Ο Δρ Eben Alexander, Αμερικανός νευροχειρουργός και συγγραφέας, αισθάνθηκε «αναγεννημένος» αφού ξύπνησε όταν οι γιατροί σκέφτονταν να τερματίσουν τη μηχανική υποστήριξη που τον κρατούσε στη ζωή.
Τον Νοέμβριο του 2008, η ζωή του Δρ Alexander άλλαξε όταν άρχισε να υποφέρει από έναν «καυστικό πονοκέφαλο» ενώ εργαζόταν στο Γενικό Νοσοκομείο του Λίντσμπουργκ στη Βιρτζίνια.
«Μέσα σε λίγες ώρες, έπεσα σε κώμα. Ο νεοφλοιός μου, το τμήμα του εγκεφάλου που χειρίζεται όλες τις διαδικασίες της σκέψης, είχε σταματήσει να λειτουργεί», εξήγησε.
Οι γιατροί του διαπίστωσαν ότι μια βακτηριακή μηνιγγίτιδα προκαλούσε σοβαρή βλάβη στον εγκέφαλό του και έτσι τον έβαλαν σε κώμα για να βοηθήσουν στην ανάρρωσή του.
Οι πιθανότητες επιβίωσής του ήταν ελάχιστες έως μηδαμινές.
«Ο εγκέφαλος μου ήταν εντελώς αποσυνδεδεμένος, όμως ο εσωτερικός μου εαυτός εξακολουθούσε να υπάρχει σε πείσμα όλων των γνωστών νόμων της επιστήμης», είπε ο Δρ Alexander.
Σύντομα είχε αποδείξεις ότι τα περισσότερα πράγματα που πίστευε για τον «φυσικό κόσμο» ήταν λάθος.
«Για 7 ημέρες που βρισκόμουν σε κώμα, το συνειδητό μου ταξίδεψε σε πολλούς «κόσμους» - ο ένας πιο ξεχωριστός από τον άλλο - ένα ταξίδι πέρα από τον φυσικό κόσμο και ένα ταξίδι που, μέχρι τότε, σίγουρα θα το είχα απορρίψει ως αδύνατο», είπε ο Δρ Alexander.
Ο γιατρός ανέφερε πως αισθανόταν σαν να βρισκόταν σε μια «πρωτόγονη, αρχέγονη κατάσταση που ήταν σαν να ήταν θαμμένος στη γη», αλλά είχε επίγνωση αυτού, παρά το γεγονός ότι άκουγε και έβλεπε άλλες «οντότητες».
ο Δρ Alexander πρόσθεσε επίσης: «Αφού πέρασε ένα χρονικό διάστημα, το οποίο ωστόσο δεν μπορώ να προσδιορίσω με ακρίβεια, αντίκρισα ένα φως το οποίο κατέβαινα αργά από ψηλά, εκτοξεύοντας ασημένιες και χρυσές λάμψεις. Ήταν μια οντότητα που εξέπεμπε μια όμορφη και γαλήνια μελωδία».
«Το φως άνοιξε και ένιωσα να διαπερνάω μέσα από ένα σχίσμα και αντίκρισα μια κοιλάδα γεμάτη πλούσια βλάστηση, όπου καταρράκτες έτρεχαν σε κρυστάλλινες λίμνες. Αυτός ο κόσμος ήταν πολύ αόριστος. Ήταν τόσο ζωντανός, εκθαμβωτικός όσο η λάμψη από το φως του ηλίου και τόσο εκπληκτικός και γοητευτικός όπως η πρώτη αγάπη», τόνισε.
Ο Δρ Αλεξάντερ περιγράφει τον κόσμο που είδε ως «απέραντο, ποικίλο και κατοικημένο όπως η Γη», αλλά «τίποτα δεν είναι απομονωμένο, αποξενωμένο ή αποσυνδεδεμένο» εκεί, δηλώνοντας: «Τα πάντα είναι ένα».
Σε αυτόν τον κόσμο, συνάντησε μια ισχυρή θεότητα, που αναφέρεται ως Om, η οποία παρείχε παρηγοριά και αγάπη πέρα από τη γήινη κατανόηση.
«Δεν είχα ξαναδεί ποτέ πριν αυτή τη γυναίκα. Δεν ήξερα ποια ήταν. Ωστόσο, η παρουσία της ήταν αρκετή για να θεραπεύσει την καρδιά μου, να με κάνει ολόκληρο με έναν τρόπο που δεν ήξερα ποτέ ότι ήταν δυνατό. Το πρόσωπό της ήταν αξέχαστο».
Ακόμη περιέγραψε πως ένιωσε μια αφθονία συναισθημάτων.
Εν τω μεταξύ, πίσω στη Γη, βρισκόταν σε κώμα για μια εβδομάδα και δεν έδειχνε σημάδια βελτίωσης, μέχρι που οι γιατροί αποφάσισαν να διακόψουν την μηχανική του υποστήριξη και τότε ξαφνικά ανέκτησε τις αισθήσεις του.
«Τα μάτια μου άνοιξαν και επέστρεψα. Δεν είχα καμία ανάμνηση της επίγειας ζωής μου, αλλά ήξερα πολύ καλά πού είχα βρεθεί», εξήγησε.
«Η πλήρης ανάρρωση μου παραμένει μέχρι και σήμερα ένα θαύμα χωρίς να υπάρχει ιατρική εξήγηση πίσω από αυτήν», κατέληξε.
