Κόσμος 27.09.2023 - 11:32

Μπέπε Γκρίλο: Ποιος είναι ο Ιταλός που παρομοιάζουν τον Κασσελάκη οι εσωκομματικοί «εχθροί»;

Πολλά ιστορικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έχουν παρομοιάσει τον Στέφανο Κασσελάκη με τον Μπέπε Γκρίλο, τον Ιταλό κωμικό που ίδρυσε το κόμμα των «Πέντε Αστέρων» στην πατρίδα του

Πρόσωπα με μακρά διαδρομή στον ΣΥΡΙΖΑ και στην πολιτική ζωή του τόπου έχουν βγάλει από τα… θηκάρια τα μαχαίρια και έχουν επιδοθεί σε ανελέητες κόντρες με το «στρατόπεδο» του νέου προέδρου, Στέφανου Κασσελάκη. Ένας από τους χαρακτηρισμούς που χρησιμοποίησαν στελέχη όπως ο Γιώργος Σταθάκης και ο Νίκος Φίλης, ήταν ο «Μπέπε Γκρίλο».

Παρομοίασαν, δηλαδή, τον Στέφανο Κασσελάκη με τον Ιταλό πολιτικό, ο οποίος εμφανίστηκε στα κοινά της χώρας από το 2009 και έπειτα έχοντας διαγράψει νωρίτερα μια μεγάλη καριέρα ως κωμικός και συγγραφέας. Ποιος είναι, όμως, ο 75χρονος σήμερα, Μπέπε Γκρίλο;

Η βιογραφία του Μπέπε Γκρίλο

Ο Γκρίλο γεννήθηκε στη Γένοβα της Λιγουρίας στις 21 Ιουλίου 1948. Σπούδασε λογιστής αλλά δεν τελείωσε το πανεπιστήμιο. Μετά το γυμνάσιο, έγινε κωμικός τυχαία, αυτοσχεδιάζοντας έναν μονόλογο σε μια ακρόαση. Δύο εβδομάδες αργότερα, τον ανακάλυψε ο Ιταλός τηλεοπτικός παρουσιαστής Pippo Baudo . Ο Γκρίλο συμμετείχε στο βαριετέ Secondo Voi από το 1977 έως το 1978. Το 1979 συμμετείχε στο Luna Park του Enzo Trapani και στο βαριετέ Fantastico.

Στη δεκαετία του 1980 εμφανίστηκε στις εκπομπές Te la do io l'America (1982, τέσσερα επεισόδια) και Te lo do io il Brasile (1984, έξι επεισόδια), στις οποίες αφηγήθηκε τις εμπειρίες του από τις επισκέψεις του στις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Βραζιλία. Αυτό οδήγησε στην εμφάνισή του ως πρωταγωνιστή μιας άλλης παράστασης, που αναπτύχθηκε ειδικά για αυτόν, που ονομάζεται Grillometro ( Grillometer ). Το 1986, εμφανίστηκε σε μια σειρά βραβευμένων διαφημίσεων για μια μάρκα γιαουρτιού.

Λίγο αργότερα, οι παραστάσεις του άρχισαν να περιλαμβάνουν πολιτική σάτιρα που προσέβαλε ορισμένους Ιταλούς πολιτικούς. Το 1986 κατά τη διάρκεια της βραδινής τηλεοπτικής εκπομπής Fantastico 7 του Σαββάτου , επιτέθηκε στο Ιταλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα και στον αρχηγό του Μπετίνο Κράξι , τότε πρωθυπουργό της Ιταλίας , με την ευκαιρία της επίσκεψής του στη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας (ΛΔΚ). Ως συνέπεια, ο Γκρίλο ουσιαστικά εκδιώχθηκε από τη δημόσια τηλεόραση.

