Η Antonya Cooper δήλωσε ότι ο γιος της Hamish είχε βιώσει «φρικτή ταλαιπωρία και έντονο πόνο» ως αποτέλεσμα του καρκίνου (στο τελευταίο στάδιο) και της «θηριώδους» θεραπείας του.
«Την τελευταία νύχτα του Hamish, όταν είπε ότι πονούσε πολύ, του είπα: “Θα ήθελες να σου αφαιρέσω τον πόνο;” και είπε: “Ναι, σε παρακαλώ, μαμά”», δήλωσε η 77χρονη σήμερα Cooper στο BBC Radio Oxford, σύμφωνα με τον Guardian.
«Και μέσω του καθετήρα, του έδωσα μια μεγάλη δόση μορφίνης που όντως έβαλε ήσυχα τέλος στη ζωή του».
Γιατί το ομολόγησε 40 χρόνια μετά
Η Cooper, παραδέχτηκε την πράξη της για να βοηθήσει τις προσπάθειες για την αλλαγή της νομοθεσίας σχετικά με την υποβοήθηση του θανάτου. Το να βοηθήσεις κάποιον να πεθάνει είναι παράνομο στην Αγγλία, αλλά τόσο ο Keir Starmer όσο και ο Rishi Sunak έχουν υποσχεθεί να δώσουν κοινοβουλευτικό χρόνο για να συζητηθεί το θέμα.
Το 2015, οι βουλευτές απέρριψαν με 330 ψήφους έναντι 118 τις κινήσεις για να επιτραπεί η υποβοήθηση του θανάτου. Αλλά η υποστήριξη για την αλλαγή έχει αυξηθεί σημαντικά τόσο μεταξύ των βουλευτών όσο και μεταξύ του κοινού. Οι δημοσκοπήσεις έχουν δείξει ότι το 75% του κοινού υποστηρίζει τη νομιμοποίηση της υποβοηθούμενης θανάτωσης.
Η Cooper είναι και η ίδια ετοιμοθάνατη και δήλωσε ότι η διάγνωσή της ενίσχυσε τις απόψεις της για την υποβοήθηση του θανάτου. «Δεν το κάνουμε στα κατοικίδιά μας. Γιατί να μην το κάνουμε στους ανθρώπους;», είπε.
Ο 7χρονος γιος της Cooper διαγνώστηκε σε ηλικία πέντε ετών με νευροβλάστωμα, έναν σπάνιο καρκίνο που προσβάλλει κυρίως τα παιδιά. Αρχικά του δόθηκε πρόγνωση τριών μηνών.
Μετά από 16 μήνες αντικαρκινικής θεραπείας στο νοσοκομείο Great Ormond Street, η ζωή του παρατάθηκε, αλλά έμεινε με μεγάλο πόνο, δήλωσε η μητέρα του.
«Ήταν σωστό και έπρεπε να το κάνω»
Η Cooper, ρωτήθηκε κατά τη διάρκεια της συνέντευξης στο Radio Oxford αν πιστεύει ότι ο γιος της γνώριζε ότι σκόπευε να βάλει τέλος στη ζωή του.
Η ίδια είπε: «Δεν ξέρω. Αισθάνομαι πολύ έντονα ότι στο σημείο που ο Hamish μου είπε ότι πονούσε και με ρώτησε αν μπορούσα να του αφαιρέσω τον πόνο, ήξερε, ήξερε τι επρόκειτο να συμβεί. Αλλά προφανώς δεν μπορώ να σας πω γιατί ή πώς, αλλά ήμουν η μητέρα του, αγαπούσε τη μητέρα του και τον αγαπούσα απόλυτα και δεν επρόκειτο να τον αφήσω να υποφέρει και νιώθω ότι πραγματικά ήξερε πού πήγαινε».
Και πρόσθεσε: «Ήταν σωστό και έπρεπε να το κάνω. Ο γιος μου αντιμετώπιζε την πιο φρικτή ταλαιπωρία και τον πιο έντονο πόνο, δεν επρόκειτο να τον αφήσω να το περάσει αυτό».
Είπε ότι καταλάβαινε ότι ενδεχομένως παραδεχόταν ανθρωποκτονία ή δολοφονία.
«Αν έρθουν 43 χρόνια αφότου επέτρεψα στον Hamish να πεθάνει ειρηνικά, τότε θα πρέπει να αντιμετωπίσω τις συνέπειες. Αλλά θα πρέπει να είναι γρήγορες, γιατί πεθαίνω κι εγώ», είπε η γυναίκα.
