Η συνταγματική βάση, οι κυρίαρχες θέσεις και ο αραβικός ρόλος. Το τρίπτυχο που αποτελεί σημείο αναφοράς στη σκηνή της Λιβύης, με τα νήματα της να διαλύονται από τον εκπρόσωπο Αμπού Σαλάχ Σαλάμπι (Abu Salah Shalaby).
Σε μια συνέντευξη στο Al-Ain Al-Akhbar, ο Σαλάμπι, πρώην αντιπρόεδρος του αραβικού κοινοβουλίου, έθιξε το θέμα των διαφορών σχετικά με τη συνταγματική βάση, τη βάση για τις επερχόμενες εκλογές και την πορεία προς τη σταθερότητα.
Αναφέρθηκε επίσης στην πρόσφατη απόφαση της Βουλής των Αντιπροσώπων σχετικά με τον διορισμό κυρίαρχων θέσεων ως κλειδί για την επίτευξη της εξίσωσης των ενωτικών θεσμών, ενός από τους πυλώνες της σταθερότητας και της ενότητας στη Λιβύη.
Ο Σαλάμπι μίλησε επίσης για τον αραβικό ρόλο στην υποστήριξη της λύσης στη Λιβύη, επισημαίνοντας ότι υπάρχει εξάρτηση από μεγάλες αραβικές χώρες όπως η Αίγυπτος και η Σαουδική Αραβία.
Και προειδοποίησε για πάντα αρνητικές διεθνείς παρεμβάσεις που εμποδίζουν οποιαδήποτε συμφωνία μεταξύ των λιβυκών μερών.
Συνταγματικός κανόνας
Στην ίδια συνέντευξη, ο Σαλάμπι είπε ότι οι Λίβυοι πέτυχαν στο Κάιρο πολλές συναινέσεις σχετικά με τη συνταγματική βάση για τις εκλογές, αλλά εξακολουθεί να υπάρχει διαφωνία σε δύο σημεία που περιλαμβάνουν τους διπλούς υπηκόους και την υποψηφιότητα του στρατού.
Ο βουλευτής πρόσθεσε ότι κάθε κόμμα βλέπει τις λογικές δικαιολογίες που έδωσε για την τήρηση των όρων του στην παρούσα φάση.
Επεσήμανε ότι υπάρχουν προτάσεις από βουλευτές στο Συμβούλιο να σταλούν τα επίμαχα άρθρα που δεν συμφωνήθηκαν σε δημοψήφισμα μεταξύ των Λιβύων ή να αφήσουν το θέμα ανοιχτό χωρίς περιορισμούς ή να επιστρέψουν στις συνεδριάσεις στο Κάιρο, τη Γενεύη με στόχο την επίτευξη τελικής λύσης.
Ο Shalaby πιστεύει ότι δεν υπάρχει δικαιοσύνη στην κατανομή των θέσεων στη Λιβύη, η οποία ιστορικά αποτελείται από 3 περιοχές, θεωρώντας ότι δεν είναι δυνατόν δύο συγκρουόμενες περιοχές να κατέχουν θέσεις, ενώ αφήνουν την πληγείσα περιοχή χωρίς καν να προσφέρουν λύσεις.
Τόνισε την ανάγκη ένας από τους ανθρώπους της περιοχής Φεζάν να προεδρεύει στις κυρίαρχες θέσεις που εκπροσωπούν το κράτος, λέγοντας ότι «η σύγκρουση μεταξύ Ανατολής και Δύσης, η Φεζάν δεν είναι μέρος σε αυτήν, αλλά πληρώνει μόνο το τίμημα της σύγκρουσης».