Εξορία από την τηλεόραση

Από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 οι εμφανίσεις του Grillo στην τηλεόραση έγιναν σπάνιες. σύμφωνα με τον Mark Franchetti , οι πολιτικοί προσβλήθηκαν από τα αστεία του. Όταν μια από τις εκπομπές του επετράπη να μεταδοθεί ζωντανά από τη RAI το 1993, απέκτησε μερίδιο ρεκόρ 15 εκατομμυρίων θεατών. Ο Γκρίλο συχνά κατηγορεί τη δημόσια ραδιοτηλεόραση RAI για «δημόσια χρηματοδότηση των κομμάτων» που την καταχρώνται για τις δικές τους προπαγανδιστικές ανάγκες.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Κοινωνία 27.09.2023 - 11:25 0

Ο Πορτοσάλτε δίκασε τον Κασσελάκη: «Δεν έχω δει άλλους πολιτικούς να έχουν τη σύζυγο από δίπλα, πρέπει να κοπεί αυτό το βιολί»

Ο Γκρίλο στόχευσε επίσης στο Ιταλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα , κάτι που τον οδήγησε άμεσα στο να έχει λιγότερη τηλεοπτική εμφάνιση μετά τα μέσα της δεκαετίας του 1980. Ο Γκρίλο επέκρινε επίσης τον Biagio Agnes, τότε διευθυντή του STET , για ανέντιμες επιχειρηματικές πρακτικές. Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, ο Γκρίλο ήταν γνωστός για την κωμωδία του κατά του κατεστημένου καθώς και για την καταγγελία των δημοσίων πολιτικών. Ενώ του έδωσε την προσοχή και την αρχή της πολιτικής του βάσης, τον οδήγησε επίσης άμεσα στην έλλειψη τηλεοπτικών εμφανίσεων.

Το 2007 συνεργάστηκε με την Ιταλίδα τραγουδίστρια Giorgia για το τραγούδι "Libera la mente", από το άλμπουμ της Stonata.

Παρά αυτή την εξορία, αποσπάσματα από τις πολιτικές συγκεντρώσεις του Κινήματος Πέντε Αστέρων του Γκρίλο μεταδίδονται συχνά στην τηλεόραση, ειδικά σε εκπομπές πολιτικών συζητήσεων. Στις 19 Μαΐου 2014, ο Γκρίλο επέστρεψε στην ιταλική δημόσια τηλεόραση, RAI για να συμμετάσχει στο δημοφιλές μεταμεσονύκτιο πολιτικό ντιμπέιτ Porta a Porta ως μέρος της εκστρατείας του για τις εκλογές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου το 2014 . Το πρόγραμμα προσέλκυσε τρία εκατομμύρια τηλεθεατές. Από τον Αύγουστο του 2015 , ο Γκρίλο εμφανίστηκε στη σκηνή στην Ιταλία και στο εξωτερικό. Τα θέματά του περιελάμβαναν τη χρήση ενέργειας, την πολιτική και εταιρική διαφθορά, τα οικονομικά, την ελευθερία του λόγου, την παιδική εργασία, την παγκοσμιοποίηση και την τεχνολογία.

Αναζητώντας άλλη διέξοδο, ο Γκρίλο στράφηκε τελικά στο διαδίκτυο. Αυτό ξεκίνησε όταν ο Γκρίλο συνάντησε έναν διευθυντή μιας μικρής εταιρείας Διαδικτύου ονόματι Τζιανρομπέρτο Κασαλέγτζιο. Επέκτεινε την επιρροή του σε ένα μεγαλύτερο κοινό με τον ιστότοπό του beppegrillo.it μόλις ο ιστότοπος κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 2005. Το Διαδίκτυο θεωρήθηκε ως μια εναλλακτική πηγή για μέσα που έρχονταν σε αντίθεση με τα κυρίαρχα μέσα. Ως εκ τούτου, ο Γκρίλο μπόρεσε να κερδίσει πολλούς οπαδούς που απογοητεύτηκαν από τα κύρια ιταλικά μέσα ενημέρωσης. Με την πάροδο του χρόνου, έγινε επίσης αντιληπτό ως το «αρχηγείο» του Κινήματος των Πέντε Αστέρων και ο κύριος κόμβος της δραστηριότητάς του, παρά ως φυσική τοποθεσία. Ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία του,αναγνωρίστηκε από Time ως ένας από τους ιστότοπους με τη μεγαλύτερη επιρροή μέχρι σήμερα. Παρά την επιτυχία του ιστότοπου, υπήρχαν πολλοί άλλοι ιστότοποι που χρησιμοποιήθηκαν για την ενίσχυση της υποστήριξης για το Grillo. Ένας τέτοιος ιστότοπος ήταν το Meetup, το οποίο χρησιμοποιήθηκε για να οργανώσει ράλι και εκστρατείες κάνοντας την πρόοδο του Γκρίλο ακόμα πιο εμφανή. Ο ιστότοπος χρησιμοποιήθηκε επίσης για να συζητηθούν οι πολιτικές θέσεις του Γκρίλο καθώς και οποιοδήποτε άλλο πολιτικά συνδεδεμένο θέμα που αναφέρεται στον Γκρίλο.

