Η Μουσουλμανική Αδελφότητα ως γνωστόν είναι μία φονταμενταλιστική οργάνωση Ισλαμιστών που πρωτοεμφανίσθηκε στην Αίγυπτο το 1928. Ξεκίνησε ως Πανισλαμικό, θρησκευτικό και κοινωνικό κίνημα με στόχο την «επανίδρυση του Ισλάμ».
Ανέπτυξε φιλανθρωπική δράση, ακτιβιστική ιδεολογία, οργανωτική δομή, κοινωνικές υπηρεσίες, νοσοκομεία, αθλητικούς συλλόγους, σχολεία, τζαμιά, ισλαμικά κέντρα. Σε αυτό το σημείο μοιάζει στη δράση της με τη Hezbollah του Λιβάνου, ενώ δαθέτει ισχυρότατο ένοπλο σώμα στην Παλαιστίνη.
Η ιδεολογία των "Αδελφών Μουσουλμάνων"
Η οργάνωση έχει τις εξής θεμελιώδεις αρχές:
Ο Αλλάχ είναι ο τελικός στόχος, το Κοράνι έχει ισχύ όπως το Σύνταγμα,ο Προφήτης Μωάμεθ είναι ο Ηγέτης,η Jihad είναι ο Δρόμος,
ο θάνατος για χάρη του Αλλάχ είναι η τελική επιθυμία των Αδελφών Μουσουλμάνων.
Από την Αραβική Άνοιξη και μετά, η Μέση Ανατολή, η Βόρειος Αφρική και η Ανατολική Μεσόγειος, εισήλθαν σε περίοδο αστάθειας. Στις παραπάνω γεωγραφικές περιοχές βρίσκονται Σουνιτικές Αραβικές Χώρες, με ειδικό βάρος, όπως η Αίγυπτος και η Σαουδική Αραβία. Την Αραβική Άνοιξη ακολούθησε ο Ισλαμικός Χειμώνας με αλεπάλληλους εμφυλίους (Συρία, Λιβύη, Υεμένη, Σουδάν, Μπαχρέϊν, Σομαλία). Σε αυτή την αστάθεια οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι διαδραμάτισαν καίριο ρόλο.
Κράτη στηρίγματα των Αδελφών Μουσουλμάνων αποδείχθηκαν η Τουρκία, το Κατάρ, το Πακιστάν. Ο ίδιος ο Ερντογάν άλλωστε αποτελεί μέλος της Αδελφότητας. Στην αστάθεια αυτή πρέπει να προσθέσουμε την αποσταθεροποιητική πολιτική της Τουρκίας (στο Κουρδικό, τις επεμβάσεις στο Afrin, στην Idlib, Jarablus, Βόρεια Συρία, Λιβύη), όπου δημιούργησαν στον ευρύτερο χώρο της Μέσης Ανατολής και Ανατολικής Μεσογείου ακόμη μεγαλύτερες γεωπολιτικές ανισορροπίες.
Η αντιπαλότητα Αιγύπτου-Τουρκίας
Το 2012 κατάφεραν οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι και εξέλεξαν στην Αίγυπτο τον Μόρσι,
Αρχικά υποσχέθηκε μετριοπαθή ισλαμιστική ατζέντα με σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αλλά στη συνέχεια άρχισαν να αποκαλύπτονται οι προθέσεις της οργάνωσης. Η Αδελφότητα υποσχέθηκε «Αιγυπτιακή Αναγέννηση με Ισλαμικά θεμέλια», το οποίο σήμαινε απεριόριστες εξουσίες και ακραία φιλοϊσλαμική πολιτική.
Η δράση τους στην Αίγυπτο κατεστάλη από τον Σίσι, ο οποίος φυλάκισε τον ηγέτη τους Μόρσι, όπου ο τελευταίος απεβίωσε στη φυλακή στις 19 Ιουνίου 2019.
Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι οι κακές σχέσεις Τουρκίας -Αιγύπτου οφείλονται σε πολύ μεγάλο βαθμό στο γεγονός ότι ο αιγυπτιακός στρατός ανέτρεψε τον πρώην πρόεδρο της Μουσουλμανικής Αδελφότητας Μοχάμεντ Μόρσι μετά τις λαϊκές διαμαρτυρίες κατά της διακυβέρνησής του το 2012-13.
Τον Νοέμβριο του 2013, τόσο η Αίγυπτος όσο και η Τουρκία απέσυραν τους πρεσβευτές τους και πάγωσαν τις σχέσεις τους.
Έκτοτε, το Κάιρο και η Άγκυρα έχουν εγκλωβιστεί σε μια διαμάχη που έχει μετατραπεί σε μια ευρύτερη περιφερειακή πάλη για το πολιτικό Ισλάμ.
Οι αρχές στην Αίγυπτο χαρακτήρισαν τη Μουσουλμανική Αδελφότητα τρομοκρατική ομάδα, ενώ η Τουρκία παρείχε καταφύγιο σε εκατοντάδες μέλη και ηγέτες της ομάδας που έφυγαν από το Κάιρο με την υποστήριξη του Τούρκου Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ηγέτη του Ισλαμικού Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης.
Ανάλογη στάση τηρούν ΗΠΑ-ΕΕ απέναντι στους "Αδελφούς Μουσουλμάνους"
Η αλληλοϋποστήριξη Αδελφών Μουσουλμάνων- Ερντογάν μετά τους σεισμούς
Ωστόσο στην Τουρκία στην παρούσα φάση, μετά τους σεισμούς και εν μέσω προεκλογικής περιόδου, φαίνεται ότι η αλληλοϋποστήριξη και η συνεργασία "Αδελφών Μουσουλμάνων" και καθεστώτος Ερντογάν βρίσκεται στο απωγειό της, δείχνοντας περίτρανα σε ΗΠΑ- χώρες ΝΑΤΟ και ΕΕ, την περιφρόνηση του Τούρκου Προέδρου προς την Δύση και τον εναγγαλισμό του με τους Ισλαμιστές.
"Η Μουσουλμανική Αδελφότητα βλέπει τα κονδύλια ανακούφισηςτων σεσμοπαθών ως μέσο για να προωθήσει την ιδεολογία της στην Τουρκία", αναφέρει μεταξύ άλλων Διεθνές έγκριτο ΜΜΕ.
Συγκεκριμένα είχαμε πρόσφατα επισκέψεις στις σεισμοπαθείς περιοχές και συναντήσεις με υψηλόβαθμους Τούρκους αξιωματούχους, αντιπροσωπείας των "Αδελφών Μουσουλμάνων' (ΜΒ), προκειμένου οι τελευταίοι να διαθέσουν εκατομύρια δολάρια για την ανοικοδόμηση τους, συμπεριλαμβανόμένων εκτός των οικιών, ισλαμικού κέντρου, τζαμιών, σχολείων.
Με τον τρόπο αυτό αφενός οι (ΜΒ) θα προάγουν την ιδεολογία τους στις σεισμοπαθείς περιοχές, αφετέρου θα βοηθήσουν τον Ερντογάν να κερδίσει τους ψηφοφόρους του εκ νέου.
Ο Τούρκος Πρόεδρος Ερντογάν θα μπορούσε μέχρι πρίν τους σεισμούς να βασιστεί στην ισχυρή υποστήριξη ψηφοφόρων του σε χωριά και πόλεις σε όλη τη νοτιοανατολική Τουρκία.
Ωστόσο η αργή ανταπόκριση διάσωσης σε συνδυασμό με τις χιλιάδες των θυμάτων έχει καταστήσει πολύ αβέβαιη την υποστήριξη αυτή, αφού υπάρχει εντονότατατη δυσαρέσκεια κατά του Ερντογάν και των Υπουργών της κυβέρνησής του.
