«Κλάδος Ελαίας» είναι η ονομασία των Τούρκων για την εισβολή σε τμήμα της Συρίας. Η επιχείρηση δεν αποτελεί έκπληξη. Ο πρόεδρος Ερντογάν είχε αφήσει να υπονοηθεί από πέρυσι πως μια τέτοια ενέργεια ήταν πιθανή στο κουρδικό καντόνι της Συρίας, στο Αφρίν.
Με την εξαπόλυση μιας επίθεσης μεγάλης κλίμακας σ’ αυτό το μικρό κομμάτι συριακού εδάφους, μήκους 40 και πλάτους 30 χιλιομέτρων, γίνεται φανερό πως πλησιάζουμε στο τέλος του παιχνιδιού. Σο κάτω-κάτω την περιοχή δεν υπερασπίζεται παρά μια πολύ περιορισμένη δύναμη 10.000 ανδρών. Οι τουρκικές δυνάμεις θα έπρεπε να την καταλάβουν σε χρόνο ρεκόρ.
Διπλωματικές πηγές επιβεβαίωσαν στους Τάιμς της Ασίας ότι η τουρκική επίθεση έτυχε της έγκρισης των Ρώσων στρατηγών, μετά από μιαν επίσκεψη στην Μόσχα του Χακάν Φιντάν, του υπ. αριθμόν 2 των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών.
Εξάλλου, ο Αλντάρ Χαλίλ, συμπρόεδρος του Κινήματος για Μια Δημοκρατική Κοινωνία στο Αφρίν, μίλησε ξεκάθαρα για την στρατηγική της Μόσχας. Οι κουρδικές δυνάμεις της Συρίας δέχτηκαν ένα τελεσίγραφο κατά το Σαββατοκύριακο, δήλωσε ο κ. Χαλίλ. Παραδώστε τις θέσεις σας στην συριακή κυβέρνηση ή αντιμετωπίστε την οργή της Αγκύρας. Αποφάσισαν να παραμείνουν».
Αυτή η απόφαση πάρθηκε και μετά την εισήγηση των Ρώσων να κάνουν τουλάχιστον μια χειρονομία κατευνασμού προς την Άγκυρα. Το αμερικανικό σχέδιο για την στήριξη, χρηματοδότηση και στρατικοποίηση της συγκρότησης ενός κουρδικού κράτους στη βόρειο Συρία, κατά το πρότυπο της περιφερειακής κυβέρνησης του Κουρδιστάν στο Ιράκ, αποτέλεσε μιαν απαραβίαστη κόκκινη γραμμή για την Άγκυρα.
«Ζώνη Ασφαλείας»
Ακόμη και η προσφορά στον Ερντογάν της «Ζώνης Ασφαλείας» που διεκδικούσε, δεν ήταν αρκετή για να τον κατευνάσει –αφού «μια συνοριακή δύναμη» 30.000 ανδρών που ανήγγειλαν οι ΗΠΑ θα ήταν πάντοτε σε θέση να οργανώσει διεισδύσεις στη νοτιοανατολική Τουρκία σ’ ένα κοντινό μέλλον.
Στο εσωτερικό πεδίο, η Επιχείρηση Κλάδος Ελαίας ήταν μια επιτήδεια κίνηση του Ερντογάν. Ο τουρκικός εθνικισμός είναι πυρετώδης και επομένως η κοινή γνώμη στηρίζει την επιχείρηση. Για τον Τούρκο πρόεδρο είναι ένα εκλογικό λαχείο.
Ωστόσο, οι συνομιλίες με εμπειρογνώμονες αποκαλύπτουν πως δεν υπάρχει καμιά εγγύηση ότι η Άγκυρα έχει την στρατιωτική ικανότητα να στερεωθεί στο Αφρίν. Ο τουρκικός στρατός έχει χάσει σε μεγάλο βαθμό το ηθικό του, με τον αποκεφαλισμό του από τον Ερντογάν μετά το πραξικόπημα του 2016, που επιχειρήθηκε από μια ομάδα από τους κόλπους των ενόπλων δυνάμεων. Υπάρχει επίσης μια βαθιά υποψία μεταξύ των υψηλόβαθμών αξιωματικών ότι ο στρατός χρησιμοποιείται ως «τροφή για κανόνια».
Όσο η επιχείρηση θα παρουσιάζεται ως «υπεράσπιση της πατρίδας» ο στρατός θ’ αντέξει. Αλλά εάν εμπλακεί σ’ έναν αραβικό εμφύλιο χωρίς άκρη, ο Ερντογάν θα αρχίσει να αντιμετωπίζει προβλήματα ανυπέρβλητα. Και αν ο στρατός αποτύχει, η αξιοπιστία του θα γίνει κουρέλια. Η απειλή είναι εξαιρετικά πιθανή. Φανταστείτε αν, φοβούμενοι μήπως στο Αφρίν εγκατασταθεί ξανά ένας θύλακας αράβων Τζιχαντιστών, οι Σύροι Κούρδοι αποφάσιζαν να συμμαχήσουν με την Δαμασκό;
Υπό τις σημερινές συνθήκες, βρισκόμαστε μπροστά σε ένα αρκετά νόστιμο παράδοξο: Θα μπορούσαμε να έχουμε έναν Σύρο μη-θρησκευόμενο πρόεδρο, τον Μπάσερ ελ-Άσαντ, να επιβλέπει εξ αποστάσεως έναν σύμμαχο των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ, να συντρίβει μια μελλοντική βιομηχανία αναπαραγωγής Τζιχαντιστών.
