Η κυβέρνηση του Πεκίνου δεν υποστήριξε τη στρατιωτική εισβολή στην Ουκρανία, αλλά καταδίκασε την επέκταση του Οργανισμού Βορειοατλαντικής Συνθήκης (ΝΑΤΟ) , η οποία οδήγησε σε σύγκρουση με τη Ρωσία.
Σε αυτό το σημείο, συμφωνεί με τον πρώην υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Χένρι Κίσινγκερ. Σε ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε το 2014 στην Washington Post, ο Ρεπουμπλικανός και Αμερικανός δεξιός στρατηγός είπε: «Η Ρωσία πρέπει να αποδεχθεί ότι η Ουκρανία δεν μπορεί να γίνει δορυφόρος της Ρωσίας και η Δύση πρέπει να καταλάβει ότι η Ουκρανία δεν μπορεί ποτέ να είναι απλώς μια ξένη χώρα».
Ο Κίσινγκερ ήταν ωμός: Η Ουκρανία δεν πρέπει να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ. Σε διεθνές επίπεδο, θα πρέπει να ακολουθήσουν μια στάση ανάλογη με αυτή της Φινλανδίας, αποφεύγοντας προσεκτικά τη θεσμική εχθρότητα προς τη Ρωσία.
Ενώ η «Φινλανδοποίηση» έχει κάποια αρνητική χροιά, η περίπτωση της Φινλανδίας δείχνει ότι η ουδετερότητα δεν συνεπάγεται απαραίτητα μια δορυφορική κατάσταση. Και από την άλλη πλευρά, τα ουδέτερα έθνη της Ευρώπης (Φινλανδία, Σουηδία, Αυστρία, Ελβετία) ξεχωρίζουν ως μεταξύ των πιο ευημερούντων της ηπείρου.
Για τον Κίσινγκερ, ήταν ξεκάθαρο ακόμη και τότε ότι η Ουκρανία έπρεπε να είναι πάντα μια γέφυρα, μεταξύ της Ρωσίας και της υπόλοιπης Ευρώπης.
Οραματιστής, ο πρώην υπουργός Εξωτερικών απαρίθμησε τα βασικά μέτρα που πρέπει να ληφθούν για την αποφυγή συγκρούσεων.
-Δεν πρέπει να επιτραπεί στην Ουκρανία να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, την ένοπλη πτέρυγα των Ευρωπαίων συμμάχων, αλλά πρέπει να έχει ελευθερία οικονομικών και πολιτικών συνεταιρισμών με ότι θέλει.
-Η Ρωσία δεν μπορεί να προσαρτήσει την Κριμαία. Πρέπει να έχει ελεύθερες εκλογές, με την παρουσία παρατηρητών. Και το καθεστώς του Στόλου της Μαύρης Θάλασσας, της ρωσικής ναυτικής βάσης, θα πρέπει να είναι ξεκάθαρο.
Χωρίς τέτοια μέτρα, είπε ο Κίσινγκερ το 2014, η πορεία προς την αντιπαράθεση θα επιταχυνθεί.
Η Ουκρανία ήταν το τελευταίο ποτήρι που χρειαζόταν για να ξεπεραστεί η ρωσική δυσαρέσκεια για την επέκταση του ΝΑΤΟ προς τα σύνορά της. Ο τελευταίος προμαχώνας.
Όσα είχε πει ο Κίσινγκερ επικαλέστηκε και ο καθηγητής Μάζης
Κινεζική διπλωματία
Στο προσκήνιο μπαίνει η κινεζική διπλωματία, η οποία εν μέσω κρίσης κερδίζει χώρο να ασκήσει τις θέσεις της. Σε δήλωση του Υπουργείου Εξωτερικών την περασμένη εβδομάδα, το Πεκίνο αναζήτησε επιχειρήματα στην πρόσφατη παγκόσμια ιστορία.
«Όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες διέταξαν πέντε κύματα επέκτασης του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά, μέχρι το κατώφλι της Ρωσίας και ανέπτυξαν στρατηγικά όπλα κρούσης κατά παράβαση μιας υπόσχεσης που δόθηκε στη Ρωσία, σκέφτηκαν τις συνέπειες του να σπρώξει μια μεγάλη χώρα στον τοίχο;», αναφέρει.