Από το 2014, ο Grillo διατηρούσε ένα blog στα ιταλικά, αγγλικά και ιαπωνικά που ενημερώνεται καθημερινά. Σύμφωνα με την Technorati , το blog κατατάσσεται ανάμεσα στα 10 με τις περισσότερες επισκέψεις στον κόσμο. Το 2008, ο The Guardian συμπεριέλαβε το blog του Grillo ανάμεσα στα πιο σημαντικά στον κόσμο. Συχνά λαμβάνει επιστολές από εξέχουσες προσωπικότητες όπως ο Antonio Di Pietro (πρώην Υπουργός Υποδομών της Ιταλίας), ο Fausto Bertinotti (πρώην Πρόεδρος της Ιταλικής Βουλής των Αντιπροσώπων), ο Renzo Piano και οι νικητές του βραβείου Νόμπελ , συμπεριλαμβανομένων των Dario Fo , Joseph E. Ο Στίγκλιτς , ο Δαλάι Λάμα και ο Μοχάμεντ Γιούνους. Καθώς ο Γκρίλο εμπλεκόταν όλο και περισσότερο στην ιταλική πολιτική, η χρήση του ιστολογίου του για τη μετάδοση ενός πολιτικού μηνύματος συνοδεύτηκε από έντονη έμφαση στο ρόλο του Ιστού ως προάγγελος νέων δυνατοτήτων για άμεση δημοκρατία και για μια δικαιότερη κοινωνία. , καθιστώντας τον Γκρίλο έναν από τους κορυφαίους εκλαϊκευτές του ψηφιακού ουτοπισμού στην Ιταλία. Από τα μέσα Δεκεμβρίου 2017, η αγγλική και η ιαπωνική έκδοση του ιστολογίου φαίνεται ότι δεν λειτουργούν οριστικά. Η τελευταία καταχώρηση στο αγγλικό τμήμα είναι από τον Νοέμβριο του 2015 και στα Ιαπωνικά από τον Οκτώβριο του 2011. Η ιταλική έκδοση, ωστόσο, συνεχίζει να ενημερώνεται καθημερινά.

Ο Γκρίλο έχει μιλήσει υπέρ ενός καθολικού βασικού εισοδήματος τόσο στο ιστολόγιό του όσο και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Πολιτική καριέρα

Ακτιβισμός

Την 1η Σεπτεμβρίου 2005, ο Γκρίλο χρησιμοποίησε χρήματα που δωρίστηκαν από αναγνώστες του ιστολογίου του για να αγοράσει μια ολοσέλιδη διαφήμιση στην ιταλική εφημερίδα La Repubblica , στην οποία ζήτησε την παραίτηση του τότε διοικητή της Τράπεζας της Ιταλίας Αντόνιο Φάζιο για την τραπεζική Antonveneta . σκάνδαλο. Τον Οκτώβριο του 2005, ο Time τον επέλεξε ως έναν από τους «Ευρωπαίους Ήρωες 2005» για στόχευση διαφθοράς και οικονομικά σκάνδαλα.

