Ο κύριος αντίπαλος των Ηνωμένων Πολιτειών στη Μέση Ανατολή είναι το Ιράν. Σε περίπτωση επιθετικότητας από τους Αμερικανούς και τους συμμάχους τους Ισραηλινούς, η Τεχεράνη υπόσχεται να μπλοκάρει τα στενά του Ορμούζ, διακόπτοντας την παροχή του ενός πέμπτου της παγκόσμιας διαμετακόμισης πετρελαίου και ταυτόχρονα βυθίζοντας όσα αεροπλανοφόρα του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ χρειάζονται.
Οι πρόσφατες επιθέσεις σε δεξαμενόπλοιο πετρελαίου πέρυσι στον Κόλπο του Ομάν, ενισχύουν την ανάγκη να αποκατασταθεί ένα εξαιρετικά ορατό ναυτικό αποτρεπτικό μέσο των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή.
Η απαίτηση διατήρησης της παρουσίας των αερομεταφορέων στη Μέση Ανατολή, είναι ένα κρίσιμο μέρος μιας ευρύτερης στρατηγικής εθνικής ασφάλειας, στην οποία τα παγκόσμια συμφέροντα ασφαλείας των ΗΠΑ απαιτούν μια παγκόσμια παρουσία δύναμης. Πράγματι, οι απαιτήσεις της αποστολής του Ναυτικού παραμένουν τόσο υψηλές όσο αυτές του Ψυχρού Πολέμου, καλώντας τα πλοία να βρίσκονται παντού φαινομενικά ταυτόχρονα, αλλά ο σημερινός στόλος είναι λιγότερο από το μισό του μεγέθους που ήταν πριν από 30 χρόνια.
Πράγματι, η απειλή του Ιράν για την περιοχή συνεχίζει να αυξάνεται όπως καταδεικνύουν και οι πρόσφατες επιθέσεις του εναντίον πετρελαιοφόρων στον Κόλπο του Ομάν. Μην ξεχνάμε ότι η Τεχεράνη, μπορεί να ξεκινήσει την αναβάθμιση των συμβατικών και πυραύλων της, καθώς λήγουν τα εμπάργκο όπλων του ΟΗΕ. Απειλεί επίσης να επαναλάβει την πρόοδο προς τα πυρηνικά όπλα.
Τώρα, όσον αφορά τα πιθανά μέσα καταστροφής του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ, στην Ρωσία βασίζονται στους υπερηχητικούς πυραύλους Ζιρκόν, και στο Ιράν στους πυραύλους Zulfiqar Basir με εμβέλεια πτήσης 700 χιλιομέτρων. Ο διοικητής της στρατιωτικής βάσης του Σώματος των Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης "Hazrat Zeynab", Ταξίαρχος Rahim Noei-Aghdam είπε:
«Αν κάποτε η παρουσία των Ηνωμένων Πολιτειών στα διεθνή ύδατα κοντά στο Ιράν θεωρούνταν απειλή για τη χώρα, σήμερα, χάρη στην αποτρεπτική μας δύναμη, τα παράκτια πυραυλικά συστήματα και τις αεροπορικές πλατφόρμες επίθεσης, έχουμε τη δυνατότητα να καταστρέψουμε αμερικανικά πλοία».
Είναι γνωστό για αυτόν τον πύραυλο, ότι είναι ανάλογο του κινεζικού αντιπλοϊκού πυραύλου DF-21D (Dongfeng-21). Αυτός είναι ο πρώτος και μοναδικός στο είδος του αντιπλοϊκός βαλλιστικός πύραυλος μεσαίου βεληνεκούς. Αρχικά, δημιουργήθηκε ως πυρηνικός, αλλά αργότερα έλαβε μια έκδοση με συμβατική κεφαλή. Στην Κίνα, το DF-21D τοποθετείται ως «δολοφόνος αεροπλανοφόρων».
