Τα αποτελέσματα του πολέμου του Ναγκόρνο-Καραμπάχ συνεχίζουν να διαμορφώνουν το συσχετισμό δυνάμεων στο Νότιο Καύκασο. Το καθεστώς κατάπαυσης του πυρός που δημιουργήθηκε ως αποτέλεσμα της ρωσικής διπλωματικής επέμβασης και της ανάπτυξης της ρωσικής ειρηνευτικής δύναμης στην περιοχή πλησιάζει στο τέλος της πρώτης εβδομάδας του.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ναγκόρνο–Καραμπάχ: Απλά μαθήματα πολεμικής οικονομίας
Ως αποτέλεσμα του πολέμου, το Αζερμπαϊτζάν πέτυχε μια σημαντική νίκη επί των αρμενικών δυνάμεων και κατέλαβε το συμβολικό αρμενικό προπύργιο της Σούσα. Το Μπακού και το Γερεβάν κατέληξαν επίσης σε συμφωνία που θα επιτρέψει στο Αζερμπαϊτζάν να επιστρέψει περιοχές που χάθηκαν κατά τη διάρκεια του πρώτου πολέμου του Καραμπάχ, εξαιρουμένου του διαδρόμου Λατσίν, καθώς και τελικά να δημιουργήσει μια συγκοινωνιακή σύνδεση μεταξύ της ηπειρωτικής χώρας του Αζερμπαϊτζάν και της Αυτόνομης Δημοκρατίας του Ναχτσιβάν, ένα αυτόνομο αζερικό κρατίδιο που συνορεύει με την Αρμενία, την Τουρκία και το Ιράν.
Η τελευταία εξέλιξη είναι στην πραγματικότητα ακόμη πιο σημαντική για τα εθνικά συμφέροντα του Αζερμπαϊτζάν από τα επιτεύγματα προπαγάνδας στον πόλεμο με τους Αρμένιους.
Η συμφωνία όχι μόνο θα επιτρέψει επιτέλους στο Αζερμπαϊτζάν να δημιουργήσει μια χερσαία διασύνδεση μεταξύ του κύριου εδάφους του Αζερμπαϊτζάν και της αυτόνομης περιοχής της χώρας, αλλά και να ενισχύσει την οικονομική και πολιτιστική συνεργασία με την Τουρκία, έναν παραδοσιακό σύμμαχο του Αζερμπαϊτζάν.
Η Άγκυρα, μαζί με τους Ισραηλινούς προμηθευτές όπλων, διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στη νίκη του Αζερμπαϊτζάν, παρέχοντας όπλα, πυρομαχικά, πληροφορίες και στρατιωτικούς συμβούλους και ειδικούς που βοήθησαν στην οργάνωση της στρατηγικής των Αζέρων στην προώθηση για το Καραμπάχ.
Εδώ και χρόνια, η Τουρκία διατηρεί το δόγμα «δύο κράτη, ένα έθνος» στις σχέσεις της με το Αζερμπαϊτζάν, ως μέρος του ευρύτερου ισχυρισμού ότι είναι ο επίσημος, στρατιωτικός και πνευματικός ηγέτης του λεγόμενου τουρκικού κόσμου και των μουσουλμάνων στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Κεντρικής Ασίας.
Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος βλέπει τον εαυτό του ως Σουλτάνο της Νεο-Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, δεν κρύβει τα τουρκικά σχέδια για προσάρτηση περιοχών της βόρειας Συρίας και του βόρειου Ιράκ, όπου η Άγκυρα έχει ήδη μόνιμη στρατιωτική παρουσία. Το Αζερμπαϊτζάν θεωρείται από τον Ερντογάν και τον κύκλο του ως λογικό και σημαντικό μέρος αυτού του έργου της Μεγάλης Τουρκίας. Επομένως, η τουρκική στρατιωτική παρουσία στο Αζερμπαϊτζάν και η περαιτέρω επέκταση των οικονομικών, πολιτικών και πολιτιστικών δεσμών μεταξύ των χωρών είναι ένα λογικό βήμα σε αυτό το σχέδιο. Κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών, η Άγκυρα έχει ανακοινώσει επανειλημμένα τα σχέδια για την κατασκευή ενός νέου σιδηροδρομικού δρόμου προς το Ναχτσιβάν. Τώρα, οι προετοιμασίες για την υλοποίηση αυτού του έργου πιθανότατα θα φτάσουν στο τέλος τους.
