Ο Ιταλός υπουργός Άμυνας Lorenzo Guerini θεώρησε ότι η Λιβύη θα μπορούσε να είναι ένα παράδειγμα ποιοτικού άλματος που πρέπει να γίνει σε ευρωπαϊκό επίπεδο για να οικοδομηθεί μια πραγματική πολιτική άμυνας και ασφάλειας, δεδομένου ότι η απουσία ευρωπαϊκής ατζέντας για τη Λιβύη επέτρεψε σε άλλους να γίνουν σημαντικοί παράγοντες, όπως η Ρωσία και η Τουρκία.
Τόνισε ότι η Ρωσία παίρνει, ότι δεν είχε στο παρελθόν, αναφορικά με τις δύο ρωσικές βάσεις στη Συρία και τον ρόλο της στη Λιβύη, σημειώνοντας ότι η έλλειψη αυτού που χαρακτήρισε σκληρή δουλειά, πρωτοβουλία και φιλοδοξία από πλευράς ΕΕ, έχει ως συνέπεια ότι οι άλλα κράτη να δημιουργήσουν μια διεκδικητική παρουσία γι 'αυτούς και να προσπαθούν να επιβάλουν τετελεσμένα για δικό τους όφελος.
Ο Υπουργός Άμυνας, ο οποίος μίλησε μετά από μια συνάντηση αφιερωμένη στη συζήτηση για το αφγανικό ζήτημα, θεωρεί ότι η άμεση ή έμμεση ξένη στρατιωτική παρουσία στη Λιβύη δεν αποτελεί στοιχείο που αντανακλά στην απόφαση για λύση στην ειρηνική πορείας της χώρας προς τις εκλογές, ενώ αναρωτιέται για το μέλλον της ιταλικής στρατιωτικής δέσμευσης , θεωρώντας ότι το ζήτημα στη Λιβύη είναι πολιτικό και διπλωματικό.
Τους φόβους του για τον ρωσικό και τον τουρκικό ρόλο στη Λιβύη μοιράστηκε με τον πρώην υπουργό Εσωτερικών της Ιταλίας, Μάρκο Μινίτι.
Σε άρθρο που δημοσιεύτηκε από τη γερμανική εφημερίδα "Die Welt", μίλησε για το ιταλο-λιβυκό μνημόνιο για τους μετανάστες και τον ρόλο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην περιοχή της Μεσογείου.
Απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με την αύξηση των μεταναστευτικών ροών ο Minniti είπε, ότι μετά το 2018 το ζήτημα της ανακατανομής και της εσωτερικής επανεγκατάστασης των μεταναστών προέκυψε ξανά, ωστόσο δεν είναι δυνατόν να βρεθεί συναίνεση μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών για την τροποποίηση της Συνθήκης του Δουβλίνου εάν οι Ευρωπαίοι δεν αντιμετωπίσουν πρώτα την αφρικανική πρόκληση, προσθέτοντας ότι ο ευρωπαϊκός διχασμός στις Βρυξέλλες έφερε τη Ρωσία και την Τουρκία στη Λιβύη, θεωρώντας την ως αδιανόητη ιστορική γεωπολιτική αλλαγή.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι οι ισορροπίες στη Μεσόγειο αλλάζουν και ότι πρέπει να αντιμετωπιστούν για δεκαετίες οι επιπτώσεις, δεδομένου ότι το πρόβλημα οφείλεται στην αποτυχία της Ευρώπης στην κρίσιμη περιοχή της Κεντρικής Μεσογείου.
Πρόσθεσε ότι η Ευρώπη θα πρέπει να προτείνει σύμφωνο για τη μετανάστευση και την οικονομική ανάπτυξη με τη Λιβύη και την Τυνησία και να τους καλέσει να εντείνουν τον πόλεμο εναντίον των διακινητών ανθρώπων, εκτός από τη λήψη επειγόντων μέτρων σε αυτό το πλαίσιο.
