Αυτός που θα εκλεγεί θα καθορίσει τον ρόλο της Τουρκίας στη συμμαχία του ΝΑΤΟ, τη σχέση της χώρας με την ΕΕ, τη μεταναστευτική πολιτική και τον ρόλο της Άγκυρας στις εντάσεις στην Ανατολική Μεσόγειο
Ακολουθεί η ανάλυση του Politico:
Οι εκλογές πέφτουν 100 χρόνια μετά την ίδρυση της κοσμικής δημοκρατίας του Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ και, αν κερδίσει ο Ερντογάν, θα εξουσιοδοτηθεί για να βάλει ακόμη περισσότερο τη σφραγίδα του στην τροχιά μιας γεωστρατηγικής «μηχανής» 85 εκατομμυρίων ανθρώπων. Ο φόβος στη Δύση είναι ότι θα δει αυτή τη στιγμή ως ευκαιρία για να πιέσει προς ένα ολοένα και πιο θρησκευτικά συντηρητικό μοντέλο, που χαρακτηρίζεται από περιφερειακό συγκρητισμό, με τις μεγαλύτερες πολιτικές εξουσίες να επικεντρώνονται γύρω από εκείνον.
Οι εκλογές θα επιβαρύνουν πολύ την ασφάλεια στην Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή. Όποιος εκλεχθεί μπορεί να καθορίσει τον ρόλο της Τουρκίας στη συμμαχία του ΝΑΤΟ, τη σχέση της με τις ΗΠΑ, την ΕΕ και τη Ρωσία, τη μεταναστευτική πολιτική, τον ρόλο της Άγκυρας στον πόλεμο στην Ουκρανία και το πώς χειρίζεται τις εντάσεις στην Ανατολική Μεσόγειο.
Η ψηφοφορία της 14ης Μαΐου αναμένεται να είναι η πιο έντονη κούρσα στην 20ετή διακυβέρνηση του Ερντογάν – καθώς η χώρα παλεύει με χρόνια οικονομικής κακοδιαχείρισης, αλλά και τις συνέπειες ενός καταστροφικού σεισμού.
Θα αντιμετωπίσει μια αντιπολίτευση που ευθυγραμμίζεται πίσω από τον Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, ο οποίος έχει το παρατσούκλι «Τούρκος Γκάντι» και υπόσχεται μεγάλες αλλαγές. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ο Κιλιτσντάρογλου έχει προβάδισμα, αλλά ο Ερντογάν είναι ένας σκληραγωγημένος μαχητής όσον αφορά τις εκλογές, έχοντας την πλήρη ισχύ του κράτους και των θεσμών του.
«Θα υπάρξει μια αλλαγή από μια αυταρχική, μοναρχική κυριαρχία, προς ένα είδος ομαδικής εργασίας, κάτι που είναι πολύ πιο δημοκρατικό», δήλωσε στο POLITICO ο Ουνάλ Τσεβικόζ, επικεφαλής σύμβουλος εξωτερικής πολιτικής του Κιλιτσντάρογλου. Ο Κιλιτσντάρογλου θα είναι ο μαέστρος αυτής της ομάδας.
Τα βασικά θέματα εξωτερικής πολιτικής που κρίνουν τις εκλογές- Οι ενταξιακές συνομιλίες ΕΕ και Τουρκίας
Η αντιπολίτευση της Τουρκίας είναι πεπεισμένη ότι μπορεί να ξεπαγώσει τις ενταξιακές συνομιλίες στην Ευρωπαϊκή Ένωση, οι οποίες βρίσκοντα σε αδιέξοδο από το 2018 λόγω της δημοκρατικής οπισθοδρόμησης της χώρας, εισάγοντας φιλελευθεροποιητικές μεταρρυθμίσεις όσον αφορά το κράτος δικαίου, τις ελευθερίες των μέσων ενημέρωσης και την αποπολιτικοποίηση του δικαστικού συστήματος.
