Τα μαθήματα που πήρε η Μόσχα από τον Πόλεμο του Κόλπου το 1991 και την επέμβαση στη Συρία το 2015 αποκαλύπτουν πολλά για τη στρατηγική, τις τακτικές και τα οπλικά συστήματα που θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει (ή να χρησιμοποιεί ήδη) στην Ουκρανία.
Η κύρια ιδέα της καταιγίδας της ερήμου κυριαρχεί στον σύγχρονο πόλεμο από τότε. Είναι σημαντικό ότι η Καταιγίδα της Ερήμου εξέθεσε τη στρατιωτική κατωτερότητα της Σοβιετικής Ένωσης, ειδικά την αεράμυνα και το στρατιωτικό της δόγμα, καθώς και το στρατιωτικό υλικό, καθώς μεγάλο μέρος των όπλων του Ιράκ ανήκε στιςσοβιετικές αγορές.
Ο πόλεμος του Κόλπου τελείωσε τον Φεβρουάριο του 1991 και η Σοβιετική Ένωση κατέρρευσε τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους, αλλά ο σοβιετικός στρατιωτικός μηχανισμός και η ασφάλεια έλαβαν υπόψη τα μαθήματα της Καταιγίδας της Ερήμου.
Τα μαθήματα από την καταιγίδα της ερήμου, βοήθησαν στην ανάπτυξη του σημερινού συγκροτήματος αναγνώρισης κρούσης της Ρωσίας.
Η ρωσική επέμβαση στη Συρία, επικεντρώθηκε κυρίως στην καταστροφή των δυνατοτήτων και των μαχόμενων σχηματισμών της αντιπολίτευσης κατά του Άσαντ, παρά στην κατοχή εδάφους. Το Κρεμλίνο πήρε την απόφαση να εμπλακεί άμεσα στη σύγκρουση στη Συρία όταν, στα τέλη του καλοκαιριού και στις αρχές του φθινοπώρου του 2015, οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης απέκτησαν επαρκείς δυνατότητες και ορμή για να πιέσουν τη Δαμασκό και να προσπαθήσουν να απομακρύνουν τον Μπασάρ αλ Άσαντ.
Εστιάζοντας στην αεροπορική δύναμη, τα πυραυλικά πλήγματα και τα μη επανδρωμένα συστήματα, η ρωσική ειδική ομάδα επικεντρώθηκε στη διάσπαση και την υποβάθμιση των στρατιωτικών σχηματισμών της αντιπολίτευσης.
Σημαντικό είναι να τονίσουμε ότι, όποτε χρειάζονταν χερσαίες δυνάμεις, οι Ρώσοι στράφηκαν σε ιδιωτικές στρατιωτικές εταιρείες ή άλλους παράτυπους σχηματισμούς, περιορίζοντας όσο το δυνατόν περισσότερο την έκθεση ένστολων μελών των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων. Όπως και στις Ηνωμένες Πολιτείες, η ρωσική κοινή γνώμη φαίνεται να κάνει μια πολύ σαφή διάκριση μεταξύ των «στρατιωτών» που πεθαίνουν για την πατρίδα και των εργολάβων που υπέγραψαν και πήραν τα ρίσκα.
Οι Ρώσοι επίσης κατέδειξαν, ιδιαίτερα κατά την εκτόξευση πυραύλων κρουζ Kalibr από τον Στόλο της Κασπίας Θάλασσας, τις ρωσικές ικανότητες να πραγματοποιούν θανατηφόρα πλήγματα από πόρους που βρίσκονται εντός της ρωσικής επικράτειας. Το υποκείμενο της χρήσης των πλοίων της Κασπίας, ήταν να αποδειχθεί διακριτικά ότι οι βασικές ρωσικές ικανότητες δεν χρειαζόταν να αποσταλούν και να «εκτεθούν», αλλά μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν χωρίς φόβο αντιποίνων ή αντεπίθεσης.
Παρακολουθώντας τη ρωσική εκστρατεία να εξελίσσεται, ο Σεργκέι Ιβάνοφ, τότε υπουργός Άμυνας της Ρωσίας, εξέφρασε σε διάλογο ΗΠΑ-Ρωσίας το 2006 σχετικά με το πώς ο Ρωσικός στρατός μελετούσε προσεκτικά και μάθαινε από τις αμερικανικές εκστρατείες στο Ιράκ και το Αφγανιστάν. Η αποφυγή μεγάλης κλίμακας αναπτύξεων γης φαινόταν να είναι ένα από αυτά.