Η κριτική της Κίνας για τα βήματα της Ουάσιγκτον συνεχίζεται με άλλα ερωτήματα:
Σεβάστηκαν οι Ηνωμένες Πολιτείες την κυριαρχία και την ακεραιότητα του Ιράκ, όταν εξαπέλυσαν στρατιωτική επίθεση στη Βαγδάτη βασισμένη σε αβάσιμες κατηγορίες;
Σεβάστηκαν οι Ηνωμένες Πολιτείες την κυριαρχία και την ακεραιότητα του Αφγανιστάν, όταν αμερικανικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη σκότωσαν αθώους ανθρώπους στην Καμπούλ και σε άλλες πόλεις;
Στον ΟΗΕ, η Κίνα δεν υποστήριξε την ένοπλη εισβολή της Ρωσίας και συνέχισε να ζητά μια διπλωματική έξοδο κατόπιν διαπραγματεύσεων. Στον ίδιο ΟΗΕ που συνεδρίασε για να συζητήσει την κατάσταση στην Ουκρανία το βράδυ της Τετάρτης 23 Φεβρουαρίου 2022 και στη μέση της συνάντησης, ανακάλυψε ότι ο πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν έδινε το πράσινο φως για την έναρξη της στρατιωτικής επίθεσης.
Ένα ερώτημα στον αέρα που επανέρχεται κατά καιρούς
Τον Μάρτιο του 2003 η κυβέρνηση των ΗΠΑ δήλωσε στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ ότι «η διπλωματία απέτυχε». Μετά την παρουσίαση ψευδών στοιχείων, σχετικά με ένα υποτιθέμενο πρόγραμμα όπλων μαζικής καταστροφής στο Ιράκ του Σαντάμ Χουσεΐν, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν κατάφεραν να πείσουν το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ.
Μόνο 4 από τις 15 παρούσες χώρες ψήφισαν υπέρ της στρατιωτικής επέμβασης στη χώρα. Παρά την ήττα τους στο διεθνές σώμα, οι Ηνωμένες Πολιτείες σχημάτισαν συνασπισμό με τις χώρες που κατάφεραν να συμφωνήσουν και προχώρησαν σε πόλεμο.
Τώρα, το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ ψήφισε ψήφισμα που καταδικάζει τη Ρωσία για την εισβολή της στην Ουκρανία και απαιτεί από τη χώρα να αποσύρει όλα τα στρατεύματα που έχει στη γειτονική χώρα αμέσως και άνευ όρων.
Από τις 15 χώρες του Συμβουλίου, 11 ψήφισαν υπέρ, συμπεριλαμβανομένης της Βραζιλίας, 3 απείχαν και μόνο μία ψήφισε κατά: η Ρωσία. Αλλά είναι ένα από τα πέντε μόνιμα μέλη, με δικαίωμα βέτο στο Συμβούλιο. Ως εκ τούτου, το ψήφισμα απορρίφθηκε.
Αλλά είναι όπως είπε ο Γάλλος διπλωμάτης. Κανείς δεν καταψήφισε. Η Κίνα δεν ευθυγραμμίστηκε με τη Ρωσία, αλλά για να αποφύγει την αντιπαράθεση προτίμησε να απέχει, όπως η Ινδία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.
Όμως οι δύο ιστορικές στιγμές ενισχύουν μια απελπισία στον παγκόσμιο μηχανισμό διαμεσολάβησης συγκρούσεων. Στο ενδεχόμενο να παίξει ο ΟΗΕ τον ρόλο για τον οποίο δημιουργήθηκε: να αποφύγει νέες στρατιωτικές αντιπαραθέσεις σε αυτόν τον πλανήτη μας.
Προφανώς, το είδος μας έχει μια ανεπανόρθωτη τάση αυτοκτονίας που βλέπει λύση στον πόλεμο και φαίνεται να πιστεύει ότι οι πόροι του πλανήτη είναι άπειροι.