Εξήγησε ότι «η πολιτική συμφωνία και η πρωτοβουλία πάνω στην οποία οικοδομήθηκε η Συμφωνία της Γενεύης βασίζεται στην ιδέα ότι εάν ο πρωθυπουργός είναι από τη Δύση, τότε ο Πρόεδρος του Προεδρικού Συμβουλίου είναι από την Ανατολή. Οι αντιπρόσωποι προέρχονται από το νότο και είναι η ίδια πρωτοβουλία που υιοθετήθηκε από τον καγκελάριο Ακίλα Σάλεχ (Aqila Saleh) πριν αποτύχουν οι εκλογές, και ως εκ τούτου πρέπει να διεξαχθούν εκλογές για την αλλαγή του σώματος.
Επεσήμανε ότι η ιδέα της δικαιοσύνης μεταξύ των τριών περιοχών βρίσκεται στο τραπέζι, συμπεριλαμβανομένης της συνταγματικής διαδικασίας, «ειδικά με την εσκεμμένη παραμέληση του νότου».
Επεσήμανε ότι «η νότια Λιβύη ζει άθλιες συνθήκες ζωής και η ηλεκτρική ενέργεια έχει διακοπεί λόγω της απουσίας των ανθρώπων του νότου από αυτά τα ιδρύματα και η παρουσία τους στα κέντρα λήψης αποφάσεων ανακουφίζει από το βάρος των γονιών και των παιδιών τους».
Κυρίαρχες θέσεις
Σχετικά με την ανακοίνωση της πρόθεσης του συμβουλίου να επαναδιορίσει τις κυρίαρχες θέσεις, ο Σαλάμπι θεώρησε ότι εάν δεν υπάρξει συντονισμός με τα διάφορα κόμματα, οποιαδήποτε αλλαγή θα είναι μια τρύπα στο νερό, ζητώντας την ανάγκη να γίνει σύμφωνα με τις προηγούμενες συμφωνίες στο Σκιράτ και τη Γενεύη.
Τόνισε επίσης την ανάγκη να τηρηθεί ατομική στάση σε περίπτωση αποτυχίας επίτευξης δεσμευτικής συμφωνίας για την ονομασία αυτών των θέσεων, διαφορετικά η προηγούμενη εμπειρία του συμβουλίου όταν άλλαξε τον διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας και δεν μπόρεσε ακόμη να ασκήσει τα καθήκοντά του θα επαναληφθεί.
Επεσήμανε ότι υπάρχει πρόταση να εργαστούν για τους σημερινούς κατεστημένους που είναι χωρισμένοι ανατολικά και δυτικά, να ενοποιηθούν οι θεσμοί, να ονομαστεί ένας από τους διαγωνιζόμενους για θέσεις και να οριστεί ο άλλος ως αναπληρωτής του ή σε άλλη θέση, έως ότου επιτευχθεί συμφιλίωση μεταξύ των μερών.
Αραβικός ρόλος
Στο πλαίσιο αυτό, ο Λίβυος βουλευτής τόνισε την ύπαρξη αραβικής και λιβυκής εξάρτησης από τις μεγάλες αραβικές χώρες, οι οποίες προσπαθούν όσο το δυνατόν περισσότερο να μειώσουν την ένταση και να υποστηρίξουν μέρος των σημαντικών συναντήσεων που οδηγούν σε σταθερότητα σε ορισμένες αραβικές χώρες.
Σημείωσε ότι δεν είναι δυνατό να βασιστεί κανείς πλήρως στο αραβικό σύστημα εργασίας χωρίς την αποτελεσματικότητα αυτών των χωρών με επιρροή, επισημαίνοντας ότι οι Λίβυοι βασίζονται στον αιγυπτιακό ρόλο, ο οποίος κατάφερε να διαλύσει ένα μεγάλο μέρος της λιβυκής κρίσης και πέτυχε πολλαπλές πολιτικές, στρατιωτικές και οικονομικές διαδρομές.
Και κατέληξε λέγοντας: «Ελπίζουμε ότι θα συνεχίσουν αυτή την προσπάθεια και έχουμε καταλήξει σε μεγάλη συναίνεση με τις προσπάθειες του αιγυπτιακού κράτους».