Ταυτόχρονα, υπάρχουν ορισμένοι παράγοντες που συχνά αγνοούνται από φιλο-τουρκικούς αναλυτές που καυχιούνται και προπαγανδίζουν για τη μεγάλη νίκη των Οθωμανών στο Καραμπάχ.
Πρώτα απ' όλα, ο έλεγχος της τόσο επιθυμητής από την Τουρκία χερσαίας διασύνδεσης με το Αζερμπαϊτζάν θα βρίσκεται υπό τον πλήρη έλεγχο των Ρώσων στο πλαίσιο της συμφωνίας διαμεσολάβησης της Μόσχας στη διαμάχη Μπακού-Γερεβάν. Ο έλεγχος της συγκοινωνιακής σύνδεσης μεταξύ Ναχτσιβάν και της ηπειρωτικής χώρας του Αζερμπαϊτζάν θα ασκηθεί από την Υπηρεσία Συνόρων της Ρωσικής Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Ασφαλείας (FSB). Ταυτόχρονα, η ρωσική ειρηνευτική δύναμη θα ελέγχει επίσης τον διάδρομο μεταξύ Ναγκόρνο-Καραμπάχ και Αρμενίας, και μεγάλο μέρος του εδάφους του Ναγκόρνο-Καραμπάχ, συμπεριλαμβανομένης της μεγαλύτερης περιφερειακής πόλης και πρωτεύουσας του Αρτσάχ (όπως αποκαλούν το Ναγκόρνο-Καραμπάχ οι Αρμένιοι), Στεπανακέρτ.
Οι ρωσικές δυνάμεις που υποστηρίζονται από ελικόπτερα μάχης, συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου, τεθωρακισμένα οχήματα BTR-80A και διάφορα θωρακισμένα οχήματα άλλων τύπων έχουν ήδη δημιουργήσει 25 σημεία παρατήρησης (18 μόνιμα και 7 προσωρινά) στην περιοχή.
Μία από τις θέσεις βρίσκεται στην πραγματικότητα στις πύλες της Σούσα. Επιπρόσθετα στο στρατιωτικό σώμα των 1960 στο Καραμπάχ, ο ρωσικός στρατός δημιούργησε επίσης ένα κέντρο συλλογής, με άλλα λόγια μια προσωρινή στρατιωτική βάση, στην αρμενική πόλη Γκόρις, κοντά στα σύνορα. Τα άρματα μάχης και τα πολλαπλά συστήματα εκτόξευσης πυραύλων που εντοπίστηκαν στην περιοχή δείχνουν ότι η επιχείρηση εκεί περιλαμβάνει πρόσθετα μέσα και δυνάμεις.
Η Μόσχα δημιουργεί επίσης ένα ειδικό ανθρωπιστικό κέντρο για το Καραμπάχ. Το κέντρο θα ελέγχεται από τη Ρωσία και θα επιβλέπεται από την FSB, περιορίζοντας έτσι την πιθανότητα λεηλασίας υλικών και προσωπικού ανθρωπιστικής βοήθειας για την περιοχή.
Λαμβάνοντας υπόψη τη βαθιά κρίση της σημερινής φιλοδυτικής Αρμενικής κυβέρνησης, με επικεφαλής το Νικόλ Πασινιάν, ο οποίος εξακολουθεί να κρύβεται σε κάποιο υπόγειο στο Γερεβάν, ο έλεγχος των εδαφών του Ναγκόρνο-Καραμπάχ, ο οποίος δεν έπρεπε να επιστραφεί στο Αζερμπαϊτζάν ως μέρος της συμφωνίας της 10ης Νοεμβρίου, στην πραγματικότητα μεταφέρθηκε στη Ρωσία.