Το στρατόπεδο της αντιπολίτευσης υπόσχεται επίσης να εφαρμόσει τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που ζητούν την απελευθέρωση δύο εκ των πιο γνωστών φυλακισμένων αντιπάλων του Ερντογάν: τον συναρχηγό του φιλοκουρδικού Δημοκρατικού Κόμματος των Λαών Σελαχατίν Ντεμιρτάς και τον υπερασπιστή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Οσμάν Καβαλά.
«Αυτό θα δώσει απλώς το μήνυμα σε όλους τους συμμάχους μας και σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, ότι η Τουρκία έχει επιστρέψει σε τροχιά προς τη δημοκρατία», είπε ο Τσεβικόζ.
Ακόμη και υπό μια νέα κυβέρνηση, ωστόσο, το έργο της επανέναρξης των συνομιλιών για την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ είναι δύσκολο.
Το αντιδυτικό αίσθημα στην Τουρκία είναι πολύ ισχυρό σε όλο το πολιτικό φάσμα, υποστήριξε ο Βολφάνγκο Πικόλι, συνιδρυτής της εταιρείας ανάλυσης κινδύνου Teneo.
«Η εξωτερική πολιτική θα εξαρτηθεί από τη συνοχή του συνασπισμού», είπε. «Πρόκειται για έναν συνασπισμό κομμάτων που δεν έχουν τίποτα κοινό πέρα από την επιθυμία να απαλλαγούν από τον Ερντογάν. Έχουν μια πολύ διαφορετική ατζέντα και αυτό θα έχει αντίκτυπο στην εξωτερική πολιτική».
Απροετοίμαστη και η Ευρώπη για μια… νέα Τουρκία
Η Ευρώπη φαίνεται επίσης απροετοίμαστη να χειριστεί μια νέα Τουρκία, με μια ομάδα χωρών – κυρίως τη Γαλλία και τη Αυστρία – να είναι ιδιαίτερα αντίθετες στην ιδέα της αναζωπύρωσης των δεσμών.
«Έχουν συνηθίσει την ιδέα μιας αδέσμευτης Τουρκίας, που έχει απομακρυνθεί από τα πρότυπα και τις αξίες της ΕΕ και κάνει τη δική της πορεία», δήλωσε η Ασλί Αϊντιντασμπάς, επισκέπτρια συνεργάτης στο Brookings. «Εάν η αντιπολίτευση σχηματίσει κυβέρνηση, θα αναζητήσει μια ευρωπαϊκή ταυτότητα και δεν γνωρίζουμε την απάντηση της Ευρώπης σε αυτό: είτε πρόκειται για ένταξη είτε για ένα νέο πλαίσιο ασφαλείας που θα περιλαμβάνει την Τουρκία».
«Προφανώς η διάβρωση της εμπιστοσύνης ήταν αμοιβαία», δήλωσε ο πρώην Τούρκος διπλωμάτης Σινάν Ουλγκέν, ανώτερος συνεργάτης στο think tank Carnegie Europe, υποστηρίζοντας ότι παρά την επιφυλακτικότητα σχετικά με την ένταξη της Τουρκίας, υπάρχουν άλλοι τομείς όπου θα μπορούσε να δημιουργηθεί ένα συμπληρωματικό και αμοιβαία επωφελούμενο πλαίσιο, όπως η τελωνειακή ένωση, η απελευθέρωση του καθεστώτος θεωρήσεων, η συνεργασία για το κλίμα, την ασφάλεια και την άμυνα και η συμφωνία για τη μετανάστευση.
Η αντιπολίτευση θα επιδιώξει πράγματι να επανεξετάσει τη συμφωνία του 2016 με την ΕΕ για τη μετανάστευση, είπε ο Τσεβικόζ.
«Η μεταναστευτική μας πολιτική πρέπει να συντονιστεί με την ΕΕ», είπε. «Πολλές χώρες στην Ευρώπη βλέπουν την Τουρκία ως ένα είδος δεξαμενής, όπου μπορούν να συγκρατηθούν οι μετανάστες που έρχονται από τα ανατολικά και αυτό είναι κάτι που η Τουρκία, φυσικά δεν μπορεί να δεχτεί», είπε, αλλά πρόσθεσε: «Αυτό δεν σημαίνει ότι η Τουρκία πρέπει να ανοίξει τα σύνορά της και να κάνει τους μετανάστες να ρέουν στην Ευρώπη. Πρέπει όμως να συντονιστούμε και να αναπτύξουμε μια κοινή μεταναστευτική πολιτική».