Το AKP έχει κυβερνήσει την Τουρκία με ελάχιστη σοβαρή εκλογική πρόκληση από το 2002 μέχρι σήμερα όπως ανέφεραν εκπρόσωποι του κόμματος σε δηλώσεις τους, αναγνωρίζοντας ωστόσο τον θυμό που επικρατεί στην βάση των ψηφοφόρων τους στη νοτιοανατολική Τουρκία, ο οποίος πιστεύουν ότι δεν θα μετουσιωθεί σε αρνητική ψήφο κυρίως λόγω της γρήγορης ανοικοδόμησης της περιοχής που θα γίνει.
Η περιοχή ψήφισε 65% ή περισσότερο για το AKP και τον εθνικιστικό σύμμαχό της το MHP στις τελευταίες εκλογές το 2018, ενώ τώρα οι Τούρκοι πολίτες δηλώνουν ότι θα ψήφιζαν κάποιον από την αντιπολίτευση αν αυτός είχε εθνικιστικές ρίζες, όπως ο Δήμαρχος της Άγκυρας Γιαβάς, ο οποίος σημειωτέον θα είναι ένας από τους Αντιπροέδρους του Κιλιντζάρογλου αν κερδίσει.
Όμως η πιο πρόσφατη έρευνα της ιδιωτικής εταιρείας δημοσκόπησης ORC Research αποκάλυψε ότι ο Κιλιτσντάρογλου προηγείται έναντι του Ερντογάν, έχοντας λάβει το 56,8% της υποστήριξης από τους συμμετέχοντες στην έρευνα, ενώ ο Ερντογάν έλαβε μόλις το 43,2%.
Από την πλευρά του ο Ερντογάν χαρακτήρισε κρίσιμες τις εκλογές της 14ης Μαΐου όχι μόνο για τους μουσουλμάνους της Τουρκίας, αλλά για τους απανταχού μουσουλμάνους, ενώ το επιτελείο της προεκλογικής εκστρατείας του, τον απεικονίζει συχνά ως ηγέτη ολόκληρης της Ούμα που αμφισβητεί τη Δύση και άλλες μεγάλες δυνάμεις στο όνομα του Ισλάμ.
Τα Ισλαμικά όνειρα του Ερντογάν
Η Τουρκική εξωτερική πολιτική μπορεί να χαρακτηριστεί με τρείς λέξεις, αλλοπρόσαλλη, αντιφατική και υπερμεγέθης.
Αλλοπρόσαλλη γιατί έχει μπερδέψει το επιθυμητό με το ρεαλιστικό. Έτσι ενώ επιθυμεί να παίξει το ρόλο ηγέτιδας δύναμης στην περιοχή, δεν έχει τη δυνατότητα και το υπόβαθρο να το πετύχει από μόνη της. Προσπαθεί έτσι να αντλήσει δύναμη από άλλα μουσουλμανικά κράτη, δημιουργώντας για παράδειγμα μισθοφόρους τους οποίους χρησιμοποιεί προς όφελός της σε Λιβύη, Συρία, Ναγκόρνο Καραμπάχ, ακόμη και στο Β. Ιράκ.
Επίσης παίζοντας το ρόλο του προστάτη των Παλαιστινίων προσπαθεί να συσπειρώσει τις μουσουλμανικές Αραβικές χώρες, τις τουρκόφιλες χώρες της Κεντρικής Ασίας και γενικότερα των κρατών μελών της Ισλαμικής διάσκεψης, κατά του Ισραήλ και της Δύσης.
Ο Ερντογάν ονειρεύεται έναν ενιαίο μουσουλμανικό στρατό ο οποίος θα απελευθέρωνε την Ιερουσαλήμ από το Ισραήλ και θα αναβίωνε την Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Αυτό βέβαια ανήκει στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας, αφού δεν ζούμε το 1100 αλλά το 2021.
Μετά από όλα αυτά μπορεί εύκολα να αντιληφθεί κάποιος ότι η Τουρκία του Ερντογάν, μόνο θεωρητικά στη βάση Συνθηκών που είχε υπογράψει στο πααρελθόν, ανήκει στην Δύση-ΝΑΤΟ και είναι "σύμμαχος" με τις ΗΠΑ.
