Θα ξεκινήσει το 2027
Σε ανάλυσή του το Associated Press εστιάζει στον αμέσως επόμενο πόλεμο που αναμένεται να ξεσπάσει το αργότερο μέχρι το 2027 που θα είναι στην Ταϊβάν και θα έχει ως βασικό αντίπαλο των ΗΠΑ την μία εκ των τριών υπερδυνάμεων του πλανήτη, την Κίνα.
Οι Αμερικανοί θεωρούν ότι η Κίνα θα είναι έτοιμη για να εισβάλει στο αυτοδιοικούμενο νησί της Ταϊβάν έως το 2027 και οι ΗΠΑ ως ο κύριος σύμμαχος και προμηθευτής αμυντικών όπλων του νησιού θα είναι υποχρεωμένες να εμπλακούν άμεσα, ότι κι αν σημαίνει αυτό για την ασφάλεια του πλανήτη.
Σε αντίθεση με την Ουκρανία όπου οι Αμερικανοί ούτε καν διανοούνται να εμπλακούν ευθέως ενάντια των Ρώσων, γιατί αυτό θα σήμαινε έναρξη πυρηνικού πολέμου και καταστροφή των αμερικανικών πόλεων, στην Ταϊβάν οι Αμερικανοί δεν έχουν άλλη επιλογή από το να εμπλακούν ΑΜΕΣΑ.
Αν και υπάρχουν βασικές διαφορές στη γεωγραφία και στη δέσμευση των ΗΠΑ να υπερασπιστούν την Ταϊβάν, «γίνονται σαφείς παραλληλισμοί μεταξύ της ρωσικής επέμβασης στην Ουκρανία και μιας πιθανής κινεζικής επίθεσης στην Ταϊβάν», εκτίμησε τον προηγούμενο μήνα μια έκθεση του Κέντρου Στρατηγικών και Διεθνών Μελετών (CSIS).
Ο πόλεμος στην Ουκρανία προσφέρει κάποια μαθήματα στις ΗΠΑ ως προς την Ταϊβάν:
Εξοπλισμός εκ των προτέρων
Αμέσως μετά την ρωσική επέμβαση στην Ουκρανία τον περασμένο Φεβρουάριο, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους άρχισαν να στέλνουν τεράστιες ποσότητες όπλων.
Η Ταϊβάν όμως θα πρέπει να είναι πλήρως εξοπλισμένη εκ των προτέρων διότι «Το μοντέλο της Ουκρανίας δεν μπορεί να αναπαραχθεί στην Ταϊβάν επειδή η Κίνα έχει τη δυνατότητα να απομονώσει το νησί για εβδομάδες ή και μήνες».
«Η Ταϊβάν πρέπει να ξεκινήσει τον πόλεμο με όλα όσα χρειάζεται».
Η αναπληρώτρια υπουργός Αμυνας των ΗΠΑ Κathleen Ηicks είπε ότι στην Ουκρανία υπήρξε «περισσότερο μια εν ψυχρώ προσέγγιση εκκίνησης από την προγραμματισμένη που ακολουθούμε για την Ταϊβάν και όπου θα εφαρμόσουμε αυτά τα μαθήματα».
Για την Κίνα, η Hicks είπε στο Associated Press, ότι μια αμφίβια απόβαση είναι η δυσκολότερη στρατιωτική επιχείρηση που μπορεί να πραγματοποιηθεί.
Αυτή η δοκιμασία θα δυσκόλευε επίσης τον ανεφοδιασμό, ιδιαίτερα εάν η Κίνα απέκλειε την πρόσβαση από τον ωκεανό. Εκεί το αμερικανικό Ναυτικό θα αναγκάζονταν να εμπλακεί άμεσα σε σύγκρουση με το κινεζικό Ναυτικό (κάτι πολύ επικίνδυνο κοντά στις κινεζικές ακτές και εντός της ακτίνας δράσης των κινεζικών αντι-πλοϊκών πυραύλων).
Το Πεντάγωνο δεν μπορεί να τοποθετήσει εκ των προτέρων τον εξοπλισμό που δεν διαθέτει.
Η Ουκρανία ασκεί έντονη πίεση στα αμυντικά αποθέματα των ΗΠΑ και της Ευρώπης και αποκαλύπτει ότι κανένας δεν ήταν έτοιμος για μια μεγάλη συμβατική σύγκρουση. Οι Στρατοί του ΝΑΤΟ τα τελευταία 30 χρόνια είχαν «ελαφρύνει» επικίνδυνα για συγκρούσεις τύπου «Ταλιμπάν» (που και σε αυτές οι Αμεροικανοί απέτυχαν).
Για ορισμένα είδη «έχουμε αδυναμίες τόσο στο απόθεμά μας όσο και στην παραγωγική μας ικανότητα», δήλωσε ο ανώτερος σύμβουλος του Διεθνούς Προγράμματος Ασφάλειας του CSIS Mark Cancian, ένας από τους συγγραφείς της έκθεσης για την Ταϊβάν.
«Σε ορισμένες σειρές, ιδιαίτερα στα πυρομαχικά πυροβολικού, θα μπορούσε να υπάρξει κρίση». Η Ουκρανία ρίχνει έως και 7.000 φυσίγγια την ημέρα για να αμυνθεί και εξαρτάται από τις αναγγελίες κάθε δύο εβδομάδες νέων αποστολών πυρομαχικών από τις ΗΠΑ.