Θυμηθείτε ότι ο Ερντογάν είναι στο έλεος της καλής θέλησης της Ρωσίας, μόλο που Μόσχα και Άγκυρα είναι σήμερα σε πλήρη ομοφωνία σε ένα θέμα-κλειδί, ότι η Ουάσιγκτον πρέπει να χάσει κάθε δυνατότητα επίδρασης στη Συρία.
Τα πράγματα θα ξεκαθαρίσουν την Δευτέρα (σήμερα) όταν η Ρωσία θα φιλοξενήσει στο Σότσι, το Συνέδριο του εθνικού διαλόγου της Συρίας. Στο Σότσι και όχι στην Γενεύη είναι η αίθουσα όπου θα αποφασιστεί το τέλος του πολέμου-μέσω εντολοδόχων στη Συρία.
Η Δαμασκός είναι παρούσα. Η Τεχεράνη επίσης. Η Άγκυρα θα μπορεί επίσης να είναι, εφόσον έχει υπό τον έλεγχό της τους δικούς της «μετριοπαθείς αντικαθεστωτικούς», που διατηρεί στην επαρχία Ιντλίμπ και θα τους φέρει στο Σότσι. Έτσι η Μόσχα ήταν ευτυχής να στηρίξει τον Κλάδο Ελαίας. Μια μέρα μετά την έναρξη της επίθεσης, η Ρωσία ανακοίνωσε τον τελικό κατάλογο των συμμετεχόντων στο Σότσι και η Τουρκία ήταν μέσα.
Στο τέλος του λογαριασμού, για το Κρεμλίνο, ο Ερντογάν συμμετέχει, αλλά βαδίζει στην κόψη του ξυραφιού. Δεν είναι πολύ πιθανό ότι η Μόσχα θυσιάζει ένα τμήμα πρώτης επιλογής της κτηματικής κληρονομιάς της Συρίας, όπως και τις με μεγάλη φροντίδα χτισμένες σχέσεις της με την Τεχεράνη και την Δαμασκό, για να φέρει η Άγκυρα στο Σότσι μια συμμορία Σουνιτών εξτρεμιστών.
«Τρομοκρατική Οργάνωση»
Η Άγκυρα, από της πλευράς της, ανακοίνωσε πως «οι επιχειρήσεις μας θα συνεχιστούν έως ότου η τρομοκρατική χωριστική οργάνωση YPG εκριζωθεί εντελώς από την περιοχή και τα σχεδόν τριάμισι εκατομμύρια Σύρων προσφύγων στην Τουρκία μπορούν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους, με πλήρη ασφάλεια.»
Από την άποψη της Αγκύρας, αυτό σημαίνει πως δεν θα υπάρξει κουρδικό μικρο-κράτος στην Συρία, υποστηριζόμενο από τις ΗΠΑ. Άσχημα νέα για τις «συριακές δημοκρατικές δυνάμεις» (SDF) που εκπαιδεύτηκαν από τις αμερικανικές ειδικές δυνάμεις και ποντάρισαν στο παιχνίδι της Ουάσιγκτον για βαλκανιοποίηση της Συρίας.
Σαν να μην αρκούσε αυτό, οι SDF κατηγορούν τώρα τους Ρώσους για προδοσία. Το Νότιο Αρχηγείο του ΝΑΤΟ είναι σε πλήρη σύγχυση, με τα ερωτηματικά για την τύχη της βάσης του Ιντσιρλίκ στην Τουρκία. Οι ΗΠΑ έχουν ανάγκη της τουρκικής συνεργασίας για την χρήση της.
Το ΝΑΤΟ έχει ανάγκη την Τουρκία και για την πρόσβαση στην Μαύρη Θάλασσα, για κάθε μελλοντική επιχείρηση εναντίον της Ρωσίας και στην Κριμαία. Αυτό που είναι απολύτως βέβαιο είναι πως οι τρείς του Σότσι –η Ρωσία, το Ιράν και η Τουρκία – είναι όλοι σύμφωνοι πως η Ουάσιγκτον δεν θα έχει καμιάν επιρροή στην Συρία.
Στο τελευταίο αυτό κεφάλαιο του Νέου Μεγάλου Παιχνιδιού, η Τουρκία βρίσκεται στο επίκεντρο. Θα εξαρτάται του λοιπού από την Ρωσία και το Ιράν για την ενέργεια και από την Μόσχα για την εγκατάσταση των αντιδραστήρων ηλεκτρικής ενέργειας και την παράδοση του αντιαεροπορικού πυραυλικού συστήματος S-400 στην Άγκυρα.
Το τουρκικό εμπόριο θα ανακαλύψει επίσης τον νέο δρόμο του μεταξιού, ή Πρωτοβουλία Ζώνης και Δρόμου, και την Ευρω-Ασιατική Οικονομική ΄Ενωση, του Ιράν, της Ρωσίας, της Κεντρικής Ασίας και της Κίνας. «Τράβα στην Ανατολή» -όχι, πήγαινε Δύση- θα είναι τώρα το σύνθημα.