Στις 22 Νοεμβρίου 2005, ο Γκρίλο αγόρασε μια σελίδα στην International Herald Tribune , λέγοντας ότι τα μέλη του ιταλικού κοινοβουλίου δεν πρέπει να εκπροσωπούν πολίτες εάν έχουν καταδικαστεί για κάποιο έγκλημα, ακόμη και στον πρώτο βαθμό από τους τρεις διαθέσιμους στο ιταλικό σύστημα. Διατηρεί στο ιστολόγιό του έναν τακτικά ενημερωμένο κατάλογο μελών του ιταλικού κοινοβουλίου που έχουν καταδικαστεί και στους τρεις βαθμούς. Στις 26 Ιουλίου 2007, επετράπη στον Γκρίλο να μιλήσει στα μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στις Βρυξέλλες, όπου επέστησε την προσοχή στην κατάσταση της ιταλικής πολιτικής.

V κίνηση

Ο Γκρίλο έχει ηγηθεί πολλών εθνικών και διεθνών πολιτικών εκστρατειών. Στις 8 Σεπτεμβρίου 2007, διοργάνωσε μια "Εορτή της Ημέρας V" στην Ιταλία. το "V" σήμαινε vaffanculo ("fuck off"). Κατά τη διάρκεια του συλλαλητηρίου, πρόβαλε τα ονόματα 24 Ιταλών πολιτικών που είχαν καταδικαστεί για εγκλήματα όπως διαφθορά, φοροδιαφυγή και συνεργία σε φόνο. Περισσότεροι από 2 εκατομμύρια Ιταλοί συμμετείχαν σε αυτό το ράλι. Χρησιμοποίησε επίσης το συλλαλητήριο για να παροτρύνει τους Ιταλούς να υπογράψουν μια αναφορά που ζητούσε την εισαγωγή μιας «Λαϊκής Πρωτοβουλίας» για την απομάκρυνση από το γραφείο Ιταλών βουλευτών με ποινικές καταδίκες.

Σύμφωνα με τους μελετητές του Διαδικτύου Alberto Pepe και Corinna Di Gennaro, το V‑day ήταν η πρώτη πολιτική διαδήλωση στην Ιταλία που αναπτύχθηκε και προωθήθηκε μέσω της μπλογκόσφαιρας και των υπηρεσιών κοινωνικής δικτύωσης . [32] Το δεύτερο V-Day πραγματοποιήθηκε στις 25 Απριλίου 2008, στο Τορίνο , στην πλατεία San Carlo, αφιερωμένο στον ιταλικό Τύπο και την οικονομική υποστήριξη που λαμβάνει από την κυβέρνηση. Ο Γκρίλο επέκρινε έντονα τον ιταλικό Τύπο για την έλλειψη ελευθερίας, ο Ουμπέρτο Βερονέζι για την υποστήριξή του στους αποτεφρωτήρες, τις βάσεις του ΝΑΤΟ στην Ιταλία, τους πολιτικούς ( ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι είχε επανεκλεγεί πρόσφατα) και το τηλεοπτικό κανάλι Retequattro για τη διατήρηση των συχνοτήτων που του είχαν ανατεθεί Ευρώπη 7.

Τον Αύγουστο του 2008, ο Γκρίλο ήταν το θέμα μιας αναφοράς για το πρόγραμμα διεθνών υποθέσεων της Αυστραλιανής Ραδιοφωνικής Εταιρείας Ξένος Ανταποκριτής . Με τίτλο «The Clown Prince», η έκθεση περιγράφει τη ζωή του Grillo, τον πολιτικό ακτιβισμό, την εκστρατεία της V-Day και τη χρήση του Διαδικτύου ως πολιτικού εργαλείου.

Κίνημα Πέντε Αστέρων

Το 2010, ξεκίνησε ένα πολιτικό κίνημα, το Movimento 5 Stelle , το « Κίνημα Πέντε Αστέρων » για να προωθήσει μέσω του Διαδικτύου τα ιδανικά του για την ειλικρίνεια και την άμεση δημοκρατία . Το κίνημα έγινε κόμμα με εκλογικές προοπτικές κατά τις περιφερειακές εκλογές του 2010, με την εκλογή τεσσάρων περιφερειακών συμβούλων. Το κόμμα σημείωσε περαιτέρω κέρδη στις τοπικές εκλογές του 2012, λαμβάνοντας τον τρίτο υψηλότερο αριθμό ψήφων συνολικά και κερδίζοντας τις δημαρχιακές εκλογές για την Πάρμα.