ΝΑΤΟ και ΗΠΑ
Αφού επέβαλε αρχικά βέτο, η Τουρκία έδωσε τελικά το πράσινο φως για την ένταξη της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ στις 30 Μαρτίου.
Αλλά η αντιπολίτευση δεσμεύεται επίσης να πάει ένα βήμα παραπέρα και να τερματίσει το τουρκικό βέτο για την ένταξη της Σουηδίας, λέγοντας ότι αυτό θα μπορούσε να το κάνει στην ετήσια συγκέντρωση της συμμαχίας στις 11 Ιουλίου.
Ένας επανεκλεγμένος Ερντογάν θα μπορούσε επίσης να αισθάνεται αρκετά ισχυρός για να αφήσει τη Σουηδία να μπει, υποστηρίζουν πολλοί από τους μυημένους. Οι σύμμαχοι του ΝΑΤΟ, σε τελική ανάλυση, έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη βοήθεια για τους σεισμούς. Ο εκπρόσωπος της τουρκικής προεδρίας Ιμπραήμ Καλίν λέει ότι η πόρτα δεν είναι κλειστή για τη Σουηδία, αλλά επιμένει ότι το βάρος βαραίνει τη Στοκχόλμη, ώστε να καθορίσει πώς θα προχωρήσουν τα πράγματα.
Η στρατιωτική σχέση της Τουρκίας με τις ΗΠΑ επιδεινώθηκε απότομα το 2019 όταν η Άγκυρα αγόρασε το ρωσικής κατασκευής πυραυλικό σύστημα S-400, μια κίνηση που οι ΗΠΑ είπαν ότι θα έθετε σε κίνδυνο τα αεροσκάφη του ΝΑΤΟ που πετούν πάνω από την Τουρκία. Σε απάντηση, οι ΗΠΑ έδιωξαν την Άγκυρα από το πρόγραμμα μαχητικών αεροσκαφών F-35 και επέβαλαν κυρώσεις στην τουρκική αμυντική βιομηχανία.
Μια συνάντηση στα τέλη Μαρτίου μεταξύ του Κιλιτσντάρογλου και του πρεσβευτή των ΗΠΑ στην Άγκυρα Τζεφ Φλέικ εξόργισε τον Ερντογάν, ο οποίος την θεώρησε ως παρέμβαση στις εκλογές και δεσμεύτηκε να «κλείσει την πόρτα» στον απεσταλμένο των ΗΠΑ. «Πρέπει να δώσουμε στις Ηνωμένες Πολιτείες ένα μάθημα σε αυτές τις εκλογές», είπε ο οργισμένος πρόεδρος στους ψηφοφόρους.
Στην πολιτική πλατφόρμα της, η αντιπολίτευση κάνει σαφή αναφορά στην επιθυμία της να επιστρέψει στο πρόγραμμα F-35.
Η Ρωσία και ο πόλεμος στην Ουκρανία
Μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, η Τουρκία παρουσιάστηκε ως μεσάζων. Συνεχίζει να προμηθεύει όπλα -κυρίως μη επανδρωμένα αεροσκάφη Bayraktar- στην Ουκρανία, ενώ αρνείται να επιβάλει κυρώσεις στη Ρωσία. Έχει επίσης μεσολαβήσει σε μια συμφωνία των Ηνωμένων Εθνών που επιτρέπει στις εξαγωγές σιτηρών της Ουκρανίας να περνούν από την αποκλεισμένη Μαύρη Θάλασσα.
Αναδεικνύοντας τη στρατηγική του δράση για τη Ρωσία, αφού έδωσε το πράσινο φως για την ένταξη της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ και με υπαινιγμούς ότι θα μπορούσε να ακολουθήσει και η Σουηδία, ο Ερντογάν προτείνει τώρα η Τουρκία να είναι το πρώτο μέλος του ΝΑΤΟ που θα φιλοξενήσει τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν.
