Το 2015, η Διάσκεψη των Κρατών Μερών στη Σύμβαση για τα Χημικά Όπλα όρισε την 30η Νοεμβρίου ως Ημέρα Μνήμης για όλα τα Θύματα Χημικών Πολέμων. Παρά την έναρξη ισχύος της σύμβασης στις 29 Απριλίου 1997, έχουν επαληθευτεί περιπτώσεις επιθέσεων με χημικά όπλα ήδη στον 21ο αιώνα.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο συριακός εμφύλιος πόλεμος, όπου η χρήση χημικών όπλων είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο και τον τραυματισμό χιλιάδων. Η Συρία προσχώρησε στη σύμβαση τον Σεπτέμβριο του 2013, λίγο μετά την επίθεση με αέριο σαρίν στην περιοχή Γούτα της Δαμασκού. Ένας συνασπισμός ομάδων δικαιωμάτων και νομικών εμπειρογνωμόνων αποκάλυψε σχέδια για τη δημιουργία ενός δικαστηρίου στη Χάγη ικανό να διώξει τους δράστες τέτοιων επιθέσεων παγκοσμίως. Από το 2018, σχεδόν κάθε χώρα στον κόσμο είχε είτε υπογράψει, είτε επικυρώσει είτε προσχωρήσει στη σύμβαση.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Οι Ρώσοι στέλνουν νέο πυρηνικό εξοπλισμό στο Ακουγιού -ΗΠΑ-ΝΑΤΟ θα συνεχίζουν να "σφυρίζουν αδιάφορα" για κυρώσεις κατά της Τουρκίας;
Μόνο τέσσερις χώρες δεν έχουν επικυρώσει ή υπογράψει ακόμη τη συνθήκη. Ενώ το Ισραήλ υπέγραψε τη σύμβαση τον Ιανουάριο του 1993, δεν ενσωμάτωσε κανένα από τα μέτρα του στην εθνική νομοθεσία κατά τη στιγμή της σύνταξης. Η Αίγυπτος, το Νότιο Σουδάν και η Βόρεια Κορέα δεν ταξινομούνται ως συμβαλλόμενα κράτη, με αποτέλεσμα ορισμένοι να εικάζουν ότι αυτές οι χώρες μπορεί να έχουν ακόμα παράνομα χημικά όπλα.
Σύμφωνα με επαληθευμένα στοιχεία από τον Οργανισμό για την Απαγόρευση των Χημικών Όπλων, από τις 193 πολιτείες και περιοχές που ψηφίζουν εν μέρει ή πλήρως τη νομοθεσία για να προσχωρήσουν στη Σύμβαση για τα Χημικά Όπλα, το 100% όλων των δηλωθέντων αποθεμάτων έχουν καταστραφεί και όλες οι μονάδες παραγωγής χημικών όπλων είτε έχουν αποσυναρμολογηθεί είτε επαναχρησιμοποιηθεί για ειρηνική χρήση.
Η Σύμβαση για τα Χημικά Όπλα, που προορίζεται ως προσθήκη στη Σύμβαση της Γενεύης, απαγορεύει την ανάπτυξη, παραγωγή, αποθήκευση και χρήση χημικών όπλων. Η συνθήκη που συντάχθηκε τον Σεπτέμβριο του 1992, ήταν ανοιχτή για υπογραφές από τις 13 Ιανουαρίου 1993 έως τις 29 Απριλίου 1997. Βασικές υποχρεώσεις για τα συμβαλλόμενα κράτη περιλαμβάνουν την αποχή από την ανάπτυξη, παραγωγή, απόκτηση, αποθήκευση ή διατήρηση χημικών όπλων, καθώς και τη μη μεταφορά τους άμεσα ή έμμεσα. Τα συμβαλλόμενα κράτη υποχρεούνται επίσης να μην χρησιμοποιούν χημικά όπλα και να μην βοηθούν, ενθαρρύνουν ή παρακινούν κανέναν να συμμετάσχει σε οποιαδήποτε δραστηριότητα που απαγορεύεται βάσει της Σύμβασης.