Στις γενικές εκλογές του 2013 το M5S κέρδισε 25,5% των ψήφων, το δεύτερο πιο δημοφιλές για την Βουλή των Αντιπροσώπων, αλλά έλαβε μόλις 109 βουλευτές από τους 630 λόγω ενός εκλογικού συστήματος που ευνοούσε τα κόμματα που συμμετείχαν σε συνασπισμό. Στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο το M5S είναι μέρος της ομάδας Ευρώπη της Ελευθερίας και της Άμεσης Δημοκρατίας (EFDD).

Το 2014, ο Γκρίλο ανακοίνωσε ότι στόχευε να συγκεντρώσει τέσσερα εκατομμύρια υπογραφές για να υποστηρίξει τις προσπάθειές του να διεξαχθεί δημοψήφισμα για την ένταξη της Ιταλίας στην Ευρωζώνη. Συγκέντρωσε περίπου 200.000 υπογραφές ενώ το ελάχιστο είναι 500.000 αλλά ανακοίνωσε ότι το έργο του συνεχιζόταν παρά την αποτυχία.

Τον Ιούνιο του 2018, ο Γκρίλο δημοσίευσε μια ανάρτηση στο ιστολόγιό του στην οποία ζητούσε την επιλογή των μελών της ιταλικής Γερουσίας μέσω διαλογής και, ενδεχομένως, την αντικατάσταση των εκλογών από τη διαλογή συνολικά.

Νομικά ζητήματα

Στις 7 Δεκεμβρίου 1981 ο Γκρίλο έχασε τον έλεγχο ενός Chevrolet K5 Blazer καθώς οδηγούσε σε στρατιωτικό δρόμο , απαγορευμένο για πολίτες, από το Limone Piemonte μέχρι το Colle di Tenda . Έξι χιλιόμετρα μετά το «Quota 1400» κοντά στα σύνορα με τη Γαλλία το όχημα γλίστρησε σε ένα στρώμα πάγου και έπεσε 80 μέτρα σε βαθιά χαράδρα. Στο αυτοκίνητο με τον Γκρίλο βρίσκονταν τέσσερις Γενοβέζοι φίλοι του, με τους οποίους περνούσε το Σαββατοκύριακο του Immaculate Conception. Ο Γκρίλο σώθηκε από την καμπίνα επιβατών πριν το αυτοκίνητο πέσει στο κενό και σε κατάσταση σοκ κατάφερε να καλέσει σε βοήθεια. Τρεις από τους φίλους του στο αυτοκίνητο έχασαν τη ζωή τους: ο Renzo Giberti και η Rossana Quartapelle, 45 και 33 αντίστοιχα, και ο 9χρονος γιος τους Francesco. Στις 14 Μαρτίου 1985 ο Γκρίλο κρίθηκε ένοχος για ανθρωποκτονία από αμέλεια.

Το 2003, διευθέτησε μια αγωγή για συκοφαντική δυσφήμιση που είχε καταθέσει εναντίον του η Rita Levi-Montalcini . Κατά τη διάρκεια μιας εκπομπής, ο Μπέπε Γκρίλο αποκάλεσε τον 94χρονο νικητή του Νόμπελ Φυσιολογίας ή Ιατρικής το 1986 και Ιταλό Γερουσιαστή για τη Ζωή (2001–2012) «γηραιά πόρνη».

Όταν οι Ιταλοί δικαστές ερευνούσαν το σκάνδαλο της Parmalat , το οποίο ήταν τότε το μεγαλύτερο σκάνδαλο εταιρικής χρεοκοπίας στον κόσμο, ο Γκρίλο κλήθηκε να καταθέσει επειδή είχε προβλέψει την επικείμενη κατάρρευση του ομίλου γαλακτοκομικών προϊόντων σε μια από τις εκπομπές του. Όταν οι δικαστές ρώτησαν πώς μπόρεσε να το ανακαλύψει, είπε ότι οι οικονομικές τρύπες της Parmalat ήταν τόσο εμφανείς που όποιος είχε αρκετή ικανότητα να τις δει θα τις έβλεπε, καθώς η εταιρική λογιστική ήταν εύκολα προσβάσιμη.

