Ο γιατρός Richard Scolyer ήταν πλήρως αφοσιωμένος στη ζωή, όταν ξαφνικά έλαβε μια… θανατική καταδίκη.
Ως αθλητής αντοχής που αγωνιζόταν σε όλο τον κόσμο, βρισκόταν σε άριστη φυσική κατάσταση.
Ως ένας από τους κορυφαίους παθολόγους στον κόσμο για το μελάνωμα, του οποίου η πρωτοποριακή έρευνα έχει σώσει χιλιάδες ζωές, είχε ζήτηση.
Στα 56 του χρόνια, ο καθηγητής Richard Scolyer πετούσε. Η ζωή του, λέει, ήταν «πλούσια».
Και τότε, το πρωί της 20ής Μαΐου 2023, βρέθηκε να χάνει τις αισθήσεις του και να κλονίζεται στο πάτωμα ενός δωματίου ξενοδοχείου στην Πολωνία, πανικόβλητος και φοβισμένος.
Μια επέμβαση βιοψίας που έγινε στο Σίδνεϊ 12 ημέρες αργότερα θα επιβεβαίωνε το «χειρότερο των χειρότερων». Ήταν ένα επιθετικό γλοιοβλάστωμα 4ου βαθμού IDH-άγριας μορφής – μια διάγνωση σε τελικό στάδιο.
Έδιναν στον γιατρό ένα χρόνο ζωής
Για χρόνια προτού ο όγκος στον εγκέφαλό του τον ρίξει στο πάτωμα του δωματίου του σε ξενοδοχείο της Πολωνίας, η ιατρική συνδιευθύντρια του Scolyer στο Ινστιτούτο Μελανώματος της Αυστραλίας, Georgina Long, είχε ηγηθεί δοκιμών με τη χρήση μιας νέας κατηγορίας ανοσοθεραπευτικών φαρμάκων που είχαν θεαματικά αποτελέσματα σε ασθενείς με μελάνωμα.
«Βασικά αυτό που κάνει είναι να διεγείρει το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού σας να αναγνωρίζει τα καρκινικά κύτταρα και να τα σκοτώνει», εξηγεί ο Scolyer.
Είχαν μάθει ότι τα φάρμακα ήταν πιο αποτελεσματικά αν χορηγούνταν πριν από την αφαίρεση του όγκου. Σε 15 χρόνια, το ποσοστό πενταετούς επιβίωσης για το προχωρημένο μελάνωμα είχε αυξηθεί από 5% σε 55%.
Αλλά ενώ είχαν σημειωθεί πρόοδοι στα ποσοστά επιβίωσης του μελανώματος, η θεραπεία για το επιθετικό γλοιοβλάστωμα του Scolyer δεν είχε αλλάξει εδώ και 20 χρόνια.
«Βασικά αυτό το είδος όγκου εξαπλώνεται σαν ρίζες δέντρων που διατρέχουν τον εγκέφαλό σας. Αν κοιτάξεις στο μικροσκόπιο δεν μπορείς να δεις πού τελειώνει», λέει ο Scolyer.
«Έτσι δεν μπορείς ποτέ να το θεραπεύσεις με χειρουργική επέμβαση ή ακτινοθεραπεία. Αν προσπαθούσες να κόψεις ολόκληρο τον όγκο, δεν θα σου έμενε πολύς εγκέφαλος».
Η θεραπεία συνήθως επικεντρωνόταν στην παράταση της ζωής με χημειοθεραπεία και ακτινοβολία μέχρι την παρηγορητική φροντίδα και τον θάνατο.
Να σημειωθεί ότι αυτή η μορφή καρκίνου δεν έχει παραπάνω από ένα χρόνο ζωής.
Δοκίμασε το δικό του φάρμακο
Από τη στιγμή που έλαβε τις μαγνητικές τομογραφίες από την Πολωνία, η Long είχε αναλάβει δράση, συμβουλευόμενη τους παγκοσμίως κορυφαίους ειδικούς του Ινστιτούτου Μελανώματος και εκείνους σε όλο τον κόσμο.
Η Long είχε πρωτοστατήσει στην επιτυχή χρήση της ανοσοθεραπείας για ασθενείς με μελάνωμα των οποίων ο καρκίνος είχε εξαπλωθεί στον εγκέφαλο.
