Το αμερικανικό περιοδικό «American Conservative», αναφέρθηκε σε πρόσφατες αναφορές ότι οι αμερικανικές δυνάμεις βρίσκονταν σε διασταυρούμενα πυρά κατά τη διάρκεια της τουρκικής αεροπορικής επίθεσης την περασμένη εβδομάδα στη βόρεια Συρία, λέγοντας ότι ανεξάρτητα από τα προβλήματα που προκαλεί η Τουρκία, μέλος της συμμαχίας του «ΝΑΤΟ», καμία χώρα δεν πρέπει να διακινδυνεύσει να συγκρουστεί με έναν σύμμαχο χωρίς να έχει ισχυρό συμφέρον για να το κάνει, σύμφωνα με την ιστοσελίδα echedoros-a.gr.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Συμφωνία-"μαμούθ" ΗΠΑ-Κατάρ: Πράσινο φως για πώληση συστημάτων αντι-drone αξίας 1 δισ.
Η στρατιωτική αποστολή των ΗΠΑ στη Συρία έχει παραμορφωθεί και μετατραπεί με τα χρόνια από μια ξεκάθαρη και περιορισμένη αποστολή σε μια ατελείωτη, ανεξάντλητη παραμονή με μια δικαιολογία που φαίνεται, πια, μη πειστική, γράφει το American Conservative.
Σύμφωνα με αυτό, αυτή η εξέλιξη εγείρει το ερώτημα:
Ποιο είναι το συμφέρον των Ηνωμένων Πολιτειών να παραμείνουν στη Συρία για όγδοο χρόνο;...
Η «μόνιμη ήττα του ISIS»
Το περιοδικό επισημαίνει ότι οι αμερικανικές δυνάμεις σταθμεύουν στη βορειοανατολική Συρία από το 2015, καθώς εκπαιδεύουν, εξοπλίζουν και υποστηρίζουν τις Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις, προσθέτοντας ότι, ωστόσο, αυτές οι δυνάμεις εξακολουθούν να βρίσκονται στη Συρία, αγνοώντας τον αρχικό τους στόχο και υιοθετώντας πλήρως το νέο στόχο της λεγόμενης «μόνιμης ήττας του ISIS».
Εξήγησε ότι, φυσικά, η πραγματικότητα είναι ότι όσοι υποστηρίζουν το σύνθημα «μόνιμη ήττα» υποστηρίζουν μια μόνιμη κατοχή της βορειοανατολικής Συρίας από τις ΗΠΑ με ένα πιο εύλογο ψευδώνυμο.
Το περιοδικό πιστεύει ότι ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας, από τη φύση του, δεν είναι ένας πόλεμος που μπορεί να κερδηθεί μόνο με στρατιωτική δύναμη, γιατί «για κάθε ηγέτη του ISIS, άλλος ένας στέκεται πίσω του».
Επιπλέον, στον ορισμό της «μόνιμης ήττας», οι υποστηρικτές της παραμονής στη Συρία διαπράττουν επίσης το αμάρτημα της ψευδούς σύγχυσης των συμφερόντων των Ηνωμένων Πολιτειών με εκείνα των δυνάμεων εταίρων τους, αντανακλώντας τα λάθη της Αμερικής στον πόλεμο της δύο δεκαετιών στο Αφγανιστάν.
Το περιοδικό θεωρεί ότι αφού οι Ηνωμένες Πολιτείες νίκησαν τους Ταλιμπάν, θα έπρεπε να είχαν αποσυρθεί από το Αφγανιστάν το 2002, αλλά οι Αμερικανοί ηγέτες συνέχισαν να διαστρεβλώνουν τον αρχικό στόχο και παρέμειναν για 19 χρόνια και άφησαν τις αμερικανικές δυνάμεις να πολεμήσουν και να πεθάνουν προκειμένου να χτίσουν τη χώρα και να εγκαθιδρύσουν τη δημοκρατία.
Προσωρινοί σύμμαχοι των Αμερικανών οι Κούρδοι…
«Οι πολιτικοί τροφοδοτούν αυτή την παρανόηση συνεχίζοντας να χαρακτηρίζουν εσφαλμένα τους Κούρδους ως συμμάχους των Ηνωμένων Πολιτειών», ανέφερε το περιοδικό.
«Σύμμαχοι εν καιρώ πολέμου, όπως οι τοπικές δυνάμεις εταίροι που χρησιμοποιούνται σε όλο τον πόλεμο των Ηνωμένων Πολιτειών κατά της τρομοκρατίας, είναι από τη φύση τους προσωρινοί σύμμαχοι, ως δεσμεύσεις οι Ηνωμένες Πολιτείες απέναντί τους μετά την επίτευξη του κοινού στόχου».
Είτε οι Ηνωμένες Πολιτείες αποσυρθούν αύριο, σε ένα χρόνο ή σε μια δεκαετία, οι εξωτερικές απειλές για τους Κούρδους δεν θα εξαφανιστούν όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν είναι εκεί για να τους προστατεύουν για πάντα, γράφει το American Conservative.
Μπορεί να είναι δύσκολο να το αντέξουν, αλλά θα φρόντιζαν οι Ηνωμένες Πολιτείες να εξετάσουν τι έρχεται μετά την αποχώρηση και να αναζητήσουν άλλους κυβερνώντες για την ασφάλεια των Κούρδων», χωρίς να δίνουν διευκρινίσεις σε αυτό το κομμάτι.
Ο θάνατος ενός Αμερικανού θα είχε απρόσμενες συνέπειες
Ο συντάκτης του άρθρου προειδοποίησε ότι ο θάνατος ενός Αμερικανού στρατιώτη, 3 χρόνια μετά την επίτευξη του στόχου, ενώ είχε πιαστεί στα πυρά μιας σύγκρουσης στην οποία δεν έχει πλέον συμφέρον, θα ήταν επαίσχυντο μια απρόσμενες συνέπειες, δεδομένου ότι οι Αμερικανοί στρατιώτες δεν θα έπρεπε να είναι εκτεθειμένοι σε περιττούς κινδύνους λόγω μιας πολιτικής που καθοδηγείται από την αδράνεια περισσότερο από τα εθνικά συμφέροντα.
Το περιοδικό ολοκληρώνει λέγοντας: «Το 2002, ο τότε Πρόεδρος Τζορτζ Μπους περιέγραψε την ιστορία της σύγκρουσης στο Αφγανιστάν ως μια αρχική επιτυχία που ακολουθήθηκε από πολλά χρόνια παραπάτημα και τελική αποτυχία... Δυστυχώς, παρά την απώλεια χιλιάδων Αμερικανών μέσα σε αυτούς τους ατελείωτους πολέμους, στη Μέση Ανατολή, η Αμερική φαίνεται να μην έχει μάθει τίποτα».