«Ίσως υπάρχει πιθανότητα» ο Πούτιν να ταξιδέψει στην Τουρκία στις 27 Απριλίου για τα εγκαίνια του πρώτου αντιδραστήρα πυρηνικής ενέργειας της χώρας που κατασκευάστηκε από τη ρωσική κρατική εταιρεία πυρηνικής ενέργειας Rosatom, είπε.
Ο Τσεβίκοζ είπε ότι υπό την ηγεσία του Κιλιτσντάρογλου, η Τουρκία θα ήταν πρόθυμη να συνεχίσει να ενεργεί ως μεσολαβητής και να επεκτείνει τη συμφωνία για τα σιτηρά, αλλά θα δώσει μεγαλύτερη έμφαση στο καθεστώς της Άγκυρας ως μέλους του ΝΑΤΟ.
«Θα τονίσουμε απλώς το γεγονός ότι η Τουρκία είναι μέλος του ΝΑΤΟ και στις συζητήσεις μας με τη Ρωσία, σίγουρα θα αναζητήσουμε μια σχέση μεταξύ ίσων, αλλά θα υπενθυμίσουμε επίσης στη Ρωσία ότι η Τουρκία είναι μέλος του ΝΑΤΟ», είπε.
Η σχέση της Τουρκίας με τη Ρωσία έχει καθοδηγηθεί πολύ από τη σχέση μεταξύ Πούτιν και Ερντογάν και αυτό πρέπει να αλλάξει, υποστήριξε ο Ουλγκέν.
«Κανένας άλλος Τούρκος ηγέτης δεν θα είχε τον ίδιο τύπο σχέσης με τον Πούτιν. Η σχέση θα ήταν πιο μακρινή», είπε. «Δεν σημαίνει ότι η Τουρκία θα ευθυγραμμιστεί με τις κυρώσεις. Δεν θα το έκανε. Ωστόσο, η σχέση θα ήταν πιο διαφανής».
Συρία και μεταναστευτικό
Ο ρόλος της Τουρκίας στη Συρία εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το πώς μπορεί να αντιμετωπίσει το ζήτημα των Σύρων που ζουν στην Τουρκία, λέει η αντιπολίτευση.
Η Τουρκία φιλοξενεί περίπου 4 εκατομμύρια Σύρους και πολλοί Τούρκοι, που μάχονται με μια μεγάλη κρίση κόστους ζωής, γίνονται όλο και πιο εχθρικοί. Ο Κιλιτσντάρογλου έχει δεσμευτεί να δημιουργήσει ευκαιρίες και προϋποθέσεις για την οικειοθελή επιστροφή των Σύριων.
«Η προσέγγισή μας θα ήταν η αποκατάσταση της συριακής οικονομίας και η δημιουργία των συνθηκών για οικειοθελείς επιστροφές», είπε ο Τσεβίκοζ, προσθέτοντας ότι αυτό θα απαιτούσε διεθνή κατανομή των βαρών, αλλά και καθιέρωση διαλόγου με τη Δαμασκό.
Ο Ερντογάν προσπαθεί επίσης να προσεγγίσει τη Συρία, αλλά ο Σύρος πρόεδρος Μπασάρ αλ Άσαντ λέει ότι θα συναντήσει τον Τούρκο πρόεδρο μόνο όταν η Άγκυρα είναι έτοιμη να αποσύρει πλήρως τον στρατό της από τη βόρεια Συρία.
«Μια νέα τουρκική κυβέρνηση θα είναι πιο πρόθυμη να δώσει ουσιαστικά τα χέρια με τον Άσαντ», είπε ο Ουλγκέν. «Αλλά αυτό θα παραμείνει ένα ακανθώδες ζήτημα γιατί θα υπάρξουν όροι από την πλευρά της Συρίας σε αυτή την ομαλοποίηση».
