Σε μια από τις πιο ισχυρές προέδρους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής , βάσει αποτελεσμάτων και όχι μόνο, εξελίσσεται η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, που χθες Πέμπτη επανεξελέγη από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για να κρατήσει το τιμόνι του εκτελεστικού οργάνου της Ευρωπαϊκής Ένωσης για πέντε ακόμα χρόνια.
Και όμως η Γερμανίδα πολιτικός που εμφανίστηκε σχεδόν από το πουθενά το 2019, καθώς αποτελούσε ουσιαστικό τον «λαγό» που έβγαλε από το καπέλο του ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν, κατάφερε το φαινομενικά ακατόρθωτο.
Επανεξελέγη από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με 401 θετικές ψήφους, 284 κατά και 55 αποχές. Ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα. Το 1999 ο τότε πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ρομάνο Πρόντι είχε εκλεγεί από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με 392 ψήφους υπέρ και 72 κατά. Εξαιρετικό ποσοστό, όμως είχε προηγηθεί η καταστροφική Κομισιόν του Ζακ Σαντέρ. Το 2004 η Ο Ζοζέ Μπαρόζο εξελέγη πρόεδρος της Κομισιόν με 413 ψήφους υπέρ και 251 κατά και πέντε χρόνια αργότερα, το 2009, επανεξελέγη με 382 ψήφους υπέρ και 219 κατά. Και ακολουθεί το 2014 ο… «οδοστρωτήρας» Ζαν - Κλοντ Γιούνκερ που εξελέγη με 422 ψήφους υπέρ και 250 κατά.
Αυτό που κατάφερε χθες η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν έχει ήδη γραφτεί στην ιστορία της ΕΕ. Δεν είναι απλώς η πρώτη γυναίκα πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, αλλά το τέταρτο πρόσωπο που αναλαμβάνει για δεύτερη πενταετία τα ηνία του εκτελεστικού οργάνου της ΕΕ, μετά από πολιτικούς όπως ο Βάλτερ Χάλσταϊν, ο Ζακ Ντελόρ και ο Ζοζέ Μπαρόζο.
Πώς τα κατάφερε; Επέλεξε να ισορροπήσει στη λεπτή γραμμή της πλειοψηφίας, παρά να συγκρουστεί. Η ομιλία της προέδρου φον ντερ Λάιεν στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο, λίγο πριν την έναρξη της μυστικής ψηφοφορίας, περιείχε όλα αυτά τα στοιχεία που θα μπορούσαν να προσελκύσουν ευρωβουλευτές από τους Σοσιαλιστές, μέχρι και ορισμένους της πολιτικής ομάδας των Ευρωπαίων Συντηρητικών και Μεταρρυθμιστών.
Τα πέντε προηγούμενα της προεδρίας της Γερμανίδας πολιτικού θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως κομβικά για την πορεία της ΕΕ. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή βρέθηκε αντιμέτωπη με σειρά προβλημάτων τα οποία προσπάθησε να αντιμετωπίσει, από κοινού με τα κράτη - μέλη, καθώς στις περισσότερες περιπτώσεις, οι αρμοδιότητες της Επιτροπής σταματούσαν εκεί ακριβώς που ξεκινούσαν τα προβλήματα. Πανδημία της Covid-19. Ταμείο Ανάκαμψης. Κοινό ευρωπαϊκό χρέος. Εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Ενεργειακή κρίση. Υβριδικές απειλές στα ανατολικά σύνορα της ΕΕ με μετανάστες από την υποσαχάρια Αφρική και τελικά πόλεμος στη Μέση Ανατολή.
Στους σοσιαλδημοκράτες υποσχέθηκε ότι θα ορίσει έναν Επίτροπο αρμόδιο για τη στεγαστική κρίση. Στους Πράσινους ότι θα η ΕΕ θα παραμείνει σταθερή στους στόχους της για την Πράσινη Συμφωνία, έστω και με ορισμένες τροποποιήσεις. Στους Φιλελεύθερους ότι θα ενισχύσει την ανταγωνιστικότητα της ευρωπαϊκής οικονομίας, μειώνοντας άμεσα το διοικητικό βάρος, ορίζοντας έναν Αντιπρόεδρο της Κομισιόν αρμόδιο για τη μείωση της γραφειοκρατίας. Στους κεντροδεξιούς του ΕΛΚ υποσχέθηκε έναν Επίτροπο Άμυνας και τη δημιουργία μιας ευρωπαϊκής αντιαεροπορικής ασπίδας, ενώ σε αυτούς που κάθονται δεξιότερα του ΕΛΚ, υποσχέθηκε ενίσχυση της Frontex και της Europol και την καλύτερη φύλαξη των εξωτερικών συνόρων και τον έλεγχο της μετανάστευσης. Παράλληλα, η απόφασή της να ορίσει έναν Επίτροπο αρμόδιο για τη Μεσόγειο Θάλασσα, ερμηνεύεται από ορισμένους στο Στρασβούργο ως μια προσπάθεια να προσεγγίσει την Τζόρτζια Μελόνι, καθώς στην επόμενη νομοθετική περίοδο στο ΕΚ θα χρειαστούν πολλές και διαφορετικές συμμαχίες ανάμεσα στις πολιτικές ομάδες.
Με την πλήρη στήριξη του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν θα ξεκινήσει, εντός των επόμενων εβδομάδων, να στέλνει επιστολές προς τις κυβερνήσεις των κρατών - μελών της ΕΕ, ζητώντας να προτείνουν τους και τις νέες Επιτρόπους που θα στελεχώσουν την επόμενη Κομισιόν στην οποία θα δημιουργηθούν πολλά νέα χαρτοφυλάκια, όπως για την αλιεία και τους ωκεανούς, για την αντιμετώπιση της στεγαστικής κρίσης, για τη Μεσόγειο Θάλασσα, για την ισότητα και την άμυνα.
