Η Ευρώπη βρίσκεται αντιμέτωπη με την ενεργειακή κρίση, λόγω του πολέμου στην Ουκρανία και της ρήξης των σχέσεων με την Ρωσία και η ανεύρεση άλλων χωρών για την αναπλήρωση των ελλείψεων που αντιμετωπίζει σε φυσικό αέριο και πετρέλαιο θεωρείται πλέον επιτακτική.
Την περασμένη Πέμπτη ο φιλότουρκος πρωθυπουργός που ελέγχει την δυτική Λιβύη Αμπντούλ Χαμιντ Ντειμπά συζήτησε το ενδεχόμενο δημιουργίας αγωγού φυσικού αερίου από τη Νιγηρία προς την Ευρώπη και θα διέρχεται από τον Νίγηρα και τη Λιβύη.
Το σχέδιο
Σύμφωνα με την εφημερίδα ibyaobserver.ly, συζητήσεις πραγματοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια συνάντησης με τον Γενικό Γραμματέα της Αφρικανικής Οργάνωσης Παραγωγών Πετρελαίου (APPO), Omar Al-Farouq, ο οποίος επισκέπτεται την Τρίπολη για να συμμετάσχει στην Ενεργειακή και Οικονομική Σύνοδο Κορυφής του 2024, που έχει προγραμματιστεί για τις 13-14 Ιανουαρίου.
Κατά τη συνάντηση, στην οποία συμμετείχε ο Υπουργός Πετρελαίου και Φυσικού Αερίου Μοχάμεντ Αούν,συζητήθηκαν διάφορα θέματα, κυρίως η σύσταση της Αφρικανικής Ενεργειακής Τράπεζας για την υποστήριξη έργων πετρελαιοβιομηχανίας και τη χρήση της παραγωγής ανανεώσιμης ενέργειας στην ήπειρο.
Τα δύο μέρη τόνισαν τη σημασία της συνεργασίας μεταξύ των κρατών μελών για να επωφεληθούν από την κοινή τεχνογνωσία και τεχνολογία στη βιομηχανία πετρελαίου και φυσικού αερίου, εστιάζοντας στην καλή επικοινωνία και τη συμβολή των τεχνικών ιδρυμάτων των κρατών μελών.
Κατά τη διάρκεια της 44ης υπουργικής συνεδρίασης της Οργάνωσης Αφρικανών Πετρελαιοπαραγωγών (APPO), υπό την προεδρία του Υπουργού Ενέργειας του Μπενίν, ο Αούν υπογράμμισε τα γεωγραφικά πλεονεκτήματα της Λιβύης για την παραγωγή ηλιακής ενέργειας, οραματιζόμενος ένα μέλλον, στο οποίο η Λιβύη «γεφυρώνει το ενεργειακό χάσμα της Ευρώπης μέσω πράσινων διαδρόμων που εκτείνονται σε ξηρά και θάλασσα».
Σε μια πρωτοποριακή στρατηγική για τον μετριασμό των περιβαλλοντικών επιπτώσεων, η Λιβύη φιλοδοξεί να τερματίσει την περιβαλλοντικά επιζήμια πρακτική της καύσης αερίου έως το τέλος του 2025.
Αυτή η πρωτοβουλία αποτελεί μέρος μιας συνολικής περιβαλλοντικής πολιτικής, που έχει στόχο τη δραστική μείωση των εκπομπών μεθανίου και τη διευκόλυνση της μετάβασης σε μια κυκλική οικονομία άνθρακα(CCUS).
Η ουσία όμως παραμένει και αφορά το ποιος ευρίσκεται πίσω από αυτά τα σχέδια και τι επιδιώκει.
Η μόνη χώρα που μας έρχεται στο νου είναι η Τουρκία με τα σχέδια της για το Λιβυκό έδαφος και την λιβυκή ΑΟΖ, και κανένας άλλος
Είναι γνωστό πως η εξαγωγή υδρογονανθράκων αποτελεί την μοναδική πηγή χρημάτων για την πολύπαθη Λιβύη της οποίας η οικονομία έχει καταστραφεί από τον μακροχρόνιο εμφύλιο πόλεμο.
Το προηγούμενο χρονικό διάστημα η Τουρκία στήριξε στρατιωτικά τον Ντμπέϊμπα, προκειμένου να τον χρησιμοποιήσει πράγμα που έκανε, στην υπογραφή του πρόσφατου μνημονίου για εκμετάλλευση των κοιτασμάτων φυσικού αερίου σε θάλασσα και στεριά της Λιβύης μαζί με την Τουρκία.
Η Τουρκία στήριξε στρατιωτικά με τους φιλότουρκους μισθοφόρους που έχει στη Λιβύη το "εξαπτέρυγό της" Ντμπέϊμπα, προκειμένου να τον χρησιμοποιήσει, πράγμα που έκανε, στην υπογραφή του πρόσφατου μνημονίου για εκμετάλλευση των κοιτασμάτων φυσικού αερίου σε θάλασσα και στεριά της Λιβύης μαζί με την Τουρκία.
Συνεπώς ο Ερντογάν δημιούργησε το πρόσφορο έδαφος, στη βάση του αμοιβαίου κέρδους σημαντικού μέρους της ΑΟΖ για Λιβύη και Τουρκία, προκειμένου να φανεί ότι η Τουρκία ότι αποτελεί χώρα-πυλώνα εξασφάλισης σημαντικών κερδών για την όποια νέα κυβέρνηση της Λιβύης, που ήθελε προκύψει τόσο τώρα ως κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας, όσο και μετά τις εκλογές