Ωστόσο, ο Πίκολι από το Teneo είπε ότι οι εθελοντικές επιστροφές Σύρων ήταν «ευσεβής πόθος».
«Πρόκειται για Σύρους που ζουν στην Τουρκία για περισσότερα από 10 χρόνια, τα παιδιά τους πηγαίνουν σχολείο στην Τουρκία από την πρώτη μέρα. Έτσι, οι δεσμεύσεις για οικειοθελή επιστροφή τους, είναι πολύ αμφίβολο ως προς το κατά πόσο μπορούν να εφαρμοστούν».
Ελλάδα και Ανατολική Μεσόγειος
Η Τουρκία έχει εντείνει την επιθετική της ρητορική κατά της Ελλάδας τους τελευταίους μήνες, με τον Ερντογάν να προειδοποιεί μάλιστα ότι ένας πύραυλος θα μπορούσε να χτυπήσει την Αθήνα.
Όμως η άμεση αντίδραση της ελληνικής κυβέρνησης και της ελληνικής κοινότητας στους πρόσφατους καταστροφικούς σεισμούς στην Τουρκία και η επίσκεψη του Έλληνα υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια δημιούργησαν ένα νέο σκηνικό για τις διμερείς σχέσεις.
Ο Δένδιας, μαζί με τον Τούρκο ομόλογό του Μεβλούτ Τσαβούσογλου, ανακοίνωσαν ότι η Τουρκία θα ψηφίσει υπέρ της Ελλάδας στην εκστρατεία της για μια μη μόνιμη έδρα στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών για το 2025-26 και ότι η Ελλάδα θα υποστηρίξει την τουρκική υποψηφιότητα για τη Γενική Γραμματεία της Διεθνής Ναυτιλιακός Οργανισμός.
Σε μια άλλη ένδειξη απόψυξης, ο Έλληνας υπουργός Άμυνας Νίκος Παναγιωτόπουλος και ο υπουργός Μετανάστευσης Νότης Μηταράκης επισκέφθηκαν την Τουρκία αυτόν τον μήνα, με τον Τούρκο υπουργό Άμυνας Χουλουσί Ακάρ να λέει ότι ελπίζει ότι η Μεσόγειος και το Αιγαίο θα είναι μια «θάλασσα φιλίας» μεταξύ των δύο χωρών. Ο Ακάρ είπε ότι αναμένει ένα μορατόριουμ με την Ελλάδα σε στρατιωτικές και αεροπορικές ασκήσεις στο Αιγαίο μεταξύ 15 Ιουνίου και 15 Σεπτεμβρίου.
«Και οι δύο χώρες θα έχουν εκλογές και πιθανότατα θα έχουν τις εκλογές την ίδια μέρα. Έτσι, αυτό θα ανοίξει έναν νέο ορίζοντα μπροστά και στις δύο χώρες», είπε ο Τσεβίκοζ.
«Η προσέγγιση μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας στα διμερή τους προβλήματα [στο Αιγαίο], θα διευκολύνει τον συντονισμό για την αντιμετώπιση των άλλων προβλημάτων στην ανατολική Μεσόγειο, που είναι μια πιο πολυμερής μορφή», είπε. Οι διαφωνίες για τα θαλάσσια σύνορα και την εξερεύνηση ενέργειας, για παράδειγμα, είναι συχνές.
Σε ό,τι αφορά την Κύπρο, ο Τσεβίκοζείπε ότι είναι σημαντικό η Αθήνα και η Άγκυρα να μην παρέμβουν στην εσωτερική πολιτική της Κύπρου και «θα πρέπει να δοθεί η ευκαιρία στους δύο λαούς του νησιού να δουν τα προβλήματά τους διμερώς».
Ωστόσο, οι αναλυτές υποστηρίζουν ότι η Ελλάδα, η Κύπρος και ο EastMed είναι θεμελιώδεις για την εξωτερική πολιτική της Τουρκίας και δεν θα αλλάξουν πολλά με μια άλλη κυβέρνηση. Η διαφορά θα είναι περισσότερο ύφους.
