείο ελέγχου.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ουκρανία: Πυροβολούν δημοσιογράφους του SkyNews στο μέτωπο
Καρέ – καρέ οι εφιαλτικές στιγμές στην Ουκρανία
Το ταξίδι διήρκεσε ώρες, με το συνεργείο να ακούει συνεχώς ήχους πυροβολισμών και να αλλάζει πολλές φορές διαδρομή, λόγω των κλειστών δρόμων που συνάντησε. Στο τελευταίο ουκρανικό σημείο ελέγχου, στρατιώτες -που τους σημάδευαν με όπλα- τους συνέστησαν να μην προχωρήσουν περισσότερο.
Λόγω των δυσκολιών που συνάντησαν, αποφάσισαν να αλλάξουν κατεύθυνση και σταμάτησαν σε ένα άλλο σημείο ελέγχου, στα δυτικά της πόλης, ρωτώντας αν ο δρόμος προς το Κίεβο είναι ανοιχτός. Ένας αστυνομικός τους είπε ότι θα μπορούσαν να στρίψουν αριστερά και να επιστρέψουν προς το Κίεβο από έναν ανοιχτό δρόμο. Στη διαδρομή επικρατούσε νεκρική σιγή, με το συνεργείο να συναντά συντρίμμια, όχι όμως και στρατιώτες.
Από το πουθενά, σημειώθηκε μια μικρή έκρηξη, ενώ κάτι χτύπησε το αυτοκίνητο και ένα ελαστικό έσκασε, με αποτέλεσμα το συνεργείο να σταματήσει. Ακολούθησαν πυροβολισμοί, με το παρμπρίζ να σπάει και τον εικονολήπτη, Ρίτσι Μόκλερ, να προσπαθεί να προστατευθεί στη θέση του συνοδηγού. Σφαίρες έπληξαν όλο το αυτοκίνητο.
Οι δημοσιογράφοι νόμιζαν αρχικά πως τους χτυπούσαν Ουκρανοί στρατιώτες και φώναζαν ότι είναι ρεπόρτερ, αλλά οι σφαίρες δεν σταματούσαν. Αργότερα, Ουκρανοί είπαν στο συνεργείο ότι έπεσε σε ενέδρα Ρώσων σαμποτέρ.
«Ξέραμε ότι έπρεπε να βγούμε έξω για να επιβιώσουμε» περιέγραψε ο Στιούαρτ Ράμσεϊ, τονίζοντας όμως ότι ακολούθησαν δύσκολες στιγμές, με ένα μέλος του συνεργείου να πέφτει σε ανάχωμα. «Θυμάμαι ότι αναρωτιόμουν αν ο θάνατός μου θα ήταν επώδυνος» τόνισε και συμπλήρωσε: «Και μετά χτυπήθηκα στην πλάτη. “Με έχουν χτυπήσει!” φώναξα. Αλλά αυτό που με εξέπληξε ήταν ότι δεν πονούσα τόσο πολύ. Ήταν περισσότερο σαν να με γρονθοκόπησαν».
«Ήταν περίεργο, αλλά ένιωθα πολύ ήρεμος. Κατάφερα να φορέσω το κράνος μου και ετοιμαζόμουν να διαφύγω, όταν σταμάτησα και έφτασα πίσω στο αυτοκίνητο, από όπου πήρα τα τηλέφωνά μου και τη δημοσιογραφική κάρτα. Ο Ρίτσι (σ.σ. εικονολήπτης) λέει ότι μετά βγήκα από το αυτοκίνητο και σηκώθηκα όρθιος, πριν τρέξω μέχρι την άκρη του αναχώματος. Μετά συνέχισα να τρέχω. Έχασα την ισορροπία μου και έπεσα στον πάτο, προσγειώθηκα σαν ένα τσουβάλι με πατάτες, χτυπώντας το πρόσωπό μου. Σχεδόν σίγουρα με έσωσε το κράνος μου» είπε και πρόσθεσε ότι ο εικονολήπτης ήταν ακόμη μέσα στο αυτοκίνητο.
«Φώναζε και του φωνάζαμε να έρθει. Μετά όμως σιωπή. Έμοιαζε σαν μια αιωνιότητα πριν βγει από το οδόφραγμα και πηδήξει προς το μέρος μας, ακολουθούμενος από μπαράζ πυροβολισμών. Εκεί ανασυνταχθήκαμε. Και οι πέντε ήμασταν ζωντανοί. Δεν μπορούσαμε να το πιστέψουμε. Ήμασταν σε σοκ, δεν υπάρχει αμφιβολία γι’ αυτό. Αλλά χαίρομαι που είμαι ζωντανός» συνέχισε και πρόσθεσε ότι κατέφυγαν σε ένα εργοστάσιο, υπό τον φόβο ότι θα τους ακολουθήσουν οι ένοπλοι. «Μια πόρτα άνοιξε και τρεις επιστάτες μας έγνεψαν να μπούμε στο εργαστήριο» συμπλήρωσε και δήλωσε ότι ακολούθως το συνεργείο τηλεφώνησε στον σταθμό, προκειμένου να ξεκινήσει η επιχείρηση διάσωσής τους.
Όσο περίμεναν, άκουγαν ήχους από πυρά, χωρίς να έχουν εικόνα τι συμβαίνει. Το βράδυ, έλαβαν τηλεφώνημα να περιμένουν ως το πρωί. «Άρχισα να κοιμάμαι σε έναν καναπέ και θυμάμαι ότι είδα αμυδρά ένα φως να αναβοσβήνει, μετά άκουσα τον ήχο από βαριές μπότες και φωνές στη σκάλα. Ο Ρίτσι ήταν πεπεισμένος ότι έφτασε το τέλος, πριν ακούσει αυτά τα όμορφα λόγια: “Ουκρανική αστυνομία, ελάτε γρήγορα”. Μπήκαμε σε ένα αστυνομικό όχημα και περάσαμε μέσα από τις πύλες της εργοστασιακής μονάδας. Ήταν μεγάλη η διαδρομή, αλλά είχαμε σωθεί. Μια μέρα αργότερα, επιστρέψαμε στο κέντρο του Κιέβου. Ήμασταν πολύ τυχεροί. Αλλά χιλιάδες Ουκρανοί πεθαίνουν και οικογένειες γίνονται στόχος ρωσικών ομάδων» κατέληξε σημειώνοντας ότι «αυτός ο πόλεμος χειροτερεύει μέρα με τη μέρα».
