Πριν από μια εβδομάδα εκπρόσωποι της σερβικής κυβέρνησης και της εταιρείας Rosatom υπέγραψαν συμφωνία την κατασκευή του Κέντρου Πυρηνικών Τεχνολογιών, ενώ συμφώνησαν για τη δημιουργία ειδικής βάσης που θα φιλοξενήσει αυτό το έργο στη Σερβία.
Η συμφωνία συμφωνία υπεγράφη από τον Nenad Popovich, Πρόεδρο της Διακυβερνητικής Επιτροπής Συνεργασίας με τη Ρωσία και τον Evgeny Pakermanov, επικεφαλής της Rosatom Overseas JSC.
Τα επόμενα χρόνια, ένα Κέντρο Πυρηνικής τεχνολογίας με βάση συγκρότημα cyclotron και εγκαταστάσεις για την παραγωγή ραδιοφαρμάκων θα κατασκευαστεί στην επικράτεια της Σερβίας, αναφέρει η ιστοσελίδα About Serbia στα ρωσικά.
Παράλληλα με την παραγωγή ραδιοϊσοτόπων για ιατρικούς και βιομηχανικούς σκοπούς, η Σερβία θα καθιερώσει την παραγωγή ντοπαρισμένου πυριτίου για τη βιομηχανία, καθώς θα παρέχει υπηρεσίες για τον προσδιορισμό της σύνθεσης ορυκτών και μεταλλευμάτων.
Η συμφωνία είναι ασαφής και μιλά γενικά για πυρηνική τεχνολογία με εστιασμό σε ιατρικές έρευνες αλλά και άλλους τομείς οι οποίοι δεν κατονομάζονται επακριβώς επίτηδες.
Τι κρύβει όμως αυτό το νέο σχέδιο Ρωσίας-Σερβίας μετά την ύπαρξη και του κέντρου φυσικών καταστροφών στο Νις;
Ο παμπόνηρος Ρώσος πρόεδρος, εισάγει με αυτή την συμφωνία ουσιαστικά, τις βάσεις για κάτι ακόμα πιο επικίνδυνο για την ΕΕ, ειδικά το Βερολίνο, αλλά και τις αμερικανικές δυνάμεις στα Βαλκάνια.
Υπενθυμίζουμε ότι από το 2017, ΤΟ Υπουργείο Εξωτερικών της Ρωσίας έχει καλέσει την Αμερική να απομακρύνει περίπου 200 πυρηνικές κεφαλές από το έδαφος της Ευρώπης και συγκεκριμένα από 5 χώρες, διαφορετικά η Μόσχα θα ανέπτυσσε το δικό της ατομικό οπλοστάσιο εντός της ΕΕ.
Το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών είχε προειδοποιήσει ότι θα μπορούσε να ανακατανείμει το πυραυλικό οπλοστάσιο του σε «συμμαχικές χώρες», εάν οι ΗΠΑ δεν αποσύρουν ατομικές κεφαλές από την ηπειρωτική Ευρώπη.
Η χώρα που δύναται να δεχθεί σχεδόν άμεσα, ρωσικούς πυραύλους είναι η Σερβία, σύμφωνα με ειδική μυστική συμφωνία από το 2007 μεταξύ Μόσχας και Βελιγραδίου, και παρά τις ανακοινώσεις περί σερβικής «ουδετερότητας».
Ρωσικά κινητά συστήματα Iskander –Μ θα μετακινούνταν με μορφή προμήθειας «οπλικών συστημάτων» προς το Βελιγράδι, προσδίδοντας άνω των 500 χλμ εμβέλεια προς την υπόλοιπη Ευρώπη, σύμφωνα με άρθρα και σενάρια που ανάγονται από το 2007.
Η περιοχή αυτή σύμφωνα με παλαιότερες πληροφορίες αφορά μέρος κοντά στον σερβικό ποταμό Ντρίνα , αλλά και στα Βόρεια της Σερβίας, προκαλώντας «ανησυχία» στην Συμμαχία λόγω του εύρους του θανατηφόρου βεληνεκούς των ρωσικών πυραύλων .
Σε συνδυασμό με τα αντίστοιχα συστήματα που ευρίσκονται ήδη στο Καλίνινγκραντ , χώρες όπως η Γερμανία , Πολωνία, κά θα ευρίσκονταν μέσα στο βεληνεκές των ρωσικών πυραύλων οι οποίοι θα ελέγχονταν από Ρώσους ειδικούς.
Όποιος νομίζει ότι η Μόσχα δεν έχει σχέδιο μεταφοράς βαλλιστικών πυραύλων Iskander-M στην Σερβία, ως αντιστάθμισμα της παρουσίας αμερικανικών δυνάμεων και πυραύλων στην Πολωνία, αυτήν την δεδομένη περίοδο είναι εκτός πραγματικότητας.
