Τα διαζύγια δεν είναι ποτέ ευχάριστα. Τα διαζύγια στο Μεσαίωνα ήταν σκέτο βασανιστήριο. Η πρακτική της έκδοσης διαζυγίου μέσω μάχης, καταγράφηκε για πρώτη φορά από τον Χανς Ταλχόφερ, μια θρυλική μορφή της ξιφασκίας.
Στο βιβλίο του, με τίτλο Fechtbuch, που κυκλοφόρησε το 1467, περιέγραψε για πρώτη φορά πως ένα διαζύγιο εκδιδόταν, όταν έβγαιναν τα μαχαίρια (κυριολεκτικά).
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Αυτές ήταν οι πιο σιχαμερές δουλειές του Μεσαίωνα
«Σύμφωνα με τις οδηγίες, στο σύζυγο, ο οποίος έπρεπε να μπει μέχρι τη μέση σε μια τρύπα στο έδαφος, με το ένα χέρι πίσω από την πλάτη του, δίνονταν ως όπλα, τρία ρόπαλα. Η γυναίκα είχε κι εκείνη στη διάθεση της ως όπλα, τρεις πέτρες, βάρους 2-3 κιλών, τυλιγμένες σε βαμβάκι», έγραφε ο Ταλχόφερ.
Ο άντρας δεν μπορούσε να βγει από την τρύπα, αλλά η γυναίκα ήταν ελεύθερη να τρέχει περιμετρικά του ρινγκ. Αν ο άντρας άγγιζε την άκρη του ρινγκ με το χέρι ή τον αγκώνα του, καλούνταν να παραδώσει ένα από τα ρόπαλα του, στους κριτές. Αν η γυναίκα επιχειρούσε να τον χτύπησέ με πέτρα, τη στιγμή που παρέδιδε το ρόπαλο, έχανε την πέτρα και το χτύπημα ήταν άκυρο. Κάθε άλλο χτύπημα μπορούσε να κατακυρωθεί ως έγκυρο.
Αν ο άντρας έχανε σε αυτή την παράξενη μάχη, αντιμετώπιζε ποινή αποκεφαλισμού. Αν η γυναίκα δεχόταν έγκυρο χτύπημα, τότε την έθαβαν ζωντανή.
Πάντως, υπήρχε και το περιθώριο του συναινετικού διαζυγίου, στο οποίο το ζευγάρι είχε στη διάθεση του ένα μήνα, ώστε να ρυθμίσει τις διαφορές του.
Η πρακτική του διαζυγίου «στο ρίνγκ», φαίνεται πως ήρθε από τους λαούς των Βίκινγκς, και η πρώτη μάχη διαζυγίου, σύμφωνα με το βιβλίο «Medieval Justice» του Χαντ Τζάνιν, καταγράφηκε το 1228 στην Βέρνη της Ελβετίας, με νικήτρια γυναίκα.