Θα είναι δύσκολο να διεξαχθούν εκλογές στη Λιβύη σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα, το οποίο θα οδηγήσει αναγκαστικά σε κλιμάκωση των εντάσεων και πάλι, με τη δυνατότητα να χωριστεί η Λιβύη σε δύο περιοχές ρωσικής και τουρκικής επιρροής, όπως συνέβη στην περίπτωση της Συρίας, και αυτό θα να είναι μια βαριά ήττα για την Ευρώπη και ένα άλλο Αφγανιστάν για τη Δύση
Η Ιταλία υπέρ του Ευρωστρατού χτυπάει καμπανάκι για τη Λιβύη
Από τα παραπάνω εύλογα αντιλαμβανόμαστε ότι η Ιταλία τάσσεται υπέρ της δημιουργίας του Ευρωστρατού, του στρατιωτικού βραχίονα της ΕΕ, ο οποίος θα τις επιτρέψει να μην παρακολουθεί απλά τις γεωπολιτικές εξελίξεις, αλλά να επιβάλλει αυτές, ανάλογα με τα συμφέροντα της.
Φαίνεται ότι Γαλλία και Ιταλία θα αποτελέσουν τις πρωτεργάτες χώρες στην τάχιστη δημιουργία του Ευρωστρατού.
Η τοποθέτηση του Ιταλού υπουργού ότι η παρουσία της Ρωσίας και της Τουρκίας στη Λιβύη αποτελεί αδιανόητη ιστορική γεωπολιτική αλλαγή, είναι άκρως ενδεικτική των προθέσεων της Ιταλίας να επανακάμψει σε Λιβύη, αλλά και στη Μεσόγειο, μετατρέποντας το παλαιό "Mare Νοstrum" σε " Europa Mare".
Η πρόβλεψη ότι στη Λιβύη είναι πολύ πιθανόν να μην διεξαχθούν εκλογές και η χώρα να μετατραπεί σε νέα Συρία χωρισμένη σε δύο περιοχές ρωσικής και τουρκικής επιρροής, από τον Ιταλό Υπουργό, αντανακλά τις ανησυχίες και τις φοβίες του για το μέλλον της χώρας αυτής αλλά και για την έλλειψη δυνατότητας επιβολής της βούλησης της ΕΕ.
Αντιλαμβάνεται τέλος ότι οι ΗΠΑ δεν σκοπεύουν να εμπλακούν στρατιωτικά στη Λιβύη, αφού δεν κάνει την παραμικρή μνεία σε αυτές και το ΝΑΤΟ.
Τα πράγματα αναφορικά με τον Ευρωστρατό αναμένουμε να εξελιχθούν και μάλιστα με γοργούς ρυθμούς από το νέο έτος, οπότε η Γαλλία θα αναλάβει την Προεδρία της ΕΕ, ενώ και η οικονομική ατμομηχανή της Ευρώπης θα έχει σχηματίσει κυβέρνηση.
Ωστόσο οι εξελίξεις στη Λιβύη τρέχουν και είναι πολύ πιθανό η αναβολή των εκλογών του Δεκεμβρίου να δρομολογήσει εξελίξεις, οι οποίες είναι πολύ πιθανόν να φέρουν την ΕΕ σε τετελεσμένα γεγονότα από στρατιωτικής άποψης, με την συνέχιση της παραμονής στρατιωτικών δυνάμεων και μισθοφόρων της Τουρκίας και της Ρωσίας, ύστερα από την διαφαινόμενη συμφωνία τους στο θέμα αυτό, όπως επισημάναμε σε προγενέστερο άρθρο μας
Η Τουρκία σημειωτέον συνεχίζει τη μεταφορά στρατιωτικών ενισχύσεων στη δυτική Λιβύη, παρά το γεγονός ότι η συμφωνία κατάπαυσης του πυρός με τη μεσολάβηση του ΟΗΕ ορίζει ότι πρέπει να αποχωρήσουν από τη Λιβύη, όλες οι στρατιωτικές δυνάμεις ξένων κρατών και οι μισθοφόροι που δρούν εκεί για λογαριασμό τους
Την ίδια ώρα η Ρωσία "τα γυρίζει" στο θέμα αποχώρησης ξένων δυνάμεων και μισθοφόρων από τη Λιβύη, με τον ΥΠΕΞ της, Σεργκέι Λαβρόφ να δηλώνει ότι «δεν είναι σημαντικό να αποσυρθούν ξένες δυνάμεις και μισθοφόροι από τη Λιβύη πριν ή μετά τις εκλογές του Δεκεμβρίου. Μάλλον η διαδικασία θα πρέπει να διεξαχθεί σταδιακά για να αποφευχθεί η διατάραξη της ισορροπίας δυνάμεων μεταξύ των δύο μερών στη σύγκρουση ».
