Ο Αρκτικός Κύκλος επόμενο πεδίο ανταγωνισμού ΗΠΑ, Ρωσίας, Κίνας δηλώνει ο καθηγητής Σωτήρης Ρούσσος, στο Κανάλι 1 - Δημοτικό Ραδιόφωνο Πειραιά, που αναφέρεται και στον ρόλο που προσπαθεί να παίξει η Τουρκία στην περιοχή.
Ναι αυτή η συμφωνία που υπάρχει στον αρκτικό κύκλο είναι μια συμφωνία κυρίως των χωρών που βρίσκονται κοντά στον αρκτικό κύκλο, δηλαδή σκανδιναβικές χώρες, η Ρωσία, από αυτό ξεκίνησε και σιγά σιγά μπαίνουν και άλλες χώρες μέσα οι οποίες έχουν ενδιαφέρον γιατί βρίσκονται κοντά στον αρκτικό κύκλο.
Αυτό γίνεται γιατί όλοι λένε ότι ο αρκτικός κύκλος είναι πολύ πλούσιος και όντως είναι σε μεταλλεύματα κυρίως όμως φυσικό αέριο το οποίο θέλουν να εκμεταλλευτούν αυτές οι χώρες στο μέλλον. Εν πάση περιπτώσει να μην πούμε πόσο μεγάλα είναι τα κοιτάσματα γιατί δεν ξέρουμε, θεωρούν όμως ότι υπάρχουν μεγάλα κοιτάσματα φυσικού αερίου και φυσικά υπάρχουν και άλλα μεταλλεύματα, τα οποία είναι πολύ σημαντικά.
Η συμφωνία αυτή έχει και έναν άλλο σκοπό, έχει σκοπό αν θέλετε να συνεργαστούν τα κράτη έτσι ώστε να υπάρχει και μία ανάπτυξη η οποία να μην επιβαρύνει το περιβάλλον και ιδιαίτερα τον αρκτικό κύκλο που είναι εξαιρετικά ευαίσθητος. Και είναι και πολύ σημαντικός για όλους εμάς.
Ενδιαφέρον για αυτό έχουν δείξει κι άλλες χώρες όπως, εδώ και καιρό, εδώ και δύο, τρία χρόνια έχει δείξει ενδιαφέρον η Σαουδική Αραβία για επενδύσεις στην περιοχή και έχει μάλιστα ξεκινήσει και μία κίνηση για επενδύσεις κάποιων δισεκατομμυρίων δολαρίων στην περιοχή του αρκτικού κύκλου στη βάση αυτών των συνεργασιών. Δηλαδή υπάρχουν και άλλες χώρες, πολύ νοτιότερα αν θέλετε της Τουρκίας οι οποίες θέλουν να συνεργαστούν με αυτές τις χώρες που βρίσκονται στον αρκτικό κύκλο και να κάνουν επενδύσεις εκεί.
Έίναι φανερό ότι ο αρκτικός κύκλος, για να το πούμε και ετσι, μπαίνει μέσα στο παιχνίδι με τον ανταγωνισμό των παγκόσμιων ανταγωνισμών μεταξύ των βασικών τριών κρατών της Αμερικής της Ρωσίας και της Κίνας και σε αυτό το παιχνίδι που θέλουν να μπουν και άλλες χώρες. Άλλες χώρες που δηλαδή βλέπουν τον εαυτό τους να μπορεί να παίξει σε πολλά ταμπλό.
Μία τέτοια χώρα είναι η Τουρκία, που θεωρεί λοιπόν ότι θα της δώσει τη δυνατότητα να παίξει σε ακόμα ένα πεδίο γεωπολιτικού ανταγωνισμού και αυτό κάνει.
Δεν χρειάζεται να είμαστε υπερβολικοί, να κρατάμε μικρό καλάθι, η Τουρκία μπαίνει σε πολλά πεδία και αναπτύσσει σχέσεις, όπως και στην Αφρική, στην Δυτική Αφρική και την Ανατολική Αφρική αλλά δεν έχει πάντα τις δυνατότητες να υλοποιήσει αυτά που υπόσχεται ή να κάνει την παρουσία της αισθητή παντού.
Γεωπολιτικά η Τουρκία λοιπόν, προσπαθεί να παρέμβει χρησιμοποιώντας γενικότερα στο χώρο της Ασίας, της της Κεντρικής και Βόρειας Ασίας χρησιμοποιώντας αυτό που λέμε τα τουρκικά έθνη όπως το ονομάζουν εκείνοι, ουσιαστικά πρόκειται για κέντροασιατικά η Βορειοασιατικά (...) εθνότητες οι οποίες έχουν μία συγγένεια γλωσσική κυρίως με τους την τουρκική γλώσσα.
Οπου όμως δεν μπορεί να πει κανείς ότι σώνει και καλά είναι, έχουν άμεση σχέση με την τουρκική εθνότητα άλλα οι Τούρκοι το κάνουν αυτό το έχουν κάνει πολλές φορές και μάλιστα δημιουργώντας και προβλήματα στις σχέσεις τους με τους Κινέζους με τους ουιγούρους της δυτικής Κίνας και το κίνημα των ουιγούρων που θέλουν θα προστατεύσουν το έχουν κάνει στο Καζακστάν, στο Ουζμπεκιστάν, το έκαναν με τους τάταρους όσον αφορά την Ρωσία δηλαδή είναι μία μία πρακτική που το χρησιμοποιούν όχι τώρα, από τον καιρό θα έλεγε κάνεις, άρχισε να συζητιέται από την εποχή του Οζάλ, δηλαδή από τον καιρό της δεκαετίας του 1980 έχει ξεκινήσει μία τέτοια τακτική. Ο Ερντογάν την έχει συνεχίζει και την έχει ενδυναμώσει.
Οι Τούρκοι έχουν μία αντίληψη, αν θέλετε εντός εισαγωγικών, αυτοκρατορική. Θεωρούν τον εαυτό τους κάτι μεγαλύτερο από μία απλή δύναμη τουλάχιστον για μεσαία δύναμη σε παγκόσμιο επίπεδο και μεσαία δύναμη σε παγκόσμιο επίπεδο σημαίνει πάρα πολλά πράγματα άρα λοιπόν θεωρούν ότι είναι υποχρέωσή της χώρας τους να βρίσκεται παντού ακριβώς για να επιδεικνύει η να αποδεικνύει αν θέλετε στους άλλους ότι ξέρετε είμαστε εδώ είμαστε μία πολύ ισχυρή δύναμη μεσαία άλλα ισχυρή δύναμη και βρισκόμαστε παντού γιατί έχουμε τη δυνατότητα να το κάνουμε. Αυτό δημιουργεί μία αίσθηση μεγαλείου για τους Τούρκους και από την άλλη μεριά και μία αίσθηση στην διεθνή κοινότητα ότι η Τουρκία είναι μία υπολογίσιμη δύναμη. Έχει, αυτή η στρατηγική, έχει τα ρίσκα του αλλά έχει από την άλλη μεριά και την δυνατότητα αυτό που λέμε, να δείχνει τη δύναμή της.