Η ίδια και η ομάδα της είχαν αναπτύξει ένα σχέδιο για μια ριζική θεραπεία για τον φίλο και συνάδελφό της επί 20 χρόνια. Θα έπαιρναν ό,τι είχαν μάθει από την ανοσοθεραπεία και θα το εφάρμοζαν στον καρκίνο του.
Δεν είχε δοκιμαστεί ποτέ πριν πουθενά, ήταν σοβαρά ριψοκίνδυνη και το διακύβευμα δεν θα μπορούσε να είναι υψηλότερο – υπήρχε 60% πιθανότητα οι παρενέργειες να τον σκοτώσουν. Αν προκαλούσε μεγάλο πρήξιμο στον εγκέφαλο, θα μπορούσε να τον σκοτώσει μέσα σε λίγες ημέρες.
Υπολόγισαν ότι μπορεί να υπήρχε 5% πιθανότητα να σωθεί η ζωή του- μπορεί να ήταν λιγότερο από 1%.
Για τον Scolyer, «φαινόταν ότι άξιζε τον κόπο να το δοκιμάσουμε».
Ελπίζοντας ότι ο όγκος δεν θα μεγάλωνε, θα καθυστερούσε τη χειρουργική επέμβαση απομάκρυνσης για όσο το δυνατόν περισσότερο, ώστε να δώσει στα φάρμακα την ευκαιρία να δράσουν.
Θα του χορηγούσαν ενδοφλεβίως έναν συνδυασμό τριών φαρμάκων ανοσοθεραπείας.
Δεκαπέντε ημέρες μετά την κρίση, άρχισε η πρώτη τετράωρη έγχυση στο νοσοκομείο Mater του Σίδνεϊ.
Η δεύτερη δόση καθυστέρησε λόγω παρενεργειών, όπως υψηλές θερμοκρασίες, εξάνθημα και υψηλά ένζυμα στο συκώτι του. «Στην αρχή έκανα πολλές [εγχύσεις] πολύ κοντά μεταξύ τους κάθε δύο εβδομάδες».
Μέσα σε όλα αυτά συνέχισε να τρέχει και να κάνει ποδήλατο.
Ένα μεγάλο και δύσκολο χειρουργείο
Είκοσι οκτώ ημέρες μετά την Κρακοβία, ο νευροχειρουργός Brindha Shivalingam με κρανιοτομή αφαίρεσε κομμάτια του όγκου σε μια εξάωρη επέμβαση. Αργότερα παραδέχτηκε ότι ήταν συναισθηματικό για εκείνη να χειρουργήσει έναν φίλο της.
Φρόντισε να μην πάρει «τον Ρίτσαρντ από τον Ρίτσαρντ».
Τα αποτελέσματα της παθολογίας έδειξαν ότι τα ανοσοποιητικά του κύτταρα είχαν ενεργοποιηθεί και ελπίζουμε να επιτίθενται στα κύτταρα του όγκου. «Ήταν ένα πρωτοφανές αποτέλεσμα», λέει ο Scolyer. Ένα πιθανό νέο σύνορο για τον καρκίνο του εγκεφάλου.
Παραμένει «ελεύθερος» από καρκίνο 1,5 χρόνο μετά
Ενάμισι χρόνο αφότου υποβλήθηκε σε μια παγκοσμίως πρώτη θεραπεία για το γλοιοβλάστωμα, ο Αυστραλός γιατρός, Richard Scolyer, παραμένει «ελεύθερος από τον καρκίνο».
Κανένα σημάδι υποτροπής ενάμισι χρόνο μετά
Η πειραματική θεραπεία του έγκριτου παθολόγου βασίζεται στη δική του πρωτοποριακή έρευνα για το μελάνωμα.
Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν έχει υπάρξει κανένα σημάδι υποτροπής.
Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα υπάρξει. «Απλά περιμένουμε και παρακολουθούμε και βλέπουμε αν υπάρχει υποτροπή. Θα το διαχειριστούμε αυτό εάν και όταν συμβεί».
Προς το παρόν όμως, «αισθάνομαι πολύ χαρούμενος που αυτός είναι ο δρόμος που ακολουθήσαμε».
