Εχθές, κατά τη διάρκεια μιας τηλεοπτικής συνέντευξης, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν χρειάστηκε επείγουσα ιατρική βοήθεια, από μια ξαφνική αδιαθεσία. Το γραφείο του Ερντογάν ανέφερε το περιστατικό ως αποτέλεσμα στομαχικού μικροβίου, αλλά φήμες «στροβιλίζονται» στην Τουρκία ότι, ο Ερντογάν υπέστη καρδιακή προσβολή και ότι η κατάστασή του επιδεινώθηκε ενώ ήταν στο νοσοκομείο.
Η Τουρκία είναι ένα αυταρχικό αστυνομικό κράτος χωρίς ελεύθερα μέσα ενημέρωσης και επομένως, είναι αδύνατο σε αυτό το σημείο να γνωρίζουμε την αλήθεια. Κάθε δημοκράτης ξυπνά κάθε πρωί γνωρίζοντας πότε θα τελειώσει η κυβέρνησή του. Κάθε δικτάτορας ξυπνά έχοντας να ανησυχεί ότι σήμερα μπορεί να είναι το τελευταίο του. Ο Ερντογάν βρίσκεται εδώ και καιρό στο τελευταίο στρατόπεδο.
«Η ιδέα ότι ένας άνθρωπος που περιφρονεί τη δημοκρατία θα παραιτηθεί οικειοθελώς ή θα επέτρεπε στους παρατηρητές των εκλογών να τον επιβεβαιώσουν ότι είναι ηττημένος είναι παραπλανητική, μια φαντασίωση διπλωματών και ερευνητών», αναφέρει ξένο μέσο ενημέρωσης.
Εάν ο Ερντογάν πεθάνει ή αν χρησιμοποιήσει την κρίση της υγείας του για να περάσει την υποψηφιότητά του σε συγγενή ή σε κάποιο «πιόνι» του, ούτε οι Ηνωμένες Πολιτείες ούτε η Ευρώπη θα πρέπει να το γιορτάσουν. Μετά από 20 χρόνια Ερντογανισμού, δεν υπάρχει εύκολη επιστροφή στο status quo ante.
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο Ερντογάν έχει αναλάβει τον τραπεζικό τομέα και τις κρατικές επιτροπές ελέγχου. Μπόρεσε να κατηχήσει (ή τουλάχιστον να προσπαθήσει να κάνει πλύση εγκεφάλου) σε πάνω από 30 εκατομμύρια μαθητές. Αν και μπορεί να μην κατάφερε να δημιουργήσει τη «θρησκευτική γενιά» που υποσχέθηκε -η συσχέτιση της θρησκείας με τη διαφθορά στο μυαλό πολλών Τούρκων ήταν ένα φυσικό φρένο σε τέτοιες προσπάθειες- άναψε τις φλόγες τόσο του συνωμοσιολογισμού όσο και του ακραίου εθνικισμού.
Απόφοιτοι θρησκευτικών σεμιναρίων και ιδεολόγοι του Ερντγανισμού, διαπερνούν πλέον ολόκληρη τη γραφειοκρατία. Ελλείψει μαζικής εκκαθάρισης, θα είναι αδύνατο να εξαλειφθούν.
Έχει επίσης μεταμορφώσει τον στρατό: Κάθε στρατιωτικός του στρατού, του ναυτικού και της αεροπορίας, οφείλει πλέον την καριέρα και την πρόοδό του στην πίστη στον Ερντογάν. Αυτοί που ήταν αντίθετοι βρίσκονται τώρα στη φυλακή.
«Η τουρκική οικονομία είναι ερειπωμένη . Ο Ερντογάν και οι φίλοι του έχουν κλέψει ένα φημολογούμενο ποσό 400 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Κάποια από αυτά χάθηκαν στη Ρωσία, περισσότερα υπάρχουν στο Ντουμπάι ή στη Ντόχα, στα νησιά Κέιμαν ή στον Παναμά. Θα χρειαστεί διεθνής προσπάθεια για να ανακτηθούν τα κλεμμένα χρήματα. Το ιστορικό της διεθνούς κοινότητας σε τέτοιες προσπάθειες είναι φτωχό. Αν δεν ήταν, η αγορά ακινήτων του Λονδίνου θα είχε καταρρεύσει εδώ και πολύ καιρό», αναφέρει το μέσο.
Θα χρειαστεί ακόμη περισσότερος χρόνος για την αποκατάσταση της κοινωνίας. Η κληρονομιά των πραξικοπηματιών το 1960 και το 1980 ήταν κακή, αλλά του Ερντογάν ήταν χειρότερη. Οι πύλες της φυλακής πρέπει να ανοίξουν και τα θύματα του «πολιτικού κυνηγιού μαγισσών» να αποφυλακιστούν. Εξόντωσε την κοινωνία των πολιτών. Δεν υπάρχει πλέον ανεξάρτητος άνθρωπος ο οποίος μπορεί να μιλήσει ελεύθερα, τουλάχιστον εντός της Τουρκίας.
Έβαλε εθνικές μειονότητες να στραφούν ο ένας εναντίον του άλλου και ενθάρρυνε το βασικό μίσος προς τους Έλληνες , τους Ασσύριους, τους Αρμένιους, τους Αλεβίτες και τους Κούρδους και στη συνέχεια του Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ.
«Οι τουρκικές δυνάμεις πρέπει να αποσυρθούν από τη Συρία, το Ιράκ και την Κύπρο. Πρέπει να σταματήσουν να απειλούν την Αρμενία και την Ελλάδα», αναφέρει το ξένο μέσο.
Σύμφωνα με το ξένο μέσο, οι θεσμοί του Ερντογάν έχουν διαφθείρει ορισμένους τόσο στις Ηνωμένες Πολιτείες όσο και στην Ευρώπη. «Τα έγγραφα θα πρέπει να είναι ανοιχτά για επιθεώρηση, για να δούμε ποιος και πώς προσπάθησε να παρακάμψει τη νομοθεσία των ΗΠΑ και πώς ορισμένοι πληρεξούσιοι κορόιδευαν τον Νόμο για την εγγραφή ξένων πρακτόρων. Το Κογκρέσο πρέπει να συνειδητοποιήσει πώς αυτός και ορισμένα ιδρύματα, δεξαμενές σκέψης και πανεπιστήμια της Ουάσιγκτον προσπάθησαν να παίξουν το παιχνίδι του», αναφέρει.
Το θέμα είναι το εξής: Θα υπάρξουν ευσεβείς πόθοι τόσο στην Ουάσιγκτον όσο και στις Βρυξέλλες ότι, τα χειρότερα στις σχέσεις με την Τουρκία έχουν τελειώσει. Αυτό μπορεί να είναι αλήθεια, αλλά θα ήταν πρόωρο να πιστέψουμε ότι η επιστροφή στο status quo ante επίκειται.
Σίγουρα, τόσο οι Ηνωμένες Πολιτείες όσο και η Ευρώπη θα πρέπει να συνεργαστούν με μια μετα-Ερντογάν Τουρκία, για να κινηθούν προς τη σωστή κατεύθυνση. Είναι προς το συμφέρον όλων να υπάρχει μια Τουρκία σε ειρήνη με τον εαυτό της και τους γείτονές της. Η Τουρκία πρέπει να είναι δύναμη σταθερότητας και δημοκρατίας παρά κλεπτοκρατίας. Θα πάρει χρόνο.