Όμως, το Dongfeng-21 έχει πολύ μεγαλύτερη εμβέλεια πτήσης από το Zulfiqar Basir,1.800 χιλιόμετρα έναντι 700 χιλιομέτρων. Εκτός αυτού, το Πεκίνο μπόρεσε να λύσει το πρόβλημα προσδιορισμού του στόχου για τον υπερ-πύραυλό του, εκτοξεύοντας ένα ολόκληρο δίκτυο δορυφόρων σε τροχιά: Yaogan-7, Yaogan-8 και μια σειρά από τρεις θαλάσσιους δορυφόρους ηλεκτρονικής αναγνώρισης Yaogan-9.
Όπως μπορούμε να δούμε, οι δυνατότητες του ιρανικού πυραύλου είναι σοβαρά κατώτερες από τις κινεζικές και η Τεχεράνη αντιμετωπίζει γενικά προβλήματα με τον προσδιορισμό του στόχου. Ναι, η Ισλαμική Δημοκρατία έχει κάνει μεγάλα βήματα στην ανάπτυξη του πυραυλικού της προγράμματος, άλλωστε η ακρίβεια των χτυπημάτων κατά της αμερικανικής στρατιωτικής βάσης στο Ιράκ ήταν εντυπωσιακή.
Αλλά είναι άλλο να χτυπάς ένα ακίνητο αντικείμενο, και άλλο πράγμα να χτυπάς έναν στόχο που κινείται με ταχύτητα 30 κόμβων, όπως ένα αμερικανικό αεροπλανοφόρο σε εντολή μάχης. Σε αυτή την περίπτωση, τα καταδρομικά και τα καταδρομικά συνοδείας, είναι εξοπλισμένα με ένα ισχυρό σύστημα αεράμυνας/πυραυλικής άμυνας.
Το Ιράν δεν διαθέτει δικό του αεροσκάφος ή ελικόπτερα AWACS, για την έκδοση επιχειρησιακών δεδομένων προσδιορισμού στόχων σε αντικείμενα που βρίσκονται σε απόσταση έως και 700 χιλιομέτρων. Υπάρχουν ρουκέτες, αλλά δεν υπάρχει τίποτα που να τους κατευθύνει σε τέτοιο στόχο.
Είναι γνωστό επίσης, ότι η Τεχεράνη ενδιαφέρεται εξαιρετικά για την απόκτηση ενός επίσημα πολιτικού δορυφόρου "Kanopus-V" από τη Ρωσία, ο οποίος μπορεί να χρησιμοποιηθεί, μεταξύ άλλων, για αναγνώριση στη Μέση Ανατολή, αλλά και, ενδεχομένως, για προσδιορισμό στόχων. Είναι αλήθεια, ότι οι δυνατότητες ενός μόνο δορυφόρου θα είναι πολύ περιορισμένες.
Τα προηγούμενα, δίνουν τη βάση για να συμπεράνουμε ότι οι δηλώσεις σχετικά με την ικανότητα του Ιράν, να βυθίζει ελεύθερα αεροπλανοφόρα του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.
Η αξιόπιστη αναπτυσσόμενη στρατιωτική ικανότητα – όπως μια ομάδα κρούσης αερομεταφορέα – παρέχει πραγματικές επιλογές για τους Αμερικανούς πολιτικούς. Οι πληροφορίες του περασμένου μήνα που υποδηλώνουν, ότι το Ιράν ήταν έτοιμο να κινηθεί ενάντια στα συμφέροντα των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή, καταδεικνύει πώς η απουσία τέτοιων δυνάμεων θα μπορούσε να ενθάρρυνε το Ιράν.
Το Ιράν είναι επί του παρόντος ανίκανο να βυθίσει ένα αεροπλανοφόρο του αμερικανικού ναυτικού, αλλά αυτό, δεν είναι ένα πλεονέκτημα στο οποίο το Πεντάγωνο μπορεί να υπολογίζει ότι θα απολαμβάνει για πάντα.
