Η ρητίνη ενός δέντρου που αναπτύχθηκε από έναν αρχαίο σπόρο 1.000 ετών, ο οποίος βρέθηκε σε ένα σπήλαιο κοντά στην Ιερουσαλήμ, θα μπορούσε να είναι η πηγή ενός φαρμακευτικού βάλσαμου που αναφέρεται στη Βίβλο, σύμφωνα με μια νέα μελέτη.
Ο παράξενος σπόρος, μήκους περίπου 2 εκατοστών, ανακαλύφθηκε σε ένα σπήλαιο της ερήμου της Ιουδαίας στα τέλη της δεκαετίας του 1980 και χρονολογήθηκε μεταξύ 993 μ.Χ. και 1202 μ.Χ.. Μετά από χρόνια προσπάθειας καλλιέργειας του φυτού, οι ερευνητές ανέπτυξαν ένα δενδρύλλιο το οποίο ονόμασαν «Σεβά».
Η ανάλυση του DNA αποκάλυψε ότι το δέντρο ανήκει σε ένα μοναδικό είδος Κομμιφόρου που απαντάται στην Αφρική, τη Μαδαγασκάρη και την Αραβική Χερσόνησο και είναι γνωστό για τις αρωματικές ρητίνες κόμμι, αναφέρει ο Independent.
Οι ερευνητές υποψιάστηκαν ότι το «Σεβά» θα μπορούσε να είναι το «Ιουδαϊκό Βάλσαμο» ή «Βάλσαμο της Ιουδαίας», το οποίο καλλιεργούνταν αποκλειστικά στην περιοχή της ερήμου του νότιου Λεβάντε κατά τους βιβλικούς χρόνους.
Αναφορές στο «Βάλσαμο της Ιουδαίας» συναντάμε στη βιβλιογραφία της ελληνιστικής, της ρωμαϊκής-βυζαντινής και της μετακλασικής περιόδου μεταξύ του 4ου και του 8ου αιώνα μ.Χ..
Πολύτιμη ρητίνη - βάλσαμο
Η ρητίνη του δέντρου, που στα βιβλικά κείμενα ονομάζεται «τσόρι» (βάλσαμο), ήταν ιδιαίτερα πολύτιμη στον αρχαίο κόσμο και εξάγονταν σε όλη τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Προηγούμενες έρευνες έδειξαν ότι χρησιμοποιούνταν ως άρωμα, θυμίαμα, φάρμακο για τον καταρράκτη, αντίδοτο σε δηλητήρια, καθώς και στη διαδικασία της ταρίχευσης. Παρά την αξία του, φαίνεται να έχει εξαφανιστεί από την περιοχή του Λεβάντε μέχρι τον 9ο αιώνα.
Η νέα μελέτη DNA που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Communications Biology έδειξε ότι το «Σεβά» χρησιμοποιήθηκε πιθανώς κατά τους βιβλικούς χρόνους ως ρίζωμα πάνω στο οποίο καλλιεργήθηκε το αρωματικό δέντρο «Βάλσαμο της Ιουδαίας».
Ο σπόρος 1.000 ετών από τον οποίο φύτρωσε το δέντρο «Σεβά»
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα φύλλα του δενδρυλλίου έχουν βιολογικά ενεργές ενώσεις με αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες. Το «Σεβά» δεν έχει ακόμη παράγει άνθη και καρπούς, κάτι που οι ερευνητές ελπίζουν ότι θα τους βοηθήσει να το συγκρίνουν καλύτερα με σύγχρονα συγγενικά είδη. Υποθέτουν ότι το περιβάλλον όπου αναπτύσσεται τώρα μπορεί να μην ευνοεί την ανθοφορία και την αναπαραγωγή του.
«Παρά τους περιορισμούς αυτούς, η φύτρωση ενός αρχαίου σπόρου Κομμιφόρου από την έρημο της Ιουδαίας δείχνει για πρώτη φορά στοιχεία για την παρουσία του στην περιοχή αυτή πριν από περίπου 1.000 χρόνια και την πιθανή ταύτισή του με ένα ντόπιο δέντρο ή θάμνο, του οποίου η πολύτιμη ρητίνη “τσόρι” συνδέθηκε με φαρμακευτική χρήση στη Βίβλο», σημειώνουν οι ερευνητές.
