Μια νέα έκθεση του Πενταγώνου για τις απειλές στο διάστημα, προειδοποιεί ότι η Κίνα και η Ρωσία αναπτύσσουν και οι δύο δυνατότητες να απειλήσουν την εξέχουσα θέση των ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένων λέιζερ που θα μπορούσαν να στοχεύσουν και να καταστρέψουν αμερικανικούς δορυφόρους, για την κατάρριψη εχθρικών αεροσκαφών ή εισερχόμενων βαλλιστικών πυραύλων.
Σύμφωνα με το cnn, η έκθεση λέει ότι τόσο το Πεκίνο όσο και η Μόσχα «πιθανότατα» επιδιώκουν «όπλα λέιζερ για να διαταράξουν, να υποβαθμίσουν ή να καταστρέψουν τους δορυφόρους και τους αισθητήρες τους».
Κίνα
Η Κίνα ανακοίνωσε σχέδια να εξοπλίσει το μαχητικό stealth J-20 με όπλα λέιζερ, μια κίνηση που θα ενίσχυε σημαντικά την ικανότητά της αέρος-αέρος και ακόμη και πιθανώς, να της δώσει αμυντικές δυνατότητες έναντι υπερηχητικών όπλων.
Τα όπλα λέιζερ προσφέρουν πολλά πλεονεκτήματα έναντι των βλημάτων, συμπεριλαμβανομένων των στιγμιαίων χτυπημάτων, της ακριβούς στόχευσης και της κλιμακούμενης ισχύος ανάλογα με τις απαιτήσεις της αποστολής.
Αν και έχουν υψηλό αρχικό κόστος, είναι οικονομικά αποδοτικά από τη στιγμή που καθιερωθούν, με αμελητέο κόστος ανά βολή. Τα μειονεκτήματα, ωστόσο, περιλαμβάνουν τεράστιες απαιτήσεις ισχύος, μείωση της ισχύος με την απόσταση και ευαισθησία στις ατμοσφαιρικές συνθήκες.
Σύμφωνα με το asiatimes, το 2020, ο στρατός της Κίνας ανακοίνωσε την απαίτησή του για αερομεταφερόμενο λοβό επίθεσης λέιζερ, το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την κατάρριψη εχθρικών αεροσκαφών ή εισερχόμενων βαλλιστικών πυραύλων. Εάν ήταν μια συσκευή που θα καθοδηγούσε μόνο όπλα ακριβείας (PGM) στους στόχους τους, θα είχε χαρακτηριστεί ως pod καθοδήγησης λέιζερ.
Άλλα κινεζικά όπλα λέιζερ περιλαμβάνουν το τυφέκιο επίθεσης λέιζερ ZKZM-500, το οποίο μπορεί να χτυπήσει στόχους έως και ένα χιλιόμετρο μακριά, να προκαλέσει στιγμιαία εγκαύματα και να αναφλέξει εύφλεκτους στόχους, και το LW-30, το οποίο είναι ένα σύστημα αεράμυνας που βασίζεται σε λέιζερ.
Ρωσία
Η Ρωσία ξεκίνησε το πρόγραμμα αερομεταφερόμενων όπλων λέιζερ τη δεκαετία του 1970, με σχέδια να χρησιμοποιήσει ένα λέιζερ τοποθετημένο σε αεροσκάφος ως αντιδορυφορικό όπλο. Οι δοκιμές με ένα τροποποιημένο αεροσκάφος Beriev A-60 ξεκίνησαν το 1981 και μετά από μεγάλη καθυστέρηση, το έργο αναβίωσε το 2003 με το όνομα Sokol-Eshelon. Από αυτό, αναπτύχθηκε το σύστημα λέιζερ 1LK222 για το A-60, για το οποίο ξεκίνησαν οι δοκιμές το 2009.
Το έργο A-60 βρίσκεται επί του παρόντος σε διαδικασία βαθύ εκσυγχρονισμού. Το 2016, ο πρώην αναπληρωτής υπουργός Άμυνας της Ρωσίας Γιούρι Μπορίσοφ, δήλωσε σε συνέντευξή του ότι οι εργασίες για τη βελτίωση των τακτικών και τεχνικών πτυχών του A-60 ήταν σε εξέλιξη και ότι οι δοκιμές εδάφους και πτήσης του όπλου συνεχίζονταν.