Το 2012 ο Γκρίλο καταδικάστηκε για δυσφήμιση της Fininvest σε ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε το 2004 στο ιταλικό περιοδικό Internazionale . Η αποζημίωση, ίση με 50.000 ευρώ, πέραν των εξόδων της διαδικασίας, καθορίστηκε από τους δικαστές του πρώτου τμήματος του εφετείου του δικαστηρίου της Ρώμης.

Τον Σεπτέμβριο του 2013 καταδικάστηκε για συκοφαντική δυσφήμιση του πρώην δημάρχου του Asti και βουλευτή της Forza Italia , Giorgio Galvagno. Το 2003, ο Γκρίλο είχε αποκαλέσει τον Galvagno "δωροδότη" κατά τη διάρκεια μιας παράστασης στο Teatro Alfieri στο Άστι. Ο Γκρίλο έπρεπε να πληρώσει στον Galvagno 25.000 ευρώ και τόκους από το 2003 ως αποζημίωση για ζημιές, συν αποζημίωση για νομικά έξοδα.

Στις 12 Δεκεμβρίου 2013 το Δικαστήριο της Γένοβας καταδίκασε τον Grillo σε πρώτο βαθμό για συκοφαντική δυσφήμιση κατά του Antonio Misiani, ταμία του Δημοκρατικού Κόμματος . Τον Μάιο του 2012, ο Grillo δημοσίευσε στην πρώτη σελίδα του ιστολογίου του ένα μωσαϊκό εικόνων με φωτογραφίες των διαχειριστών των PdL (Rocco Crimi), PD (Antonio Misiani) και UDC (Giuseppe Naro), μαζί με αυτές της πρώην Lega Nord (Francesco Belsito) . ) και The Daisy (Luigi Lusi). Ο δικαστής αναγνώρισε προσωρινά αποζημίωση στον Μισιανή και αποζημίωση για το Δημοκρατικό Κόμμα 5.000 ευρώ.

Στις 14 Σεπτεμβρίου 2015 καταδικάστηκε από το δικαστήριο του Ascoli Piceno για βαριά συκοφαντική δυσφήμιση κατά του Franco Battaglia, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο της Μόντενα , σε ποινή φυλάκισης με αναστολή, πρόστιμο 1.250 ευρώ και προσωρινή αμοιβή 50.000 ευρώ στον δράστη. Σε εκείνη την περίπτωση ο Γκρίλο συνέκρινε τον εαυτό του με τον Νέλσον Μαντέλα και τον Σάντρο Περτίνι.

Στις 31 Μαρτίου 2017, ο Γκρίλο ερευνήθηκε επισήμως μαζί με τον Αλεσάντρο Ντι Μπατίστα για συκοφαντική δυσφήμιση μετά από αστυνομική αναφορά που κατέθεσε η Μαρίκα Κασιμάτη, πρώην υποψήφια δήμαρχος του M5S στη Γένοβα.

Στις 11 Ιουλίου 2017 ο Γκρίλο καταδικάστηκε στο τρίτο και ανώτερο επίπεδο απόφασης από το δικαστήριο της Ανκόνα σε πληρωμή 6.000 ευρώ, προσωρινό ποσό 50.000 ευρώ και πληρωμή δικαστικών εξόδων, που αυξήθηκαν σε 12.000 ευρώ για συκοφαντική δυσφήμιση κατά του καθηγητή Franco Battaglia.

Με τα χρόνια, ο Γκρίλο έχει συγκεντρώσει μια σειρά από πρόστιμα ή/και καταδίκες για κατάχρηση κτιρίων και άλλα εγκλήματα, όπως απόπειρα υποκίνησης σε ανυπακοή καλώντας αστυνομικούς να σταματήσουν να προστατεύουν τους πολιτικούς.