Τώρα, η Ρωσία εγκατέστησε επίσημα στρατιωτική παρουσία στο κυρίαρχο έδαφος του Αζερμπαϊτζάν για τα επόμενα 5 χρόνια. Αυτός ο όρος μπορεί επίσης να παραταθεί βάσει της υπάρχουσας συμφωνίας.
Αυτή η άνευ προηγουμένου εξέλιξη για το σύγχρονο Νότιο Καύκασο προκάλεσε μερική ικανοποίηση στην Άγκυρα σηματοδοτώντας την πρώτη τουρκική απόπειρα προώθησης της ιδέας ανάπτυξης «τουρκικής ειρηνευτικής δύναμης» στην επίμαχη ζώνη, στο πλαίσιο του σχεδίου επέκτασης και προσάρτησης εδαφών.
Ωστόσο, το μόνο που πέτυχε ήταν το σχέδιο για τη δημιουργία ενός κοινού ρωσοτουρκικού κέντρου παρακολούθησης της κατάπαυσης του πυρός στο έδαφος του Αζερμπαϊτζάν.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Μαζικές παραιτήσεις στην Αρμενία - Τα ''βρόντηξε'' ο ΥΠΕΞ
Σύμφωνα με τον Ρώσο υπουργό Εξωτερικών, το κέντρο θα βρίσκεται στο τμήμα του εδάφους που δεν βρίσκεται κοντά στο Καραμπάχ και δεν έχουν προγραμματιστεί αποστολές. Η στάση του Αζερμπαϊτζάν, εξέπληξε δυσάρεστα τους Τούρκους αναλυτές και το επιτελείο του "Σουλτάνου", καθώς το Μπακού δεν υποστήριξε την ανάπτυξη τουρκικού στρατιωτικού προσωπικού ως "ειρηνευτική δύναμη" στο πεδίο.
Επιπλέον, το Μπακού επέδειξε μια απροσδόκητη ευαισθησία, αλλάζοντας το χρονοδιάγραμμα της απόσυρσης των Αρμενίων από την επίμαχη περιοχή. Σύμφωνα με την αρχική συμφωνία, η περιφέρεια Kalbajar επρόκειτο να μεταφερθεί στο Αζερμπαϊτζάν έως τις 15 Νοεμβρίου, ωστόσο ο κορυφαίος βοηθός του προέδρου του Αζερμπαϊτζάν Ιλάμ Αλίεφ, ανακοίνωσε ότι η προθεσμία παρατάθηκε έως τις 25 Νοεμβρίου.
Αυτά τα βήματα δείχνουν την ετοιμότητα της πλευράς του Αζερμπαϊτζάν για τις εποικοδομητικές ενέργειες στο πλαίσιο της υπάρχουσας συνεργασίας Γερεβάν-Μόσχας-Μπακού, ωστόσο αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι σε τελική ανάλυση, ο αρμενικός λαός πληρώνει το τίμημα και αυτή τη στιγμή καίει τις περιουσίες του προκειμένου να μην πέσουν στα χέρια του εχθρού.
Συνοψίζοντας, φαίνεται ότι ο κ. Αλίεφ δεν πρόκειται να αποπληρώσει μετατρέποντας το Αζερμπαϊτζάν σε επαρχία της Νεο-Οθωμανικής Αυτοκρατορίας του Ερντογάν. Σε αυτήν την περίπτωση, η στενότερη συνεργασία με τη Ρωσία, η οποία είναι επίσης σημαντικός εταίρος του Αζερμπαϊτζάν στους τομείς της οικονομίας και της ασφάλειας, είναι μια προφανής λύση.
Αυτό που μένει όμως, είναι ότι η θέληση του λαού έρχεται διαχρονικά σε τελευταία μοίρα και το σοφό ρητό «κράτα τους φίλους σου κοντά και τους εχθρούς σου κοντύτερα», αποδεικνύεται πιο αληθινό από ποτέ...
