Είναι γνωστό ότι ανέκαθεν η Τουρκία δεν ήταν χώρα στην οποία οι χριστιανοί ήταν ιδιαίτερα αγαπητοί, ενώ στο παρελθόν κυρίως Έλληνες και Αρμένιοι χριστιανοί έγιναν θύματα τουρκικών θηριωδιών, με περιτύλιγμα το εθνικιστικό συναίσθημα των Τούρκων.
Ένα αυξανόμενο κύμα εθνικισμού στην Τουρκία δημιουργεί προκλήσεις για τη χριστιανική μειονότητα της χώρας, η οποία αντιμετωπίζει κοινωνικές και θεσμικές πιέσεις, σύμφωνα με την World Watch List 2025 της Open Doors, αποκαλύπτει έγκριτο Διεθνές ΜΜΕ, επισημαίνοντας:
Η στάση του τουρκικού κράτους έναντι των χριστιανών σήμερα
Η ετήσια έκθεση αξιολογεί και κατατάσσει χώρες όπου οι χριστιανοί αντιμετωπίζουν τις περισσότερες διώξεις, αναλύοντας παράγοντες όπως οι κοινωνικές διακρίσεις, οι κυβερνητικοί περιορισμοί και η βία κατά των χριστιανικών κοινοτήτων.
Η λίστα παρακολούθησης Open Doors World Watch για το 2025 κατέταξε την Τουρκία μεταξύ των 50 χωρών όπου οι Χριστιανοί αντιμετωπίζουν τις περισσότερες προκλήσεις στην άσκηση της πίστης τους.
Τα φετινά ευρήματα για την Τουρκία υπογραμμίζουν ένα ανησυχητικό μείγμα πολιτιστικών, νομικών και κοινωνικών προκλήσεων που συνεχίζουν να περιθωριοποιούν τον χριστιανικό πληθυσμό.
Σύμφωνα με την έκθεση, παρά τη μακρά ιστορική παρουσία του Χριστιανισμού στην περιοχή, συχνά θεωρείται ως μια αρνητική δυτική επιρροή, μια αντίληψη που επιμένει ακόμη και μεταξύ των μετριοπαθών μουσουλμάνων και των κοσμικών Τούρκων.
Τα μέλη των χριστιανικών κοινοτήτων, όπως οι Έλληνες και οι Αρμένιοι Ορθόδοξοι πιστοί, θεωρούνται συχνά ως ξένοι.
Οι εκκλησίες τους αντιμετωπίζουν τακτικά γραφειοκρατικά εμπόδια και νομικές προκλήσεις με στόχο τον περιορισμό των θρησκευτικών τους πρακτικών.
Οι αρμενικές και οι ασσυριακές (συριακές) κοινότητες αντιμετωπίζουν αυξημένες πιέσεις στη νοτιοανατολική Τουρκία, όπου διασταυρώνονται εθνοτικές και θρησκευτικές εντάσεις.
Η εσωτερική μετανάστευση στην Τουρκία για θρησκευτικούς λόγους
Πολλοί Χριστιανοί από αυτές τις ομάδες έχουν εγκαταλείψει τις προγονικές τους περιοχές, μετακομίζοντας στη δυτική Τουρκία για να ξεφύγουν από τις συνεχιζόμενες εχθροπραξίες που συνδέονται με τους ανταγωνισμούς μεταξύ του τουρκικού στρατού και των κινημάτων αντίστασης των Κούρδων.
Αν και η μεταστροφή από το Ισλάμ στον Χριστιανισμό δεν είναι παράνομη, οι προσήλυτοι αντιμετωπίζουν έντονη οικογενειακή και κοινωνική πίεση, συμπεριλαμβανομένων των απειλών διαζυγίου, διακοπής της κληρονομιάς και αποκήρυξης.
Η έκθεση τόνισε τις διάχυτες καθημερινές διακρίσεις κατά των χριστιανών στην Τουρκία.
Η θρησκευτική πεποίθηση καταγράφεται στα τουρκικά δελτία ταυτότητας, επιτρέποντας μεροληψία εναντίον χριστιανών αιτούντων εργασία.
Οι προτεστάντες χριστιανοί, κυρίως συγκεντρωμένοι σε δυτικές παράκτιες πόλεις όπως η Κωνσταντινούπολη, αντιμετωπίζουν επίσης προκλήσεις.
Ενώ αυτά τα αστικά κέντρα είναι γενικά πιο φιλελεύθερα και κοσμικά, οι θύλακες του κοινωνικού συντηρητισμού και της ισλαμικής επιρροής εξακολουθούν να υποβάλλουν τους χριστιανούς σε εχθρότητα.
Οι αγροτικές και εσωτερικές περιοχές περιγράφονται ως ακόμη λιγότερο ανεκτικές.
Η προτεσταντική κοινότητα παραμένει ένας συγκεκριμένος στόχος, με αρκετούς ομογενείς χριστιανούς να υπόκεινται σε απαγορεύσεις εισόδου, αναγκάζοντάς τους να εγκαταλείψουν την Τουρκία.
Επιπλέον, οι χριστιανοί αιτούντες άσυλο και πρόσφυγες - πολλοί από τους οποίους είναι προσήλυτοι από το Ισλάμ - αντιμετωπίζουν εκτεταμένες διακρίσεις και κακοποίηση.
Αυτή η ομάδα περιλαμβάνει άτομα από χώρες όπως το Ιράν, το Αφγανιστάν και τη Συρία που διέφυγαν από διώξεις στις χώρες καταγωγής τους μόνο για να αντιμετωπίσουν περαιτέρω προκλήσεις στην Τουρκία.
Η έκθεση κατέγραψε αύξηση στοχευμένων επιθέσεων σε κτίρια εκκλησιών τον περασμένο χρόνο, μαζί με δύο αναφερόμενες δολοφονίες χριστιανών.
Πέραν όμως από τα στοιχεία της έκθεσης για το 2024, δεν υπάρχει ίσως ενδεικτικότερο παράδειγμα για τον τρόπο που αντιμετωπίζουν οι Τούρκοι τους χριστιανους, από την μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί από τον Ερντογάν.
Συμπερασματικά θα λέγαμε ότι ενώ οι γενικές στάσεις της κοινωνίας στην Τουρκία απέναντι στη χριστιανική κοινότητα παραμένουν σε μεγάλο βαθμό αμετάβλητες, τα υψηλά επίπεδα κοινωνικών και συστημικών διακρίσεων εξακολουθούν να αποτελούν σοβαρή ανησυχία.