Από την έναρξη της ρωσικής επέμβασης, οι ΗΠΑ έχουν στείλει στην Ουκρανία εκατομμύρια φυσίγγια, συμπεριλαμβανομένων φορητών όπλων και οβίδων πυροβολικού, 8.500 αντιαρματικά συστήματα Javelin, 1.600 αντιαεροπορικά συστήματα Stinger και 100.000 οβίδες αρμάτων μάχης των 125 χιλιοστών.
Ένα από τα μεγαλύτερα σημεία πίεσης αποθέματος ήταν τα οβιδοβόλα των 155 χιλιοστών. Οι ΗΠΑ έχουν στείλει στην Ουκρανία 160 οβιδοβόλα και περισσότερες από 1 εκατομμύριο οβίδες, τα οποία έχουν χρησιμοποιηθεί κατά κόρον με έως και 3.000 βολές την ημέρα, σύμφωνα με το αμερικανικό Πεντάγωνο.
Η Ουκρανία διεξάγει έναν διαφορετικό τύπο πολέμου απ’ αυτόν που πιθανότατα θα αντιμετώπιζαν οι Ηνωμένες Πολιτείες με την Κίνα, δήλωσε ο Doug Bush, υφυπουργός Αμυνας για τον εφοδιασμό, την επιμελητεία και την τεχνολογία.
Μια μελλοντική εκστρατεία των ΗΠΑ πιθανότατα θα περιλαμβάνει πολύ περισσότερη αεροπορική και θαλάσσια ισχύ, αφαιρώντας μέρος της πίεσης από τα χερσαία συστήματα και τα πυρομαχικά.
Ωστόσο, οι σύμμαχοι θα πρέπει να υποστηρίζονται με χερσαία συστήματα και πυρομαχικά.
Η αναπλήρωση παίρνει χρόνο
Η αμυντική στρατηγική του Πενταγώνου λέει ότι οι ΗΠΑ πρέπει να είναι σε θέση να διεξάγουν έναν πόλεμο αποτρέποντας έναν άλλο, αλλά η αλυσίδα εφοδιασμού δεν αντικατοπτρίζει αυτό.
H Hicks είπε ότι η αύξηση της προμήθειας όπλων στην Ουκρανία «δεν έχει επιβραδύνει την υποστήριξη των ΗΠΑ στην Ταϊβάν», αλλά πολλές από τις στρατιωτικές πωλήσεις που της υποσχέθηκαν αντιμετωπίζουν τις ίδιες πιέσεις με τα πυρομαχικά της Ουκρανίας, όπως περιορισμένα ανταλλακτικά ή προβλήματα εργατικού δυναμικού.
Σε απάντηση, οι ΗΠΑ έκαναν χρήση της Προεδρικής Αρχής Απόσυρσης για τη στρατιωτική βοήθεια στην Ταϊβάν, είπε η Hicks, κάτι που θα επιτρέψει να στέλνουν όπλα από τα δικά τους αποθέματα αντί να συνάπτουν νέες συμβάσεις.
Ο Στρατός συνεργάζεται με το Κογκρέσο για να έχει την εξουσιοδότηση να συνάπτει πολυετείς συμβάσεις, έτσι ώστε οι εταιρείες να επενδύουν για να καλύψουν πιο μακροπρόθεσμες ανάγκες, ειδικά για τα συστήματα που ο Bush ονόμασε «η μεγάλη τετράδα» — πυραύλους Javelin, εκτοξευτές High Mobility Artillery Rocket System (HIMARS), πυρομαχικά Guided Multiple Launch Rocket System (GMLRS) και φυσίγγια των 155 χιλιοστών.
«Χωρίς αυτή την επείγουσα ανάγκη, κινδυνεύουμε να υστερήσουμε, αργότερα, σε λάθος χρόνο», είπε ο Bush.
Ο Στρατός προσθέτει γραμμές παραγωγής για πυροβόλα των 155 χιλιοστών — συμπεριλαμβανομένων σημαντικών εξαρτημάτων όπως το εξωτερικό μεταλλικό κέλυφος, φορτιστές, πυροκροτητές και το εκρηκτικό υλικό — ενώ αυτή τη στιγμή όλη η παραγωγή γίνεται σε μία εγκατάσταση στην Αϊόβα.
Ολ’ αυτά απαιτούν χρόνο. Το CSIS ανέφερε ότι μπορεί να χρειαστούν πέντε χρόνια ή περισσότερα για ν’ αναπληρωθούν τα αποθέματα των 155 χιλιοστών, των Javelin και των Stinger.
«Πιστεύω πως τα καλά νέα είναι ότι η σύγκρουση στην Ουκρανία έχει προειδοποιήσει τους ανθρώπους γι’ αυτές τις αδυναμίες. Τα άσχημα νέα είναι ότι θα χρειαστεί πολύς, πολύς χρόνος για να λυθούν, ακόμη κι αν υπάρχει μεγάλη πολιτική βούληση», δήλωσε ο Hal Brands, ανώτερος συνεργάτης στο American Enterprise Institute.