Δεν γνωρίζουμε αν οι Ρώσοι θα πάνε στην Ουκρανία ή αν οι εκτιμήσεις των ΗΠΑ είναι σωστές, ότι οι Ρώσοι θα επιδιώξουν να καταλάβουν και να ελέγξουν μεγάλα κομμάτια ουκρανικού εδάφους και να στείλουν προσωπικό και συστήματα στην Ουκρανία για να εμπλακούν σε στενή μάχη. Η εκστρατεία στη Συρία, ωστόσο, θα υποδείκνυε ότι εάν η ρωσική κυβέρνηση αποφασίσει να χρησιμοποιήσει στρατιωτική δύναμη κατά της Ουκρανίας, θα επικεντρωθεί σε επιδρομές μεγάλων αποστάσεων για την καταστροφή του ουκρανικού εξοπλισμού, ιδιαίτερα των αποθεμάτων drones, και θα προσπαθήσει να διαλύσει οργανωμένους στρατιωτικούς σχηματισμούς.
Η περίπτωση της Συρίας υποδηλώνει επίσης, ότι οι Ρώσοι θα προσπαθούσαν να αποφύγουν να περάσουν οι άνθρωποι τα σύνορα, όποτε είναι δυνατόν, και να κατευθύνουν πυρά από την άλλη πλευρά της γραμμής.
Αυτό θα μπορούσε να είναι μέρος του διαχωρισμού των κυρώσεων, για να υποδείξει στους Γερμανούς και σε άλλους, ότι η υπόσχεση, ότι οι οικονομικές και ενεργειακές κυρώσεις στη Ρωσία θα έρθουν μόνο εάν η Ρωσία «εισέβαλε», δηλαδή στείλει μεγάλους, οργανωμένους σχηματισμούς πέρα από τα σύνορα και ότι αυτό θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μια πιο περιορισμένη «εισβολή».
Η προετοιμασία των ουκρανικών ειδικών δυνάμεων για αντάρτικο πόλεμο ή η υπόθεση ότι τα Javelins που προμήθευσαν οι ΗΠΑ θα χρησιμοποιηθούν εναντίον ρωσικών αρμάτων μάχης και τεθωρακισμένων οχημάτων που πραγματοποιούν γρήγορη εκτόξευση προς το Κίεβο, δεν πρόκειται να είναι αποτελεσματική ενάντια στον τύπο της εκστρατείας που χρησιμοποίησε η Ρωσία στη Συρία.
Οι δυτικές δυνάμεις και οι ΗΠΑ, περιμένουν μια χερσαία εκστρατεία για την κατάληψη εδάφους, αλλά το ρωσικό Γενικό Επιτελείο μπορεί να επιδιώκει να καταστρέψει τις ικανότητες, να αποθαρρύνει τον ουκρανικό στρατό και να δημιουργήσει συνθήκες για πολιτική αναταραχή. Και εάν οι επιχειρήσεις ξεκινήσουν σύντομα, τα είδη στρατιωτικής βοήθειας και εκπαίδευσης που θα χρειάζονταν θα έρθουν πολύ αργά.
Ωστόσο, στρατιωτικοί αναλυτές επισημαίνουν ότι η σημερινή συσσώρευση της Ρωσίας κατά μήκος της Ουκρανίας, είναι διαφορετική από τις προηγούμενες, είναι πολύ πιο σοβαρό και περιεκτικό. Η Μόσχα χρησιμοποιεί όλα τα εργαλεία καταναγκασμού και επιβολής που διαθέτει στο οπλοστάσιό της.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες, υπέθεσαν ότι η Ρωσία θα φοβόταν τους κινδύνους να πάει στη Συρία. Αυτό, είναι ένα λάθος που δεν πρέπει να επαναληφθεί όταν πρόκειται για την Ουκρανία.
Ο Πούτιν δεν πλήρωσε ποτέ πραγματικό τίμημα για την επιθετικότητά του, και όσοι τον έβλεπαν ως απλά έναν σκληρό ( κατά μερικούς καιροσκόπο ), μπορεί σύντομα να διαπιστώσουν τι πέτυχαν το να είσαι πολύ αδύναμος.