Κριτική

Ο Γκρίλο δέχεται συχνά κριτική για τον τρόπο ζωής του. Συγκεκριμένα, οι επικριτές τον κατηγορούν για την ιδιοκτησία ενός μηχανοκίνητου γιοτ και ενός σπορ αυτοκινήτου Ferrari , σε αντίθεση με την περιβαλλοντική του στάση. Στο blog του είπε ότι απέκτησε και τα δύο αλλά έκτοτε τα πούλησε. Υπερασπίστηκε τον εαυτό του από παρόμοιες επιθέσεις από τον ηγέτη του Δημοκρατικού Κόμματος σχετικά με αυτό το θέμα, λέγοντας ότι κέρδισε την αμοιβή του με τα χρόνια και πλήρωσε τους φόρους του σε αυτούς.

Ο Γκρίλο επικρίθηκε επίσης ότι εκμεταλλεύτηκε το Condono Tombale , μια φορολογική αμνηστία που χορηγήθηκε από την πρώτη κυβέρνηση Μπερλουσκόνι το 2001, στην οποία ο Γκρίλο είχε αντιταχθεί δημόσια. Ο Γκρίλο είπε κατά τη διάρκεια της διαδήλωσης της V-Day ότι είχε ωφεληθεί προσωπικά μόνο με 500 ευρώ.

Ο Γκρίλο πρότεινε να απαγορευθούν τα μέλη του ιταλικού κοινοβουλίου που έχουν ποινικό μητρώο από τα δημόσια αξιώματα. Επειδή ο Γκρίλο κρίθηκε ένοχος για ακούσια ανθρωποκτονία που προκλήθηκε από αυτοκινητιστικό ατύχημα, δεν μπορεί να θέσει υποψηφιότητα για δημόσιο αξίωμα ως μέλος του κόμματός του, κάτι που απαγορεύει σε όσους έχουν ποινικό μητρώο να είναι υποψήφιοι. Λέει ότι δεν ενδιαφέρεται να γίνει μέλος του ιταλικού κοινοβουλίου. Παρόλα αυτά, τον Ιούλιο του 2009 ανακοίνωσε την πρόθεσή του να παρουσιαστεί ως υποψήφιος για τις προκριματικές εκλογές του PD, που δεν συνεπάγεται αυτόματη παρουσία στο ιταλικό κοινοβούλιο. Πρότεινε επίσης ότι οι βουλευτές θα πρέπει να περιοριστούν σε δύο κυβερνητικές θητείες, μετά τις οποίες δεν θα μπορέσουν να εκλεγούν ξανά.

Ο Γκρίλο επικρίνεται επίσης ως δημαγωγός που επιτίθεται στους πολιτικούς για επιφανειακά ζητήματα και την ιδιωτική τους ζωή, ενώ δεν μπορεί να προσφέρει μια έγκυρη εναλλακτική λύση. Για παράδειγμα, ο stand-up κωμικός Daniele Luttazzi τον επέκρινε το 2007 σε μια ανοιχτή επιστολή που δημοσιεύτηκε στον ιστότοπο του ειδησεογραφικού περιοδικού MicroMega . Ο Λουτάτσι κατηγόρησε τον Γκρίλο ως «δημαγωγό» και «λαϊκιστή», προτείνοντας ο Γκρίλο να επιλέξει μεταξύ σάτιρας και πολιτικής.

Τον Μάρτιο του 2013, ένα άρθρο σχολιασμού στο Der Spiegel αποκαλούσε τον Γκρίλο «Ο πιο επικίνδυνος άνδρας στην Ευρώπη», περιέγραψε τη ρητορική του ως αντιδημοκρατική, είπε ότι αντλούσε την ενέργειά του από τη δυσαρέσκεια και ανέφερε τον Βρετανό συγγραφέα Νίκολας Μπέρτζες Φάρελ που έχει κάνει παραλληλισμούς μεταξύ του Γκρίλο και ο Μπενίτο Μουσολίνι .

Φιλμογραφία

Ο Γκρίλο έχει εμφανιστεί σε τρεις ταινίες:

Cercasi Gesù (1982)
Scemo di guerra (1985)
Topo Galileo (1988)

Το 2008, ο Γκρίλο εμφανίστηκε στο ντοκιμαντέρ The Beppe Grillo Story , παραγωγή της Banyak Films για το Al Jazeera English . [61] Εμφανίστηκε επίσης σε πλάνα αρχείου στην ταινία του 2017 Call Me by Your Name . [62]

Δημόσιες εκπομπές