Η Ρωσία έχει επίσης αναπτύξει τα χερσαία όπλα λέιζερ SLK 1K11 Stiletto, Sanguine και 1K17 Szhatiye, καθώς και το όπλο λέιζερ με βάση το πλοίο Aquilion τη δεκαετία του 1980. Προορίζονταν να τυφλώσουν εχθρικά ηλεκτρο-οπτικά συστήματα, καθώς η τεχνολογία λέιζερ εκείνη την εποχή δεν ήταν αρκετά ισχυρή για να καταστρέψει στόχους. Όπως και με το A-60, η Ρωσία θα μπορούσε να ξαναρχίσει την ανάπτυξη αυτών των πρωτοτύπων εάν η χρηματοδότηση το επιτρέψει.
ΗΠΑ
Οι ΗΠΑ έχουν τοποθετήσει το YAL 1A Airborne Laser , με τις πρώτες δοκιμές του όπλου να πραγματοποιούνται το 2002. Η συσκευή είναι τοποθετημένη σε ένα τροποποιημένο Boeing 747-400F και σχεδιάστηκε για να καταρρίπτει τακτικούς βαλλιστικούς πυραύλους, στη φάση της πτήσης ώθησης.
Το 2011, ωστόσο, το πρόγραμμα ακυρώθηκε λόγω υπερβάσεων κόστους και περιορισμών σχεδιασμού. Το λέιζερ YAL 1A απαιτούσε ογκώδη εξοπλισμό και τεράστιες ποσότητες ενέργειας για να πραγματοποιήσει λήψη εκατοντάδων χιλιομέτρων, ενώ ξεπερνούσε την παραμορφωτική επίδραση της ατμόσφαιρας. Τελικά, ο σχεδιασμός κρίθηκε μη βιώσιμος και το πρωτότυπο καταργήθηκε το 2014.
Παρόλα αυτά, οι ΗΠΑ διερευνούν εκ νέου την έννοια των αερομεταφερόμενων όπλων λέιζερ. Η Lockheed Martin εργαζόταν στο έργο της Tactical Airborne Laser System , το οποίο είχε στόχο να τοποθετήσει ένα όπλο λέιζερ σε ένα μαχητικό αεροσκάφος το 2021, αλλά τώρα έχει καθυστερήσει για το 2023 λόγω τεχνικών προβλημάτων. Έχει σχεδιαστεί για να καταρρίπτει εισερχόμενους πυραύλους, συμπεριλαμβανομένων βλημάτων αέρος-αέρος και επιφανείας-αέρος.
Το concept art που κυκλοφόρησε από τη Lockheed Martin, δείχνει ένα πολύ μικρότερο σύστημα από το YAL 1A, το οποίο με τη σειρά του επιτρέπει πιο διασκορπισμένη, ευέλικτη απασχόληση και χαμηλότερες απαιτήσεις ισχύος. Για την τροφοδοσία του λέιζερ, θα χρησιμοποιηθεί ένα σύνολο μπαταριών ή πυκνωτών που φορτίζονται από τον κινητήρα του μαχητικού.
Η γρήγορη εμφάνιση υπερηχητικών όπλων μπορεί να είναι ο πραγματικός λόγος για τον οποίο η Κίνα, οι ΗΠΑ και η Ρωσία επανεξετάζουν τα προγράμματα όπλων λέιζερ τους. Τα υπερηχητικά όπλα πετούν με ταχύτητες 5 Mach ή μεγαλύτερες, για να αποφύγουν την τρέχουσα και προγραμματισμένη πυραυλική άμυνα.
Τα τρέχοντα συστήματα που βασίζονται σε πυραύλους, όπως το US Patriot PAC-3 ή το Terminal High Altitude Area Defense (THAAD), μπορεί να είναι αναποτελεσματικά έναντι υπερηχητικών απειλών και το υψηλό κόστος κάθε πυραύλου αναχαίτισης, τα καθιστά δυνητικά ανέφικτες μακροπρόθεσμες επιλογές.
Επομένως, τα όπλα λέιζερ που τοποθετούνται σε προαιρετικά επανδρωμένα μαχητικά αεροσκάφη, μπορεί να είναι καλύτερες αμυντικές επιλογές από τα συστήματα που βασίζονται σε πυραύλους, λόγω της ικανότητάς τους να χτυπούν στιγμιαία και το αμελητέο κόστος ανά βολή. Αποφεύγουν επίσης τις τεράστιες απαιτήσεις ισχύος των επίγειων λέιζερ και παρέχουν τακτική και λειτουργική ευελιξία με την τοποθέτηση τους σε κινητές πλατφόρμες.
